Βιβλία που αναφέρονται στο Άουσβιτς

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης  Άουσβιτς αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν της Ναζιστικής Γερμανίας. Εκεί πραγματώθηκαν οι θηριωδίες των στρατιωτών της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας αφού δολοφονήθηκαν  περισσότεροι από 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι ενώ  εκατοντάδες χιλιάδες  κρατήθηκαν φυλακισμένοι. Από το 1979 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το MAXMAG σας προτείνει παρακάτω τέσσερα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Άουσβιτς και συνοδεύει τη λίστα με το εξής γνωμικό του Αμερικανού συγγραφέα William Styron: Η ερώτηση: «Πες μου, στο Άουσβιτς, πού ήταν ο Θεός;»
Και η απάντηση: «Πού ήταν ο άνθρωπος;». Καλή ανάγνωση!

Giorgio Agamben-Αυτό που μένει από το Άουσβιτς: Το αρχείο και ο μάρτυραςτέσσερα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Άουσβιτς

“Εάν το πρόβλημα των ιστορικών συνθηκών (υλικών, τεχνικών, γραφειοκρατικών, νομικών) στις οποίες συνέβη η εξόντωση των Εβραίων μπορεί να θεωρηθεί σήμερα επαρκώς αποσαφηνισμένο, πολύ διαφορετική είναι η κατάσταση αναφορικά με την ηθική και πολιτική σημασία της εξόντωσης ή ακόμη και της ανθρώπινης κατανόησης αυτών που συνέβησαν. Δηλαδή, σε τελική ανάλυση, της επικαιρότητάς τους. Εδώ δεν λείπει μονάχα κάτι σαν μια προσπάθεια σφαιρικής κατανόησης, αλλά ακόμη και το νόημα και οι λόγοι της συμπεριφοράς των δημίων και των θυμάτων, και πολύ συχνά τα ίδια τους τα λόγια, συνεχίζουν να παρουσιάζονται σαν αίνιγμα.Ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να καταλάβουν πολλά και πολύ γρήγορα και έχουν εξηγήσεις για τα πάντα, και αυτούς που με φτηνό τρόπο ιεροποιούν αρνούμενοι να καταλάβουν, αυτό το βιβλίο επιλέγει έναν τρίτο δρόμο: Προσπαθεί να ακούσει όχι τόσο τη φωνή των μαρτύρων όσο το κενό που δεν μπορεί να κατατεθεί, την «απρόσωπη παρουσία» που κάθε μαρτυρία αναγκαστικά εμπεριέχει (δηλαδή, σύμφωνα με τα λόγια του Πρίμο Λέβι, εκείνους που «έπιασαν πάτο», τους «μουσουλμάνους»). Στη βάση αυτή, το Άουσβιτς δεν παρουσιάζεται μονάχα ως ένα στρατόπεδο θανάτου, αλλά ως ο τόπος διεξαγωγής ενός πειράματος ακόμη πιο απροσδόκητου, όπου τα όρια μεταξύ ανθρώπινου και απάνθρωπου ακυρώνονται και, μέσω της δοκιμασίας του Άουσβιτς, ολόκληρος ο ηθικός στοχασμός της εποχής μας δείχνει την ανεπάρκειά του ως προς το να μπορέσει να αφήσει να φανεί μέσα από τα ερείπιά του το αβέβαιο προφίλ μιας νέας ηθικής γης: εκείνη της μαρτυρίας.”Saul Friedlander-Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοιτέσσερα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Άουσβιτς“Η μεγαλόπνοη δίτομη σύνθεση του Saul Friedlander, “Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι” (που πρωτοεκδόθηκε το 1997 και το 2007) αποτελεί το νέο ορόσημο για την ιστοριογραφία του Ολοκαυτώματος. Πίσω από τις μεθοδολογικές αρχές και τις αφηγηματικές επιλογές του Friedlander βρίσκεται ο διανοούμενος που αναμετρήθηκε με την εμπειρία του παιδιού που επέζησε της Shoah και ο ιστορικός που στη διάρκεια της καριέρας του συμμετείχε ενεργά στις συζητήσεις και τις διαμάχες που σφράγισαν την ιστοριογραφία του Ολοκαυτώματος. Ο Friedlander, θεωρεί ότι η ναζιστική ιδεολογία υπαγόρευσε τη γερμανική πολιτική καθιστώντας την εξόντωση των εβραίων αναπόσπαστο κομμάτι της και πρωταρχικό της στόχο. Δίνει έμφαση στη φυλετική, αντισημιτική ρητορική του ναζισμού και στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Χίτλερ ενεχόταν στη λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων. Η αντισημιτική εμμονή, υποστηρίζει, βρισκόταν στην καρδιά του ναζιστικού ιδεολογικού σύμπαντος, ως ενοποιητικός κώδικας της φυλετικής κοινότητας και ως μέσο διαρκούς κινητοποίησης του καθεστώτος. Ο Friedlander μέσα από την αναμέτρηση με την ατομική και συλλογική τραυματική εμπειρία, τη μακρόχρονη έρευνα και τον θεωρητικό στοχασμό επιτυγχάνει ένα αισθητικό και επιστημολογικό επίτευγμα. Μια ιστορία που ολοκληρώνεται ενσωματώνοντας την οπτική των θυμάτων, μια ιστορία που με όλες και παρ’ όλες τις εξηγήσεις και απαντήσεις της δεν εξημερώνει το παρελθόν σε μια αρεστή ερμηνεία αλλά αφήνει στον αναγνώστη μια στοχαστική απορία”. 
