Καλλιτέχνης, ηθοποιός, σκηνοθέτης και… ακαδημαϊκός, μα πάνω από όλα ένας άνθρωπος που λατρεύει το θέατρο όσο τίποτα άλλο ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος. Ένας Θεσσαλονικιός με σπουδές σε διδακτορικό επίπεδο στην αρχαία Ελληνική τραγωδία στην Αγγλία και πολυετή παρουσία στον κόσμο του θεάτρου με σημαντικές παραστάσεις και συνεργασίες. Ο κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος μιλά στο maxmag.gr για τη νέα του παράσταση «Σημάδια στην Ομίχλη» και την μεγάλη του αγάπη, το θέατρο.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώτα Γιδαροπούλου
Κ. Παπαδόπουλε, να σας ευχαριστήσω αρχικά για την παραχώρηση της συνέντευξης και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο νέο σας εγχείρημα. Σκηνοθέτης, δάσκαλος, καλλιτέχνης και Διδάκτωρ, πολυσχιδής προσωπικότητα τολμώ να πω.Θέλω να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας εστιάζοντας στον άνθρωπο. Εννοώ φυσικά τον χαρακτήρα σας γιατί η δουλειά σας είναι ήδη γνωστή. Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας, ποιο προσόν σας θεωρείται το πιο σημαντικό; Και ποιο το πιο αρνητικό;
Σας ευχαριστώ πολύ. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη ανοιχτή σε θάλασσα και αέρα, πολυπολιτισμική, ομιχλώδης και ατμοσφαιρική. Με καθόρισε και την κουβαλώ μέσα μου. Στην Αθήνα «ενηλικιώθηκα» και στοιχεία του χαρακτήρα μου απέκτησαν διπλή δυναμική θετική και αρνητική. Η υπομονή και ο ενθουσιασμός μου θα έλεγα είναι χαρακτηριστικά εμφανώς θετικά που κρύβουν όμως και τις απρόβλεπτες πλευρές τους.
Πώς το θέατρο επηρεάζει την καθημερινή σας ζωή;
Για έναν άνθρωπο που ασχολείται με την τέχνη, αλλάζοντας μια φράση του Tennessee Williams, «η ζωή του είναι η δουλειά του και η δουλειά του είναι η ζωή του»…και οι άνθρωποι που αγαπάει και τον αγαπούν θα προσθέσω εγώ.
Σπουδές στην Ελλάδα αλλά και στην Αγγλία, ποιες είναι οι κύριες διαφορές, κατά την άποψη σας στο Ελληνικό θέατρο με το Αγγλικό;
Όχι ιδιαίτερα πολλές. Συναντάμε εξίσου καλή σύγχρονη δραματουργία που στην Αγγλία όμως τη διακρίνει μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Ευτυχώς πολλά ελληνικά έργα βρίσκουν τα τελευταία χρόνια το δρόμο τους προς τη σκηνή και ανοίγει σιγά σιγά και η προοπτική μιας πορείας τους εκτός συνόρων. Σαφώς στην Αγγλία υπάρχει συστηματική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και εξαιρετική τεχνική στην προσέγγιση ενός ρόλου αλλά αυτό έχει να κάνει με τα εκάστοτε κάθε φορά μεθοδολογικά εργαλεία σκηνοθέτη και ηθοποιών. Εμένα με ενδιαφέρει μια καλή τεχνική που να αντλεί όμως από την ψυχή, τη σκέψη και τον μαγικό κόσμος των συναισθημάτων και είμαι χαρούμενος που έχω την ευτυχία να δουλεύω αρκετά συχνά με ηθοποιούς που καταφέρνουν να ισορροπούν εξαίσια ανάμεσα σε αυτά.
Εκτός από σημαντικός καλλιτέχνης όπως είπαμε διδάσκετε κιόλας, πείτε μας τις εμπειρίες σας σε αυτόν τον χώρο. Τι είναι πιο δύσκολο η διδασκαλία ή σκηνοθεσία;
Όλα είναι αποτέλεσμα μιας συνεχούς μάθησης και εμπειρίας, επίπονης και απολαυστικής. Η μνήμη μου, μου δείχνει το δρόμο. Υπήρξα μαθητής και ηθοποιός, και αυτά είναι τα σημεία αναφοράς μου στον τρόπο που διδάσκω και στον τρόπο που σκηνοθετώ. Όπως επίσης και η μαθητεία μου δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους που με τις πολύτιμες συμβουλές, τη στάση ζωής και την καλλιτεχνική τους πορεία στάθηκαν για εμένα φωτεινοί φάροι. Ξέρουν ποιοι είναι ή ποιοι υπήρξαν. Δε σταματάω να δείχνω την ευγνωμοσύνη μου. Θεωρώ την αχαριστία το υπέρτατο ελάττωμα σε έναν άνθρωπο.
