Ας μιλήσουμε για τον Nomik… Είναι ο frontman των Sleepin Pillow και παλαιότερα των Universal Trilogy, με 25 χρόνια παρουσία στη μουσική, συνθέτει, γράφει στίχους, ποίηση, πειραματίζεται, πολυσχιδής από τη φύση του. Έχει μια πορεία που όσο σπουδαία κι αν είναι δεν τον εγκλώβισε ποτέ σε “κουτάκια”. Αυτά είναι τα απλά, τα γνωστά. Έχεις δει όμως ποτέ το Nomik live; Τότε και μόνο τότε θα καταλάβεις το μέγεθος του καλλιτέχνη για τον οποίο συζητάμε. Παρακολουθείς ένα αερικό να παίζει μουσική με τον πιο μαγικό τρόπο, σε τραβάει στον κόσμο του και παράλληλα μπαίνει στον δικό σου. Η αύρα του είναι ένας μαγνήτης για το κοινό, τα τραγούδια του δε θα στα ερμηνεύσει, θα σε καλέσει να τα ζήσεις μαζί του. Να ακολουθήσεις την ιστορία των λέξεων που κρατιούνται χέρι χέρι με τις νότες. Ο Nomik είναι εμπειρία. Το Σάββατο 4/9 θα είναι στο Foka Negra (Φωκίωνος Νέγρη 43).
Nomik καλώς ήρθες στο MaxMag. Είναι δική μου προσωπική τιμή να συζητάμε και ακόμα μεγαλύτερη χαρά. Αρχικά πες μου πως προέκυψε το Nomik.
Ίσως βρήκα τον κόσμο ανάποδα. Μπορεί να είδα τον κόσμο αντίστροφα Μια μέρα ξύπνησα και ένιωσα πως πρέπει να πάω αντίστροφα σ ότι ρεύμα με παρασέρνει. Πολλές φορές στην εφηβεία κάνουμε πράγματα που μας φαίνονται γοητευτικά, επαναστατικά. Αναποδογύρισα τ’ όνομα μου, ήταν η πρώτη κίνηση. Το Νόμικ δε σημαίνει τίποτα, δεν υποδηλώνει φύλλο, εθνικότητα, καταγωγή κι αυτό μ’ αρέσει, με απελευθερώνει. Το χρησιμοποιώ και με χρησιμοποιεί τα τελευταία 25 χρόνια.
Ας μιλήσουμε για μουσική. Ας μιλήσουμε για τα κουτάκια της. Χωράει η μουσική σε στεγανά; Θεωρείς πως ένα τραγούδι, μια σύνθεση ή ένας στίχος μπορεί να ξεφύγει από τα όρια της «καλού» ή εν τέλει όλα χωράνε στο μουσικό σύμπαν;
Δεν υπάρχει καλούπι ούτε συνταγή ούτε πεπατημένη που να χωρά την πραγματική τέχνη. Το μονοπάτι της δημιουργίας το διαβαίνουμε ελεύθεροι. Φτιάχνουμε έναν κόσμο καλύτερο απ’ αυτόν που μας δόθηκε. Η μουσική και οι στίχοι συνθέτουν το ψηφιακό της ψυχής μας, πώς θα μπορούσαμε άραγε να βάλουμε όρια σε κάτι τέτοιο. Αν υπάρχει ουσία και λόγος στην όλη διαδικασία θ ανακαλύψουμε στον αληθινό πυρήνα της μουσικής και του εαυτού μας, το άχρονο, το συνεχές, το άπειρο.
Εσύ έχεις αποδείξει και μέσα από τη δισκογραφία και μέσα από τις συμμετοχές σου σε συγκροτήματα ότι ο πειραματισμός είναι δεύτερη φύση σου. Σου αρέσει η αλλαγή; Σε ιντριγκάρει ο πειραματισμός; Αγαπάς το νέο;
Η κίνηση, η αλλαγή, η εξέλιξη, η αναζήτηση, η αμφισβήτηση είναι κομμάτια της ίδιας κοπής και της ίδιας πίτας. Είναι ζητούμενο για μένα ν αναζητώ καινούργιους δρόμους, να ξεβολεύομαι, ν’ ανακαλύπτω κι άλλους εαυτούς μου. Μου αρέσει να δουλεύω, να ζω και να συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους, με διαφορετικούς μουσικούς και καλλιτέχνες. Άτομα που θαυμάζω κι αγαπώ. Μόνο έτσι πιστεύω γίνομαι καλύτερος, πλατύτερος, βαθύτερος, ταπεινότερος. Έχω βρεθεί με εκατοντάδες διαφορετικές προσωπικότητες στη σκηνή, στο στούντιο, στο δρόμο, στη ζωή και το πόσο πλούσιος είμαι δε μπορώ να το εξηγήσω με λέξεις ή αριθμούς.
