Θεωρεί πως είναι ο πιο βαρετός άνθρωπος στον κόσμο αλλά, spoiler alert : Δεν είναι! Ο Σταύρος Κιουτσιούκης έχει εκδώσει σωρεία βιβλίων (Δεξιοτέχνης, 36, Νικολέτ, Pizza Pepperoni, Έχεις πεθάνει για μένα, κλπ) και τα κόμικ κυριολεκτικά είναι η ζωή του. Σε αυτά συνδυάζει τα δύο αγαπημένα του πράγματα, το χιούμορ και τις γυναίκες (και τις Βέσπες πολλές φορές), και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Στα σκίτσα του, ο Σταύρος Κιουτσιούκης προβάλλει τον έρωτα, το σεξ, τον φετιχισμό του (είναι «αθεράπευτα» ποδολάγνος) και γενικότερα την αλήθεια του. Ο Σταύρος Κιουτσιούκης μάς παραχώρησε αυτή την συνέντευξη που χωρίζεται σε δύο μέρη (στην κανονική συνέντευξη και στις 20 express questions) και μάς μίλησε χωρίς φόβο με πάθος, για τον έρωτα, για τα κόμικ και για τα αγαπημένα του πόδια celebrity!
Επιμέλεια συνέντευξης: Ελίνα Τουκουσμπαλίδου
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς κυρίως με το ερωτικό – χιουμοριστικό κόμικ;
Ασχολούμαι κυρίως με το χιουμοριστικό, γιατί έρχονται συνέχεια στο μυαλό μου ιδέες που θέλω να τις μοιραστώ με τους ανθρώπους. Μερικές φορές θεωρώ ότι ένα αστείο είναι πάρα πολύ καλό για να μένει μέσα σου, πρέπει να το ακούσουν κι άλλοι. Όσον αφορά το ερωτικό, ήταν κάτι που πάντα με ενδιέφερε, μου άρεσε να κάνω κόμικ που κυρίως να αφορούν τις γυναίκες. Ο ερωτισμός τους είναι ένα στοιχείο που με ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς στην ζωή, άρα το εφάρμοσα και στα κόμικ. Η αφορμή ήταν ένας εκ των εκδοτών μου, όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να εγκαταλείψω τα κόμικ. Κάναμε ένα τσιγάρο για να του πω τον καημό μου και μου είπε «κάνε μια τσόντα». Και ξαφνικά από εκεί που είχα αποφασίσει οριστικά ότι εγκαταλείπω τα κόμικ επανήλθα σε χρόνο dt.
Το Facebook έχει λογοκρίνει πολλές φορές τα σκίτσα σου, επειδή παρουσιάζουν γυμνό σώμα. Εσύ πώς το αντιμετωπίζεις και πώς το αντιλαμβάνεσαι αυτό;
Πιστεύω ότι είναι ένας ψευτοκαθωσπρεπισμός της εποχής, που εμφανίζεται δυστυχώς σε όλες τις μορφές της τέχνης. Βλέπουμε και κλασικά έργα να κατεβαίνουν από το Facebook, γιατί είναι γυμνόστηθο το άγαλμα π.χ. Αυτό δεν έχει καμία λογική γιατί πολύ απλά, δεν αντιμετωπίζουμε το γυναικείο σώμα σε ένα γλυπτό ή σε έναν πίνακα ως αντικείμενο ηδονής, που να προσβάλλει ας πούμε την δημόσια αιδώ. Ο έρωτας δεν είναι το άγαλμα μιας αρχαίας θεάς το οποίο απλά έχει γυμνά στήθη. Ο έρωτας είναι κάτι άλλο. Οπότε κακώς γίνεται αυτό. Και γίνεται και στα σκίτσα που πολλές φορές λογοκρίνονται, έχω αναγκαστεί να αυτολογοκρίνομαι πλέον. Όμως έχω κάνει για παράδειγμα ένα στριπ, που βρίσκεται και στα «Πεταμένα λεφτά», στο οποίο κάποιος χτυπάει ερωτικά – διεγερτικά το στήθος της γυναίκας κατά την ερωτική πράξη, και όταν εκείνη τον ρωτάει γιατί το κάνει, είναι γιατί με την κίνηση καταφέρνει και κρύβει τις θηλές της. Εν τέλει με το χιούμορ και με το όπλο που έχει ο καθένας στην τέχνη, καταφέρνουμε να ειρωνευτούμε αυτή την λογοκρισία.
Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η αντιγραφή ιαπωνικών προτύπων στα κόμικ από Έλληνες δημιουργούς.
Advertising
Πώς βρίσκεις το ελληνικό κοινό; Είναι συντηρητικό ή αντέχει το ορμητικό κύμα του Σταύρου Κιουτσιούκη;
Νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο μέρος του συντηρητικό, αλλά όχι το μεγαλύτερο. Αυτό που συμβαίνει με τα media είναι ότι συγκεντρώνεις γύρω σου το κοινό που ενδιαφέρεται για σένα. Το κοινό που με ακολουθεί δεν είναι συντηρητικό, ξέρει τι να περιμένει. Όμως υπάρχει και ένα μέρος του κοινού που συγκεντρώνεται για να σε λογοκρίνει. Υπάρχουν κακόβουλοι άνθρωποι, αυτοί είναι που μου έκαναν και τα report κατά καιρούς.
Ξεκίνησες ως φαρμακοποιός και τα σκίτσα ήταν το χόμπι – πάθος σου. Πώς αποφάσισες να αφήσεις αυτό το επάγγελμα και να ασχοληθείς με τα κόμικ;
Από τα 18 μου κάνω κόμικ τύπου επαγγελματικά, δηλαδή εκδίδω τα βιβλία μου με εκδότες και είμαι στον χώρο, άρα ποτέ δεν ήταν αμιγώς χόμπι, αλλά πάντοτε ήταν και παραμένει πάθος. Η επιλογή έγινε γιατί από ένα σημείο και μετά θεώρησα πως η ζωή είναι κάτι μοναδικό, και δεν γίνεται να χαραμίσεις καθόλου από τον χρόνο σου σε κάτι που σου αρέσει λιγότερο, ή δεν σου αρέσει καθόλου. Αποδείχθηκε με τον καιρό πως, ενώ η επιστήμη μου άρεσε, το εργασιακό κομμάτι ήταν πολύ λάθος επιλογή και αποφάσισα πως, αφού έχω μια εναλλακτική που μου τρώει την σκέψη από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν μπορώ να δεσμεύσω την ζωή μου σε κάτι άλλο. Δεν θα έχω άλλη ευκαιρία.
Παλαιότερα, στα ερωτικά κόμικ υπήρχε μια σχεδόν σεξιστική ματιά. Πάντοτε ο έρωτας αντιμετωπίζονταν ως κάτι πολύ σκληρό.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες με αυτή την αλλαγή;
Η τεχνική αλλαγή που προέκυψε στην ζωή μου ήταν το νέο πρόγραμμα. Δεν έπρεπε να σηκωθώ να ντυθώ και να πάω στο φαρμακείο π.χ. Οπότε στην αρχή ήταν λίγο περίεργα. Κοιμόμουν στον καναπέ πάρα πολύ εύκολα, βρισκόμουν στον καναπέ ανά πάσα στιγμή. Επίσης το να δουλεύεις με πιτζάμες είναι λίγο περίεργο μέχρι να το συνηθίσεις. Η πιτζάμα είναι χαλαρότητα, οπότε μετέδιδε την χαλαρότητά της και στον ψυχισμό μου. Παρόλα αυτά επί της ουσίας δυσκολίες δεν είχα επειδή δεν έκανα μια απότομη στροφή, είχα προετοιμάσει το έδαφος μέσα από τα χρόνια, έκανα κόμικ έτσι κι αλλιώς.
Από πότε ασχολείσαι με τα κόμικ;
Κάνω κόμικ από παιδί, αλλά το πρώτο μου fanzine, η πρώτη μου αυτοέκδοση, έγινε στα 16 μου. Στα 20 συμμετείχα σε ανθολογία πάλι σε αυτοέκδοση και στα 25 κυκλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο.
Ως δημιουργός κόμικ, ποια θεωρείς πως είναι η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου;
Κάθε φορά που βγάζω κάτι είναι μια καλή στιγμή. Αμιγώς εμπορική επιτυχία είναι ο δεξιοτέχνης, η πρώτη τσόντα που έκανα, που είναι στην δεύτερη έκδοση και σκίζει απροσδόκτηκα πολύ γιατί για μένα έχει γεράσει. Θέλω να πω πως σχεδιαστικά το βλέπω ως κάτι παλιό.
