Ένα διήγημα ελκυστικό για τον καθένα…
Αυτό το βιβλίο ή μάλλον βιβλιαράκι, διότι ο Ρώσος συγγραφέας έχει συμπυκνώσει το ταλέντο του σε μόλις δεκαπέντε σελίδες, είναι ιδανικό ακόμη και για αυτούς που δεν αγαπούν την ανάγνωση βιβλίων λόγω της συνηθισμένης εκτενής μορφής τους , που τους δημιουργεί αποστροφή. Σε αυτή την περίπτωση η έκταση του σε προκαλεί να το διαβάσεις.
Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο πραγματεύεται την αθλιότητα της σύγχρονης κοινωνίας στην οποία τα πάθη κυριαρχούν, την αλληλεπίδραση συνείδησης και ασυνείδητου του ήρωα σε σχέση με την προαναφερθείσα πραγματικότητα και την πιθανή διέξοδο. Αν και η αρχή έχει μια χροιά αρνητισμού και εκμηδενισμού της ζωής, στην πορεία τα συναισθήματα και οι σκέψεις του ήρωα ανατρέπονται και τον οδηγούν σε μια αισιόδοξη κατάληξη. Πριν αναλυθεί εκτενέστερα το διήγημα, επισυνάπτω ένα σύνδεσμο στον οποίο μπορεί κανείς να το βρει σε ηλεκτρονική μορφή, αλλιώς είναι διαθέσιμο σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο ( κάντε κλίκ εδώ ) . Επίσης, το έργο αυτό έχει ανέβει και στο θεατρικό σανίδι και μάλιστα αυτή την περίοδο μπορεί κάποιος να το παρακολουθήσει στο θέατρο «Μορφές Έκφρασης» . ( Πληροφορίες εδώ )
Συγκεκριμένα το έργο αποτελεί μια αυτοεξομολόγηση του ήρωα, ο οποίος μονολογεί στον εαυτό του και κατά συνέπεια στους αναγνώστες του, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τις πράξεις του. Λαμβάνει χώρα στην Αγ. Πετρούπολη και αναφέρεται σε ένα ήρωα που νιώθει και είναι περιθωριοποιημένος στο περιβάλλον στο οποίο ζει, βιώνει την αδιαφορία και ταυτίζει το άτομο του με την αξία ενός παράσιτου. Για αυτό το λόγο σκέφτεται έντονα να σβήσει την ύπαρξη του οριστικά, άλλωστε δεν θα φέρει κάποια σπουδαία αλλαγή αυτή του η πράξη στον κόσμο, σύμφωνα με την υπάρχουσα αντίληψη του. Είναι ένας ήρωας που έχει συνείδηση και επίγνωση της κατάστασης του και προβαίνει σε μια εθελούσια πράξη, η οποία είναι η μόνη λυτρωτική του διέξοδος. Εκείνο το βράδυ που επιτέλους πήρε την απόφαση να τερματίσει την άδεια του καθημερινότητα, καθώς βαδίζει στο σπίτι του, ένα κοριτσάκι φωνάζοντας τον για βοήθεια τον αποσπά από τις σκέψεις του, όμως παρά την επιμονή της μικρής εκείνος την αγνόησε και προχώρησε.
Προχώρησε, όμως, καθ’ όλη την διαδρομή την σκεφτόταν. Είχε καιρό να βιώσει το συναίσθημα της ενοχής και της λύπης, είχε συνηθίσει τον πόνο, τον φόβο και την απέχθεια, τα τελευταία είναι και αυτά που τον οδήγησαν στην αποστροφή του προς την ζωή. Ενώ η ενοχή και η λύπη είναι συναισθήματα τα οποία βαθειά μέσα τους έχουν μια πιο φωτεινή χροιά. Το κοριτσάκι λοιπόν έπαιξε ρόλο στην πορεία των σκέψεων του, αλλά αυτό που ανέτρεψε τα δεδομένα είναι το όνειρο στο οποίο βυθίστηκε, αφού έφτασε στο δωμάτιο του. Ένα όνειρο το οποίο φλερτάρει με τον σουρεαλισμό, άλλωστε τα περιεχόμενα των ονείρων είναι συνήθως αποκομμένα από την λογική. Έτσι και εδώ ο ήρωας μετά από πολύ καιρό αποκοιμήθηκε, και μάλιστα το υποσυνείδητο του ξύπνησε και του παρουσίασε εικόνες οι οποίες, όταν τελείωσε και επανήλθε στην πραγματικότητα του, άλλαξαν την μέχρι τότε οπτική γωνία που είχε για την κοινωνία, την ζωή και τον εαυτό του. Δεν είναι τυχαίο που εκείνο το βράδυ, μετά τη συνάντηση του με το κοριτσάκι που σαν επαίτης ζητούσε την βοήθεια του, αποκοιμήθηκε.
Σε αυτό το όνειρο ο ήρωας ήρθε αντιμέτωπος με την εξελικτική πορεία της κοινωνίας, από την ουτοπία στην οποία βασιλεύουν η αγάπη, η αθωότητα και η αλληλεγγύη στην διαφθορά στην οποία πρωταγωνιστούν η πονηρία, το ψέμα και η διαστροφή. Το υποσυνείδητο του έδειξε την αλήθεια, πως για την διαφθορά δεν φταίνε πάντα μόνο οι πολλοί, αλλά αρκεί ένας για να καταστρέψει την αγνότητα. Αυτό όμως λειτουργεί και αντίστροφα, αρκεί ένας για να μετουσιώσει στους υπόλοιπους την αγάπη και τα συνακόλουθα της.Κλείνω με ένα ρητό του γερμανού φιλοσόφου Kant :
« Ο τρελός είναι ένας ξύπνιος που ονειρεύεται».
Πηγές:
- Βιβλίο: «Το όνειρο ενός τρελού ανθρώπου» ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΦΙΟΝΤΟΡ, εκδόσεις Ερατώ
