Ο Ελευθέριος Ελευθεριάδης γεννήθηκε και διαμένει στο Σιδηρόκαστρο Σιντικής. Είναι κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος της Κλινικής και Κοινοτικής Ψυχολογίας του University of East London. Επίσης είναι κάτοχος Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου.
Ο Ελευθέριος Ελευθεριάδης έχει πραγματοποιήσει εκπαίδευση στο Ελληνικό Ινστιτούτο Νευροεκφυλιστικών Νοσημάτων και στην Ελληνική Εταιρία Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών και έχει παρακολουθήσει και παρακολουθεί, πλήθος συνεδρίων και σεμιναρίων. Κατά το παρελθόν, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Αναπτυξιακής Αποκατάστασης στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης όπου και περάτωσε και τη πρακτική του άσκηση. Κατά τη δάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε ως ψυχολόγος σε Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων. Επί χρόνια, έχει εργαστεί στις Παιδικές Κατασκηνώσεις και στο Κέντρο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.
Ο Ελευθέριος Ελευθεριάδης από το 2012 εργάζεται ιδιωτικά ως Ψυχολόγος στο Σιδηρόκαστρο Σιντικής, όπου και διατηρεί το προσωπικό του γραφείο, αλλά και στην Θεσσαλονίκη. Παράλληλα πραγματοποιεί και διαδικτυακές συνεδρίες μέσω skype. Πραγματοποιεί συνεδρίες στα ελληνικά και στα αγγλικά.
H ανάγκη μας για επικοινωνία είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ στην εποχή μας μέσα σε μια κοινωνία που η ίδια νοσεί. Ο άνθρωπος συχνά δίνει μάχη μέσα του να τακτοποιήσει τα κομμάτια της ψυχής του.
Στόχος του Ελευθερίου Ελευθεριάδη είναι να βοηθήσει με συμβουλές, υποστήριξή, εκπαίδευση, τεχνικές και θεραπευτικό διάλογο όλους όσους τον έχουν ανάγκη.Ας δούμε τι μας είπε ο Ελευθέριος Ελευθεριάδης σε μια συνέντευξη από καρδιάς έφ όλης της ύλης.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Γιατί έγινες ψυχολόγος; Τι θέλεις να πετύχεις ή να αλλάξεις;
Για να πω την αλήθεια, δεν ήταν κάτι το οποίο το είχα προγραμματίσει. Περισσότερο «βρέθηκα» εκεί, παρά το επεδίωξα.
Ξέρεις, ζητάμε πολλές φορές από εφήβους, πάνω στη φούρια τους, να επιλέξουν κατευθύνσεις, να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή, να επιλέξουν επαγγέλματα, ενώ ακόμα καλά-καλά δε στέκονται στα πόδια τους. Ενώ ακόμα, δεν έχουν βρει καλά-καλά τον εαυτό τους. Κάπως έτσι και εγώ. Δεν ήξερα τι μου γινόταν… Αν ρωτήσετε τη μάνα μου θα σας το επιβεβαιώσει. Της είχα βγάλει τη ψυχή… Έφηβος γαρ… Ε, μέσα σε αυτόν τον πανικό, κάποια στιγμή άκουσα και τη λέξη «Ψυχολόγος…».
«Ψυχολόγος, ναι…» είπα από μέσα μου «καλό ακούγεται» και να’ μαι…
Δόξα τω Θεώ. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Αντιθέτως μάλιστα.
Ποια είναι η πορεία σου ως τώρα;
Πορεία; Εννοείς επαγγελματική;
Όχι κάτι ιδιαίτερο. Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό, κάποιες μετεκπαιδεύσεις, διάβασμα. Αυτά. Και κλινική δουλειά στο γραφείο. Ώρες. Πολλές ώρες.
Είναι «επιδημία» του καιρού μας είναι η κατάθλιψη;
Εγώ θα έλεγα, το άγχος. Οι αγχώδεις διαταραχές. Είναι που ο σύγχρονος τρόπος ζωής, των δυτικών κυρίως κοινωνιών, αγριεύει τον άνθρωπο. Τον στραπατσάρει. Όλο αυτό δημιουργεί αφόρητο στρες. Μεγάλη φόρτιση.
Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου βλέπεις ανθρώπους αγχωμένους. Πιεσμένους. Να προλάβουν. Να τρέξουν. Να ανταπεξέλθουν. Με την ψυχή στο στόμα ένα πράγμα…
Ξέρεις.
Εγώ έχω την ευλογία και μένω επαρχία. Στο ακριτικό Σιδηρόκαστρο Σερρών. Βόρεια σύνορα. Εκεί η ζωή είναι πιο ήρεμη. Πιο ανθρώπινη. Πιο γαλήνια. Όλα είναι πιο απλά.
