Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Χάρπερ Ρήγκαν» σε μετάφραση Ερις Κύργια και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή. Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα,. το έργο του Σάιμον Στήβενς «Χάρπερ Ρήγκαν». Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Λάμπρος Γιώτης, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλλα Παπαδημητρίου, Βάσω Παύλου, Φοίβος Σαμαρτζής.
Η υπόθεση
Η Χάρπερ Ρήγκαν είναι μια γυναίκα 45 ετών η οποία ζει μια φυσιολογική ζωή, με τoν σύζυγο και την κόρη της στη Βρετανία. Ένα συνταρακτικό γεγονός θα ανατρέψει τη φιλήσυχη ζωή της μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα θα παλέψει με τα «θέλω» και τα «πρέπει» και θα έρθει αντιμέτωπη με τα υπαρξιακά της αδιέξοδα. Το γεγονός που την συντάραξε και της ανέτρεψε τη ζωή είναι πως ο πατέρας της είναι ετοιμοθάνατος και θα πρέπει επειγόντως να τον προλάβει ζωντανό. Η Χάρπερ για να συναντήσει τον πατέρα της θα έπρεπε να ταξιδέψει ως το Μάντσεστερ που βρισκόταν το νοσοκομείο.
Η πρώτη κίνηση της Χάρπερ ήταν να μιλήσει στον εργοδότη της έναν αυστηρό, κυνικό άνθρωπο, ο οποίος όχι μόνο δεν της δίνει άδεια αλλά είναι ικανός να τη διώξει αν δεν υπακούσει στις εντολές του. Η Χάρπερ εκνευρίζεται, συγχύζεται. Δεν το αντέχει να μη δει τον πατέρα της. Η Χάρπερ παίρνει την απόφαση να φύγει ξαφνικά για το νοσοκομείο χωρίς να ενημερώσει κανέναν ούτε την οικογένεια της. Όταν έφτασε στο νοσοκομείο ήταν ήδη αργά γιατί ο πατέρας της είχε πεθάνει. Στο δρόμο της θα συναντήσει διάφορους άγνωστους ανθρώπους αλλά θα συναντηθεί και με τη μητέρα της που είχαν να μιλήσουν δύο χρόνια. Μετά από όλα αυτά η Χάρπερ θα επιστρέψει σπίτι της ένας άλλος άνθρωπος.
Οι ερμηνείες
Η Στέλλα Κρούσκα ως Χάρπερ Ρήγκαν δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία γιατί μετουσιώνεται στην ανασφαλή σύζυγο και εργαζόμενη η οποία δυσφορεί επί σκηνής με πειστικό τρόπο. Η Χάρπερ αναστατώνεται, νευριάζει με τον εργοδότη της, απαξιεί τους πάντες προκειμένου να πάει στον πατέρα της, δεν την ενδιαφέρει ακόμα και να χάσει τη δουλειά της. Η Στέλλα Κρούσκα εντελώς φυσική στα σκαμπανεβάσματα της ψυχολογίας της άλλοτε παγερή, τρυφερή ενοχική ή συγκινημένη γίνεται αυτόματα οικεία στον θεατή. Μας μεταφέρει τις ενοχές της αλλά και την αγάπη της προς τον σύζυγό της, ο οποίος αν και προσπαθεί να είναι καλός, αμφισβητείται και από το θεατή λόγω της κακής φήμης του. Η συνάντηση με τη μητέρα της, με την οποία εξακολουθούσε να είναι παγερή, την επηρέασε όμως στον τρόπο σκέψης της. Στο ρόλο της μητέρας της Χάρπερ η Στέλλα Παπαδημητρίου η οποία προσπάθησε μάταια να δικαιολογήσει την έλλειψη επικοινωνίας τους καθώς η Χάρπερ παρέμεινε παγερή απέναντί της. Όμως η συζήτηση με τη μητέρα της επηρέασε τον τρόπο σκέψης της αλλά και όλη η περιπέτειά της την οδήγησε σε μια συνειδητοποίηση της πραγματικότητας.
Στο δρόμο της θα συναντηθεί με δυο αγνώστους. Ο πρώτος άγνωστος που συναντά είναι ένας νεαρός σε μια γέφυρα τον οποίο υποδύεται ο Φοίβος Σαμαρτζής. Ένας ντροπαλός νεαρός στην εφηβεία, σχεδόν ίσα με την κόρη της. Η Χάρπερ τον πέρασε δήθεν για τον ανιψιό της. Όμως αυτό ήταν ψέμα γιατί ήθελε με κάποιον να μιλήσει και να ανταλλάξει τις φοβίες και τις ανασφάλειές της όπως και εκείνος. Ο Φοίβος Σαμαρτζής θα ερμηνεύσει και τον δεύτερο άγνωστο που θα συναντήσει. Έναν αποτυχημένο κοκαϊνομανή δημοσιογράφο, τον οποίο θα συναντήσει σε ένα μπαρ 11 το πρωί. Ο δημοσιογράφος της ρίχνετε και εκείνη τον απειλεί με μαχαίρι. Ο Φοίβος Σαμαρτζής σε διπλό ρόλο ανέδειξε τις υποκριτικές του ικανότητες, ως έφηβος αλλά και ως δημοσιογράφος.
