Η Catherine Deneuve, η μεγαλύτερη εκπρόσωπος της Γαλλικής γοητείας, υπήρξε ανέκαθεν σαγηνευτική. Σήμερα, συμπληρώνοντας αισίως 74 χρόνια ζωής, αποδεικνύει πως υπάρχει αυτό που λέμε «η γοητεία της ωριμότητας», καθώς η σημερινή της εικόνα δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από την κινηματογραφική «Ωραία της Ημέρας», τουλάχιστον όχι όσον αφορά τη φινέτσα, που απ’ ότι φαίνεται τελικά, είναι έμφυτη. Η Deneuve είναι η πρώτη και μεγαλύτερη μούσα του μεγάλου Γάλλου δημιουργού -ταγμένου στη σαγηνευτική γοητεία της γυναίκας- Yves Saint Laurent, με τον οποίο τη συνέδεε και φιλία χρόνων. Είναι επίσης, και η γυναίκα που κατέκτησε το μεγάλο γόη του κινηματογράφου, ταυτόσημο σχεδόν με την Ιταλική γοητεία, Marcello Mastroianni, και μαζί του απέκτησε μια κόρη, που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά των διάσημων γονιών της, αφού μοιάζει και στους δύο. Ο λόγος που την καθιστά, όμως, πραγματικά αξιοθαύμαστη, και τη διαφοροποιεί από την έτερη Γαλλίδα Brigitte Bardot, είναι το ότι δεν επαναπαύτηκε στην εικόνα της, αλλά αντίθετα καλλιέργησε το πνεύμα της και εκμεταλλεύτηκε τον προβολέα που στράφηκε επάνω της, λόγω της δουλειάς της, για να ρίξει φως σε σημαντικά κοινωνικά θέματα, κάποια από τα οποία εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων ακόμα και σήμερα.
Η Κινηματογραφική Deneuve
Γεννημένη ως Catherine Fabienne Dorleac, στις 22 Οκτωβρίου του 1943 στο Παρίσι, η Catherine Deneuve είναι κόρη των Γάλλων ηθοποιών Maurice Dorleac και Renee Simonot. Οι γονείς της είχαν ακόμα δύο κόρες, την πρωτότοκη Francoise και τη μικρότερη Sylvie, ενώ η Catherine έχει ακόμα μία -ετεροθαλή- αδερφή, τη Danielle, την οποία η μητέρα της απέκτησε το 1937 εκτός γάμου με τον Aime Clariond, και την οποία υιοθέτησε αργότερα ο Dorleac.
Το επώνυμο Deneuve ήταν το πατρικό της μητέρας της και η επιλογή του αποτέλεσε έναν τρόπο, ώστε να διαχωριστεί η Catherine από τις αδερφές της.
Η Catherine Deneuve απέκτησε Καθολική παιδεία και το 1957, ούσα μόλις 14 ετών, έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο, με ένα πολύ μικρό ρόλο στην ταινία «Les Collegiennes» του Andre Hunebelle. Στην ταινία, εκτός από την Catherine, συμμετείχαν και οι αδερφές της, Sylvie και Danielle, οι οποίες εργάζονταν ως παιδιά-ηθοποιοί περιστασιακά. Ακολούθησαν πολλές ταινίες με τον Roger Vadim στο τιμόνι, ανάμεσα στις οποίες το «L’ Homme a femmes» του 1960, πριν την ανακαλύψει ο Jacques Demy και της δώσει το ρόλο που την ανέδειξε σε σταρ, στο μιούζικαλ του 1964, «Les Parapluies de Cherbourg».
Οι χαρακτήρες που υποδυόταν η Deneuve στις πρώτες ταινίες της, ήταν αυτοί της ελκυστική, αλλά απόμακρης γυναίκας, γεγονός που της έδωσε το προσωνύμιο «the ice maiden». Η αρχή έγινε το 1965, με το «Repulsion» του Roman Polanski, ενώ ακολούθησαν τα «Belle de Jour» του Luis Bunuel, το 1967, και «Tristana» του 1970.
Οι δεκαετίες του ’60 και ’70 ήταν από τις πιο παραγωγικές της Deneuve, με ταινίες όπως το «A Matter of Resistance» του Jean-Paul Rappeneau το 1966, το μιούζικαλ «Les Demoiselles de Rochefort» του 1967 και το αισθηματικό θρίλερ του Francois Truffaut «Mississippi Mermaid» του 1969, να είναι από τις πιο γνωστές της.
Στις επιλογές της κυριαρχούσε ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, με τις Αμερικανικές ταινίες της να περιορίζονται στη ρομαντική κωμωδία «April Fools», με συμπρωταγωνιστή τον Jack Lemmon το 1969, και στο δραματικό «Hustle» με τον Burt Reynolds το 1975.
Παράλληλα πρωταγωνίστησε και στα «A Slightly Pregnant Man» το 1973, στο πλευρό του Ιταλού γόη Marcello Mastroianni, και «Le Sauvage» με τον Yves Montand το 1975.
