Η Grace Kelly γεννήθηκε στην Pennsylvania των ΗΠΑ το 1929. Κόρη ενός θρύλου της κωπηλασίας, σταρ του θεάτρου και του κινηματογράφου, diva της MGM, μούσα του Hitchcock, style icon, πριγκίπισσα του Μονακό, ιδρύτρια του AMADE Mondiale –ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για τα παιδιά–, του ιδρύματος με το όνομά της –για την προώθηση των τεχνών και την υποστήριξη των καλλιτεχνών– και υπέρμαχος του θηλασμού. Αυτή είναι η Grace Kelly.
Grace Patricia Kelly
Η Grace Patricia Kelly γεννήθηκε στην Pennsylvania των Ηνωμένων Πολιτειών στις 12 Νοεμβρίου του 1929. Ο πατέρας της, John B. Kelly, ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους αθλητές κωπηλασίας στην ιστορία του αθλήματος, έχοντας κερδίσει τρία Ολυμπιακά μετάλλια, ενώ παράλληλα ήταν πολυεκατομμυριούχος του κατασκευαστικού κλάδου. Και η μητέρα της, όμως, Margaret Katherine Majer, είχε ιδιαίτερα αθλητική φύση, αφού ήταν καθηγήτρια φυσικής αγωγής και η πρώτη προπονήτρια γυναικείας ομάδας στο πανεπιστήμιο της Pennsylvania. Έτσι, η οικογένεια Kelly είχε αρκετά επιφανή θέση στην κοινωνία της Philadeplhia, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι ο πατέρας της υπήρξε υποψήφιος δήμαρχος της πόλης με το κόμμα των Δημοκρατικών, εκλογές τις οποίες έχασε με τη μικρότερη διαφορά στην ιστορία της πόλης. Από την πλευρά της μητέρας της, η Grace είχε γερμανικές ρίζες, αφού οι παππούδες της ήταν μετανάστες, καταγωγή η οποία της έδωσε τα ανοιχτόχρωμα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ο John και η Margaret είχαν άλλα τρία παιδιά, δύο μεγαλύτερα από την Grace και ένα μικρότερο, τα οποία μεγάλωσαν με Ρωμαιοκαθολική θρησκεία.
Η Grace Kelly φαίνεται πως εκτός από τα χρώματα κληρονόμησε και την καλή εμφάνιση της μητέρας της. Έτσι, ενώ ακόμα φοιτούσε στην Ακαδημία Ravenhill, ένα διάσημο καθολικό σχολείο θηλέων, ξεκίνησε να εμφανίζεται ως μοντέλο σε τοπικές κοσμικές εκδηλώσεις μαζί με τη μητέρα και τις δύο αδερφές της. Και η υποκριτική, όμως, δεν άργησε να μπει στη ζωή της, αφού σε ηλικία μόλις 12 ετών, το 1942, είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θεατρικό έργο «Don’t feed the animals». Το 1947 αποφοίτησε από το Stevens School, αλλά οι χαμηλές της επιδόσεις στα μαθηματικά δεν της επέτρεψαν να συνεχίσει τις σπουδές της στο κολέγιο. Η πορεία της, όμως, ήταν ξεκάθαρη από τότε. Η επετηρίδα του σχολείου της, στο τμήμα των προφητειών για την εξέλιξη των αποφοίτων, έγραφε για εκείνη: «Miss Grace P. Kelly – a famous star of stage and screen». Και, όπως αποδείχτηκε, είχε δίκιο.
Η Διάσημη Σταρ της Σκηνής και της Οθόνης
Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των γονιών της, που δεν ενέκριναν την επιλογή της για ηθικούς λόγους, η Grace Kelly αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός. Ξεκίνησε με μια audition στην Αμερικανική Ακαδημία Δράματος της Νέας Υόρκης, όπου έπαιξε μια σκηνή από το έργο του θείου της, George Kelly, τιμημένου με βραβείο Πούλιτζερ συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη. Αν και η Ακαδημία είχε συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό μαθητών για το εξάμηνο, η Grace Kelly τελικά έγινε δεκτή, μετά και από παρέμβαση του θείου της. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της, διέμενε στο Barbizon Hotel for Women στο Μανχάταν, ένα αυστηρό οίκημα, που απαγόρευε την είσοδο στους άνδρες επισκέπτες μετά τις 22:00, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως μοντέλο για να στηρίζει και οικονομικά τις σπουδές της.
