Στα ακουστικά μου παίζει το πρώτο προσωπικό τραγούδι του Θοδωρή Μαυρογιώργη, σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Θέμη Καραμουρατίδη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη MINOS EMI, με τίτλο «Τη Μέρα Που σε Γνώρισα».
Προετοιμάζοντας τις ερωτήσεις για τη συνέντευξη αυτή, συνειρμικά, επιστρέφω στην πρώτη φορά που «γνώρισα» εκείνον. Όπως είναι αναμενόμενο, βρισκόταν στη σκηνή, για την παράσταση της Ελένης Γκασούκα «Ήρωες», που επέστρεψε μετά από μερικές σεζόν παύσης στο Μικρό Παλλάς. Βρισκόμουν στο κοινό, με σκοπό να παρακολουθήσω τον Θανάση Αλευρά να μεγαλουργεί στον ρόλο που του χάρισε το βραβείο «Δημήτρης Χορν». Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της παράστασης, ένα μέλος του θιάσου -που δεν γνώριζα- βγήκε μέσα από καπνούς στη σκηνή και τραγούδησε ένα τραγούδι με τίτλο “Πλαστικοί Άνθρωποι”. Η φωνή του με έκανε να δώσω περισσότερη προσοχή στην πορεία του μέσα στην παράσταση και με έκπληξη τον άκουσα να τραγουδάει από “Tranquila” μέχρι «Ξημερώνει», σε μία από τις ομορφότερες και πιο γαλήνιες στιγμές που έχω παρακολουθήσει ποτέ στο θέατρο.
Είδα την παράσταση ακόμα μία φορά, ακολούθησε η ραδιοφωνική του εκπομπή στον Amagi, οι εμφανίσεις του με τους Wedding Singers σε 90s ρυθμούς και πιο πρόσφατα, η συνάντησή του επί σκηνής με τη Νατάσσα Μποφίλιου στις χειμερινές παραστάσεις και την καλοκαιρινή περιοδεία του Belle Reve, στην οποία εντυπωσίασε.
Αυτός είναι ο ταλαντούχος κύριος Θοδωρής Μαυρογιώργης!
Γεια σου Θοδωρή. Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και μάλιστα σε μια χρονιά που φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλά για σένα. Μία πολύ επιτυχημένη σεζόν με τη Νατάσα Μποφίλιου, μία περιοδεία στην οποία συμμετείχες σε αρκετούς σταθμούς, ένα τραγούδι δια χειρός Καραμουρατίδη-Ευαγγελάτου με τίτλο «Τη Μέρα Που Σε Γνώρισα». Είναι το 2018 ένα «όμορφο όνειρο» επαγγελματικά ;
Σίγουρα είναι πραγματικά ένα όμορφο όνειρο και χωρίς εισαγωγικά. Είναι από τις φορές που όσα έχεις στο κεφάλι σου και δουλεύεις για αυτά, τα βλέπεις σιγά σιγά να παίρνουν μορφή. Με δεδομένο πως ολοκληρώθηκε και ο δίσκος των Wedding Singers, στους οποίους συμμετέχω, ομολογώ πως επαγγελματικά ήταν ένας πάρα πολύ παραγωγικός και δημιουργικός χρόνος.
Είναι η οικογένειά σου το ομορφότερο όνειρό σου; Σε πρόσφατη συνέντευξή σου διαβάσαμε ότι αναμένεται και δεύτερος Μαυρογιώργης junior. Πόσο έχεις αλλάξει από τότε που ήρθε στον κόσμο ο γιος σου και πώς είσαι σαν πατέρας ;
Ξεκάθαρα και χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση είναι ναι. Η οικογένειά μας είναι οι άνθρωποί μας. Σε αυτούς στηριζόμαστε για να κάνουμε το επόμενο βήμα, μας δίνουν κουράγιο και ενέργεια, και σίγουρα μας κατσαδιάζουν όπου χρειάζεται χωρίς ιδιοτέλεια. Έτσι αισθάνομαι την οικογένειά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κίνηση, σκέψη ή επαγγελματικό βήμα που να μην το κουβεντιάζουμε με τη γυναίκα μου. Ο Μαυρογιώργης Νο2, η συνέχεια, ήρθε πριν λίγες μέρες και είναι πραγματικά μαγικές στιγμές. Εντάξει, και λίγο άυπνες, αλλά παρόλα αυτά μαγικές. Επαναπροσδιορίστηκε από την αρχή ό,τι θεωρούσα «δεδομένο». Άρχισα να αγχώνομαι περισσότερο για πράγματα που θεωρούσα αυτονόητα, και να αυτοαναιρούμαι για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Προσπαθώ να βελτιώνομαι ως «πατέρας», έχω το νου μου δηλαδή, και με διορθώνει και η γυναίκα μου ευτυχώς.
