Ο πρώτος μήνα του 2017 “έφυγε”, όμως εμείς προλάβαμε και κάναμε μια βόλτα, για να ξεφυλλίσουμε τα καινούρια λογοτεχνικά βιβλία απο τις εκδόσεις Πατάκη και σας παρουσιάζουμε κάποια από τα βιβλία που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους δύο μήνες.
1.Κουτσάκης Πολυχρόνης, Αθηναϊκό μπλουζ, 2017
Το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς του Στράτου Γαζή.
Τόσο γλυκιά, τόσο οικεία, ψύχραιμη… Κόντευα να ξεχάσω ότι με είχε καλέσει εκεί για να συζητήσουμε πώς θα σκοτώσω τον άντρα της. Ο Στράτος Γαζής δεν θέλει να τον αποκαλούν επαγγελματία δολοφόνο. Είναι φροντιστής. Φροντίζει για πράγματα που λέγονται ψιθυριστά. Που όσοι τα ξεστομίζουν, ως εντολές, είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακριβά γι’ αυτά και δεν θέλουν έπειτα να ξέρουν τι συνέβη και πώς. Θέλουν μόνο να μάθουν ότι η δουλειά ολοκληρώθηκε. Ο Στράτος είναι ο άνθρωπός τους, αλλά με μία προϋπόθεση: πρέπει η έρευνά του να έχει αποδείξει ότι ο στόχος του αξίζει να πεθάνει. Καθώς γύρω του η κρίση αλλάζει τα πάντα στη χώρα, ο Στράτος βρίσκεται μπλεγμένος ανάμεσα στον πιο αγαπητό δικηγόρο της Ελλάδας και στην πανέμορφη γυναίκα του, ηθοποιό και μοντέλο. Και οι δύο θέλουν να τον προσλάβουν, αλλά ποιος από τους δύο λέει την αλήθεια; Με τη βοήθεια των τριών αγαπημένων παιδικών του φίλων, του Ντραγκ, αστυνομικού του τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής, της Μαρίας, που είναι ο μεγάλος έρωτας και των δυο τους, και της Τέρι, μιας τρανσέξουαλ πόρνης πολυτελείας, ο Στράτος θα ανακαλύψει πως η αλήθεια, σε διαλυμένους έρωτες και οικογένειες με πολλά μυστικά, είναι μια πολύ σχετική υπόθεση…
2. Χέιγκ Ματ, Λόγοι για να μείνεις ζωντανός, Δεκέμβριος 2016 (μετάφραση: Δούκας Γιάννης,Πέτσα Βασιλική)
Στα είκοσι τέσσερά του, ο Ματ Χέιγκ είδε τον κόσμο του να γκρεμίζεται. Δεν έβρισκε τρόπο να συνεχίσει τη ζωή του. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία που περιγράφει πώς ξεπέρασε την προσωπική του κρίση, πώς νίκησε την ασθένεια που παραλίγο να τον καταστρέψει και πώς έμαθε και πάλι να ζει.
Το “Λόγοι για να μείνεις ζωντανός” δεν είναι απλώς μια αυτοβιογραφία. Πρόκειται για μια συγκινητική, αστεία και εύθυμη αναζήτηση τρόπων για να ζεις καλύτερα, να αγαπάς καλύτερα και να νιώθεις πιο ζωντανός. Ένα βιβλίο για το πώς μπορείς να εκμεταλλευτείς στο έπακρο τον χρόνο που σου απομένει στη γη.
“Έγραψα αυτό το βιβλίο διότι τα παλαιότερα στερεότυπα εμπεριέχουν τη μεγαλύτερη δόση αλήθειας. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Έχεις καλύτερη θέα όταν κοιτάς από ψηλά και όχι από τα πατώματα. Όντως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, ακόμη κι αν δεν κατορθώναμε ως τώρα να το διακρίνουμε… Οι λέξεις, μερικές φορές, είναι πράγματι λυτρωτικές.”