Εργαζόταν σκληρά, έκανε διαρκείς πρόβες και εξασκούσε την ομιλία της με τη βοήθεια ενός κασετοφώνου. Ένας από τους πρώτους της ρόλους στο θέατρο ήταν η παράσταση του Broadway «The Father», στο πλευρό του Raymond Massey, ενώ σε ηλικία 19 ετών, στην παράσταση για την αποφοίτησή της, είχε τον ρόλο της Tracy Lord στο θεατρικό έργο «The Philadelphia Story»
Αν και το ευρύ κοινό γνωρίζει την Grace Kelly ως μια σταρ της μεγάλης οθόνης, αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι η καριέρα της περιελάμβανε περισσότερα από εξήντα τηλεοπτικά προγράμματα. Μάλιστα, η πρώτη της επαγγελματική επιτυχία ήταν ως Bethel Merriday στην τηλεοπτική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Sinclair Lewis. Η μεγάλη της τηλεοπτική επιτυχία ήταν αυτή που σταδιακά της έφερε έναν ρόλο σε μια μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή.
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με έναν μικρό ρόλο στην ταινία «Fourteen Hours», το 1951, όπου την πρόσεξε ο Gary Cooper και την επέλεξε ως συμπρωταγωνίστριά του για την ταινία «High Noon» την ίδια κιόλας χρονιά. Εκείνος, γοητευμένος από την εμφάνισή της, είπε ότι «ήταν διαφορετική από όλες εκείνες τις ηθοποιούς που βλέπαμε τόσο συχνά». Η ερμηνεία της, όμως, δεν ήταν αρκετή ώστε να προκαλέσει την προσοχή των κριτικών και να οδηγήσει σε περισσότερες προτάσεις, οδηγώντας την Kelly να συνεχίσει να ασχολείται με την τηλεόραση και το θέατρο.
Η Diva της MGM
Το 1952 η Grace Kelly πήρε μέρος στην audition του σκηνοθέτη John Ford για την ταινία «Mogambo», η οποία της εξασφάλισε ένα επταετές συμβόλαιο με την MGM –με αμοιβή 850 δολάρια την εβδομάδα– και υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου. Η Kelly έδειξε «την καλή ανατροφή, την ποιότητα και την αριστοκρατικότητα» που τη χαρακτήριζαν στην audition και φαίνεται πως αυτά στάθηκαν ικανά ώστε να θέσει και εκείνη δικούς της όρους για το συμβόλαιό της. Σύμφωνα με αυτούς, πρώτον, κάθε δύο χρόνια θα έκανε ένα διάλειμμα από τις κινηματογραφικές της υποχρεώσεις, ώστε να ασχολείται και με το θέατρο και δεύτερον, θα συνέχιζε να κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Σε δήλωσή της στη γνωστή αρθρογράφο της εποχής, Hedda Hopper, η Grace Kelly είπε ότι: «η ταινία είχε τρία πράγματα που με ενδιέφεραν πολύ: τον John Ford, τον Clark Gable και ένα ταξίδι στην Αφρική με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Αν το “Mogambo” γυριζόταν στην Αριζόνα, δεν θα το έκανα».
Η Μούσα του Hitchcock
Την επιτυχία του «Mogambo» ακολούθησαν η τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού έργου «The Way of an Eagle» με τον Jean-Pierre Aumont, η κινηματογραφική μεταφορά της επιτυχίας του Broadway «Dial M for Murder» -η πρώτη συνεργασία της Kelly με τον Hitchcock- και η ταινία «The Bridges at Toko-Ri» στο πλευρό του William Holden, ενώ το 1954, απέρριψε τον ρόλο της συμπρωταγωνίστριας του Marlon Brando για την ταινία «On the Waterfront».