Ο Λάμπρος Γιώτης στο ρόλο του συζύγου αντεπεξέρχεται επάξια στο να προσπαθεί να είναι ο τέλειος σύζυγος και πατέρας ενώ είναι άνεργος και κατηγορούμενος για παιδοφιλία. Όλα αυτά βαραίνουν την ψυχολογία της Χάρπερ η οποία με αφορμή τον ετοιμοθάνατο πατέρα της έκανε την επανάστασή της απέναντι στην οικογένειά της αλλά και στον ίδιο της τον εαυτό. Στις συναντήσεις που είχε επιστρέφοντας από το νοσοκομείο και πάνω σε νευρωτική κρίση θα γνωρίσει και έναν ώριμο άντρα μέσω ίντερνετ με τον οποίο θα συνευρεθούν σεξουαλικά. Ο θεατής εισπράττει την ανασφάλεια και το αδιέξοδο που νιώθει αυτή η γυναίκα γιατί στην πραγματικότητα δεν ήτανε ευτυχισμένη ούτε στο γάμο της.
Η Βάσω Παύλου ως κόρη της Χάρπερ είναι ζωηρή με έντονη προσωπικότητα και δραστηριότητα και οικολογική συνείδηση. Μπορεί και εκφράζει ελεύθερα της απόψεις, ντύνεται σε γκοθ στυλ, ενώ οι γονείς της και ειδικά ο πατέρα της δεν είναι αυστηρός μαζί της. Η Βάσω Παύλου και ως νοσοκόμα σε διπλό ρόλο, βρίσκεται στη δύσκολη θέση να ανακοινώσει στην Χάρπερ το θάνατο του πατέρα της. Η νοσοκόμα προσπαθεί με τρόπο να της πει την κακή είδηση και να της εξηγήσει κάθε λεπτομέρεια καθώς εκείνη αγωνιά και ήθελε να ξέρει ακριβώς πως επιδεινώθηκε η υγεία του πατέρα της. Η Βάσω Παύλου ως νοσοκόμα θα φορέσει το παρηγορητικό χαμόγελο της αλλά και όταν χρειαστεί αλλάζει θέμα προκειμένου να μη στεναχωριέται η Χάρπερ.
Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει πειστικά τον φαλλοκράτη καπιταλιστή εργοδότη, τον κυνικό και φιλοχρήματο, ο οποίος επιχειρηματολογεί με μια ανούσια για τη Χαρπερ επιχειρηματολογία προκειμένου να την πείσει πως η δουλεία είναι σημαντική και δε πρέπει να φύγει. Ο ίδιος ο Φώτης Μακρής υπογράφει την σκηνοθεσία αλλά και τους εξαιρετικούς φωτισμούς. Τα σκηνικά μέρη εναλλάσσονται περίτεχνα από τους ιδίους τους ηθοποιούς σε συνδυασμό με τον φωτισμό αλλά και τη μουσική επένδυση, την οποία επιμελείται ο Νείλος Καραγιάννης δίνοντας ζωντάνια στις εναλλαγές της υπόθεσης. Τέλος, η Μάγδα Καλορίτη είναι υπεύθυνη για τα σκηνικά και τα κουστούμια.
Η παράσταση θα κλείσει με την επιστροφή της Χαρπερ στην οικογένειά της στο Λονδίνο. Το ζευγάρι να κάθεται στο τραπέζι της βεράντας του σπιτιού τους και η Χάρπερ θα εξιστορίσει την περιπέτειά της αναλυτικά με όλες τις λεπτομέρειες και τις αλήθειες στο σύζυγο της. Εκείνος όπως συνήθιζε να μεταφέρει τη σκέψη του μέσω αποσπασμάτων από βιβλία θα πει το εξής:
“…Ένα απ’ τα πράγματα που ως είδος έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε, είναι να διεξάγουμε εξαντλητικές έρευνες για τ’ απολιθώματα. Μπορούμε επίσης να εξερευνήσουμε το απώτερο διάστημα. Μπορούμε να εξερευνήσουμε τ’ αστέρια. Μπορούμε να φανταστούμε άλλους κόσμους. Μπορούμε να φανταστούμε την πιθανότητα εναλλακτικού σύμπαντος. Μπορούμε να βιώσουμε τη φιλοσοφία. Μπορούμε να στρέψουμε ένα πιστόλι στο κεφάλι μας με την ελπίδα ότι κάποιος θα το απομακρύνει προσεκτικά με το χέρι του…”
Η Χάρπερ έκανε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συμφιλίωσης με τα τον εαυτό της και δεν δίστασε να το εξομολογηθεί με την οικογένειά της. Αυτό δείχνει πως η οικογένεια παρέμεινε ενωμένη. Εκείνο που σίγουρα είχε αλλάξει ήταν πως η Χαρπερ έπρεπε να πάρει την ευθύνη της δεδομένης απόλυσης της από τον κυνικό και αποκρουστικό και εργοδότη.