Η δεκαετία του 1980 άνοιξε νέους ορίζοντες στην Catherine Deneuve, που απευθύνθηκε και σε διαφορετικά κοινά. Το 1980, για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία του Francois Truffaut, «Le Dernier Metro», τιμήθηκε με το βραβείο Cesar Καλύτερης Ηθοποιού, ενώ με το ρόλο της αμφισεξουαλικής βρυκόλακα στην ταινία του Tony Scott, «The Hunger» το 1983, που βρέθηκε ανάμεσα στους David Bowie και Susan Sarandon, απέκτησε ένα φανατικό LGBTQ κοινό. Ακόμα μία πρωτιά της Deneuve για τη δεκαετία αυτή, αποτέλεσε και η πρώτη της φορά ως παραγωγός, στην ταινία του 1988 «Drole d’ endroit pour une recontre», η οποία ήταν και μία από τις πολλές με συμπρωταγωνιστή τον Gerard Depardieu.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι πιο σημαντικοί ρόλοι της Deneuve περιελάμβαναν το «Indochine» του 1992, στο πλευρό του Vincent Perez, για το οποίο προτάθηκε για Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου, ενώ κέρδισε το δεύτερο Cesar Καλύτερης ηθοποιού της καριέρας της. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον Andre Techine για δύο ταινίες, τα «Ma saison preferee» του 1993 και «Les Voleurs» του 1996.
Την επόμενη χρονιά, πρωταγωνίστησε στο video clip του τραγουδιού «N’ Oubliez Jamais» του Joe Cocker, ενώ η ερμηνεία της στην ταινία «Place Vendome» το 1998 της χάρισε το Volpi Cup στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Άλλες ταινίες της -από τα τέλη των ’90s- περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα «Le Temps Retrouve», «Belle maman» και «Le Vent de la nuit».
Οι αρχές του 2000, τη βρήκαν δίπλα στην Bjork, στο μουσικό δράμα του Lars von Trier, «Dancer in the Dark», να γίνεται στόχος αρνητικής κριτικής, αν και η ταινία επελέγη για το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών. Το 2001 επέστρεψε στο Hollywood, με την ταινία «The Musketeer» του Peter Hyams, ενώ το 2002 ήταν υποψήφια μαζί με το υπόλοιπο καστ της ταινίας «8 Women» -ανάμεσα στις οποίες και η Isabelle Huppert- για την Αργυρή Άρκτο του Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Τρία χρόνια αργότερα, η Catherine Deneuve κυκλοφόρησε ένα ημερολόγιο με ακριβή τίτλο «In My Own Shadow», στο οποίο περιέγραφε τις εμπειρίες της από τα γυρίσματα των «Indochine» και «Dancer in the Dark» και το 2007 χάρισε τη φωνή της στην αυτοβιογραφική ταινία κινουμένων σχεδίων της Marjane Satrapi, «Persepolis». Το 2008 σηματοδότησε την 100ή ταινία της, το «Un Conte de Noel».
Την τελευταία δεκαετία, οι κινηματογραφικές εμφανίσεις της Deneuve περιλαμβάνουν τα «Potiche» του 2010 με τον Gerard Depardieu, «Les Bien-aimes», όπου συμπρωταγωνίστησε με την κόρη της, Chiara, «Asterix & Obelix: God Save Britannia» το 2012, «On My Way» το 2013 και τη δραμεντί του τιμημένου με Χρυσό Φοίνικα δημιουργού, Emmanuelle Bercot, «In The Courtyard», το 2014.
Φέτος συμπρωταγωνίστησε με την Catherine Frot στο Γαλλικό δράμα «The Midwife», ενώ το 2012 υποδύθηκε -με άρωμα Ελλάδας- τη Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, στην ταινία «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι», του Γιάννη Σμαραγδή.
Η Επιρροή στη Μόδα
Η Deneuve υπήρξε σύμβολο της ερωτικής Γαλλίδας, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, εποχής απόλυτα συνυφασμένης με τη σεξουαλική απελευθέρωση. Το 1963 και το 1965 εμφανίστηκε γυμνή σε δύο τεύχη του Playboy, ενώ η εικόνα της χρησιμοποιήθηκε και για να αντιπροσωπεύσει τη Marianne, εθνικό σύμβολο της Γαλλίας, από το 1985 έως το 1989.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, υπήρξε το πρόσωπο του θρυλικού Chanel No 5, κάτι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ραγδαία αύξηση που παρουσίασαν οι πωλήσεις του αρώματος στις Η.Π.Α. Ο αντίκτυπος που είχε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ήταν τέτοιος, που ο Αμερικανικός Τύπος της εποχής αιχμαλωτίστηκε από τη γοητεία της και την έχρησε ως την πιο κομψή γυναίκα παγκοσμίως.
Ξεχωριστή θέση στην επιρροή της Catherine Deneuve στον κόσμο της μόδας έχει η σχέση χρόνων που διατηρούσε με τον Yves Saint Laurent, του οποίου υπήρξε μούσα. Ο Laurent ανέλαβε τη γκαρνταρόμπα της για τις ταινίες «Belle de Jour», «La Chamade», «Le Sirene Du Mississippi», «Un Flic», «Liza» και «The Hunger».
