Η wonderwoman από τη διαφήμιση της Trivago Σοφία Μανωλάκου βγαίνει από την οθόνη της και κάθεται απέναντί μου με καφέ και μια φίλη της να συζητήσουμε για όλες τις επαγγελματικές κινήσεις της. Την Σοφία Μανωλάκου την είχαμε δει στο πλάι της Ντορέττας Παπαδημητρίου στην πρωινή ζώνη, την βλέπουμε τώρα στο σίριαλ του Γ. Κυρίτση “Ο Πρίγκιπας της Φωτιάς”. Πέραν αυτών, τα πρωινά της Κυριακής, η Σοφία Μανωλάκου πάει βόλτα με το παιδί που κρύβει μέσα της διασχίζοντας τη σκηνή του θεάτρου Χυτήριο.
Σε μια καφετέρια στο Μαρούσι, με γλυκό καφέ και πολύ κόσμο γύρω, η Σοφία Μανωλάκου μίλησε για τη στροφή στην επαγγελματική της πορεία, αποκάλυψε πως διαχειρίζεται το βαρύ της πρόγραμμα και σχολίασε τον ρόλο της οικογένειας στη σύγχρονη κοινωνία των διαζυγίων.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ζανίννα Μαργαρίτη
- Από το Οικονομικό της Νομικής στην υποκριτική, πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση αυτή για εσάς και για την οικογένειά σας;
Για εμένα ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση γιατί το ήθελα πάντα. Απλώς παλιότερα δεν ήμουν έτοιμη και ίσως δεν είχα το θάρρος να υπερασπιστώ αυτό που ήθελα στην μικρή πόλη που ζούσα. Για τους δικούς μου ήταν κάπως δύσκολο. Όχι γιατί δεν το ήθελαν, έβλεπαν ότι αγαπάω πολύ το θέατρο, αλλά έμπαινε στη μέση η ανασφάλεια της εποχής μας. Το να έχεις ένα πτυχίο πανεπιστημίου το θεωρούσαν μια βάση. Μπορώ να σου πω ότι ο πατέρας μου ακόμα με ρωτάει πότε θα δώσω τα μαθήματα που μου έχουν μείνει. Παρόλ’ αυτά είναι πολύ περήφανος για τις επιλογές μου και μου έχει εμπιστοσύνη. Απλά θα με προτιμούσε και με ένα πτυχίο πανεπιστημίου.
- Ποιο είναι το ταξίδι των ονείρων σας; Θα μπορούσατε να ζήσετε για πάντα σε μία πόλη του εξωτερικού;
Δεν έχω ταξιδέψει πάρα πολύ στο εξωτερικό. Έχω πάει σε τρεις, τέσσερις χώρες και κυρίως Ευρώπη. Νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω στο Λονδίνο σίγουρα, μόνιμα. Παρόλ’ αυτά ταξίδι ζωής είναι το Θιβέτ. Στην Ευρώπη είμαστε κοντά πολιτισμικά και το Θιβέτ είναι κάτι διαφορετικό.
- Πώς ξεκινάει μια ιδανική μέρα;
Αρχίζει οπωσδήποτε με μία κούπα καφέ, χωρίς να μου μιλήσει άνθρωπος για τουλάχιστον μία ώρα.
- Έχοντας κάνει και πρωινή εκπομπή και διαφήμιση, έχοντας παίξει σε θέατρο και τηλεόραση, τι θεωρείτε πως έχει μεγαλύτερη διεισδυτικότητα ανάμεσα σε αυτά;
Την πρωινή εκπομπή την έκανα πιο παλιά, όμως διαφήμιση, θέατρο και σίριαλ έτυχαν όλα σε μία σεζόν ουσιαστικά. Έκανα και κινηματογράφο αυτή τη σεζόν, συμμετείχα σε δύο ταινίες. Η μία είναι η «Πολιορκία» του Βασίλη Τσικάρα, βγήκε τώρα στους κινηματογράφους, και η άλλη το «Luger» του Κώστα Χαραλάμπους που θα βγει το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους. Έχοντας κάνει τα πάντα, λοιπόν, δεν πιστεύω ότι έχει διεισδυτικότητα η μορφή και το είδος μιας δουλειάς, εμείς το κάνουμε να διεισδύει. Αν κάνεις καλά κάτι και βλέπεις ότι ο κόσμος παρασύρεται μαζί σου, σε ακολουθεί στο ταξίδι σου (είτε είναι διαφήμιση είτε σίριαλ είτε οτιδήποτε), σημαίνει πως έχει διεισδυτικότητα αυτό.
- Πώς καταφέρνετε να αποτινάξετε από πάνω σας τη διαφήμιση ή τον ρόλο ενός σίριαλ και να είστε η Σοφία Μανωλάκου;
Δεν έχω πέσει στην παγίδα. Ακόμα και τώρα, που γενικά βλέπω ότι σχολιάζουν το σίριαλ, με φωνάζουν Miss Trivago εξαιτίας της διαφήμισης. Παρόλ’ αυτά επειδή εγώ δεν με αντιμετωπίζω σαν ηθοποιό αλλά ως Σοφία, ξέρω ποια είναι η Σοφία, και δεν ταυτίζομαι 100% με τις δουλειές μου. Ταυτίζομαι τις ώρες που τις κάνω. Απ’ τη στιγμή που πει “cut” ο σκηνοθέτης σταματάω να ταυτίζομαι.
