Ο Shel Silverstein είναι ο συγγραφέας του ευπώλητου παιδικού βιβλίου “Το δέντρο που έδινε”. Υπήρξε, όμως, πολλά περισσότερα από συγγραφέας παιδικών βιβλίων.
Παιδικά χρόνια
Ο Sheldon Alan Silverstein, γνωστός ως Shel Siverstein (SS, Σελ Σιλβερστάιν) γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1930 στο Ιλλινόις του Σικάγο. Οι γονείς του, Νathan και Helen ήταν πρώτης γενιάς μετανάστες στην Αμερική από την Ευρώπη, ενώ είχαν εβραϊκή καταγωγή. Γεννημένος την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ο πατέρας του μαζί με το θείο του Shel είχαν ένα αρτοποιείο. Ο Silverstein με τους γονείς και τη μικρότερη αδερφή του ζούσαν μαζί τη γιαγιά του, μητέρα της Helen, την αδερφή της και τον άντρα της. Στο σπίτι επικρατούσε πάντα φασαρία, ενώ οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο πατέρας του, τον έκαναν οξύθυμο. Ο μικρός Silverstein ξέφευγε από τις δυσκολίες διαβάζοντας κόμικς και ακούγοντας εκπομπές στο ραδιόφωνο.
Κλίση κι ενδιαφέροντα
Ο Silverstein δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα μελετηρός. Προτιμούσε να σχεδιάζει, δείχνοντας την έφεσή του στο σκίτσο, ήδη από την ηλικία των 7 ετών. Μια κλίση που εξαγρίωνε τον πατέρα του, μα είχε την ενθάρρυνση της μητέρας του. Ξεκίνησε αντιγράφοντας τα σκίτσα του Al Capp, μα σύντομα βρήκε το δικό του ιδιαίτερο στυλ.
Μια άλλη μεγάλη αγάπη του Σιλβερστάιν ήταν η μουσική. Αγαπούσε ιδιαίτερα την country μουσική. Ο ίδιος έπαιζε γιουκαλίλι. Επίσης, διάβαζε βιβλία και παρακολουθούσε αγώνες μπέιζμπολ. Η αγαπημένη του ομάδα ήταν οι White Sox.
Σπουδές
Το 1948 ο Silverstein μπήκε στο πανεπιστήμιο του Ιλλινόις, από το οποίο όμως αποβλήθηκε ένα χρόνο μετά. Στη συνέχεια εισήχθη στην Σχολή Καλών Τεχνών του Σικάγο. Ούτε εκεί, όμως, μπόρεσε να ενσωματωθεί και έτσι την εγκατέλειψε.
Το 1950 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο Ρούζβελτ για να σπουδάσει Αγγλική Λογοτεχνία. Ο Robert Cosbey, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ρούζβελτ, διέκρινε το ταλέντο του τόσο στο σκίτσο, όσο και στη συγγραφή και να τον ενθάρρυνε να συνεχίσει να δημιουργεί. Ούτε αυτόν τον κύκλο σπουδών θα ολοκληρώσει, όμως, ο Silverstein, μια και στρατολογήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό το 1956.
Στρατός και πρώτες δημοσιεύσεις
Ο Silverstein υπηρέτησε στην Άπω Ανατολή, στην Ιαπωνία και την Κορέα. Κατά τη διάρκεια της θητείας κάποια σκίτσα του γελοιογραφικά δημοσιεύτηκαν στην στρατιωτική εφημερίδα «Pacific Stars and Stripes». Παρά το γεγονός ότι πολλά από τα σκίτσα του ήταν προσβλητικά για τα υπερσυντηρητικά στρατιωτικά αφεντικά, δημοσιεύονταν συχνά στις σελίδες της στρατιωτικής εφημερίδας, αφού βέβαια λογοκρίνονταν. Μάλιστα, το 1955 δημοσιεύτηκε και το πρώτο του βιβλίο, «Πάρε δέκα» («Take ten»), από τις εκδόσεις της εφημερίδας.
Όταν απολύθηκε από το στρατό, ο Silverstein έκανε διάφορες δουλειές για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, μεταξύ των οποίων πωλητής χοτ-ντογκ στα πάρκα του Σικάγο. Παράλληλα, έστελνε τα σκίτσα του σε διάφορα έντυπα. Σύντομα, τα κόμικς του άρχισαν να δημοσιεύονται σε διάφορα διάσημα έντυπα, όπως τα περιοδικά Sports Illustrated και This Week.