Τώρα θα το έκανες με διαφορετική τεχνοτροπία;
Ναι γιατί ασκούμαι τόσο που κάθε μέρα το σχέδιό μου είναι καλύτερο από χθες, οπότε σίγουρα το θεωρώ λίγο ξεπερασμένο. Αφηγηματικά όχι, σχεδιαστικά. Καλή στιγμή επίσης, ήταν και στο περσινό Comicdom, που είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ κόμικ που έχουμε στην Ελλάδα, στο οποίο ήμουν τιμώμενος καλλιτέχνης και έκανα την αφίσα, το merchandise, τα σχέδια. Ήταν αναγνώριση, η οποία ήρθε μετά το κλείσιμο του φαρμακείου και ήταν ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, του τύπου «συνέχισε, καλά έκανες».
Γενικά πώς βλέπεις την τέχνη του κόμικ στην Ελλάδα; Είναι ευοίωνα τα πράγματα ή δυσοίωνα;
Είναι ευοίωνα, γιατί γενικά είμαι αισιόδοξος και βλέπω τα πράγματα ευοίωνα, αλλά και γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι καλλιτέχνες, με ανοιχτή ματιά προς την Ευρώπη, προς την Ιαπωνία και προς την Αμερική. Οπότε βλέπεις νέα παιδιά χωρίς αναχρονισμούς, κοιτάνε μπροστά και κάνουν νέα πράγματα. Υπάρχουν και πάρα πολλά κορίτσια, πράγμα πολύ αισιόδοξο, γιατί το κόμικ ήταν μια τέχνη που μέχρι πρότινος, έμοιαζε λίγο «αγορίστικη» και στην δημιουργία και στην ανάγνωση. Γιατί και οι αναγνώστριες έχουν αυξηθεί.
Έχεις αναφέρει πως κάποιοι υιοθετούν άκριτα κάποια στοιχεία από την ιαπωνική τέχνη των κόμικ, χωρίς να τα προσαρμόζουν στα ελληνικά δεδομένα. Αυτό πώς το βλέπεις;
Η ιαπωνική τέχνη όπως και η ιαπωνική κουλτούρα έχει πιστούς φαν, ακραίους φαν, οι οποίοι προσπαθούν να μεταφέρουν τα πάντα όπως είναι στην ελληνική πραγματικότητα. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό. Ναι μεν καλά κάνουν και το κάνουν, γιατί έχουν ένα κοινό που ενδιαφέρεται, αλλά νομίζω πως είναι πολύ πιο λειτουργικό να παίρνουν στοιχεία από άλλες κουλτούρες και να αναμιγνύουν με τα δικά μας. Δεν τους κατηγορώ, απλά δεν αρμόζει σε μένα. Δεν έχω πάρει πολλά στοιχεία από την γιαπωνέζικη σχολή, αλλά από τα ευρωπαϊκά κόμικ, από την Γαλλία και το Βέλγιο των δεκαετιών 1970, 1980. Μου αρέσει να τα αφομοιώνω και να εφαρμόζω πάνω σε ελληνικές φόρμες την αφήγηση.
Στην Ελλάδα πώς βλέπεις την εξέλιξη των κόμικ; Τι αλλαγές βλέπεις να συμβαίνουν;
Βλέπω πολλά νέα παιδιά, με νέες ιδέες. Αν κρίνω πριν από 15 χρόνια, στα δικά μου ξεκινήματα, αυτό που συνέβαινε ήταν να είμαστε όλοι πολύ νοσταλγικοί. Ο λόγος ήταν ότι υπήρχαν, και ήταν καλό μεν αυτό, πολλά περιοδικά στην Ελλάδα. Υπήρχε η Βαβέλ, το Παρά Πέντε, το 09, που μας έδειξαν συγκεκριμένα πράγματα, και δεν υπήρχε η μεγάλη πληροφόρηση που υπάρχει σήμερα με το ίντερνετ. Οπότε ήμασταν δεσμευμένοι σε αυτό και κοιτούσαμε προς τα πίσω. Τώρα οι νεότεροι, επειδή έχετε την δυνατότητα να πληροφορείστε πολύ πιο γρήγορα και να βλέπετε κόμικ που δεν θα έρθουν ποτέ στην Ελλάδα, παίρνετε ιδέες από εκεί και φέρνετε κάτι πιο φρέσκο στην ελληνική πραγματικότητα.