Την ίδια χρονιά, το 1954, η Grace Kelly αφοσιώθηκε στην προετοιμασία της για τον ρόλο της Lisa Fremont στην ταινία «Rear Window», με σκηνοθέτη τον Alfred Hitchcock. Η σχέση αμοιβαίου σεβασμού και θαυμασμού μεταξύ Kelly και Hitchcock ξεκίνησε στα γυρίσματα του «Dial M for Murder», κατά τη διάρκεια των οποίων, μάλιστα, ο σκηνοθέτης μιλούσε διαρκώς στην πρωταγωνίστρια για το «Rear Window». Ο συμπρωταγωνιστής της, James Stewart, ήταν κατενθουσιασμένος που θα δούλευαν μαζί, ενώ και η ίδια η Grace χαιρόταν που ο ρόλος της Lisa δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο χαρακτήρα που είχε υποδυθεί μέχρι τότε: η πλούσια κυρία της καλής κοινωνίας του Manhattan, που εργαζόταν ως μοντέλο, ήταν ανεξάρτητη και καριερίστα. Ο Hitchcock, με την κάμερά του, δημιούργησε μια ωδή στην ομορφιά και τη γοητεία της και οι κριτικοί έγραψαν διθυράμβους για ακόμα μια φορά, με το Variety να σχολιάζει την επιλογή των ηθοποιών και το πόσο καλά ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις της ταινίας.
Το 1954 φαίνεται πως ήταν η χρονιά της, αφού ο ρόλος της Georgie Elgin, της πολύπαθης συζύγου ενός αλκοολικού τραγουδιστή (Bing Crosby), που όμως βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε εκείνον και τον εραστή της (William Holden), στην ταινία «The Country Girl», της χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και… μισή Χρυσή Σφαίρα -η Judy Garland κέρδισε την άλλη μισή. Προκειμένου, μάλιστα, να συμμετέχει η Grace Kelly σε αυτή την ταινία, η MGM έπρεπε να τη δανείσει στην Paramount. Αρχικά, η εταιρεία δίσταζε και η Kelly, που είχε ήδη υποδυθεί τον ίδιο ρόλο και στο θέατρο, απείλησε ότι αν δεν έκαναν την παραχώρηση, θα έπαιρνε τα πράγματά της και θα έμενε μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Έτσι, η MGM υποχώρησε.
Έχοντας πλέον ένα Όσκαρ στις αποσκευές της, η Grace Kelly πηγαίνει στη Γαλλία για τα γυρίσματα της τρίτης και τελευταίας της ταινίας με τον Alfred Hitchcock. Μιλάμε, φυσικά, για το «To Catch a Thief». Συμπρωταγωνιστής της αυτήν τη φορά ήταν ο Cary Grant, με τον οποίο ανέπτυξαν μια αμοιβαία φιλική σχέση και έκαναν στενή παρέα μέχρι το τέλος της ζωής τους. Μάλιστα, χρόνια μετά, σε συνέντευξή του, κατά την οποία ρωτήθηκε ποια ήταν η αγαπημένη του ηθοποιός όλων των εποχών, ο Grant απάντησε χωρίς δισταγμό:
«Με όλο τον σεβασμό προς την Ingrid Bergman, προτιμούσα την Grace Kelly. Ήταν τόσο γαλήνια».
Ο Γάμος του Αιώνα
Κάπως έτσι, η Grace Kelly βρέθηκε τον Απρίλιο του 1955 στο Φεστιβάλ των Καννών, να ηγείται της Αμερικανικής αποστολής. Εκεί, γνωρίστηκε με τον πρίγκιπα Ρενιέ ΙΙΙ, με τον οποίο ξεκίνησε να αλληλογραφεί και μετά την επιστροφή της στην Αμερική. Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1955, ο Ρενιέ επισκέφθηκε την Αμερική -επισήμως, στα πλαίσια ενός θεσμικού ταξιδιού, ανεπισήμως, στα πλαίσια αναζήτησης συζύγου, μετά τη συμφωνία του 1918 με τη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, όταν ρωτήθηκε αν ψάχνει σύζυγο, η απάντησή του ήταν αρνητική. Στην ερώτηση που ακολούθησε, όπου ρωτήθηκε σε περίπτωση που αναζητούσε σύζυγο, τι είδους σύζυγο θα ήθελε, η αποστομωτική του απάντηση ήταν: «Δεν ξέρω -την καλύτερη».