Συχνά πυκνά, χρειάζεται να κατεβώ Αθήνα με την σύζυγο. Για ομιλίες, παρουσιάσεις κτλ. Έχουμε και τα αδέρφια μας εκεί κάτω. Κάθε φορά λοιπόν, παρατηρούμε το ίδιο πράγμα. Ενώ την πρώτη μέρα είμαστε χαλαροί στη βόλτα, στο μετρό, στην αγορά και μας φαίνεται και παράξενο που οι γύρω μας όλοι είναι σε μια ένταση, μετά την δεύτερη-τρίτη μέρα, παρασυρόμαστε και εμείς από τους ρυθμούς της πόλης και τα κάνουμε όλα αγχωμένα. Γρήγορα να μη χάσουμε το μετρό, γρήγορα να περπατήσουμε, γρήγορα να περάσουμε το δρόμο, γρήγορα να ψωνίσουμε… Γινόμαστε ένα με το πλήθος. Αυτός ο τρόπος ζωής, σε παρασέρνει. Δε σου αφήνει περιθώρια. Βέβαια δεν είναι ο μόνος λόγος. Είναι και άλλα. Πολλά. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό αλλά και η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο, πιστεύω πως παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο…
Το άγχος. Αυτό είναι το πρόβλημα των καιρών μας…
Το άγχος.
Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου σήμερα, βλέπεις άγχος.
Τι σημαίνει ψυχική ασθένεια;
Δύσκολη ερώτηση.
Δε θα ήθελα να απαντήσω σύμφωνα με το «γράμμα του νόμου».
Θα έλεγα απλά, να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά για οτιδήποτε μας κάνει μη λειτουργικούς στη καθημερινότητά μας ή μας προκαλεί έντονη δυσφορία. Αυτά να έχουμε στο νου μας ως σημάδια, τα οποία όταν τα εντοπίσουμε, είναι καλό να αναζητήσουμε βοήθεια.
Πόσο εύκολα είναι διακριτή μια ψυχική ασθένεια στα παιδιά;
Προσωπικά δεν αναλαμβάνω παιδιά. Έχω ελάχιστες γνώσεις επί του θέματος.
Υπάρχουν εξαιρετικοί συνάδελφοι οι οποίοι μπορούν να κατατοπίσουν επί του συγκεκριμένου.
Μάλλον θα πρέπει να ρωτήσεις αυτούς.
Έρχονται γονείς στο γραφείο σου για να σου εκθέσουν ένα πρόβλημα που τους απασχολεί στην οικογένεια;
Ένας από τους καλύτερους, κατά τη γνώμη μου πάντα, ψυχοθεραπευτές στην Ελλάδα, ο π .Φιλόθεος Φάρος, είπε σε μια συνέντευξή του, «…Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι οι σχέσεις».
Η οικογένεια είναι ένα εργαστήριο σχέσεων. Ένα εργαστήρι δυναμικών. Δυναμικών που αναπτύσσονται μεταξύ ανθρώπων. Λογικό είναι λοιπόν, μέσα σε όλες αυτές τις αλληλεπιδράσεις να δημιουργούνται προβλήματα, δυσκολίες, αδιέξοδα που θα οδηγήσουν κάποιον στο να χτυπήσει τη πόρτα ενός ψυχολόγου.
Θα βοηθήσει η πρόσληψη των ψυχολόγων στα σχολεία;
Ναι. Ναι. Ναι και πάλι ναι.
Είναι κάτι το οποίο έπρεπε να έχει γίνει χρόνια τώρα.
Και όχι μόνο στα σχολεία. Και στα πανεπιστήμια, και στις σχολές και στο στρατό και στα νοσοκομεία και παντού.
Όπου υπάρχουν άνθρωποι…
Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας επιβάλλεται να είναι προσβάσιμες στο σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνο σε όσους μπορούν να πληρώσουν ιδιωτικά για αυτές.
Ποια είναι η λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει μια υπόθεση όταν χρίζει φαρμακευτικής γνωμάτευσης;
Δε μπορούμε να δώσουμε απάντηση πανάκεια. Κάθε περίπτωση μοναδική. Με διάκριση, ο εκάστοτε κλινικός αποφασίζει.
Ψυχολογία και αθλητισμός. Τι είναι ο τομέας της αθλητικής ψυχολογίας;
Αναρμόδιος να απαντήσω.
Είσαι και συγγραφέας. Τα βιβλία σου γίνονται bestsellers . Περίμενες την αποδοχή του κόσμου;
Για να πω την αλήθεια όχι. Δεν ήταν κάτι που το περιμέναμε. Έστειλα κάποια κείμενα προς αξιολόγηση στον εκδοτικό των ‘’Εν Πλω’’ μετά από παρότρυνση κάποιων φίλων και της συζύγου. Σκέφτηκα ότι δεν έχω να χάσω τίποτα… Έτσι απλά.
Η σελίδα σου έχει καθημερινά μεγάλη επισκεψιμότητα. Τι ερωτήσεις σου κάνει το κοινό;
Πολύς πόνος. Αυτό.
Είναι πολύς ο ανθρώπινος πόνος…
Πώς είναι η σχέση σου με τη θρησκεία; Πιστεύεις;
Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία. Είναι βίωμα. Η Πίστη είναι βίωμα. Ναι. Πιστεύω.
Τι μήνυμα θα στείλεις στους αναγνώστες σου;
Θάρρος. Αυτό μόνο. Θάρρος. Απάνω στο σταυρό, ας έχουμε στην Ανάσταση το βλέμμα.
Έχεις μελλοντικά σχέδια;
Άκουσα κάπου, κάποτε, κάποιον να λέει κάτι, το οποίο προσπαθώ να υιοθετήσω στη ζωή μου:
« Χριστέ μου, χρησιμοποίησέ με αν θέλεις, όπου θέλεις και με όποιον τρόπο θέλεις…».
Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Ελευθέριο Ελευθεριάδη για το φωτογραφικό υλικό.