Είναι φοβερό πως αλλάζουν οι γυναίκες και πως οπλίζονται με άπειρη υπομονή, κατανόηση και κουράγια. Ε, κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία μου και μαθαίνω εκεί δίπλα. Όπως καταλαβαίνεις με δύο αγόρια, ο μπαμπάς σε τόσο μικρές ηλικίες βρίσκεται σε δεύτερο φόντο στο κάδρο αλλά νομίζω πως το κάθε δευτερόλεπτο μαζί τους είναι σα να έρχεται μπροστά σου αυτοπροσώπως ο Άγιος Βασίλης για να σου κάνει delivery το δώρο σου και να μην το αφήνει κάπου μέσα στο σπίτι.
Το «τη μέρα που σε γνώρισα» είναι το πρώτο τραγούδι που γράφουν μαζί ο Θέμης και ο Γεράσιμος για άντρα καλλιτέχνη και αρκετά διαφορετικό σαν ήχος από όσα τους έχουμε συνηθίσει έως τώρα. Πιστεύεις ότι αλλάζουμε έστω και λίγο κάθε φορά που γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο ή είναι συγκεκριμένοι εκείνοι που έχουν αυτή τη δύναμη επάνω μας ;
Αυτή είναι πράγματι μια πολύ ωραία ερώτηση! Νομίζω πως έχει να κάνει αρχικά με εμάς τους ίδιους, δηλαδή με το κατά πόσο είμαστε δεκτικοί στις αλλαγές και δεχόμαστε την επίδραση των ανθρώπων με τους οποίους συνεργαζόμαστε, μιλάμε, αγαπιόμαστε, μαλώνουμε κλπ. Σίγουρα μια ισχυρή ερωτική σχέση ή μια δυνατή φιλία θα μας επηρεάσει περισσότερο υποθέτω, αλλά αυτό έχει να κάνει και με τον πομπό. Δηλαδή, ένας λαμπερός άνθρωπος, οξυδερκής, με χιούμορ θα σε επηρεάσει από την πρώτη στιγμή ανεξαρτήτως αν στο μέλλον γίνει ένας πολύ καλός φίλος ή απλά παραμείνει στη σφαίρα των «γνωστών» μας ανθρώπων.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι που σε έκαναν να αλλάξεις τη μέρα που τους γνώρισες και ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που σου προσέδωσαν και δεν θα τα άλλαζες με τίποτα ;
Σίγουρα είναι η γυναίκα μου, πρώτα από όλους, γιατί μου έβγαλε όση αγάπη είχα κρυμμένη μέσα μου και γιατί την περίμενα και την «έψαχνα» πάρα πολύ καιρό όπως της έχω πει. Από εκεί και πέρα, είναι πάρα πολλοί οι φίλοι, συνεργάτες, άνθρωποι που θαυμάζω, που γνωρίζοντάς τους θεωρώ πως με βοήθησαν να βελτιωθώ μέσα από αυτούς. Στη δουλειά μου, στον τρόπο σκέψης, στη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων. Θεωρώ πως είμαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους που «συναντήθηκαν» με εξαιρετικά πλάσματα. Οι κουμπάροι μου-συνεργάτες-κολλητοί μου, η μπάντα μου, τα παιδιά που πλαισίωσαν το Radiotrip, οι Wedding Singers, οι Bejeezus, άτομα που συνεργάζομαι στην πρωινή μου δουλειά και διατηρούμε φιλικές σχέσεις, το μπελ ρεβ σύσσωμο, άτομα από την ΕΜΙ, φίλοι από τα Κύθηρα, πολύς πολύς κόσμος. Κάθε ένας νομίζω πως συμπληρώνει τον άλλο και τα τρωτά σου σημεία τα «κρύβει» ή ακόμα καλύτερα σε βοηθάει να τα μετατρέψεις σε άτρωτα τελικά.
Στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού βλέπουμε πραγματικά πολύ κόσμο, άλλα πρόσωπα τα αναγνωρίζουμε, άλλα καταλαβαίνουμε ότι έλαβαν μέρος για πιο προσωπικούς λόγους. Πώς δημιουργήθηκε το concept ώστε να οπτικοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο το κομμάτι ;
Η αρχική σκέψη ήταν να γίνει ένα lyric video για το τραγούδι αλλά σε μια κουβέντα που είχαμε με τον Χρήστο Παπαμιχάλη, έπεσε στο τραπέζι η ιδέα. Επειδή ήταν και το πρώτο μου τραγούδι που θα κυκλοφορούσε ήθελα να είναι πιο προσωπικό, η αλήθεια είναι. Οπότε κάπως έτσι τους εκβίασα με δημοκρατικές διαδικασίες να μου κάνουν αυτά τα βιντεάκια που πλαισίωσαν το κλιπ. Το φοβερό είναι πως ήταν πάρα πολλές οι συμμετοχές, οπότε το δύσκολο έργο της επιλογής το άφησα πάνω στον Χρήστο, χεχε.
Πέρα από την τραγουδιστική σου ιδιότητα σε έχουμε δει να δοκιμάζεσαι και σε άλλα πράγματα. Θα ξαναέκανες ραδιόφωνο, θα επέστρεφες στο θέατρο ή θα δοκίμαζες κάτι εντελώς καινούριο; και αν ναι, τι θα ήταν αυτό ;
Σίγουρα θα επέστρεφα στο ραδιόφωνο γιατί το αγαπώ και με μάγεψε όσο χρόνο ασχολήθηκα με αυτό. Το θέατρο είναι μια ονειρική συνθήκη αλλά είμαι ταγμένος στην Ελένη Γκασσούκα και μόνο αν με καλούσε εκείνη σε κάποιο project θα το αποτολμούσα ξανά, καθώς είναι ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάτι εντελώς καινούριο, φυσικά. Αλλά το θέμα είναι το τι ακριβώς θα ήταν αυτό. Για μένα, ας πούμε, η παράσταση του Χρήστου Παπαμιχάλη, το Radiotrip, που παίξαμε με την μπάντα μου ήταν κάτι καινούριο. Δεν ήταν δηλαδή ένα live, μια μουσική παράσταση. Ήταν πολλά πράγματα μαζί. Πάντα, όμως, θα με ελκύει οποιαδήποτε νέα πρόκληση και θα την αναζητώ. Ποιος ξέρει. Όλο και κάτι θα σκεφτούμε.
Στο παρελθόν σε είχαμε συνηθίσει να εκφράζεσαι μέσα από το facebook για πολιτικά και κοινωνικά θέματα, τώρα όχι και τόσο. Πού οφείλεται αυτή η αλλαγή ; Ποια είναι πλέον η σχέση σου με τα socialmedia;
Και συνεχίζω να τοποθετούμαι και να εκφράζομαι, όμως πλέον είναι τόσα πολλά τα «τραγικά» που συμβαίνουν γύρω-γύρω που 24/7 να βρίσκεσαι πάνω από τα σόσιαλ, αποκλείεται να προλαβαίνεις να εκφράζεσαι για ό,τι σε απασχολεί, σου κινεί το ενδιαφέρον. Περισσότερο έχει να κάνει με την έλλειψη χρόνου, και γιατί θεωρώ πως οι απόψεις οι δικές μου ίσως να αφορούν περισσότερο τους κοντινούς μου φίλους παρά την κοινότητα του facebook ή του Instagram. Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να κοινοποιηθεί περισσότερο, αν πρόκειται για κάποια προσπάθεια που χρήζει συλλογικότητας, αν πρόκειται για μια δουλειά καλλιτέχνη που θεωρώ πως αξίζει τον κόπο, ή είναι μια είδηση που μου έχει κινήσει την προσοχή τότε αναδημοσιεύω κι εγώ. Είχα περισσότερη σχέση με τα σόσιαλ παλιότερα, που το facebook δε θύμιζε τόσο πολύ Instagram. Μου άρεσε που μπορούσα να ανακαλύψω μουσική, άρθρα, διάφορα από το news feed φίλων μου ή από σελίδες που ακολουθούσα. Τώρα, έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα, μάλλον πηγαίνω προς το twitter.
