Πριν από το γεύμα στου Λουκά, πέρασα δύο μέρες αρκετά βαρετές. Αλήθεια, με τι είχα να ασχοληθώ; Να προετοιμαστώ κάπως για τις εξετάσεις μου, που η επιτυχία τους δε θα μου εξασφάλιζε και μεγάλα πράγματα, να τριγυρίζω μεσ’ στον ήλιο, να μ’αγαπούν χωρίς να ανταποδίδω ιδιαίτερα τον έρωτα.
***
Αυτοί είναι οι προβληματισμοί, οι σκέψεις της νεαρής Ντομινίκ της ηρωίδας του βιβλίου της Σαγκαν, που ξέθαψα πρόσφατα στη σκονισμένη βιβλιοθήκη μου. Σαν σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου κλείνουν δώδεκα χρόνια από το θάνατο της μεγάλης συγγραφέα που από πολλούς έχει χαρακτηριστεί η ‘’Coco Chanel’’ της λογοτεχνίας. Με αφορμή λοιπόν την επέτειο από το θάνατο της σκέφτηκα να βρώ και να ξαναδιαβάω τα αγαπημένα μου βιβλία της. Περιττό να σας πώ πως το ένα κάποιο χαμόγελο είναι το επικρατέστερο από αυτά…
Ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το πρώτο της μυθιστόρημα, το «Καλημέρα Θλίψη» (Bonjour Triste), 1954 το οποίο έγραψε μόλις στα δεκαοκτώ της, η Σαγκάν γεννά ένα νέο μυθιστόρημα-μεγαλούργημα το 1956, το Ένα Κάποιο Χαμόγελο.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΟΨΙΖΕΤΑΙ;
Φυσικά! Ο Μπετράν και η Ντομινικ είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι ερωτευμένων φοιτητών ως τη στιγμή που ο Μπετράν γνωρίζει στη Ντομινίκ το θείο του, Λουκά. Τι είναι αυτό που τραβά τη νεαρή κοπέλα προς τον ώριμο άντρα; Η σοβαρότητα και η στιβαρότητά του; Ή καλύτερα η ισοπεδωμένη αντιληψή του για τη ζωή; Η κυνικότητα και η ωμή ειλικρίνειά του; Μια σχέση μεταξύ τους, δήλωσε εκείνος θα ήταν περαστική και εφήμερη. Αυτή η παραδοχή ίσως τη μάγεψε, άλλωστε εκείνος ήταν αφοσιωμένος στη γυναίκα του, Φρανσουάζ.
Το μυαλό και η λογική χάνονται δίπλα στις αποφάσεις της καρδιάς και η Ντομινίκ αφήνεται σ’ αυτές. Εκέι είναι η αρχή μιας φαινομενικά απλής περιπέτειας που εξελίσσεται σε έναν ακατεύναστο πάθος με πολλές συνέπειες.
Το πλαίσιο στο οποίο η Σαγκάν στήνει τους ήρωες της είναι πάντα ίδιο: Πολυτελή σπίτια, καζίνα, ακριβά αυτοκίνητα, ιππόδρομοι, γάμοι, τσακωμοί, χωρισμοί, κομψές γυναίκες, εκλεπτυσμένοι άνδρες, βαριεστημένοι πλούσιοι, νεαρά κορίτσια υπό τη συνοδεία ηλικιωμένων κυρίων. Λόγω αυτής της επιλογής σκηνικού το 1959 ένας γνωστός κριτικός δε δίστασε να την αποκαλέσει «Υπαρξίστρια πολυτελούς ξενοδοχείου». Η Σαγκάν απάντησε με μια ‘’ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΉ’’ ειλικρίνεια. Είπε: «Μόνον πλούσιους γνωρίζω. Δε θα ήταν σωστό για εμένα να περιγράψω ανθρώπους που δεν γνωρίζω και δεν καταλαβαίνω».
***
Η Ντομινίκ είναι η ίδια η συγγραφέας που λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, ενέπνευσε με τη γοητεία της και σαγήνευσε με τη «διαβολική εξυπνάδα της».
Ένα μυθιστόρημα ανάλαφρο, αναγνωρισμένο ως κλασικό της σύγχρονης λογοτεχνίας από μια διαφορετική συγγραφέα με απερίγραπτη ιδιοσυγκρασία. Η έντονη ζωή της την ώθησε στη καταγραφή των εικόνων και των στιγμών που είχε: Δολοπλοκίες, παθιασμένοι έρωτες, χλιδή μια ζωή δραστήρια και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Η ταύτιση με τις ηρωίδες της καθιστά τα βιβλία της τόσο πηγαία και αληθινά.
Μια γυναίκα πρότυπο που καθήλωσε τους αναγνώστες της και ξεσήκωσε τους θαυμαστές της. Ο γιός της, Ντανί Γουέστχοφ λίγο μετά το θανατό της λέει: «Η μητέρα μου, έγραφε τα μυθιστορήματά της με μπλέ μαρκαδόρο~ Η μητέρα μου δεν αγαπούσε το μαύροεκτός κι αν επρόκειτο για βραδινό φόρεμα». Διαβάστε έστω και ένα μυθιστόρημά της και σας εγγυώμαι πως από τον τρόπο γραφής της και μόνο θα την αγαπήσετε!
Που να ψάξετε για το βιβλίο;
Το συγκεκρμένο θα το βρείτε σε μία έξοχη μετάφραση από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος ΣΙ
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!