- Πώς διαχειρίζεστε τους γρήγορους ρυθμούς ενός καθημερινού σίριαλ όπως ο Πρίγκιπας της Φωτιάς;
Στην αρχή επειδή δεν το είχα συνηθίσει, μου φαινόταν περίεργο. Πρέπει να είσαι τρομερά συγκεντρωμένος, γιατί γύρω τα πάντα τρέχουν γοργά, και πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή. Κάνουμε πολλές σκηνές μέσα σε μία μέρα, σε τεράστια αντίθεση με τον κινηματογράφο, ας πούμε, που κάνεις πολύ λίγες σκηνές μέσα στη μέρα. Με είχε, βέβαια, προετοιμάσει κατάλληλα και ο Χρήστος ο Δήμας όταν κάναμε πρόβες πριν ενταχθώ και εγώ στη σειρά. Μου είχε πει « Ό,τι και αν συμβαίνει γύρω σου εσύ θα επιμένεις στο στόχο σου». Για να ηρεμήσω δε, χρειάζομαι οπωσδήποτε μέσα στη μέρα μία ώρα για τον εαυτό μου να απομονωθώ λιγάκι. Πηγαίνω, για παράδειγμα, βόλτα στο βουνό να είμαι εγώ και ο εαυτός μου.
- Πως είναι να δουλεύετε με ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών; Σας αγχώνει;
Στην αρχή, στην πρώτη σκηνή που είχα ξεχωριστά με τον καθένα τους, πήγαινα και αισθανόμουν πολύ άβολα και αμήχανα. Τώρα πλέον υπάρχει ένα τόσο καλό κλίμα, είναι τόσο απλοί άνθρωποι. Με θεωρώ τυχερή που είναι όλοι τόσο συνεργάσιμοι και τόσο καλά vibes μεταξύ μας. Καλώς ή κακώς οι ηθοποιοί παίζουμε με το νευρικό μας σύστημα. Αν οι συνθήκες δεν είναι καλές αυτό μπορεί να σε επηρεάσει και στη δουλειά σου. Αλλά γι αυτή τη συνεργασία είμαι πολύ περήφανη, και για το αποτέλεσμα αλλά και για τις ώρες που περνάω εκεί.
- Είναι η εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται κρύο;
Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να πάρεις εκδίκηση, σχεδόν πάντα θεωρώ πέφτεις ο ίδιος μέσα στον λάκκο που σκάβεις. Ακόμα και αν έχεις δίκιο εσύ χάνεις στο τέλος. Αποδεικνύεται και στο σίριαλ αυτό. Η Ντιάνα ήθελε να κάνω κακό στον Ηρακλή και τελικά τον ερωτεύεται και πληγώνεται. Θα έλεγα, λοιπόν, πως η εκδίκηση είναι ένα άδειο πιάτο. Έχω πληγωθεί στη ζωή μου από συμπεριφορές, όχι βέβαια όπως η Ντιάνα στο σίριαλ, να μου σκοτώσουν δηλαδή ένα δικό μου άνθρωπο, αλλά δεν είμαι εκδικητική. Δεν με ενδιαφέρει να ανταποδώσω το κακό, με ενδιαφέρει η συμμόρφωση του άλλου. Με νοιάζει να συνετιστεί. Όμως, ακόμα και αν δεν μου ζητήσουν συγγνώμη, εγώ συγχωρώ. Συγχωρώ γιατί έχουμε μια πολύ μικρή ζωή και ο καθένας αργά ή γρήγορη παίρνει αυτό που του αρμόζει ανάλογα με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει. Το έχει πει και ο Ηράκλειτος, άλλωστε, πως η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του.
- Είναι το Open TV το νέο MEGA;
Γενικά δεν μ’ αρέσει να συνδέουμε το όνομα οποιουδήποτε με ένα άλλο όνομα. Είναι ένα νέο κανάλι που έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη με το πρόγραμμά του. Υπάρχει καλή διάθεση και μεγάλη προθυμία οπότε πιστεύω πως θα πάει πολύ ψηλά.
