Ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος είναι ένας συγγραφέας που πάνω από όλα αγαπά πολύ αυτό που κάνει.Ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος είναι χαρισματικός στη συγγραφή αστυνομικού μυθιστορήματος και με τις λέξεις του ακινητοποιεί συγκεκριμένες στιγμές στον χρόνο, συλλαμβάνοντας μικροσκοπικά τμήματα της πραγματικότητας
Ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος γεννήθηκε το 1988 στον Πειραιά και αποφοίτησε από το λύκειο της Ιωνιδείου Σχολής. Σπούδασε πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά στην πορεία τον κέρδισε η αθλητική δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται εδώ και 4 χρόνια.
Το φθινόπωρο του 2013 ,ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος άνοιξε την ιστοσελίδα waterpolonews.gr και έκτοτε κινείται σε ρυθμούς υδατοσφαίρισης.
Έχει παρακολουθήσει ένα σεμινάριο εγκληματολογίας από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Νάνιανγκ της Σιγκαπούρης.
Το “Έγκλημα στην πισίνα” από τις εκδόσεις Carpe Librum είναι το πρώτο του βιβλίο.
Επιμέλεια συνέντευξης Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «κλειδάριθμος» το βιβλίο σας με τίτλο «Ρωξάνη». Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα που σας οδήγησε στη συγγραφή του;
Το κύριο ερέθισμα για να καταπιαστώ με τη “Ρωξάνη” ήταν μια εικόνα που δημιουργήθηκε στη φαντασία μου όταν πρωτοβρέθηκα στην άνω πόλη του κάστρου της Μονεμβασιάς.
Ήταν η σκηνή του θανάτου της.
Αυτή η εικόνα, της Ρωξάνης να πέφτει απ’ το γκρεμό, καθώς και κάποιες άλλες που μου δημιουργήθηκαν λίγο μετά, ήταν αρκετές για να “χτίσω” μια ιστορία μυστηρίου βγαλμένη μέσα από ένα προσωπικό τραγικό γεγονός.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία «πίσω από την ιστορία» που σας οδήγησε στη συγγραφή του; Τι επιθυμείτε να κερδίσει ο αναγνώστης από την ανάγνωσή του;
Είναι μια σύγχρονη νουάρ ιστορία, που περιέχει και στοιχεία άλλων ειδών, όπως το θρίλερ, το αστυνομικό και το κοινωνικό. Αυτό που ήθελα εξ’ αρχής ήταν μια ιστορία στα πρότυπα των κλασσικών νουάρ, η οποία μέσα από τις δράσεις των ηρώων θα λέει πράγματα για το σήμερα, χωρίς να αναμασά παρωχημένα θέματα. Ξεκινώντας λοιπόν να σχεδιάζω μια άλλη ιστορία με τέτοια χαρακτηριστικά, προέκυψε η έμπνευση και το ερέθισμα το οποίο ανέφερα νωρίτερα. Τότε κατέληξα ότι η “Ρωξάνη” ήταν πιο κοντά σ’ αυτό που ήθελα κι έτσι ξεκίνησα να τη γράφω.
Όσο για το τι θέλω να κερδίσει ο αναγνώστης; Σε πρώτο επίπεδο την γενική ευχαρίστηση από την ανάγνωση του βιβλίου, να ζωντανέψουν οι ήρωες στη φαντασία του, και να την ζήσει κι αυτός έντονα. Και μιας και μιλάμε για ιστορία μυστηρίου, να νιώθει ότι έκλεισε ικανοποιητικά ο κύκλος της έρευνας. Να ακολούθησε δηλαδή το μυστήριο μαζί με τον ερευνητή και να έφτασε ως τη λύση νιώθοντας πληρότητα.
Σε επόμενο επίπεδο θα ήθελα να δει κάποια απ’ τα ζητήματα που καταπιάνομαι μέσα από τις σκέψεις και τις δράσεις των ηρώων. Όχι πως πρόκειται για κάποιο δίδαγμα, ή κάποια συγκεκριμένα πράγματα, καθώς κάθε αναγνώστης εστιάζει σε διαφορετικά ζητήματα, από διαφορετική σκοπιά. Άλλωστε, όπως έχει πει κι ο Ταρκόφσκι, «Ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία».