Έχετε δηλώσει σε παλαιότερη σας συνέντευξη ότι δίνετε μεγάλη σημασία στη συνεργασία σας με τους ηθοποιούς, και όντας και ηθοποιός εσείς ο ίδιος. Πως επιτυγχάνετε η μέγιστη απόδοση στην ερμηνεία ενός καλλιτέχνη; Παίζουν ρόλο οι σκηνοθετικές οδηγίες; Η δύναμη ενός κείμενου, η δυνατότητα ερμηνείας ενός ηθοποιού; Ποια είναι η γνώμη σας;
Πιστεύω πολύ στη δύναμη του ηθοποιού. Ναι, μπορείς να κάνεις τα πάντα σε μία σκηνή, αλλά αν δεν έχεις ηθοποιούς δεν έχεις θεατρική πράξη. Για εμένα ο ηθοποιός είναι η αρχή και το τέλος. Για αυτό και δίνω πολύ σημασία στη διδασκαλία των ηθοποιών στα έργα που ανεβάζω. Είναι πραγματική ευτυχία να δουλεύεις με ανθρώπους που είναι ικανοί, διαθέσιμοι και ανοιχτοί σε προτάσεις, δοκιμασίες και συνεργασίες. Το θέατρο είναι ένα παιχνίδι συμπόρευσης. Απαιτεί αφοσίωση, σκληρή δουλειά, και αγάπη για τον άνθρωπο. Με ενδιαφέρει να δουλεύω με καλούς επαγγελματίες που είναι όμως πάνω από όλα καλοί άνθρωποι και συναισθηματικά ευφυείς.
Ας περάσουμε στο νέο σας σκηνοθετικό εγχείρημα «Σημάδια στην ομίχλη» του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα StephenSachs, μια έξυπνη κωμωδία που όπως έχετε πει ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ποια ήταν τα κριτήρια που σας ώθησε να επιλέξετε αυτό το έργο;
Το έργο το είχα δει στο Λονδίνο πριν πέντε χρόνια, την περίοδο που βρισκόμουν εκεί για το διδακτορικό μου. Με συγκλόνισε η δυναμική του κειμένου, οι ανατροπές και τα βαθύτερα νοήματα του. Η συγκίνηση με την οποία με άγγιξε η δύναμη της αλήθειας του. Το μετέφρασα και ήταν από τα πρώτα έργα που ήθελα να κάνω με το που επέστρεψα στην Ελλάδα. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όλα έγιναν σαν έτοιμα από καιρό. Με τη Ράνια (Σχίζα) ξεκινήσαμε πριν ένα περίπου χρόνο να ονειρευόμαστε το ανέβασμα του έργου, και επειδή τα όνειρα τα κάνουμε για να τα πραγματοποιούμε, αρχές καλοκαιριού ξεκίνησε το ταξίδι μας, έχοντας πολύτιμες αποσκευές και άξιους συνοδοιπόρους, τον Νίκο (Παντελίδη), την Άννα, την Όλγα, την Κατερίνα, τον Στέφανο, τη Λιάνα, τον Στέλιο και τη Γεωργία, τη Χρύσα, τον Μικελάντζελο, το Δημήτρη, τον Μάνο, τη Χριστίνα, τη Δήμητρα, την Κική, τον Θοδωρή, τον Δημήτρη και τον Γιώργο και τόσους και τόσους άλλους φίλους και συνεργάτες πολύτιμους και αγαπημένους.
Την έχετε παρακολουθήσει στο Λονδίνο, όπως έχετε πει κι εσείς, τι συναισθήματα βιώσατε εσείς που επιθυμείτε να νιώσει το κοινό παρακολουθώντας τη δική σας παράσταση;
Την ξαφνιασμένη ματιά σε κάτι τόσο απλό όπως είναι η αλήθεια. Η συγκινητική αξία των μικρών πραγμάτων και των ανεκτίμητων ανθρώπων που είναι μια θάλασσα ευτυχίας κι εμείς αντί να κολυμπούμε σε αυτήν, χτίζουμε παλάτια στην άμμο.
Τι θα συμβεί, άραγε, όταν μια άνεργη μπαργούμαν κι ένας διάσημος εκτιμητής έργων τέχνης θα συναντηθούν ένα απόγευμα σε ένα σπίτι-κοντέινερ στο Bakersfield της Καλιφόρνια;
Επόμενη ερώτηση…χαχαχα!
«Ένα ταξίδι του κάθε θεατή μέσα σε έναν κόσμο συναισθημάτων και προβληματισμού» μεταφέρω επί λέξη δικά σας λεγόμενα που μου κέντρισαν την περιέργεια για το έργο φυσικά, είναι αυτή η δική σας περιγραφή για την παράσταση; Τι σημαίνει για εσάς αυτός ο χαρακτηρισμός;
Κάθε παράσταση για εμένα είναι σαν να παίρνεις τον θεατή από το χέρι και να τον οδηγείς μέσα από μια πόρτα σε έναν άλλο κόσμο όπου θα μπορέσει να βιώσει ηθελημένες στιγμές ψευδαίσθησης που θα του προσφέρουν ένα βίωμα ικανό να αγγίξει κάτι μέσα του που η ίδια η ζωή αδυνατεί να του προσφέρει. Περίεργο…Ίσως όμως να συμβαίνει επειδή σε όλο αυτό το παιχνίδι του θεάτρου δεν είναι μόνο ο ηθοποιός που προσωρινά χάνει στοιχεία της ταυτότητάς του αλλά και ο ίδιος ο θεατής…
Σαν θεατής πως εσείς ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, πως θα προσπαθούσατε να παρακινήσετε κάποιον για έρθει να δει το έργο;
Το είδα σαν θεατής στο Λονδίνο, το μετέφρασα και το σκηνοθετώ στη χώρα μου με δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς, με υπέροχους συνεργάτες και σε ένα αγαπημένο μου θέατρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη του ενθουσιασμού και της αγάπης μου.
