Δεν το έκρυψα ποτέ, αγαπώ τις εκδόσεις Bell και όλες τις ευκολίες που μου παρέχουν τα μικρά σε μέγεθος βιβλία τους. Αυτό το καλοκαίρι επιδόθηκα αποκλειστικά στην ανάγνωση βιβλίων Bell, με ποικίλη θεματολογία. Ένα από τα βιβλία που ξεχώρισα ήταν «Η εξέγερση των ζώων» του Patterson James.Ο συγγραφέας Patterson James έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και σίγουρα κάποια στιγμή έχετε δει το όνομά του στην βιβλιοθήκη σας, στο βιβλιοπωλείο ή σε κάποια ιστοσελίδα. Η γραφή του έχει πολύ ενδιαφέρον και θα έλεγα πως είναι ξεκούραστη. Μάλιστα η θεματολογία στο συγκεκριμένο βιβλίο («Η εξέγερση των ζώων») ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, με δυνατές εικόνες που σε ταξιδεύουν και έντονα ερωτηματικά για το τέλος.
Πριν προχωρήσω στην πλοκή του βιβλίου θα ήθελα να προσθέσω το εξής: αγόρασα το βιβλίο από εάν παλαιοβιβλιοπωλείο και δυστυχώς ήταν γραμμένο στην πρώτη σελίδα. Η κυρία που το είχε πριν έγραφε πως στην αρχή ήταν βαρετό και μετά η πλοκή γίνονταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Εγώ σε αντίθεση ευχαριστήθηκα περισσότερο την αρχή παρά το τέλος, καθώς δεν έχει τέλος. Αλλά πριν μιλήσουμε για το τέλος, ας δούμε την αρχή…
Η πλοκή του βιβλίου «Η εξέγερση των ζώων»
Ο νεαρός βιολόγος Τζάκσον Οζ, έχει παρατηρήσει κάτι πολύ σημαντικό που θα αλλάξει τις ισορροπίες του πλανήτη. Η ανακάλυψή του αυτή του στερεί την ακαδημαϊκή φήμη που ήλπιζε αλλά και την οικονομική ευχέρεια που είχε. Βρίσκεται άνεργος, άφραγκος και χωρίς υποστήριξη να προσπαθεί να διατυπώσει και να κάνει γνωστή την επερχόμενη μάχη ανθρώπων και ζώων. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και παρατηρείται μια ακμάζουσα επιθετική συμπεριφορά άγριων και οικόσιτων ζώων απέναντι στον άνθρωπο. Ζώα που άλλοτε δεν έδειχναν ενδιαφέρον για τον άνθρωπο είτε με την παρουσία του ως τροφή στην άγρια φύση ή ως εχθρό μέσα στο σπίτι. Έτσι αποφασίζει ότι πρέπει να ταξιδέψει στην Αφρική για να βιντεοσκοπήσει την επιθετική συμπεριφορά των λιονταριών σε ομάδες ανθρώπων. Εκεί ξεκινούν οι ανατροπές, η βία, οι έντονες περιγραφές, οι εικόνες που περιγράφουν αισθητά την επικίνδυνη κατάσταση του πρωταγωνιστή και των φίλων του. Μια μάχη που δεν θα σταματήσει εύκολα. Αγέλες αρσενικών ζώων επιτίθονται ασύστολα σε ανθρώπους κατασπαράζοντάς τους.
Έτσι ξεκινά ένα ενδιαφέρον ταξίδι, που ο Τζάκσον Οζ αλλά και άλλοι επιφανείς επιστήμονες προσπαθούν να γνωστοποιήσουν το θέμα, να ενημερωθούν τους ανθρώπους και να βρουν την λύση, αφού φυσικά πρώτα βρουν την αιτία. Η κορύφωση του βιβλίου σηματοδοτείται όταν απειλείται η ζωή της γυναίκας και του γιού του πρωταγωνιστή ενώ εκείνος προσπαθεί να πείσει την κυβέρνηση να αναλάβει δραστικά μέσα.
Τα κεφάλαια εναλλάσσονται τόσο με διηγήσεις για τις περιπέτειες και τις προσπάθειες του Τζάκσον Οζ όσο και με την αλλόκοτη συμπεριφορά του χιμπατζή που φιλοξενεί ο πρωταγωνιστής στο σπίτι του, ο οποίος δεν μένει ανεπηρέαστος.
Γιατί βρήκα ενδιαφέρον το βιβλίο «Η εξέγερση των ζώων»
Βρήκα ενδιαφέρον το βιβλίο καθώς ήταν εξ ολοκλήρου διαφορετικό από όσα βιβλία έχω συνηθίσει να διαβάζω. Υπήρχε δράση και αγωνία, ανατροπές, καμπύλες και κορύφωση, δίψα για να φτάσεις στο τέλος (ακόμα και εάν δεν υπάρχει) και υπέροχες εικόνες. Όχι, φυσικά και η σφαγή ζώων ή η κατασπάραξη ανθρώπων δεν αποτελούν όμορφες εικόνες, αλλά και δύναμη της περιγραφικής γραφής του συγγραφέα σε γεμίζει με αληθινές παραστάσεις που περνούν μπροστά από τα μάτια σου μέσω της ανάγνωσης. Εικόνες που ξέρεις ότι δεν είναι αληθινές άλλωστε.
Όχι μόνο η πρωτοτυπία του θέματος, αλλά και τα συναισθήματα που δημιουργούνται στους αναγνώστες αποτελούν κομμάτια κλειδιά σε αυτό το βιβλίο.
Γιατί το βιβλίο δεν έχει τέλος;
Το βιβλίο φτάνει σε ένα τέλος, που δυστυχώς εμένα δεν με κάλυψε. Η τελευταία σελίδα του βιβλίου αφήνει υπονοούμενα για συνέχεια που όμως δεν υπάρχει. Αντιλαμβάνομαι ότι ο συγγραφέας δεν θα μπορούσε να συνεχίσει επ’ αόριστον την πλοκή καθώς θα γινόταν κουραστική. Όμως έμεινα με ένα μεγάλο ερώτημα «και μετά τι έγινε;». Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω το τέλος, θα πω μόνο ότι τα αποτελέσματα – η λύση ήταν προσωρινή, οπότε ο πόλεμος αυτός δεν έλαβε οριστικό τέλος. Και μαντέψτε ποιος ευθύνεται για την κατάρρευση του πρώτου σχεδίου; Μα φυσικά οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που πάντα κάνουν ό,τι θέλουν καθώς θεωρούν ότι έχουν την δύναμη (πολιτική, οικονομική), καθώς εξαιτίας της θέσης τους στην κοινωνία νομίζουν ότι εξαιρούνται από την υπόλοιπη ανθρωπότητα αλλά και γιατί πάντα βλέπουμε μόνο τα πρόσκαιρα αποτελέσματα και δεν βλέπουμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Η εξέγερση αυτή λοιπόν, απλώς κόπασε, δεν τελείωσε ποτέ.