Η ιστορία εξελίσσεται σε μια ιδιαίτερη τοποθεσία για θρίλερ. Γιατί επιλέξατε τη Μονεμβασιά;
Αρχικά η Μονεμβασιά ήταν το μέρος που εμπνεύστηκα την ιστορία, οπότε δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ να διαδραματίζεται αλλού. Εκτός αυτού, όμως, ήθελα να ακολουθήσω τη λογική μιας νουάρ ιστορίας που διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό, όπου ένας ανεξήγητος θάνατος φέρνει στο φως τα μυστικά των κατοίκων μιας κλειστής κοινωνίας, προκαλεί συγκρούσεις και φτάνει την δράση στα άκρα μέσα από την έρευνα του κεντρικού ήρωα.
Θεώρησα λοιπόν ιδιαίτερο, αλλά και ένα είδος πρόκλησης, το επιβλητικό κάστρο της Μονεμβασιάς να είναι το μικρό χωριό της ιστορίας μου.
Ποιον ήρωα αγαπήσατε περισσότερο και γιατί;
Σίγουρα τον κεντρικό ήρωα Άρη Βικέλα γιατί μέσα απ’ αυτόν έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Έζησα τις αγωνίες, τις φοβίες, τη θλίψη και τη χαρά του. Όμως και την Αλίκη, την φωτογράφο που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση, την αγάπησα αρκετά κι ένιωσα τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα της.
Για έναν συγγραφέα είναι πραγματικότητα οι ιστορίες του; Οι ήρωες εξακολουθούν να υπάρχουν και εκτός βιβλίου;
Για τον συγγραφέα είναι πάντα πραγματικές ιστορίες του, κι έτσι πρέπει να προσπαθεί να είναι και για τον αναγνώστη. Να τον κάνει να το ζει, να μπαίνει μέσα στις σελίδες και να μεταφέρεται εκεί που διαδραματίζεται η συγκεκριμένη σκηνή, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν το πετύχεις αυτό, έχεις ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Έτσι νιώθω κι εγώ σαν αναγνώστης με βιβλία που με κέρδισαν αρκετά ή που με συγκλόνισαν. Ότι μπήκα για τα καλά μες στην ιστορία.
Ως συγγραφέας τώρα, μπορώ να σας πω ότι όσο γράφω την ιστορία και για κάποιο διάστημα μετά το τέλος του γραψίματος, βρίσκομαι αρκετά μέσα σ’ αυτήν. Ακόμα και τις ώρες που δεν γράφω η σκέψη μου μπορεί να είναι κάπου αλλού. Κάποια στιγμή αυτό σταματάει, ώσπου φυσικά να ανοίξω ένα νέο κύκλο και να μπω στην επόμενη ιστορία.
Το βιβλίο σας είναι καλαίσθητο και πλαισιώνεται από ένα όμορφο εξώφυλλο, ενώ ο τίτλος πυροδοτεί τη φαντασία του αναγνώστη. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το εξώφυλλο, η περίληψη στο οπισθόφυλλο και ο τίτλος για ένα βιβλίο;
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Είναι πολύ σημαντικά και τα τρία γιατί δημιουργούν μια εικόνα, δίνουν κάποιες πληροφορίες και πυροδοτούν τη φαντασία, ή αν θέλετε το ενδιαφέρον. Φυσικά είναι πολύ βασικό το περιεχόμενο κάθε βιβλίου, αλλά ξέρετε ποιο είναι το θέμα και γιατί είναι κι αυτά σημαντικά;
Γιατί ένα βιβλίο είναι χειροπιαστό, οπότε αποτελεί αντικείμενο. Και μάλιστα ένα πολύ ξεχωριστό αντικείμενο. Επομένως έχει πολύ μεγάλη σημασία για μας που το πιάνουμε στα χέρια μας, το βλέπουμε, το βάζουμε στη βιβλιοθήκη μας ή το κουβαλάμε μαζί μας, να είναι καλαίσθητο. Είναι σημαντικό να έχουμε ένα καλό βιβλίο αλλά κι ένα όμορφο βιβλίο.