Την ίδια χρονιά, στην ταινία της, «High Society», η Grace Kelly φορούσε το πραγματικό δαχτυλίδι των αρραβώνων της. Ο Ρενιέ έκανε την πρόταση γάμου στην ηθοποιό τρεις μέρες αφότου γνώρισε την οικογένειά της και ο γάμος του αιώνα -όπως τον χαρακτήρισε ο Τύπος- ήταν πλέον γεγονός! Η οικογένεια της Grace Kelly έπρεπε να δώσει 2 εκατομμύρια δολάρια ως προίκα στον πρίγκιπα του Μονακό και ο θρησκευτικός γάμος προγραμματίστηκε για τις 9 Απριλίου του 1956. Το χαρμόσυνο γεγονός πιθανόν σήμαινε πως η σταρ θα έπρεπε να αποσυρθεί από την καριέρα της στην υποκριτική, αυτό που σήμερα λέμε χαριτολογώντας «να τα παρατήσει όλα και να γίνει πριγκίπισσα».
Οι προετοιμασίες ήταν πυρετώδεις και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το παλάτι του Ρενιέ στο πριγκιπάτο του Μονακό βάφτηκε και διακοσμήθηκε εκ νέου και στις 4 Απριλίου του 1956 η Grace Kelly, η οικογένεια, οι παράνυμφοι και οι περισσότερες από 80 αποσκευές της επιβιβάστηκαν στο πλοίο για τη Γαλλική Ριβιέρα. Σύμφωνα με τους νόμους του κρατιδίου, έγιναν δύο τελετές: μία πολιτική και μία θρησκευτική. Κατά τη διάρκεια της πρώτης, στην αίθουσα του θρόνου του παλατιού, ανακοινώθηκαν και οι 142 τίτλοι που θα έπαιρνε η Kelly μετά τον γάμο, ενώ τη θρησκευτική τελετή, που έλαβε χώρα στον καθεδρικό του Αγίου Νικολάου, παρακολούθησαν, σύμφωνα με υπολογισμούς, πάνω από 30 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Το διάσημο νυφικό της Grace σχεδιάστηκε από τη βραβευμένη με Όσκαρ σχεδιάστρια κοστουμιών της MGM, Helen Rose, ενώ για τη δημιουργία του χρειάστηκαν 6 εβδομάδες και 35 μοδίστρες. Ανάμεσα στους 700 καλεσμένους του γάμου βρίσκονταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Cary Grant, η Ava Gardner, η Gloria Swanson, η Gloria Guiness και ο Conrad Hilton.
Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, την Καρολίνα, τον Αλβέρτο και τη Στεφανί το 1957, 1958 και 1965 αντίστοιχα. Το 1962 ο Alfred Hitchcock προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο για την ταινία Marnie στην Grace Kelly. Αν και η ίδια επιθυμούσε να δεχτεί την πρότασή του, η κοινή γνώμη του Μονακό ήταν αντίθετη με την επιστροφή της στον κινηματογράφο στον ρόλο μιας κλεπτομανούς, αναγκάζοντάς τη να αρνηθεί. Παρόμοια ήταν και η κατάληξη της πρότασης του σκηνοθέτη Herbert Ross για την ταινία «The Turning Point» του 1977, που απορρίφθηκε μετά από παρέμβαση του Ρενιέ. Η μόνη της επαφή με την τέχνη, πλέον, ήταν είτε στον ρόλο της αναγνώστριας ποιημάτων είτε σε αυτόν της αφηγήτριας του ντοκιμαντέρ «The Children of Theater Street» και της τηλεταινίας «The Poppy is Also a Flower», το 1966.
«Grace Kelly: Style Icon»
Κατά τη διάρκεια της πρώτης εγκυμοσύνης, στην Καρολίνα, το 1956, η Grace Kelly πολύ συχνά κρατούσε μια χαρακτηριστική δερμάτινη τσάντα του Οίκου Hermes, πιθανότατα για να κρύψει τη φουσκωμένη της κοιλιά από τα αδιάκριτα μάτια των paparazzi. Η επιλογή της, όμως, αυτή ήταν τόσο συχνή που οι φωτογραφίες ταύτισαν την τσάντα με την Grace, κάνοντάς τη μέχρι και σήμερα γνωστή ως την Kelly bag (φωτο).
Η Grace Kelly φημιζόταν για την κομψότητα και το στυλ της, τόσο στα κινηματογραφικά όσο και στα πριγκιπικά της χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε που βρίσκεται από το 1960 στο Hall of Fame της Λίστας των Πιο Καλοντυμένων Γυναικών Διεθνώς.