Μίλησέ μας λίγο και για τον Σταυρό του Νότου. Τι ήταν αυτό παρακολούθησε το κοινό τις τέσσερις Παρασκευές των εμφανίσεών σου και πώς προέκυψε η ιδέα ;
Η ιδέα ήταν του Χρήστου Παπαμιχάλη, και για μένα ήταν τεράστια χαρά που μου πρότεινε να συμμετέχουμε σε αυτό με την μπάντα μου. Αυτό που ήθελε κι ο Χρήστος κι εγώ, ήταν να μοιραστούμε την αγάπη μας για το ραδιόφωνο, ο καθένας από τη δικιά του σκοπιά. Ο Χρήστος ως μουσικός παραγωγός 20 χρόνια πια, κι εγώ ως τραγουδιστής. Με αυτό το «τέχνασμα», του ραδιοφώνου, μπορέσαμε και χωρέσαμε όλες τις μουσικές μας αγάπες. Τραγούδια ετερόκλιτα που παίρνανε μορφή από το μουσικό ύφος της μπάντας και συνδεόντουσαν μέσω της δικής μου ερμηνείας. Ήταν μια βόλτα με ένα αυτοκίνητο που το ραδιόφωνό του ήταν «χαλασμένο» και πεταγόταν από τον ένα σταθμό στον άλλο, με σχόλια από τους μουσικούς παραγωγούς που μας συντρόφευαν χρόνια τώρα γύρω από τη βασική ιστορία και αφήγηση του Χρήστου Παπαμιχάλη. Προφανώς, μέσα σε αυτή την ιδέα, θέλαμε να είναι φίλοι, καλλιτέχνες που εκτιμάμε και αγαπάμε κι έτσι προέκυψαν οι καλεσμένοι. Αλλά ακόμα και σε αυτό το στιγμιότυπο θέλαμε κάτι ειλικρινές. Έτσι κάθε Παρασκευή το αυτοκίνητο αυτό με το χαλασμένο ραδιόφωνο κατέληγε είτε σε μια βεράντα, είτε σε μια ταράτσα, είτε σε ένα κατάστρωμα, είτε σε ένα λόμπυ ξενοδοχείου όπου βρισκόταν η «παρέα» για να παίξουν όλοι μαζί μουσική.
Υπάρχει κάποια από τις τέσσερις αυτές Παρασκευές που περίμενες τις συναντήσεις της με λίγη περισσότερη ανυπομονησία ;
Κάθε μια Παρασκευή είχε έναν ιδιαίτερο λόγο που την περίμενα. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια και δεν είναι διπλωματική απάντηση αυτό. Γιατί υπήρχαν άνθρωποι που ήθελα πολλά χρόνια να βρεθώ επι σκηνής μαζί τους, και συνέβει, και καλλιτέχνες που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν ή είμαστε φίλοι και το γεγονός πως θα κάναμε κάτι διαφορετικό έκανε την προσμονή ακόμα μεγαλύτερη.
Και στο μέλλον ; Τι να περιμένουμε, είτε ως solo, είτε ως μέρος των WeddingSingers, είτε των Bejeezus; Θα διαλέξεις επιτέλους ρεπερτόριο ;
Όσο μπορώ, δε νομίζω πως θα θελήσω να διαλέξω. Στην πραγματικότητα το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των δαιμόνων που μου ταλανίζουν το μυαλό και της μουσικής που θα ήθελα να κάνω είναι αυτό που παρουσιάστηκε στο Radiotrip. Η αλήθεια είναι πως λατρεύω να είμαι σε μια παραγωγική διαδικασία, να γράφουμε μουσική, να δοκιμάζουμε τραγούδια, να προσπαθούμε για διασκευές, και αυτό καλύπτεται περισσότερο από την μπάντα μου, η οποία κατά βάση ασχολείται με τον ελληνικό στίχο αλλά πάντα κλείνει το μάτι στο αγγλόφωνο, σε επιλογές τραγουδιών που πάντοτε θαύμαζα. Αλλά αν κάποιος μου έβαζε το μαχαίρι στο λαιμό θα διάλεγα τον ελληνικό στίχο. Απλά, θα ήθελα πάντα να μου επιτρέπεται να παίζω κι ένα τραγούδι του Nutini ή του Mayer ή των Radiohead ή Bowie.
Υπάρχουν συνεργασίες που ονειρεύεσαι και θα ήθελες να κυνηγήσεις στο μέλλον ;
Φυσικά και υπάρχουν, αλλά άμα σας τις πω εδώ πως θα τους πιάσω εξ απίνης;!
Ας πάμε στο fastround!
Συνέχισε τον στίχο
Πώς τα πας με τα διλήμματα ;