Ως συγγραφέας πού δίνετε μεγαλύτερη βαρύτητα στο προσωπικό βίωμα ή στη μυθοπλασία;
Και τα δύο είναι πολύ σημαντικά, γιατί η φαντασία από μόνη της δεν αρκεί για τη μυθοπλασία. Πάντα βασίζεσαι πάνω σε προσωπικά βιώματα.
Αν πρέπει να διαλέξω κάποιο, για τη συγγραφή προτιμώ τη μυθοπλασία. Τη θεωρώ μεγάλο κεφάλαιο για τη λογοτεχνία. Επίσης είναι ωραίο να αγγίζεις αλληγορικά, μέσα από μια κατασκευασμένη ιστορία, και με τη ματιά σου, την πραγματικότητα.
Για την πραγματική ζωή, θεωρώ ότι είναι προτιμότερο το προσωπικό βίωμα.
Σε ποιο σκοπό υπακούει αυτό το προσωπικό ταξίδι αναζήτησης;
Στο να γινόμαστε πληρέστεροι ως άνθρωποι. Αυτό νομίζω ότι είναι η ζωή. Ένα ταξίδι αναζήτησης και συλλογής από εμπειρίες, μνήμες και συναισθήματα. Κι ο συγγραφέας εκφράζει μέρος αυτών μέσα από τη συγγραφή.
Πιστεύετε ότι η εμπειρία που αποκτά κάποιος με τα χρόνια είναι το καλύτερο σχολείο για να αντιληφθεί τους ανθρώπους γύρω του αλλά και να αντιμετωπίσει καταστάσεις;
Φυσικά. Δεν υπάρχει τρόπος να διδαχτεί η εμπειρία ούτε να μεταλαμπαδευτεί από κάποιον. Ακούμε συμβουλές, συλλέγουμε πληροφορίες, αλλά η εμπειρία μας χτίζεται μόνο μέσα από τις επιλογές μας. Έτσι μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι και σοφότεροι όσο περνούν τα χρόνια.
Πότε έχετε περισσότερο ανάγκη να γράψετε και σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση οπλίζετε την πένα σας με την ευαισθησία της ψυχής σας και αποζητάτε την αγαλλίαση στη γραφή;
Όταν κάποιο γεγονός μου δημιουργήσει την ανάγκη να γράψω, το συλλογίζομαι αρκετά, ώσπου η ανάγκη να γίνει τόσο έντονη, που τότε ξεκινάω και γράφω. Όσον αφορά συναισθήματα κι ευαισθησίες που ήδη έχω, θέλω να τα ελέγξω και να τα κατευθύνω στο μυαλό μου, ώστε η γραφή μου να μην είναι επηρεασμένη από αυτό που νιώθω, αλλά απ’ αυτό που συμβαίνει στην ιστορία.
Πού νομίζετε ότι θα καταλήξει όλος ετούτος ο πολιτικός και κοινωνικός «μαρασμός» που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια;
Είναι δύσκολοι καιροί από πολλές απόψεις και βιώνουμε μια γενική κρίση αξιών. Τώρα για το που θα καταλήξει δεν το ξέρω. Θέλω να ελπίζω, γιατί γενικά είμαι αισιόδοξος, ότι θα αναπροσδιορίσουμε πολλά πράγματα ως κοινωνία, θα λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά μας και θα περάσουμε σε μια καλύτερη εποχή, πολιτικά, κοινωνικά, απ’ όλες τις πλευρές. Προς το παρόν αυτός ο δρόμος δεν διαφαίνεται, αλλά θέλω να ελπίζω.
Πώς θα περιγράφατε το παράδοξο που βιώνουμε στις μέρες μας με τον covid 19; Πιστεύετε ότι το «σήμερα» μας υπόσχεται κάτι;
Είναι μια πρωτόγνωρη και ζοφερή κατάσταση και υγειονομικά αλλά και κοινωνικά. Και πάλι ελπίζω να βγούμε σύντομα απ’ αυτήν την κατάσταση, με όσο δυνατόν λιγότερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και αλώβητοι ψυχικά.
