Θυμάστε που πριν λίγο καιρό σας είχα μιλήσει για το “A Series of Unfortunate Events” του Netflix; Δε ξέρω αν τα μάθατε αλλά πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο δεύτερος κύκλος της σειράς οπότε (shocking) έτρεξα να το δω κι ήρθε η ώρα να σας πω τις εντυπώσεις μου! Και φυσικά χωρίς spoilers!
Η νέα σεζόν αποτελείται από δέκα επεισόδια αυτή τη φορά (δύο παραπάνω από την πρώτη) και ξεκινά αμέσως εκεί που μας άφησε το φινάλε του πρώτου κύκλου: σε ένα ιδιωτικό σχολείο, με τα ορφανά Baudelaires να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον αλλά και σε απαντήσεις για το μυστηριώδες παρελθόν των γονιών τους. Νέοι σύμμαχοι, νέα πρόσωπα αλλά και νέοι κακοί που, μαζί με τον αδίστακτο Count Olaf, θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τα δύσμοιρα αυτά παιδιά!
Ο δεύτερος κύκλος σημείωσε πολύ μεγαλύτερη πρόοδο για διάφορους λόγους! Πρώτον απ’ όλα, δε χρειαζόταν καμία εισαγωγή πια στην ιστορία. Γνωρίζαμε όλους τους χαρακτήρες, καλούς και κακούς, οπότε η ιστορία απλά συνέχισε και με γρηγορότερη εξέλιξη απ’ ότι στον πρώτο κύκλο. Επιπλέον, το “Α Series of Unfortunate Events” κατάφερε πλέον να αποστασιοποιηθεί πολύ από την ομώνυμη ταινία του 2004 καθώς ασχολήθηκε με τα βιβλία της σειράς με τα οποία δεν ασχολήθηκε η ταινία. Το νέο υλικό που βλέπαμε να “ζωντανεύει” μπροστά μας σε συνδυασμό με τη γρήγορη πλοκή που είχε ο δεύτερος κύκλος, τον έκαναν αμέσως πολύ καλύτερο από τον πρώτο. Και το λέω εγώ που είχα γκρινιάξει αρκετά για τον πρώτο κύκλο!
Οι συγκρίσεις με την ταινία όμως δεν έπαυσαν μόνο σε επίπεδο πλοκής αλλά και στο κομμάτι των χαρακτήρων. Τόσο τα παιδιά πρωταγωνιστές όσο και το υπόλοιπο cast, μαζί με τους καινούριους ηθοποιούς που συμπεριλήφθηκαν, ήταν πολύ πιο άνετοι στους ρόλους τους κι η χημεία μεταξύ τους αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο. Αξίζει φυσικά να αναφερθούμε ξεχωριστά στο Neil Patrick Harris που φρόντισε αυτή τη φορά να αναδείξει ακόμη περισσότερο το ταλέντο του, είτε υποκριτικά σε έναν Count Olaf πιο σατανικό από πότε είτε μουσικά σε σκηνές με τραγούδι και χορό! Ο Harris μπόρεσε να αποτινάξει από πάνω του κάθε σύγκριση με το Jim Carrey που είχε ενσαρκώσει τον Olaf στην ταινία και έβαλε τη δική του υπογραφή στο ρόλο αυτό.
Ένα ακόμη θετικό του δεύτερου κύκλου ήταν η εμβάθυνση στο μυστήριο που περιβάλλει τους αποθανόντες γονείς των Baudelaires και τους μέχρι τώρα κηδεμόνες τους. Οι ανατροπές ήταν αρκετές ενώ ενδιαφέρον παρουσίασαν και κάποια flashbacks που συμπλήρωσαν μερικά κενά του παζλ! Βέβαια, πολλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα καθώς έχουμε λογικά να δούμε πολλά ακόμη στον τρίτο κύκλο του “A Series of Unfortunate Events” αλλά τα νέα επεισόδια κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να μας κεντρίσουν το συνολικό ενδιαφέρον. Άλλωστε, το φινάλε μας άφησε με ένα δυνατό cliffhanger (όνομα και πράγμα, που θα το καταλάβετε μόλις το δείτε) οπότε ο τρίτος κύκλος προμηνύεται ακόμη πιο έντονος.
Οπότε συμβουλή; Αν δεν το ξεκινήσατε ακόμη, don’t look away και σπεύσατε!