- Εκτός από τον Πρίγκιπα της Φωτιάς σας συναντάμε στο έργο «Με οικογένεια», γιατί επιλέχθηκε να ανέβει πρώτα το δεύτερο βιβλίο του Μαλό;
Το «Χωρίς οικογένεια» γράφτηκε πρώτο με πρωταγωνιστή ένα αγοράκι. Το «Με Οικογένεια» γράφτηκε μετά από πολλά χρόνια με κύριο χαρακτήρα ένα κορίτσι. Δεν ξέρω γιατί ο σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το «Με οικογένεια». Ίσως γιατί δεν είναι τόσο γνωστό και ήθελε με αυτόν τον τρόπο να το παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό. Είναι πανελλήνια πρώτη, αλλά έχω την εντύπωση πως και παγκοσμίως δεν έχει δραματοποιηθεί από μεγάλο θέατρο. Να πούμε ότι ανήκει στην παιδική σκηνή, αλλά είναι κατάλληλο για κάθε παιδί, ανήλικο και ενήλικο. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι είναι κυρίως για μεγάλους το έργο. Οι υπεύθυνοι μας λένε ότι οι γονείς σφίγγουν το χέρι των παιδιών τους στη σκηνή που χάνω τη μητέρα μου. Ο κόσμος ταυτίζεται απόλυτα και βγαίνουν από την αίθουσα με βουρκωμένα μάτια. Μιλάω με τον κόσμο και μου λένε ότι βγαίνουν γεμάτοι, που αυτή είναι η ένδειξη για ένα καλό έργο
- Με ή χωρίς οικογένεια, ποιο από τα δύο βιβλία του Έκτορ Μαλό προτιμάτε;
Θα σου απαντήσω πολύ υποκειμενικά. Έχω το «Χωρίς Οικογένεια» σπίτι μου αλλά αυτό το έργο το έχω λατρέψει ζώντας το. Ο ρόλος της πρωταγωνίστριας με έχει σημαδέψει υποκριτικά, γιατί είμαι μιάμιση ώρα πάνω στη σκηνή και διαγράφω μια πορεία περνώντας από την απώλεια, τη λύπη, την απόγνωση στην χαρά και την πληρότητα. Βιώνω πολλά συναισθήματα πάνω στη σκηνή και είναι από τις λίγες φορές που ένα έργο με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένη ως ηθοποιό.
- Κατά την οικονομική κρίση παρατηρήθηκε αύξηση των διαζυγίων. Τελικά η οικογένεια διαλύεται ή συσπειρώνεται απέναντι στη φτώχεια;
Η κοινωνία τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αλλάξει μορφή. Νομίζω πως αν έχουν αυξηθεί τα διαζύγια δεν είναι λόγω οικονομικής κρίσης. Είναι το γενικότερο μοτίβο. Είναι η κρίση αξιών. Είναι το internet και τα social media που έχουν εισβάλλει στη ζωή μας. Πλέον τα παιδιά έχουν κινητό από το δημοτικό, εγώ το δικό μου το είχα πάρει στο Λύκειο. Βλέπεις υπάρχουν άλλοι ρυθμοί, ο κόσμος αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά και συνεπώς έχουν επηρεάσει όλα αυτά και τη μορφή της οικογένειας. Και η οικογένεια είναι το κύριο θεμέλιο στην προσωπικότητα ενός ατόμου και είναι η πηγή των ερεθισμάτων που θα λάβει ένα παιδί μέχρι τα 7 του. Μεγαλώνοντας, είναι ευθύνη του καθενός μας τι θα κρατήσει από την οικογένειά του. Υπάρχουν οικογένειες που μεγαλώνουν πολύ λάθος τα παιδιά τους και δεν φτάνουν στο μέγιστο των ικανοτήτων τους. Σε αυτό δεν φταίει καμία οικονομική κρίση. Όπως υπάρχουν και οικογένειες, κάθε μορφής, που διαπαιδαγωγούν σωστά τα μέλη. Ακόμα και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν με αγάπη και στήριξη να μεγαλώσουν υγιή και σωστά τα παιδιά τους. Δεν πρέπει να έχουμε το μυαλό μας κλειστό, δεν υπάρχουν όρια και κανόνες. Ή, να το θέσω καλύτερα, ακόμα και οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις.
Η Σοφία Μανωλάκου πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση:
ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ένα κλασσικό παιδικό μυθιστόρημα που παρουσιάζεται για πρώτη φορά ως θεατρική παράσταση. Πρόκειται για μια περιπέτεια, γεμάτη χρώμα, τρυφερότητα, ευαισθησία και την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Είναι ένα έργο-ύμνος στην ανιδιοτελή αγάπη αλλά και στην δύναμη του ανθρώπου να επιτυγχάνει τους στόχους του παρ’ολες τις δυσκολίες και τις ατυχίες της ζωής. Ανοίγει παράθυρα στην ελπίδα και την επιμονή απέναντι στην αέναη μάχη του ανθρώπου για επιβίωση, όταν όλα γύρω του καταρρέουν. Μάλιστα, αποτελεί ένα πολύτιμο μάθημα ζωής της ανθρώπινης πίστης, διδάσκοντας με αξιοθαύμαστη απλότητα και δύναμη ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπει την προσπάθεια.
Ηθοποιοί: Σοφία Μανωλάκου, Σοφία Κουκουλά, Βίκυ Κουκουτσίδη,Φωτεινή Παπαδάκη και ο Κώστας Ζωγραφόπουλος
Κυριακή 11:30 μέχρι 17 Μαρτίου
Μπορείτε να βρείτε τη Σοφία Μανωλάκου στο instagram
