O Ρίτσαρντ Μπαχ είναι Αμερικανός συγγραφέας με αρκετά best sellers την δεκαετία του 1970. Το όνομα του Ρίτσαρντ Μπαχ στη λογοτεχνία είναι συνήθως δεμένο με τα έργα του ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβιγκστον και οι Ψευδαισθήσεις. Τα έργα αυτά είναι πράγματι από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα έργα του. Σε πολλά λογοτεχνικά έργα η επιστήμη της ψυχολογίας κι η φιλοσοφική σκέψη αντιμετωπίζεται σαν οδηγός καλής ζωής και αυτοβελτίωσης. Στα έργα του Μπαχ ωστόσο είναι πολύ βαθύτερη η προσέγγιση. Ο Μπαχ στα έργα του μιλάει για την ελευθερία του καθενός, για την καλλιέργεια της λογικής, των συναισθημάτων, ενώ παράλληλα διατυπώνει τις απόψεις ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ηθικές και θρησκευτικές υποχρεώσεις.
Ωστόσο, το έργο του Γέφυρα Παντοτινής Αγάπης είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα έργα του. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και η ιστορία αυτοβιογραφική. Ο Μπαχ εξιστορεί πως γνώρισε την δεύτερη σύζυγο, Λέσλι Πάρις, για την κοινή τους ζωή, το γάμο τους, τα 22 χρόνια που έζησαν μαζί, καθώς πλέον είναι χωρισμένοι. Θα αναρωτιόταν κάποιος γιατί από όλα τα έργα του Μπαχ να ασχοληθούμε με άλλη μία ερωτική ιστορία.
Η ιστορία που διηγείται ο Μπαχ αν και πραγματική, έχει μεγαλύτερο λογοτεχνικό ενδιαφέρον από άλλες ερωτικές ιστορίες. Δεν πρόκειται για άλλη μία μάχη μεταξύ των δύο φύλων ή για στερεοτυπικές σχέσεις ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών τάξεων. Μέσα από αυτό το βιβλίο εκτός από μία πρωτότυπη ερωτική ιστορία, διαφωτίζονται βασικές απόψεις του συγγραφέα, του χαρακτήρα του, τη στιγμή που κάποιες τις αναθεώρησε και πως ένιωσε βρίσκοντας την ‘’αδερφή ψυχή του’’.
Πιο συγκεκριμένα, αφού αναφέρεται στις γυναίκες που γνώρισε φτάνει στη γνωριμία του με την Λέσλι, κι η αφήγηση ξεκινάει από το σημείο που βρίσκονται στο ίδιο μέρος κι εκείνος ενοχλείται από το τσιγάρο που έχει ανάψει. Στη συνέχεια, όσο η ιστορία προχωράει, γίνεται συχνή αναφορά στο σκάκι. Συνήθιζαν να παίζουν σκάκι. Ο Μπαχ περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο το πώς παρά την γνωστή του ευφυΐα συνήθως έχανε τις παρτίδες που έπαιζαν μαζί.
Η ορθολογική στάση του Μπαχ κι η ελευθερία που αποτελεί την ύψιστη αρχή της ζωής του έρχεται σε αυτή την αφήγηση αντιμέτωπη με τα ακτιβιστικά ιδεώδη και τον έντονο συναισθηματισμό της Λέσλι. Μέσα από αυτή την συμβίωση, ο καθένας μπορεί να ανακαλύψει κομμάτια του εαυτού του και, παράλληλα, πόσο σύνθετο είναι το ζήτημα του έρωτα και των σχέσεων. Οι περιγραφές κι οι λεπτομέρειες καθώς και οι αναφορές στις απόψεις για την ‘’αδερφή ψυχή’’ θα μπορούσαμε να πούμε ότι προσφέρει κάτι καινούργιο στη λογοτεχνία του έρωτα.
Εκτός από την σχέση του, έχει ενδιαφέρον πως περιγράφεται η άνοδος του μετά την πώληση των βιβλίων του και την ανάδειξή τους σε best sellers, καθώς και το πώς έχασε τα πάντα. Και τις δύο περιπτώσεις τις αντιμετώπισε με την ίδια στωικότητα. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για αφήγηση αληθινών γεγονότων, σε πολλά σημεία θυμίζει μυθιστόρημα ή και παραμύθι.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι σε αυτό το βιβλίο εκφράζονται ξεκάθαρα οι απόψεις του Μπαχ για την θρησκεία και τον Θεό. Σε μία συνέντευξη που δίνει μαζί με την Λέσλι αναφέρει: ‘’To να είμαστε το αποτέλεσμα μιας τυχαίας εξελικτικής διαδικασίας με τσαλαπατάει, το ότι μας έφτιαξε ένας εκδικητικός Θεός που μας έφτιαξε από χώμα και μας έδωσε σαν μόνη επιλογή τις γονυκλισίες και τις προσευχές ή τις φωτιές της κόλασης με τσαλαπατάει χειρότερα’’. Ο Μπαχ αρθρώνει μία ριζοσπαστική και με φιλοσοφικό νόημα πρόταση.
Το βιβλίο, βέβαια, δεν τελειώνει με το τέλος της σχέσης των δύο. Η αληθινή ιστορία τους δεν είχε ένα ευτυχισμένο τέλος, αλλά ένα ρεαλιστικό. Ωστόσο, αυτό το τέλος είναι πιο συνηθισμένο στη ζωή από ότι το ευτυχισμένο του παραμυθιού και του ερωτικού μυθιστορήματος. Άλλωστε, αν μπορούσαμε να δούμε την επόμενη μέρα και αυτών των ιστοριών ίσως το τέλος τους να μην ήταν πάντα ευχάριστο.