Ως αποτέλεσμα αυτού, έχουν γίνει πολλές εκθέσεις με αντικείμενο τη ζωή και την γκαρνταρόμπα της Grace Kelly. Το Μουσείο Τέχνης της Philadelphia φιλοξένησε το 2006 μια έκθεση για την 50ή επέτειο του γάμου της, στην οποία περιελάμβανε και το νυφικό της, ενώ το Victoria & Albert Museum στο Λονδίνο φιλοξένησε το 2010 μια ρετροσπεκτίβα της γκαρνταρόμπας της με τίτλο «Grace Kelly: Style Icon» και 50 κομμάτια από θρυλικές εμφανίσεις της. Η έκθεση συνεχίστηκε το 2012 και στην Αυστραλία.
Το 2009 η συνεισφορά της στη μόδα και το στιλ παγκοσμίως αναγνωρίστηκε με μια πλακέτα προς τιμήν της στο «Rodeo Drive Walk of Style» στις ΗΠΑ. Η επιρροή της στον κόσμο της μόδας συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό της, με σχεδιαστές όπως ο Tommy Hilfiger και ο Zac Posen να αντλούν έμπνευση από εκείνη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της έγινε συνώνυμη του fresh faced look -με το φωτεινό δέρμα της και τη φυσική της ομορφιά να λάμπει με πολύ λίγο μακιγιάζ-, αλλά και για το κολεγιακό καθημερινό της στιλ, που χαρακτηριζόταν από το κομψό και απλό της look.
Ο Τραγικός Θάνατος
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982 η Grace Kelly επέστρεφε οδικώς στο Μονακό από το εξοχικό σπίτι της οικογένειας στο Roc Agel, όταν ένα εγκεφαλικό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του οχήματος, να βγει από το δρόμο και να πέσει σε μια βουνοπλαγιά βάθους 120 ποδιών. Η μικρότερη κόρη της, Στεφανί, που βρισκόταν μαζί της στο αυτοκίνητο, προσπάθησε μάταια να πάρει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο στον τόπο του ατυχήματος, η Grace Kelly ήταν ζωντανή, αλλά αναίσθητη και σε κρίσιμη κατάσταση. Στο νοσοκομείο οι γιατροί προσπάθησαν να την επαναφέρουν, χωρίς αποτέλεσμα. Η πριγκίπισσα του Μονακό άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο, που μετέπειτα πήρε το όνομά της, το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου του 1982, όταν ο Ρενιέ επέλεξε να αποσυνδέσει τη σύζυγό του από τη μηχανική υποστήριξη.
Η κηδεία της Grace Kelly έγινε τέσσερις μέρες αργότερα, στον ίδιο καθεδρικό που κάποια χρόνια πριν είχε τελεστεί και ο γάμος της. Η Στεφανί, λόγω των δικών της τραυματισμών, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Στην τελετή πήγαν περισσότερα από 400 άτομα, με τον Cary Grant να βρίσκεται και πάλι ανάμεσά τους, μαζί με τη Nancy Reagan, αλλά και την πριγκίπισσα Diana. Σε μια τελετή μνήμης προς τιμήν της, που έλαβε χώρα στο Beverly Hills, ο James Stewart είπε:
«Ξέρετε, αγαπώ την Grace Kelly. Όχι επειδή ήταν πριγκίπισσα, όχι επειδή ήταν ηθοποιός, όχι επειδή ήταν φίλη μου, αλλά γιατί ήταν η καλύτερη γυναίκα που είχα γνωρίσει ποτέ. Η Grace έφερε στη ζωή μου, ακριβώς όπως και στη δική σας, ένα απαλό, ζεστό φως κάθε φορά που τη συναντούσα, και κάθε φορά που τη συναντούσα ήταν γιορτή. Χωρίς αμφιβολία, θα μου λείψει, θα λείψει σε όλους μας. Ο Θεός να σε ευλογεί, πριγκίπισσα Grace».
Δείτε παρακάτω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Grace Kelly, του κοριτσιού από τη Philadelphia με τη νεραϊδένια ομορφιά, που βρήκε τον πρίγκιπά του και κατέκτησε τη Γαλλική Ριβιέρα:
https://www.youtube.com/watch?v=_b6C-ztkii0
Πηγές: en.wikipedia.org | vanityfair.com |