Θέλω να μου πεις τι είναι για σένα έμπνευση. Άραγε είναι όλα τα τραγούδια εμπνευσμένα ή κάποια γεννιούνται μέσα στο απρόβλεπτο μιας τυχαιότητας της στιγμής;
Δεν υπάρχει έμπνευση. Ίσως μόνο για τους ανένταχτους και τους χομπίστες. Υπάρχει όμως η ακόρεστη ανάγκη να μιλήσουμε διαφορετικά, όμορφα, προβοκατόρικα, με δικούς μας κώδικες, με κοινούς κώδικες, για την αδελφοσύνη, την αγάπη, τα καινούργια χρώματα κι έναν νέο δίκαιο κόσμο. Να σηκώσουμε το μεσαίο μας δάχτυλο στην εξουσία, στην καταπίεση, στον πόλεμο. Σίγουρα υπάρχουν εμπνευσμένα τραγούδια, ζούμε μ αυτά, ζούνε μέσα μας κι αλλάζουν τα κακώς κείμενα και τις επίκτητες απορυθμίσεις μας. Απ’ την άλλη τραγούδια και μουσικές γεννιούνται κάθε στιγμή και δε γίνονται να ναι ασφαλώς όλα δοσμένα απ’ το Θεό. Κι ένα ελαφρύτερο ωστόσο τραγουδάκι μπορεί να μας κάνει να χαμογελάσουμε κι αυτό σ ένα κόσμο που συνεχώς σφίγγει τη θηλιά είναι κάτι.
Όποιος σε έχει δει live έχει εισπράξει με μοναδική αυθεντικότητα αυτό που εκπροσωπείς. Δηλαδή την αγάπη σου για αυτό που κάνεις και μια μοναδική αμεσότητα. Εσύ τι εισπράττεις από το κοινό; Αγαπάς αυτή τη σύνδεση;
Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής και των μουσικών. Αναπόσπαστο και αναγκαίο, ζωογόνο κομμάτι της κοινωνίας, της ίδιας μας της ύπαρξης. Η σύνδεση με τους ανθρώπους ποικίλει. Άλλες φορές γίνεται κάτι μοναδικό, κάτι μαγικό κι άλλες φορές συμβαίνουν ευτράπελα ή δημιουργούνται προβλήματα. Όλα καλοδεχούμενα, όλα μέσ’ τη ζωή είναι, δεν έχω πρόβλημα. Όλα αυτά τα χρόνια που καταπιάνομαι με τα τραγούδια οι άνθρωποι μου δίνουν το χέρι τους, μου δίνουν κυρίως την αγάπη τους, την καλή τους καρδιά, την ομορφιά των λόγων τους, δίνουν την εκτίμηση τους με κάθε τρόπο. Είναι ανεκτίμητο να γνωρίζει κανείς ότι έχει καταφέρει κάτι καλό για τους άλλους.
«Της επιστροφής της διαδοχής» και «Αποχέτευση». Οι δυο σου ποιητικές συλλογές. Ο Nomik ως ποιητής ποια πλευρά του εαυτού του αφήνει ευάλωτη στο κοινό;
Δε θα έλεγα ότι αισθάνομαι ευάλωτος. Ρίχνω ότι φως υπάρχει στην ψυχή κι αποκαλύπτομαι. Γράφω από παιδί, ήταν το ένοχο μυστικό μου. Ντρεπόμουν για αυτά που έγραφα και τα έσκιζα. Μεγαλώνοντας τόλμησα να μιλήσω σε μια γλώσσα εξαγνιστική, τη γλώσσα της αλήθειας και της αποκαθήλωσης. Μ’ αποκαθήλωσα. Η ποίηση ξηλώνει από μέσα μας τα σάπια ξύλα της σταύρωσης, καταργεί τους Μεσσίες που μας δόθηκαν και επιχειρεί για όλους μας το απόλυτο ταξίδι. Να μας κάνει από Θεούς της μέθης, Θεούς της ωραιότητας.
Ο Νίκος Χουλιάρας είχε πει «Ούτε και τα δικά μου ποιήματα αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο». Το αντισυμβατικό, το περιθωριοποιημένο και το απροσάρμοστο είναι εργαλεία για έναν ποιητή και στιχουργό;
Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Τι σημαίνει δηλαδή αντισυμβατικός, ποίο είναι το περιθώριο και ποιός από εμάς είναι απροσάρμοστος. Ο στιχουργός, ως καλλιτέχνης κι ως άνθρωπος αντιλαμβάνεται απλά αλλιώς. Ανεξάρτητα απ’ τις εποχές και απ’ τις συνθήκες. Με τις κεραίες τους πάντα ανοιχτές, με την καρδιά ανοιχτή, με το πνεύμα του πάντα ανήσυχο για τους άλλους. Γράφει και τραγουδά σε δύο γραμμές ό,τι ο λαός προσπαθεί ν αρθρώσει σ όλη του τη ζωή.
