Κατερίνα Χατζημιχαηλίδου: «Αλαζονεία», η απέναντι όχθη της «στοιχειώδους ευγένειας»

Η Κατερίνα Χατζημιχαηλιδου είναι η καλεσμένη στη στήλη των συνεντεύξεων.

Η ευαισθησία και η αγάπη της καθώς και η ειλικρίνεια με την οποία γράφει, καθηλώνει και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.

 

«Στοιχειώδης ευγένεια» είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Χατζημιχαηλίδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Κατερίνας Χατζημιχαηλίδου αποτελεί ένα οδοιπορικό στη σφαίρα του ιδεατού. Ανακτά μνήμες από την αρχαία ελληνική μυθολογία και τις διαπλάθει με διαχρονικά θέματα, όπως είναι η ματαιότητα του πολέμου, το τίμημα της αλαζονείας και η αμφιβολία του έρωτα. Η φύση με την ακατέργαστη σοφία της δημιουργεί τον απαραίτητο καμβά για αυτό το ταξίδι, μεταξύ ρεαλισμού και ιδεαλισμού. Η ποιήτρια καλεί σαν «προφήτης» τον αναγνώστη να ακούσει τις «φωνές των ποιημάτων», ώστε να «νιώσει την αλήθεια», που κρύβεται πέραν από τον ορατό και απτό κόσμο. Τον συνοδεύει από την υπερβατική βαθιά αίσθηση της ζωής των «υδάτων της Στυγός», στο γήινο, συναισθηματικά φορτισμένο «προσφυγόπουλο» και σε μία άκρως ρεαλιστική «γυναίκα». Ερχόμενος αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του, στην «αποκόλληση συναισθημάτων» και την σκληρή καθημερινότητα των «προσωπικών πληροφοριών», βιώνει την κάθαρση της ζωής, μέσα από την ασυγκράτητη ροή του χρόνου. «Ίσως επειδή η ζωή είναι ένα τετράδιο κι εσύ ξέχασες το μολύβι. Ούτε να γράψεις ούτε να σβήσεις, μόνο να ζήσεις μπορείς».

Η Κατερίνα Χατζημιχαηλίδου γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής και μεγάλωσε στον Πειραιά. Αποφοίτησε από την ελληνογαλλική σχολή «Jeanne d’ Arc» του Πειραιά. Έχει σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις, Νομικές Επιστήμες, και έχει μεταπτυχιακό στην Διεθνή Πολιτική Οικονομία. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την ποίηση και τη γραφολογία, ενώ της αρέσει να συναντά καλούς φίλους και να παρακολουθεί θεάματα. Η «Στοιχειώδης ευγένεια» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.

Επιμέλεια συνέντευξης Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου 

«Στοιχειώδης ευγένεια» υπάρχει; Για πόσους ανθρώπους γύρω σας το έχετε πει ή σκεφτεί;

Advertising

Η «στοιχειώδης ευγένεια» αποτελεί για μένα μία αξία sine qua non για την ανθρώπινη ύπαρξη. Επιτρέπει την ανάδειξη της έννοιας της καλοσύνης, της λεπτότητας, έως και του αλτρουισμού. Ακούγεται τόσο οικεία, καθώς έχει διαμορφωθεί ως σχεδόν στερεοτυπική έκφραση, για να θίξει τα κακώς κείμενα και να τονίσει εντέλει την έλλειψη των βασικών αρχών κοινωνικής και διαπροσωπικής συνύπαρξης.

Αν και θα έπρεπε να διέπει την καθημερινή ζωή με ποικίλους τρόπους και να θεωρείται πρότυπο έντιμου βίου, όλο και πιο σπάνια τη συναντούμε γύρω μας. Διαβιούμε σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από ταχύτητα, επιφανειακές και ανταγωνιστικές ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές. Είμαστε δε τόσο εκτεθειμένοι στη βία, που αντιλαμβανόμαστε την αγένεια και το απόφθεγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ως κανονικότητα. Σε αυτόν τον δυστοπικό καμβά, όσοι απλώνουν το χέρι με ευαισθησία και ενσυναίσθηση, εντέλει με κάποια «στοιχειώδη ευγένεια», φαντάζουν ιδιαίτεροι και ενίοτε (αλλοίμονο) «γραφικοί».

Διαβάστε επίσης  myfashionfruit | Στυλ που συνδυάζει το γυναικείο με το ανεπιτήδευτο!

«La noblesse oblige» (η ευγένεια υποχρεώνει) έλεγε συχνά ο άνθρωπος εκείνος που με πότισε στις ποιότητες αυτής της αρετής και που αποτέλεσε έμπνευση για τον τίτλο της ποιητικής αυτής συλλογής, η αγαπημένη μου γιαγιά που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πέρσι, πλήρης ευγενικών ημερών.