Ποια είναι η αξία του αυθεντικού από το ψεύτικο, ερώτημα που θέτει ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα από το κείμενο του. Εσείς μέσα από τη σκηνοθετική σας ματιά δίνετε απάντηση σε αυτό το ερώτημα στο έργο;
Ξεκάθαρη απάντηση. Αρκεί να ορίσουμε την αξία του αυθεντικού.
Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον και ποια τα σχέδιά σας όσον αφορά τα επαγγελματικά σας βήματα;
Πολλά όνειρα που τροφοδοτούν σχέδια, ταξίδια, στιγμές αγωνίας και ομορφιάς, άγχους και ευτυχίας. Να είμαστε καλά και να τα ζήσουμε όλα.
Για το τέλος, μοιραστείτε αν θέλετε, μια συμβουλή ή ένα γνωμικό, το οποίο πάντα κρατάτε κοντά σας και το έχετε ως άγκυρα και οδηγό ταυτόχρονα.
Μια φράση που αγαπώ από το έργο….“Η «Αρετή». Μια αρχαία ελληνική λέξη για το αληθινό, το καλό και το ωραίο. Το να έχει κανείς δύναμη και κουράγιο παρά τις αντιξοότητες της ζωής“.
Ευχαριστούμε πολύ τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο και την υπεύθυνη επικοινωνίας, Χρύσα Ματσαγκάνη, για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
«Σημάδια στην ομίχλη»
(Bakersfield Mist)
του Stephen Sachs
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Με τη Ράνια Σχίζα και τον Νίκο Παντελίδη
στο Θέατρο Vault
Το θεατρικό έργο του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα Stephen Sachs
ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα
σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου
με την Ράνια Σχίζα και τον Νίκο Παντελίδη.
Η συναρπαστικά έξυπνη κωμωδία που ανέβηκε στο DuchessTheatre του Λονδίνου με την ΚάθλινΤέρνερ και τον Ίαν Μακ Ντίαρμιντ, θα παρουσιαστεί στο θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης από τις 7 έως τις 10 Νοεμβρίου, ενώ από τις 30 Νοεμβρίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Vault της Αθήνας, για 20 παραστάσεις. Θα ακολουθήσει περιοδεία σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Τι θα συμβεί όταν μια άνεργη μπαργούμαν κι ένας διάσημος εκτιμητής έργων τέχνης συναντιούνται ένα απόγευμα σε ένα σπίτι-κοντέινερ στο Bakersfield της Καλιφόρνια;
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η συγκινητική και ανατρεπτική κωμωδία του ΣτίβενΣακς, θέτει ερωτήματα για τη φύση της τέχνης και τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, μέσα από τη συνάντηση δύο ταξικά διαφορετικών κόσμων. Ένα έργο γεμάτο ιδέες και συναισθήματα που αφήνουν σημάδια φωτεινά και ανεξίτηλα μέσα στην ομίχλη.
Υπόθεση
Η Μωντ Γκούντμαν (Ράνια Σχίζα), μια άνεργη μπαργούμαν ζει σε ένα trailerpark στο Bakersfield της Καλιφόρνια. Όταν αγοράζει για μερικά δολάρια από ένα μαγαζί με παλιά αντικείμενα έναν πίνακα ζωγραφικής, κανείς δεν πιστεύει ότι στα χέρια της μπορεί να βρίσκεται ένα από τα αριστουργήματα του διάσημου ζωγράφου Τζάκσον Πόλοκ. Καλώντας από τη Νέα Υόρκη έναν από τους καλύτερους εκτιμητές έργων τέχνης στον κόσμο, τον Λάιονελ Πέρσυ (Νίκος Παντελίδης), κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αποκαλύψεις που θα φέρει στο φως η συνάντησή τους.
Συντελεστές
Κείμενο:StephenSachs
Μετάφραση- Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Όλγα Ντέντα
Σχεδιασμός Φωτισμού:Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Video: Στέφανος Κοσμίδης
Ηχητικά Τοπία: Λιάνα Τζερεφού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Θεοδωρίδου
Φωτογραφίες παράστασης: Στέλιος Δανιήλ & Γεωργία Σιέττου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Διανομή:Ράνια Σχίζα – Νίκος Παντελίδης