Το 1956 ο Silverstein γνώρισε τον Hugh Hefner, τον νεαρό εκδότη του Playboy. Ο Hefner του πρόσφερε δουλειά κι έτσι ο Silverstein ξεκίνησε να δουλεύει ως σκιτσογράφος για το περιοδικό ενηλίκων. Ταξίδευε εκτός ΗΠΑ, δημιουργώντας ένα ταξιδιωτικό ρεπορτάζ. Το ιδιαίτερο στυλ των σκίτσων του Silvestein και η φρέσκια ματιά του στους τόπους που επισκεπτόταν, έκαναν τα ταξιδιωτικά οδοιπορικά του το δεύτερο πιο δημοφιλές θέμα του Playboy -μετά την κεντρική φωτογράφιση φυσικά.
Η συνεργασία με το Playboy έφερε στον Silverstein αυτά που πάντα ήθελε. Αναγνωρισιμότητα, χρήμα και γυναίκες, πολλές γυναίκες. Ιστορίες λένε πως όταν έβλεπε μια όμορφη γυναίκα στο δρόμο της έλεγε ότι δουλεύει για το Playboy και τη ρωτούσε αν ενδιαφέρεται να γίνει Playmate. Αν η κοπέλα απαντούσε καταφατικά, τότε έβγαζε μια μεζούρα και σημείωνε τις διαστάσεις της!
Το 1959 ο Hefner αγόρασε την έπαυλη Playboy στο Σικάγο. Ο Silverstein, που εκτός από εργαζόμενος στο Playboy ήταν και προσωπικός φίλος του Hefner, μπορεί να περνούσε μέρες ή και εβδομάδες στην έπαυλη. Πολλά, μάλιστα, από τα παιδικά του βιβλία, γράφτηκαν ενώ φιλοξενούνταν στην έπαυλη.
Ο συγγραφέας συνέχισε να γράφει για το Playboy για περίπου 40 χρόνια. Η συνεργασία του με το περιοδικό περιλαμβάνει όχι μόνο σατιρικά σκίτσα, αλλά άρθρα και ποιήματα.
Πηγή φωτογραφίας: literatipulp.com| Σκίτσο του Silverstein για το Playboy
Προσωπική ζωή
Λίγα είναι γνωστά για την προσωπική ζωή του συγγραφέα. Φαίνεται πως δεν παντρεύτηκε ποτέ, όμως απέκτησε δύο παιδιά. Το 1970 γεννήθηκε η κόρη του Shoshanna Jordan Hastings. Η μητέρα της Susan Taylor Hastings πέθανε 5 χρόνια μετά και τη μικρή Shoshanna ανέλαβε η αδερφή της μητέρας της. Σε ηλικία 11 ετών πέθανε ξαφνικά από ανεύρυσμα και η Shoshanna. Ο Silverstein -που δεν ήταν παρών στην ζωή της μικρής- αφιέρωσε στην κόρη του το βιβλίο «A Light in the Attic».
Ο Silverstein απέκτησε κι ένα γιο, το Μάθιου, καρπός της σχέσης του με την Sarah Spencer. Γεννήθηκε το 1984, αλλά ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για το παιδί και τη μητέρα. Λέγεται πάντως πως προσπάθησε να είναι πιο κοντά στο γιο του, από ότι υπήρξε για την κόρη του.
Ο Silverstein πέθανε στις 9 ή 10 Μαΐου 1999 από ανακοπή καρδιάς. Καθώς ζούσε μόνος του, τον βρήκε η οικονόμος του, πιθανόν την επόμενη μέρα.
Βιβλία
Μετά την έκδοση 3 βιβλίων με σκίτσα και γελοιογραφίες του, ο Silverstein εξέδωσε το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο με τίτλο «Uncle Shelby’s ABZ Book» από τον εκδοτικό οίκο Simon & Schuster. Παρόλο που το βιβλίο βασίστηκε σε υλικό από την εργασία στο Playboy, το βιβλίο αυτό περιείχε πρωτότυπο υλικό του συγγραφέα -εικονογράφου, ενώ απευθυνόταν σε ενήλικο κοινό.
Ήταν η Ursula Nordstrom, εκδότρια του οίκου Harper and Row, αυτή η οποία τον ενθάρρυνε να στραφεί στην εικονογράφηση και τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Έτσι, ο Silverstein μπήκε στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας με το βιβλίο «Lafcadio:The Lion Who Shot Back». Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1963 και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.