3. Αχιλλέας Κυριακίδης, Τεχνητές αναπνοές κι άλλα πεζά της πόλεως, Δεκέμβριος 2016
Δεκατέσσερα διηγήµατα και µία νουβέλα. Μία εύθραυστη, κρυστάλλινη µινιατούρα και δεκατέσσερα κοµψά µικροτεχνήµατα. Κείµενα αυτάρκη και σφαιρικά, που συγκροτούν ένα τυφλό και απρόβλεπτο στις ατραπούς του αφηγηµατικό σύµπαν. Όλα τους µειδιούν µε µελαγχολία, φλερτάρουν µε το υπερβατικό, ερωτοτροπούν µε το παράλογο, ναρκοθετούν τον ρεαλισµό, ζηλεύουν τον κινηµατογράφο. Κάπου µια παρωδία αστυνοµικού διηγήµατος, αλλού µια χαρµόσυνη ιστορία µυστηρίου ή ένα σπάραγµα ενός ατέλειωτου συρταρωτού µυθιστορήµατος…
4. Λεχέιν Ντέννις, Ο νόμος της νύχτας, Δεκέμβριος 2016 (μεταφραση: Σπερελάκη Τιτίνα )
Βοστονη, 1926. Η ξέφρενη δεκαετία του ’20 είναι στο απόγειό της. το αλκοόλ ρέει, οι σφαίρες σφυρίζουν κι ένας νέος ξεκάνει ν’ αφήσει το σημάδι του στον κόσμο.
Η Ποτοαπαγόρευση γέννησε ένα ατέλειωτο δίκτυο από υπόγεια αποστακτήρια, παράνομα κέντρα, γκάνγκστερ και διεφθαρμένους αστυνομικούς. Ο Τζο Κόγκλιν, μικρότερος γιος ενός επιφανούς αστυνομικού διευθυντή της Βοστόνης, έχει γυρίσει προ πολλού την πλάτη του στην αυστηρή και καθωσπρέπει ανατροφή του και απολαμβάνει τα λάφυρα, τις συγκινήσεις και την κακή φήμη ενός ανθρώπου εκτός νόμου. Ο Τζο ξεκινάει μια ιλιγγιώδη ανάβαση στην κλίμακα του οργανωμένου εγκλήματος, που τον φέρνει από τη λάμψη της Βοστόνης της εποχής της τζαζ στο αισθησιακό τρεμοφέγγισμα της Λατινικής Συνοικίας της Τάμπας και στους καυτούς δρόμους της Κούβας.
Σαρωτική ιστορία αγάπης και ακαταμάχητο έπος ταυτόχρονα, ο Νόμος της νύχτας είναι μια μαγευτική ιστορία επιμονής και δύναμης, προδοσίας και λύτρωσης, που φέρνει ολοζώντανη μπροστά μας μια εποχή όπου η αμαρτία γινόταν αιτία για γιορτή και η διαφθορά ήταν εθνική αρετή.
5. Λιβανελί Ζουλφί, Οτέλ Κονσταντίνιγε, Δεκέμβριος 2016 (μετάφραση: Σταυρίδη Νίκη)
Κωνσταντινούπολη, τελευταίες µέρες του 2014… Το υπερπολυτελές Οτέλ Κoνσταντίνιγε (όπως ονόµαζαν επί αιώνες οι Οθωµανοί και ο αραβικός κόσµος την Κωνσταντινούπολη) γιορτάζει τα εγκαίνιά του συνδυάζοντάς τα και µε τον πρόωρο εορτασµό της Πρωτοχρονιάς. Εκλεκτές φυσιογνωµίες και παράγοντες της πόλης συναντώνται σ’ αυτό τον εορτασµό, στο ξενοδοχείο που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του παλιού βυζαντινού παλατιού. Όλη η καλή κοινωνία βρίσκεται εκεί. Πολιτικοί, δήµαρχοι, ο Αµερικανός πρέσβης, ο ελληνορθόδοξος Πατριάρχης, δηµοσιογράφοι, ιδιοκτήτες εφηµερίδων, σταρ της τηλεόρασης, παλιοί και νεότεροι εκατοµµυριούχοι, µεγαλοεπιχειρηµατίες… Σ’ αυτό το πανηγύρι, αν και δεν είναι καλεσµένοι, συµµετέχουν και οι νεκροί που κείνται για πολλές εκατοντάδες χρόνια στο βάθος της γης της Κωνσταντινούπολης και οι οποίοι δε βλέπουν για ποιο λόγο να µην τιµήσουν µε την παρουσία τους τη γιορτή. Και φυσικά οι εκ των ων ουκ άνευ εργαζόµενοι κάθε ξενοδοχείου, τα γκαρσόνια, οι βοηθοί, οι φρουροί ασφαλείας…
Ο Ζουλφί Λιβανελί επιχειρεί µια κατάδυση στα βάθη της Κωνσταντινούπολης, µιας πόλης πολλών χιλιετιών. Μιας πόλης που αλλάζει και ανακυκλώνεται, ενώ η βία την οποία στεγάζει, άγνωστο πώς, παραµένει ίδια…