Χατζημιχαηλιδου«Αλαζονεία» ονομάζεται ένα ποίημα που έχετε γράψει. Σ’ αυτό μια γυναίκα επισκέπτεται την κόρη της στο ίδρυμα. Όλοι τη θεωρούν απρόσιτη. Γιατί κρύβει την αλήθεια άραγε;

Advertising

«Αλαζονεία», η απέναντι όχθη της «στοιχειώδους ευγένειας» θα μπορούσαμε να πούμε. Είναι το προσωπείο της αδύναμης ψυχής, που κρύβεται για να μην αποκαλύψει τις ατέλειές της. Διαμορφώνεται και θρέφεται από τον φθόνο, το πείσμα και την κακία. Σε αυτήν καταφεύγουν όσοι πονούν και φοβούνται βαθιά. Οικοδομούν μία εικόνα τελειότητας, χρησιμοποιούν ανθρώπους ως βάσεις προσωπικής ανόδου, μετέρχονται όλων των ανήθικων μέσων, προκειμένου να επιτύχουν τους σκοπούς τους, χωρίς να νοιάζονται για τα συναισθήματα εκείνων που εντέλει επηρεάζουν ή καταστρέφουν. Όταν δε ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους, δεν είναι ικανοί να νιώσουν ευτυχισμένοι, εφόσον ποτέ δεν έχουν αισθανθεί το μοναδικό συναίσθημα που μας ενώνει με την ευτυχία, δηλαδή την αγάπη.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς τέτοιου είδους πρόσωπα. Το πού θα φτάσουν και τι θα κάνουν. Πάντοτε όμως, αργά ή γρήγορα, καλούνται να καταβάλουν το τίμημα της στάσης τους απέναντι στη ζωή. Πίσω από την στυλιζαρισμένη εικόνα της τέλειας μάνας, η πραγματική κόρη γεννήθηκε ασθενής. Πρόκειται για την τιμωρία του σύμπαντος, απέναντι στην ύβρι που έχει διαπραχθεί. Με αυτόν τον τρόπο, καλείται ο άνθρωπος να διαχειρισθεί τον ασθενή εσωτερικό του κόσμο. Όταν σταματήσει να αποφεύγει αυτή την πραγματικότητα, θα επιτύχει την ίαση και την κάθαρση.

Έχετε αφιερώσει ποιήματα στη γυναίκα, στο κορίτσι και στη θηλυκή ύπαρξη. Αγαπάτε το γυναικείο φύλο;

Θα ήταν αυτονόητο για μια γυναίκα να περιγράφει το θηλυκό βίωμα. Ωστόσο, δεν παρατηρείται αυτό στην πράξη. Συχνότερα, γράφονται ποιήματα για γυναίκες από άνδρες ποιητές. Συνήθως, κάποιος άνδρας ποιητής θα αναφερθεί στην «αγαπημένη» του με διάφορους τρόπους. Πώς όμως ένας άνδρας να περιγράψει την αγωνία μίας νοικοκυράς για τις καθημερινές ανάγκες του σπιτιού ή μίας μάνας για την ανατροφή του παιδιού της;

Advertising

Είχα πάντα έντονες γυναικείες παρουσίες στην ζωή μου, που επεδείκνυαν ορισμένα χαρίσματα, τα οποία θεωρούνται μέχρι και τις μέρες μας, ανδρικού τύπου, όπως αποφασιστικότητα, δυναμισμό, αντοχή, επιμονή, ανεξαρτησία, φιλομάθεια και δυνατότητα λήψης αποφάσεων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτές οι γυναίκες αποτέλεσαν τις κατάλληλες «μούσες», ώστε να δώσω φωνή στο γυναικείο φύλο, το οποίο την έχει τόσο ανάγκη, ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα.

Γιατί έχουμε τόσες γυναικοκτονίες σήμερα;

Στις μέρες μας, όπου όλα σταματούν στην επιφάνεια, φαινομενικά έχουν εξισωθεί οι ρόλοι ανδρών και γυναικών. Όχι απλώς δεν είναι πραγματικότητα αυτή η πεποίθηση, αλλά αντιθέτως, οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι «αφανείς ήρωες». Ο «ρόλος των γυναικών μοιάζει στυγνά παρασκηνιακός», ενώ ως πρότυπα των γυναικών προβάλλονται η ομορφιά, η ελαφρότητα έως και η ανηθικότητα, χαρακτηριστικά που αδικούν τα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα που η πλειονότητα των γυναικών διαθέτει. Σε αυτή τη στρεβλή πραγματικότητα, έρχονται να προστεθούν ο φθόνος και ο φόβος του ανδρικού πληθυσμού απέναντι στο γυναικείο φύλο. Ο πόνος παλαιότερων τραυμάτων και η αδυναμία απέναντι σε γυναίκες, που ενίοτε υπερτερούν των συντρόφων τους σε διάφορους τομείς, βρίσκουν πολλαπλούς τρόπους αντίδρασης, ο πλέον ειδεχθής εκ των οποίων είναι ο φόνος.