Η επόμενη χρονιά ήταν ιδιαίτερα παραγωγική για το συγγραφέα, με 4 βιβλία του να παίρνουν το δρόμο του τυπογραφείου:
«A Giraffe and a Half’», «The Giving Tree», «Who Wants a Cheap Rhinoceros? and ‘Uncle Shelby’s Zoo: Don’t Bump the Glump! and Other Fantasies». Τόσο το κείμενο, όσο και η εικονογράφηση είναι του ίδιου.
Το πιο διάσημο έργο του Silverstein είναι «Το δέντρο που έδινε» («The Giving Tree»). Το βιβλίο ως το 2011 είχε πουλήσει 8,5 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ είναι 14ο στη λίστα με τα πιο πετυχημένα παιδικά βιβλία. Μάλιστα είναι τέτοια η επιτυχία του βιβλίου που δεν εκδόθηκε ποτέ με μαλακό εξώφυλλο, αλλά από την πρώτη έκδοση έως σήμερα συνεχίζει να εκδίδεται σε σκληρό εξώφυλλο. Έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες, ενώ στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωρικός.
Η μικρή αυτή εικονογραφημένη ιστορία διηγείται τη σχέση ενός δέντρου, μιας μηλιάς, κι ενός μικρού αγοριού. Με λιτή, ασπρόμαυρη εικονογράφηση και μικρής έκτασης κείμενο είναι ιδανική για μικρούς αναγνώστες. Η ιστορία είναι αλληγορική. Πολλοί μελετητές διακρίνουν μια αλληγορική διήγηση για τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό ή με τη Φύση. Φεμινίστριες κριτικοί λογοτεχνίας ερμηνεύουν στην ιστορία του “Δέντρου που έδινε” ως μια αλληγορική παρουσίαση της σχέσης μητέρας-παιδί, όπου η μητέρα παρουσιάζεται ως η γυναίκα που δίνει τα πάντα για την ευτυχία του παιδιού της, θυσιάζοντας ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό.
Πηγή φωτογραφίας: pinterest.com|Το δέντρο που έδινε
Άλλα γνωστά βιβλία του συγγραφέα-εικονογράφου είναι: «A Light in the Attic», «The Missing Piece», «Where the Sidewalks ends»κ.ά. Το βιβλίο «A Light in the Attic» έσπασε κάθε ρεκόρ μένοντας στη λίστα με τα ευπώλητα των New York Times για 182 βδομάδες.
Ένας άνθρωπος πολυτάλαντος
Ο Silvestein ήταν ένα πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, που η δημιουργικότητά του δεν εξαντλήθηκε στην εικονογράφηση και συγγραφή παιδικών βιβλίων. Κυκλοφόρησε 3 δίσκους με τραγούδια σε στίχους δικούς του, ερμηνεύοντάς τα μάλιστα ο ίδιος. Έγραψε συνολικά πάνω από 800 τραγούδια, που τραγούδησαν θρύλοι της αμερικανικής μουσικής σκηνής, όπως το ο τραγούδι “A Boy named Sue” , το οποίο ερμήνευσε μοναδικά ο Τζόνυ Κας. Πολλά από τα τραγούδια του Silverstein έμειναν στην κορυφή των charts για εβδομάδες.
Ο Silvertein έγραψε, επίσης, πάνω από 100 θεατρικά μονόπρακτα, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν με μεγάλη επιτυχία στο Broadway. Τέλος, συνέθεσε μουσική για διάφορες ταινίες, όπως: για την ταινία “Ned Kelly (1970),
Πεθαίνοντας το 1999 ο Silverstein άφησε πίσω του μια πλούσια κληρονομιά.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο
Πληροφορίες από την επίσημη ιστοσελίδα του συγγραφέα: www.silverstein.com
Shel Silverstein Biography, ανακτήθηκε από: https://www.thefamouspeople.com/profiles/shel-silverstein-129.php
Fraustino, L. F. (2008). “The Apple of Her Eye: The Mothering Ideology Fed by Best-selling Trade Books”. In K.K. Keeling & S.T. Pollard (Eds.), Critical Approaches to Food in Chilidren’s Literature, Taylor & Francis e-library,
The Suprisingly Sex-Filled Life of Shel Silverstein, ανακτήθηκε από: https://www.ozy.com/true-and-stories/the-surprisingly-sex-filled-life-of-shel-silverstein/64942/
Shel Silverstein wrote for Playboy, ανακτήθηκε από: https://literatipulp.com/2016/09/06/shel-silverstein-wrote-for-playboy/