Το 1992 έγινε το πρόσωπο της σειράς των προϊόντων φροντίδας προσώπου και σώματος του διάσημου Γαλλικού Οίκου. Το 2001 έγινε τo νέο πρόσωπο και της L’ Oreal Paris, ενώ το 2006 έγινε η τρίτη πηγή έμπνευσης για τη σειρά Beauty Icon της εταιρείας καλλυντικών MAC, με την οποία συνεργάστηκε στην επιλογή μιας σειράς χρωμάτων που διατέθηκε παγκοσμίως.
Με πρώτη εμφάνιση το 2007, η Deneuve πρωταγωνιστούσε στις διαφημίσεις του Οίκου Louis Vuitton για τη σειρά ταξιδιωτικών ειδών και αποσκευών, καμπάνια που κορυφώθηκε με τη συμμετοχή της σε διαφημιστικό σποτ της εταιρείας, τον Ιούλιο του 2017. Το σποτ είχε τίτλο Connected Journeys και δημιουργήθηκε για να γιορτάσει το λανσάρισμα του έξυπνου ρολογιού του brand, Tambour Horizon.
Η αδιάκοπη σχέση της με το χώρο της μόδας και η μακροχρόνια θητεία της ως μούσα του Yves Saint Laurent ήταν επόμενο να της δώσει μια θέση ανάμεσα στις 50 πιο καλοντυμένες γυναίκες άνω των 50 ετών, της εφημερίδας Guardian, τo 2013.
Η Προσφορά στην Κοινωνία
Ενεργή υπήρξε πάντοτε και η ενασχόληση της Deneuve με τα κοινά, είτε σε επίπεδο πολιτικής, είτε σε επίπεδο φιλανθρωπικής προσφοράς. Το 1972 υπέγραψε το Μανιφέστο των 343, μία δήλωση που έφερε τις υπογραφές γυναικών, που είχαν κάνει παράνομες εκτρώσεις, και ως εκ τούτου ήταν ευάλωτες σε δικαστικές καταδίκες και ποινές φυλάκισης. Το μανιφέστο δημοσιεύτηκε στον Nouvel Observateur στις 5 Απριλίου του 1971, και οδήγησε στην απόφαση ίδρυσης της οργάνωσης Choisir από τη δικηγόρο Gisele Hilimi για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών στην επιλογή, την ίδια χρονιά.
Σκοπούς τους οποίους έχει στηρίξει επίσης, είναι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία, ενώ το 2001 υπέγραψε και παρέδωσε αίτημα της οργάνωσης Τogether Against the Death Penalty στην Αμερικανική Πρεσβεία στο Παρίσι.
Πιο πρόσφατη στη λίστα με τις ακτιβιστικές της ενέργειες, υπήρξε η υπογραφή σε επιστολή διαμαρτυρίας απέναντι στο μισογυνιστικό τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την Προεδρία, Segolene Royal.
Η υπογραφή της Deneuve μπήκε δίπλα σε περισσότερες από 8000 άλλες υπογραφές, ανδρών και γυναικών, ανάμεσα στις οποίες και αυτή της επίσης Γαλλίδας ηθοποιού, Jeanne Moreau.
Στην καθημερινή της ζωή, η Catherine Deneuve έχει μια πλευρά, που την κάνει ακόμα πιο αξιοθαύμαστη, καθώς δείχνει ότι δεν επαναπαύτηκε στην -ομολογουμένως- εντυπωσιακή της εικόνα, αλλά επιθυμούσε να εξελίξει και το -επίσης ομολογουμένως- ανήσυχο πνεύμα της.
Μιλά άπταιστα Γαλλικά, Ιταλικά, Αγγλικά και λίγα Γερμανικά. Στις αγαπημένες της ασχολίες συγκαταλέγονται η κηπουρική, η ζωγραφική, η φωτογραφία, το διάβασμα, η μουσική, η συλλογή αντικών, αλλά και η διακόσμηση. Φυσικά, από τις ασχολίες της δε λείπουν η αγάπη για τη μόδα αλλά και τον κινηματογράφο.
Η προσωπική της ζωή ήταν θυελλώδης, αν και παντρεύτηκε μόλις μία φορά, με το φωτογράφο David Bailey, το 1965, για να χωρίσουν επτά χρόνια αργότερα, το 1972.
Στη διάρκεια της ζωής, αλλά και της καριέρας της, έχει υπάρξει ζευγάρι με το σκηνοθέτη Roger Vadim, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο, τον Christian Vadim, τον κινηματογραφιστή Hugh Johnson, το μεγιστάνα του Canal+, Pierre Lescure, αλλά και το μεγάλο γόη του Ιταλικού κινηματογράφου, Marcello Mastroianni, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, την επίσης ηθοποιό, Chiara Mastroianni.
Σήμερα, η Deneuve είναι υπερήφανη γιαγιά πέντε εγγονιών.
Θαυμάστε την πραγματικά διαχρονική ομορφιά της Catherine Deneuve, που ωριμάζει σαν το καλό Γαλλικό κρασί, στο βίντεο που ακολουθεί.
Πηγές: en.wikipedia.org | vogue.com | youtube.com | stylecaster.com