Διαβάστε επίσης  Κατερίνα Γιατζόγλου: "Το γέλιο είναι φυσικό ναρκωτικό"

Το δε κλίμα βίας, στο οποίο είναι εκτεθειμένα τα αγόρια από μικρή ηλικία, όλο και περισσότερο με τη διάδοση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιδεινώνει αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Προκειμένου να αντιστραφεί αυτό το κλίμα, απαιτείται ουσιαστική παιδεία και πνευματική καλλιέργεια στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, πέραν της ακαδημαϊκής μόρφωσης.

Advertising

«Ύδατα της Στυγός»… τι θα ριχνατε να χαθεί σ’ αυτά τα νερά;

«Ύδατα της Στυγός». Τα αιώνια ύδατα που χωρίζουν τη ζωή από τον θάνατο. Τα ύδατα που συμβολίζουν την άβυσσο αλλά και την αιωνιότητα. Πεδίο όρκων και τιμωρίας για τους θεούς της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Όποιος δεν μπορεί να τα διασχίσει, να κάνει την υπέρβαση ζωής, να θυσιάσει πολύτιμα αγαθά για την αιώνια ευτυχία, χάνεται για πάντοτε στο πνευματικό και ψυχικό κενό.

Ο ποιητής επιχειρεί να μεταφερθεί στην όχθη του σκοτεινού ποταμού και να αναλογισθεί πώς είναι η αίσθηση της αβύσσου, τι μας χωρίζει εντέλει από τον κάτω κόσμο. Εκεί όπου δεν υφίσταται η έννοια του χρόνου, της ηθικής, της ομορφιάς ή της αγάπης. Αυτό το κενό που μας διαχωρίζει από τον θάνατο εξαφανίζει όποιον ή ό,τι εκτιμά ότι το τίμημα της ζωής έναντι του θανάτου είναι δυσανάλογο, άρα δεν το καταβάλλει. Όσοι δεν καταβάλλουν το τίμημα που απαιτεί η ύπαρξη, αφήνονται στον αιώνιο θάνατο και τη λήθη. Όσοι σώζονται, καταβάλλουν βαρύ τίμημα για τη διαχείριση των δυσκολιών της ζωής.

Θα ρίχναμε εκεί ως θυσία την απανθρωπιά, την βία, τον ανταγωνισμό και την αλαζονεία, όλα τα μικροπρεπή ανθρώπινα συναισθήματα και τις επιγενόμενες συμπεριφορές τους, με την ελπίδα να εξαφανισθούν και να αναγεννηθούν ως αγαθά για την ανθρωπότητα.

Advertising

«Γιατί όσοι δεν μας αγαπούν γίνονται ξανά και ξανά τόσο οικείοι». Πιστεύεις ότι οι άλλοι εκμεταλλεύονται την αδυναμία μας;

Οικείο μας είναι εκείνο που έχουμε βιώσει. Ακόμα και οι αρνητικές συμπεριφορές ή οι άνθρωποι που με το πρόσχημα της αγάπης, μας ταλαιπώρησαν ψυχικά ή σωματικά, μας είναι οικείοι. Έτσι τείνουμε συνεχώς να τους αποζητούμε υποσυνείδητα, παρά το γεγονός ότι μας προκαλούν δεινά.

Εκμεταλλεύονται βεβαίως την αδυναμία μας, αλλά ίσως και να μην γνωρίζουν άλλον τρόπο συνύπαρξης, από την πρόκληση πόνου. Ίσως όμως και αυτοί με τη σειρά τους να έχουν εξοικειωθεί με ανθρώπους που δεν τους αγαπούσαν. Πρόκειται για έναν «φαύλο κύκλο» έλλειψης αγάπης που μετατρέπεται σε κανονικότητα.

Διαβάστε επίσης  Ο Joshua Cohen γράφει για τον εβραϊσμό στο βιβλίο του "Οι Νετανιάχου"

Πιστεύετε στις Μοίρες;

Advertising

«Οι μοίρες γνέθουν, χορεύουν και τραγουδούν, συζητούν και παίζουν». Η ποίηση προσπαθεί να ερμηνεύσει το ανεξήγητο, τον φόβο του ανθρώπου για το άγνωστο. Οι μοίρες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος είχαν ως καθημερινότητα την διαμόρφωση των ανθρώπινων ζωών, έργο διαφορετικό και ενίοτε φρικώδες, ιδίως όταν προσδιόριζαν τον χρόνο και τρόπο ενός θανάτου.