Τα ερωτικά κόμικ στην Ελλάδα πώς τα βλέπεις; Πώς είναι τώρα και πώς ήταν παλαιότερα;
Τα ερωτικά κόμικ στην Ελλάδα σχεδόν δεν υπάρχουν. Υπήρχε το ερωτικό Παρά Πέντε, ήταν ένα «παράρτημα» του περιοδικού Παρά Πέντε που έκανε αναδημοσιεύσεις από ξένα κόμικ. Είναι πολύ μικρή η ελληνική σκηνή. Είμαι ένας βασικός εκφραστής μιας σχεδόν ανύπαρκτης σκηνής. Νομίζω όμως πως θα έρθει. Μετά τα εφτά χρόνια που κάνω εγώ ερωτικά κόμικ βλέπω κι άλλους ανθρώπους που έχουν πρόθεση να κάνουν τσόντες. Ένας άνθρωπος που είναι συνομήλικός μου, έχουμε ξεκινήσει μαζί και κάνει ερωτικό είναι ο Χρήστος Σταμπουλής.
Νομίζω πως το πρωτοποριακό και το ιδιαίτερο σε σένα είναι πως κάνεις χιουμοριστικά – ερωτικά σκίτσα. Παλαιότερα υπήρχαν περιοδικά με σκίτσα που έδειχναν γυμνό, αλλά ήταν μεγάλο ταμπού ακόμα.
Το ταμπού ναι υπήρχε, αλλά ήταν και περίεργη η αντιμετώπιση από τους δημιουργούς. Επειδή οι δημιουργοί ήταν άντρες, η αντιμετώπιση ήταν αντρική, υπήρχε μια αντρική ματιά σχεδόν σεξιστική. Πάντοτε ο έρωτας αντιμετωπίζονταν ως κάτι πολύ σκληρό.
Εννοείς ότι υπήρχε εμμονή με το σεξ και όχι με τον έρωτα;
Ναι υπήρχε εμμονή γύρω από το σεξ. Κι εγώ μπορεί να γίνω εμμονικός με το σεξ σε μια ιστορία μου, αλλά πάντοτε θα δικαιολογήσω την εμμονή με έναν ρομαντικό – γλυκό τρόπο, ακόμα και μέσω των φετιχισμών μου. Μπορεί ας πούμε να κάνω μια ιστορία για το πόσο μπορείς να ερωτευτείς μια γυναίκα με τις πιτζάμες της, και να θέλεις να της κάνεις έρωτα και να σου κάνει έρωτα. Αυτό δεν υπήρχε παλαιότερα. Ο έρωτας έπρεπε να είναι μαστίγια για κάποιο λόγο. Μάλλον προέρχονταν από τα 80s και τα 90s, που υπήρχε πολύ δέρμα, πολλά τρουκς και καρφιά, και ήταν πολύ σκληρά και αυστηρά όλα. Εγώ είμαι λίγο πιο αρκουδάκι (γέλια).
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι λίγο ρευστά, το σίγουρο είναι ότι συνεχίζω να κάνω κόμικ. Ένα ουσιαστικό σχέδιο είναι ότι θέλω να μετατρέψω κάποια στιγμή την Zart Corps, που είναι η «αυτοεκδοτική» μου, σε πραγματική εκδοτική. Ένα σοβαρό σχέδιο είναι αυτό, να βγάζω δηλαδή τα βιβλία μου και τα βιβλία άλλων ως εκδότης. Όσον αφορά τα projects έχω πολλά. Ξεκινάω τώρα ένα project με ιστορίες απ΄τον στρατό, που δεν συνέβησαν ποτέ.