(από το επίμετρο της Ρίκας Μπενβενίστε)Laurence Rees-Άουσβιτςτέσσερα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Άουσβιτς“Το συγκλονιστικό αυτό βιβλίο περιγράφει την ιστορία του στρατοπέδου του Άουσβιτς, του πιο απάνθρωπου και απεχθούς θεσμού απ’ όσους δημιούργησαν οι ναζί. Μαθαίνουμε πώς το στρατόπεδο εξελίχθηκε σταδιακά από φυλακή για Πολωνούς πολιτικούς κρατουμένους στο χώρο εκείνο όπου σημειώθηκε η μαζικότερη εξόντωση ανθρώπων στην ιστορία, με θύματα περίπου ένα εκατομμύριο Εβραίους.
Με αφορμή το Άουσβιτς, ο συγγραφέας εξετάζει γενικότερα το Ολοκαύτωμα. Απορρίπτει την ιδέα ότι η λειτουργία του στρατοπέδου συνιστούσε παρέκκλιση από την πολιτική των ναζί και υποστηρίζει ότι το Άουσβιτς έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στην υλοποίηση της “τελικής λύσης”. Το βιβλίο εξετάζει την ψυχοσύνθεση και τα κίνητρα όσων ευθύνονται για τη λειτουργία του στρατοπέδου, ενώ φιλοξενεί αποσπάσματα συνεντεύξεων με ανθρώπους που συμμετείχαν στα εγκλήματα του Άουσβιτς και μιλούν τώρα για πρώτη φορά σχετικά με τις πράξεις τους. Πολλά εντυπωσιακά στοιχεία έρχονται για πρώτη φορά στο φως, από την ύπαρξη οίκου ανοχής εντός του στρατοπέδου μέχρι την εκτεταμένη διαφθορά που επικρατούσε. Ο συγγραφέας αξιοποιεί σοβιετικό αρχειακό υλικό που ως τώρα παρέμενε απόρρητο και ανασκευάζει πολλές από τις ισχύουσες απόψεις, ενώ ταυτόχρονα θέτει μια σειρά από καίρια ερωτήματα: Γιατί οι κατεχόμενες από τους Γερμανούς χώρες δεν προστάτευσαν τους Εβραίους πολίτες τους, και γιατί οι Σύμμαχοι δεν έδρασαν πιο δυναμικά για να σταματήσουν την εξόντωση των Εβραίων όταν έμαθαν για το ρόλο του στρατοπέδου;Το βιβλίο αφηγείται μια ιστορία θανάτου, αγριότητας, θάρρους, απόδρασης και επιβίωσης, και προσφέρει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να κατανοήσει πώς μπόρεσε μια τραγωδία τέτοιων διαστάσεων να συμβεί.”Χόρχε Σεμπρούν-Ασκήσεις επιβίωσηςτέσσερα από τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Άουσβιτς“Βρισκόμαστε στο 2005. Ο Χόρχε Σεμπρούν σκύβει ξανά στο παρελθόν του και καταπιάνεται με το έργο της ανάμνησης. Σε αυτό το κείμενο, που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, επανέρχεται σε γεγονότα που έχει ζήσει, και αφηγείται, όπως δεν το είχε κάνει ποτέ πριν, την εμπειρία του από τα βασανιστήρια. Μαρτυρία χωρίς δραματοποίηση, αφήγηση αποστασιοποιημένη και ταυτόχρονα συγκλονιστική, από την οποία αναδύεται μια μεστή φιλοσοφική αντίληψη. Ο Χόρχε Σεμπρούν συνεχίζει εδώ τον στοχασμό που είχε ξεκινήσει στα θεμελιώδη έργα του, όπως το “Μεγάλο ταξίδι” ή το “Γραφή ή ζωή”, και γράφει για ύστατη φορά για την αλληλεξάρτηση γραφής και πραγματικότητας. 
«Η εμπειρία των βασανιστηρίων δεν είναι μόνο, ίσως ούτε καν κυρίως, εμπειρία του πόνου, της αβάσταχτης μοναξιάς του πόνου. Είναι επίσης, ίσως και προπαντός, εμπειρία της αδελφοσύνης. Σιωπή από την οποία γαντζώνεσαι, κρεμιέσαι σφίγγοντας τα δόντια, προσπαθώντας να δραπετεύσεις μέσω της φαντασίας ή της μνήμης από το ίδιο σου το σώμα, το άθλιο σώμα σου, αυτή η σιωπή είναι πλούσια με όλες τις φωνές, όλες τις ζωές που προστατεύει, που τους επιτρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν».

Advertising

Advertisements
Διαβάστε επίσης  Το πιο ξεχωριστό βιβλιοπωλείο είναι αυτό που δημιούργησαν 3 άστεγοι στην Αθήνα
Ad 14

Γεια! Είμαι ο Παναγιώτης και εδώ βρήκα ένα χώρο για να εκφράζω τις σκέψεις, τη γνώμη μου ή τις γνώσεις μου για ό,τι με αφορά και μπορεί να αφορά και εσένα. Σπουδάζω Δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου και ζω. Τα βιβλία, η φωτογραφία, τα ταξίδια, οι ταινίες και οι βόλτες στη πόλη είναι κάποιες από τις άλλες δραστηριότητες μου. Ευχαριστώ που αφιέρωσες κάτι από τον χρόνο σου ώστε να με τσεκάρεις!

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,