Όταν ένα παιδί πεθαίνει, δεν υφίσταται λογική εξήγηση. Η ευαίσθητη ψυχή αναζητά τον λόγο του μοιραίου γεγονότος και παρομοιάζει το ξαφνικό συμβάν με το κόψιμο μίας κλωστής «που θα την κάνουνε οι μοίρες ό,τι θέλουν». Τόσο ανεπαίσθητος είναι ο διαχωρισμός της ζωής από τον θάνατο.

Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε συνετοί, ισορροπημένοι και αξιοπρεπείς και να μην στεκόμαστε με ύβρι απέναντι στη ζωή. Επειδή εντέλει, όσο ψηλά και αν φτάσει, κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν γνωρίζει το μέλλον. Οι μοίρες έρχονται να προσφέρουν ισορροπία και να τιμωρήσουν την αλαζονεία, συμβολίζουν το ανεξήγητο και τυχαίο γεγονός που δεν μπορεί ούτε να προβλέψει ούτε να αποτρέψει ο άνθρωπος.

Θα συνεχίσετε να εκδίδετε τα ποιήματα που γράφετε; Έχετε σκεφτεί να γράψετε μυθιστόρημα;

Advertising

Η έκδοση των ποιημάτων μου δεν ήταν για μένα εύκολη υπόθεση ούτε αυτονόητη. Η παρούσα ποιητική συλλογή αποτέλεσε ανθολόγηση άνω των 15 ετών γραφής. Όταν μάλιστα αποφάσισα να προβώ σε αυτό το εγχείρημα, σκεφτόμουν ότι ήθελα να συγκεντρώσω στίχους και στροφές που ήταν ατάκτως ερριμένα σε διάφορα φύλλα χαρτιού και τετράδια. Έτσι, θα μπορούσα ευκολότερα να τα προσφέρω στους φίλους μου. Δεν είχα στο νου μου ότι θα ακολουθήσει δεύτερη συλλογή. Παρά ταύτα, ακολουθώ την έμπνευση, όπου και αν την συναντώ και νιώθω την συγκρατημένη χαρά και ελπίδα ότι θα συνεχίσω να εκδίδω τα ποιήματά μου και στο μέλλον.

Νιώθω δέος απέναντι στο μυθιστόρημα, αλλά δεν έχω την δυνατότητα, τουλάχιστον προς το παρόν, να το επιχειρήσω. Η έκταση που απαιτεί είναι απαγορευτική για μένα, ελλείψει χρόνου. Ο δε τρόπος γραφής μου έχει μάλλον προσαρμοστεί στην απαιτητική καθημερινότητά μου, όντας αρκετά λακωνικός, εγγύτερα στην ποίηση, το πεζοποίημα ή το διήγημα.

Μια ευχή για τη νέα σεζόν που έρχεται;

«Άκου τις φωνές των ποιημάτων

Advertising

χρόνια τα χρόνια βραχνιασμένες

με θύμησες κι υπερβολές

θα πεις.

Εγώ νομίζω με ευχές

Advertising

οι άνθρωποι να νιώθουν την αλήθεια».

Κατερίνα Χατζημιχαηλίδου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βασιλική Ευαγγέλου- Παπαθανασίου
Γεννήθηκα ένα φθινόπωρο στην πιο καυτή πόλη της Κεντρικής Ελλάδας. Πρώτος μου έρωτας ήταν τα 24 γράμματα της αλφαβήτας. Από τότε, δε σταμάτησα να σχηματίζω μ' αυτά λέξεις, προτάσεις, δίνοντας δύναμη και ψυχή στο άδειο χαρτί. Τη γλώσσα μου δώσανε ελληνική κι αυτή θα κρατήσω.
Φιλόλογος και αρθρογράφος σε ηλεκτρονικά περιοδικά στην πραγματική ζωή, αλλά στα όνειρα μου ζωγράφος στη Μονμάρτη.
Σε ένα καλό βιβλίο και στη θέα της θάλασσας βρίσκω την απόλυτη γαλήνη.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Αγίου Βαλεντίνου: 4+1 ξεχωριστές προτάσεις

Η γιορτή των ερωτευμένων ήρθε και μας βρίσκει να αναζητάμε

Η ιστορία της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη

Η ιστορία της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη είναι μια περίοδος ανάπτυξης