Από την Πληροφορική, στην αθλητική δημοσιογραφία και στη συγγραφή βιβλίων. Είναι κάτι που το επιδιώξατε ή προέκυψε στην πορεία;
Είναι κάτι που προέκυψε, άλλωστε πρόκειται για τρεις διαφορετικούς τομείς. Η συγγραφή υπήρχε πάντα μέσα μου, από τα χρόνια των σπουδών μου. Ήταν επιθυμία και ανάγκη μαζί που πήγαζε από μέσα μου. Οπότε κάποια στιγμή προέκυψε γιατί είναι μια συναρπαστική διαδικασία που μου δίνει τη δυνατότητα όχι απλώς να αφηγηθώ μια ιστορία, αλλά να φτιάξω έναν μικρόκοσμο, να ζωντανέψω ήρωες και να πορευτώ μαζί τους ως το τέλος. Γράφοντας, νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Συνδυάζεις την τέχνη του γραπτού λόγου με την αποτύπωση γεγονότων που σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και συνδυάζεις μυθοπλασία και πραγματικότητα με τη δική σου ματιά. Αυτό που επεδίωξα και επιδιώκω είναι να το κάνω κάθε φορά πιο ολοκληρωμένα και να βελτιώνομαι μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία.
Αν σας ζητούσα να απομονώσετε μία μόνο φράση από το βιβλίο σας και να τη μοιραστείτε μαζί μας, ποια θα ήταν αυτή;
Αν και πρόκειται για μια ενιαία ιστορία, που κάθε κομμάτι παίζει το ρόλο του, θα σας πω μία που περικλείει ένα από τα ζητήματα της:
“Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι μια μορφή θανάτου”.
Απόσπασμα από το βιβλίο Ρωξάνη , Κωνσταντίνος Μοσχάτος
Ξάπλωσε ανάσκελα, βάζοντας τις παλάµες πίσω από το κεφάλι. ∆εν άναψε καν το πορτατίφ. Για µια στιγµή σκέφτηκε το κορίτσι. Την απελπισία που οδηγεί στην αυτοκτονία. Την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που δίνει τέλος στην ίδια του τη ζωή. Τις τελευταίες στιγµές πριν από ένα µη αναστρέψιµο αποτέλεσµα. Ένα σκοτεινό δωµάτιο σαν το δικό του, µε τον τοίχο να εµποδίζει τη διαφυγή.
Έπιασε το µπλοκάκι του και πρόσεξε το ερωτηµατικό δίπλα στη λέξη αυτοκτονία.
Ξαφνικά τινάχτηκε κι έφερε το λάπτοπ στα πόδια. Άνοιξε τη µηχανή αναζήτησης και πληκτρολόγησε. Ρωξάνη Λάσκαρη.
Θάνατος στην καστροπολιτεία
Τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής, ένα νεαρό κορίτσι πέφτει από τον βράχο της Μονεμβασιάς. Ο Άρης Βικέλας, ένας συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που βρίσκεται στην Καστροπολιτεία αναζητώντας έμπνευση, μπλέκεται χωρίς να καταλάβει στον μυστηριώδη θάνατο της Ρωξάνης Λάσκαρη.
Ρωξάνη (οπισθόφυλλο) Κωνσταντίνος Μοσχάτος
Αυτοκτονία ή έγκλημα;
Ένα σημείο που βρίσκει ο Άρης, σε συνδυασμό με κάποια ανεξήγητα γεγονότα και αντικρουόμενες μαρτυρίες, που οδηγεί σε έρευνα για να μάθει την αλήθεια.
Όταν την βλέπει, όμως, θα καταλάβει ότι πάντα κρέμεται από μια σκοινί.
Ευχαριστούμε πολύ τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Μοσχάτο για το φωτογραφικό υλικό.
Κωνσταντίνος Μοσχάτος στο Facebook εδώ.