Θεωρείς βαρετές τις ιστορίες από τον στρατό;
Οι ιστορίες από τον στρατό είναι στιγματισμένες ως κάτι ανιαρό και είναι αλήθεια αυτό, ιδίως όταν τις λες σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Όταν βλέπω κάποιον να ξεκινάει σε μια παρέα να λέει ιστορίες από τον στρατό, συνήθως στιγματίζεται ως βαρετός, ειδικά αν υπάρχουν γυναίκες. Αν και βέβαια εσείς οι γυναίκες έχετε περισσότερη επαφή με τον στρατό απ΄ό,τι οι άντρες. Οι άντρες πάνε μια φορά, ενώ εσείς μπορεί να έχετε σχέση με τέσσερα – πέντε αγόρια και όσο είστε σε σχέση να ακούτε περισσότερα γι’αυτόν. Να το ξέρεις αυτό θα το ζήσεις (γέλια).
Αν δεν ήσουν ούτε φαρμακοποιός, ούτε δημιουργός κόμικ τι θα ήθελες να ήσουν;
Ξυλοκόπος; Δεν ξέρω. Νομίζω θα ήθελα να είμαι κάτι που να έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο. Ταβερνιάρης… Όχι ταξιτζής όμως. Κάτι που να μην κάθεσαι πολλές ώρες γιατί παχαίνεις.
-
Εxpress questions :
- Αγαπημένος ήρωας κόμικ;
Charlie Brown.
- Αν δεν ζούσες στην Θεσσαλονίκη πού θα ήθελες να ζεις;
Στην Πτολεμαΐδα (γέλια)!
- Facebook ή Instagram;
Facebook.
- Xριστούγεννα ή Πάσχα;
Χριστούγεννα.
- Αγαπημένη ταινία;
Ο Πρωτάρης.
- Mίκι Μάους ή Μπαγκς Μπάνι;
Μίκι Μάους.
- Θα προτιμούσες να ταξιδέψεις στο μέλλον ή στο παρελθόν;
Στο παρελθόν για να βρω κάποια ανταλλακτικά για τις Βέσπες μου.
- Στήθος ή μπούτι;
Μπούτι.
- Αγαπημένος κωμικός Έλληνας και ξένος;
Ηλιόπουλος και Λογοθετίδης από Έλληνες. Από ξένους όλοι οι Monty Pythons.
- Σκύλος ή γάτα;
Σκύλος.
- Δόξα ή χρήμα;
Δόξα.
- Τακούνια ή μπαλαρίνες;
Μπαλαρίνες.
- Υοu Porn ή Pornhub;
xHamster (γέλια).
- Αγαπημένο μέρος στην Θεσσαλονίκη;
Τσιμισκή.
- Πού θα ήθελες να είσαι τώρα;
Τσιμισκή!
- Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το μεγαλύτερο προτέρημά σου;
Σας την μαθαίνουν στην σχολή αυτή την ερώτηση; Είναι τσάμπα παγίδα. Το μεγαλύτερο προτέρημά μου είναι η επικοινωνία και το μεγαλύτερο ελάττωμα είναι ότι τερματίζει κάποια στιγμή η δυνατότητα επικοινωνίας και τότε μπορεί να γίνω δύσθυμος. Είναι σαν να υπάρχει ένα «επικοινωνιόμετρο» ας πούμε, που κάποια στιγμή φουλάρει.
- Yellow Boy ή Δεξιοτέχνης;
Yellow Boy.
- Tι συμβουλή θα έδινες στον 20χρονο εαυτό σου;
Να κάνει τα ίδια εμμένοντας λίγο περισσότερο στο κόμικ. Κατά τα άλλα να κάνει τα ίδια που έκανε, μαζί και τα λάθη. Γιατί χωρίς τα λάθη μπορεί να μην ήμουν εδώ τώρα να σου δίνω συνέντευξη.
- Αγαπημένα πόδια celebrity;
Anne Hathaway και Bebe (Mπριζίτ Μπαρντό).
- Ένα μότο στη ζωή;
Είναι και στο οπισθόφυλλο του Δεξιοτέχνη : Watch porn, it’s cheaper than dating (να βλέπετε πορνό, είναι πιο φθηνό από το να βγαίνετε ραντεβού).
Ευχαριστούμε τον Σταύρο Κιουτσιούκη για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών του άρθρου.
Ο Σταύρος Κιουτσιούκης στο Βικιπαίδεια
Ο Σταύρος Κιουτσιούκης και τα κόμικ του εδώ