«Νευροκόπι». Ένα ξάφνιασμα, ένα πορτραίτο, ένα ποίημα. Ένα τραγούδι που αποδεικνύει πως είσαι ένας καλλιτέχνης που έχει πετάξει τις ταμπέλες. Κοινωνιολογικά ο άνθρωπος νιώθει ασφάλεια μέσα στις κοινωνικές νόρμες. Εσύ που νιώθεις ασφάλεια; Πως προέκυψε αυτό το μοναδικό τραγούδι;
Κάθε φορά που ακούω τη λέξη ασφάλεια νιώθω ανασφάλεια. Νιώθω ασφαλείς εκεί που νιώθω καλά, εκεί που κάνω το σωστό, όταν είμαι μ εκείνους που αγαπώ και μ’ αγαπούν. Για μένα το να νιώσω ασφαλείς είναι μια εσωτερική πρωτίστως κατάσταση. Το “Νευροκόπι” είναι όντως ένα τραγούδι γεμάτο ανασφάλειες, όπως όλα τα γοητευτικά πράγματα στο σύμπαν, το οποίο αποφάσισα να εκθέσω και να εκτεθώ χωρίς αναστολές, δίχως να λογαριάζω τέτοιου είδους παράγοντες.
Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις; Υπάρχουν ακούσματα τα οποία δεν μπορείς να χορτάσεις;
Θαυμάζω τους καλλιτέχνες που δε χρειάζονται άλλοθι για να δημιουργήσουν, εκείνους που δε θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση για να υπάρξουν, αυτούς που δεν κωλώνουν ν ανακατευτούν με τα πίτουρα και να τους φάνε οι κότες. Εκείνους που είναι πάντα εκτεθειμένοι, ακόμα κι αν τους έχει βρει η φήμη και η επιτυχία. Τώρα ως αναφορά τα ακούσματα που δε χορταίνω είναι πολλά. Απ’ τους κλασσικούς που με συγκινούν ακόμα και για πάντα μέχρι τους ροκ ήρωες της εφηβείας μας που με σηκώνουν απ’ το έδαφος και με κάνουν ακόμα να θέλω ν αλλάξω τον κόσμο.
Η νέα γενιά μοιάζει λίγο εγκλωβισμένη στο mainstream αλλά θεωρητικά όλοι οι έφηβοι περνάνε από αυτή τη φάση. Πιστεύεις πως τα χρόνια που έρχονται θα είναι καλύτερα για τη μουσική; Μας βολεύει το εύκολο, το εύπεπτο ή νομοτελειακά στο τέλος κερδίζει ο «καλός»;
Η μουσική και η τέχνη δεν κινδυνεύουν, κυλάνε σαν το αίμα στις φλέβες του κόσμου και ως εκ τούτου μιλώντας για το μέλλον δε θα ναι ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα. Πάντα θα ‘χουμε ωραία πράγματα ν ακούμε και να βλέπουμε και να διαβάζουμε. Ακόμα πάντως και στο λεγόμενο mainstream έχει ωραία πράγματα.
Θα έμπαινες στη διαδικασία να αυτοπροσδιοριστείς; Μουσικός, frontman, στιχουργός, ποιητής, συνθέτης; Στη ζωή μας μπαίνει μόνο ένας τίτλος;
Δε σκέφτομαι έτσι. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να μιλά και να επικοινωνεί με τραγούδια και ποιήματα γιατί θεωρώ ότι είναι ένας καθαρός, γνήσιος τρόπος επικοινωνίας, πιο τίμιος και φωτεινός από τις κουβέντες της καθημερινότητας.
Μέσα από τη σελίδα σου στο instagram και στο fb αλλά και μέσα από το site σου μπορούμε να σε βρούμε και να μάθουμε για τις εμφανίσεις που ετοιμάζεις. Ποια ήταν η δική σου στιγμή στη σκηνή που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Την παρουσία μου στη σκηνή την αποτιμώ συνήθως συνολικά και με θετικό πρόσημο δίχως να μ ενδιαφέρουν τα όποια highlights.Έχω και απίθανες στιγμές on stage και κάκιστες, είναι ακριβώς όπως και η ζωή. Θυμάμαι συνήθως τ’ ατυχήματα, τ’ αστεία, τις αστοχίες και χαμογελάω.
Άραγε θα τον αλλάξουμε αυτό τον κόσμο;
Τον αλλάζουμε και τον ξαναφτιάχνουμε και τον ξαναγκρεμίζουμε και πάλι απ’ την αρχή καθημερινά.
Το Σάββατο 4/9 θα είναι στο Foka Negra (Φωκίωνος Νέγρη 43). https://www.facebook.com/events/4294473887264946?ref=newsfeed
- Αν δεν προλάβεις να τον δεις ακολούθησέ τον στα social και άρπαξε την επόμενη ευκαιρία:
