Η Λέσλι Γκορ ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι, «It’s My Party», σε ηλικία 16 ετών κι έγινε αμέσως επιτυχία. Ακολούθησαν πολλές άλλες επιτυχίες, όπως το «Judy’s Turn to Cry». Εκείνη, όμως, θεωρούσε υπογραφή της το τραγούδι «You Don’t Own Me», που ηχογράφησε στα 17 της. Η Λέσλι Γκορ εργάστηκε, επίσης, ως ηθοποιός σε ταινίες και την τηλεόραση. Μαζί με τον αδερφό της, Μάικλ, συνδέθηκαν με τη μουσική της ταινίας «Fame» το 1980, λαμβάνοντας μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για το τραγούδι «Out Here On My Own». Κατά τη δεκαετία του 2000, ασχολήθηκε ενεργά με τον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των γυναικών και σε τηλεοπτικές εκπομπές υπερασπιζόταν, επίσης, τα δικαιώματα των ατόμων της LGBTQ+ κοινότητας. Η ίδια ποτέ δεν αρνήθηκε ότι είναι ομοφυλόφιλη και το 2005 το δήλωσε ανοιχτά, παρουσιάζοντας τη πολυετή σχέση της. Η Λέσλι Γκορ πέθανε στις 16 Φεβρουαρίου 2015, μετά από μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα. Την είδηση του θανάτου ανακοίνωσε η επί 33 χρόνια σύντροφός της, Λόις Σασσόν.
Η οικογένεια της Λέσλι Γκορ
Η Λέσλι Γκορ γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 2 Μαΐου 1946. Το πλήρες όνομά της ήταν Λέσλι Σου Γκόλντσταϊν και καταγόταν από μια εβραϊκή οικογένεια με αρκετή οικονομική άνεση. Γονείς της ήταν η Ρόνι και ο Λέο Γκόλντσταϊν και είχε κι έναν αδερφό, τον Μάικλ. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της σε Γκορ, αμέσως μετά την γέννηση της Λέσλι. Ο πατέρας της ήταν ο ιδιοκτήτης του «Peter Pan», που κατασκεύαζε παιδικά μαγιό και εσώρουχα. Αργότερα, έγινε κορυφαίος πράκτορας αδειοδότησης εμπορικών σημάτων στη βιομηχανία ένδυσης.
Η Λέσλι Γκορ μεγάλωσε στο Τέναφλαϊ του Νιου Τζέρσεϊ. Σχολείο πήγε στο Dwight School for Girls στην κοντινή περιοχή Ίνγκλγουντ. Ακολούθησαν σπουδές στο Sarah Lawrence College, από το οποίο αποφοίτησε το 1968, έχοντας πάρει πτυχίο στην Αμερικανική Λογοτεχνία. Ήδη όμως από την εφηβεία της, η Λέσλι Γκορ ονειρευόταν να κάνει καριέρα τραγουδίστριας. Τότε, ήταν που άρχισε να προσπαθεί να γράψει και τα πρώτα της τραγούδια.
Το ξεκίνημα της καριέρας της Λέσλι Γκορ
Η Λέσλι Γκορ ξεκίνησε τα μαθήματα φωνητικής ήδη από την εφηβεία της. Και μόλις στα 16 της ήταν η στιγμή να την ανακαλύψουν. Τότε, ο θείος της έδωσε μια κασέτα στον Τζο Γκλέισερ, στην οποία τραγουδούσε η Λέσλι. Ο Γκλέισερ προώθησε την κασέτα στον Ίρβινγκ Γκριν, πρόεδρο της Mercury Records. Ο Γκριν, με τη σειρά του, έδωσε την κασέτα για αξιολόγηση στον Κουίνσι Τζόουνς, ο οποίος αναγνώρισε το ταλέντο της κι έγινε ο παραγωγός της.
Στις 30 Μαΐου 1963, η Λέσλι Γκορ ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι, το «It’s My Party», ενώ ακόμα ήταν μαθήτρια στο γυμνάσιο, με παραγωγό τον Κουίνσι Τζόουνς. Το τραγούδι έγινε αμέσως επιτυχία και μέχρι τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, βρισκόταν στην κορυφή του αμερικανικού τσαρτ Billboard Hot 100. Μάλιστα, πουλήθηκαν περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα του τραγουδιού, κάτι το απίστευτο για μια 16χρονη τραγουδίστρια. Και ακολούθησε η πρόταση του τραγουδιού για Grammy. Και ήταν τότε που οι θαυμαστές ξεκίνησαν να εμφανίζονται ακόμα και στην αυλή του σπιτιού της Λέσλι Γκορ.
Η εμπορική επιτυχία συνεχίζεται
Την επιτυχία του «It’s My Party» ακολούθησαν πολλές ακόμα. Ό,τι ηχογραφούσε η Λέσλι Γκορ γινόταν αμέσως επιτυχία. Στις 21 Μαΐου 1963, κι ενώ ακόμα ανέβαινε το «It’s My Party» στα τσαρτς, η Λέσλι Γκορ ηχογράφησε το τραγούδι «Sunshine, Lollipops and Rainbows», την 1η επιτυχημένη σύνθεση του Μάρβιν Χάμλις. Η γνωριμία τους έγινε όταν ο Μάρβιν Χάμλις ζήτησε από τον θείο του και οδοντίατρο του Κουίνσι Τζόουνς, που ήταν παραγωγός της Λέσλι Γκορ την περίοδο 1963 – 1965, να μεταφέρει κάποια τραγούδια του στον Τζόουνς. Έτσι, το «Sunshine, Lollipops and Rainbows» κυκλοφόρησε στον δίσκο «Lesley Gore Sings of Mixed-Up Hearts», αλλά ως single εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 1965 και έφτασε μέχρι τη 13η θέση στα αμερικανικά τσαρτς. Η Λέσλι Γκορ το τραγούδησε σε μια σκηνή της ταινίας «Ski Party» του 1965.
Το 1964, η Λέσλι Γκορ ήταν από τους πιο προβεβλημένους ερμηνευτές στην ταινία συναυλίας TAMI Show, που ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε από την American International Pictures. Εκεί, ερμήνευσε 6 τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα «It’s My Party», «You Don’t Own Me» και «Judy’s Turn to Cry». Το «You Don’t Own Me» γράφτηκε από τους Τζον Μαντάρα και Ντέιβιντ Ουάιτ και ηχογραφήθηκε το 1963, όταν η Λέσλι Γκορ ήταν ακόμα 17 ετών. Από τότε, το τραγούδι έγινε σύμβολο κατά της πατριαρχίας, με στίχους που μιλάνε για τη δύναμη της γυναίκας να αρνηθεί τις επιθυμίες ενός άντρα.
Το 1965, κυκλοφόρησε και η κωμωδία «The Girls on the Beach», στην οποία συμμετείχε η Λέσλι Γκορ κι εκεί ερμήνευσε και τα τραγούδια «Leave Me Alone», «It’s Gotta Be You» και «I Don’t Want to Be a Loser».
Ο Χάμλις έγραψε άλλα τρία τραγούδια για τη Λέσλι Γκορ, τα «California Nights», «That’s the Way the Ball Bounces» και «One by One». Το «That’s the Way the Ball Bounces» ηχογραφήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1963 στα A&R Studios στη Νέα Υόρκη, κυκλοφόρησε στη δεύτερη πλευρά του «That’s the Way Boys Are» και εμφανίστηκε στον δίσκο «Boys Boys Boys». Το «One by One» ήταν ένα κομμάτι που ηχογραφήθηκε στις 31 Ιουλίου 1969 στη Νέα Υόρκη, σε παραγωγή του Πολ Λέκα, και για χρόνια ήταν ακυκλοφόρητο. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε σε μια ανθολογία με 5 cd, για το έργο της Λέσλι Γκορ στη Mercury, με τίτλο «It’s My Party», το 1994.
Το 1967, ηχογραφήθηκε το τραγούδι «California Nights», για το ομώνυμο άλμπουμ, το οποίο την έφερε πάλι στην κορυφή της 20άδας των Hot 100. Το τραγούδι έφτασε μέχρι το Νο 16 τον Μάρτιο του 1967 και παρέμεινε στο τσαρτ για 14 εβδομάδες. Ήταν η πρώτη επιτυχία της Λέσλι Γκορ στο top 40 μετά τα «My Town, My Guy and Me» στα τέλη του 1965 και το πρώτο της top 20 μετά το «Sunshine, Lollipops, and Rainbows».
Η λήξη της συνεργασίας με τη Mercury και η αλλαγή εταιρίας
Η Λέσλι Γκορ είχε υπογράψει ένα πενταετές συμβόλαιο με την εταιρία Mercury Records, το οποίο κράτησε μέχρι την άνοιξη του 1968. Η τελευταία της επιτυχία με την εταιρία ήταν έναν χρόνο πριν τη λήξη του συμβολαίου, όμως η εταιρία εξακολουθούσε να πιστεύει ότι κάποιο από τα σινγκλ της θα είχε επιτυχία. Για τον λόγο αυτό, της πρότειναν να επεκτείνουν το συμβόλαιό της για έναν ακόμη χρόνο, το οποίο η Λέσλι Γκορ υπέγραψε. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο, το τραγούδι «He Gives Me Love (La La La)», που βασίστηκε σε έναν νικητή της Eurovision, έφτασε στο Νο 96 των charts Music Business, ενώ πριν βρισκόταν εκτός των 100 στο Billboard. Η Mercury έβγαλε ολοσέλιδη διαφήμιση για να υποστηρίξει το τραγούδι, αλλά δεν παιζόταν τόσο πολύ στα ραδιόφωνα κι έγινε επιτυχία μόνο σε λίγες μεγάλες αγορές.
Στη συνέχεια, η Λέσλι Γκορ συνεργάστηκε με τους επιτυχημένους παραγωγούς της soul μουσικής Κέννι Γκαμπλ, Λέον Χαφ και Τομ Μπελ για δύο τραγούδια soul, τα «I’ll Be Standing By» και «Take Good Care (Of My Heart)». Τα τραγούδια αυτά, όμως, δεν ταίριαζαν στην εικόνα που είχε φτιάξει η εταιρία για την Λέσλι Γκορ κι έτσι δεν παίχτηκαν. Το συμβόλαιο με τη Mercury έληξε τελικά μετά την κυκλοφορία του «98.6 /Lazy Day» και το «Wedding Bell Blues» δεν κατάφερε να σημειώσει πρόοδο στα charts.
Το 1970, η Λέσλι Γκορ υπέγραψε με την εταιρία «Crewe Records» και συνεργάστηκε πάλι με τον παραγωγό Bob Crewe, μετά το άλμπουμ «California Nights». Η πρώτη κυκλοφορία ήταν το «Why Doesn’t Love Make Me Happy», μια μέτρια επιτυχία στο Adult Contemporary chart, όμως κανένα άλλο τραγούδι δεν έγινε επιτυχία. Το 1971, η Λέσλι Γκορ έφυγε από την «Crewe Records», όταν αυτή χρεοκόπησε.
Το 1972, η Λέσλι Γκορ υπέγραψε συμβόλαιο με την «MoWest Records», θυγατρική της «Motown». Τον Ιούλιο της ίδια χρονιάς, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της μετά από πέντε χρόνια, με τίτλο «Someplace Else Now». Όλα τα τραγούδια είτε τα έγραψε η ίδια η Λέσλι Γκορ, είτε τα συνυπογράφει μαζί με τους συνεργάτες της, την Έλεν Γουέστον και τον αδελφό της, Μάικλ Γκορ. Το μοναδικό σινγκλ του άλμπουμ, με τίτλο «She Said That», δεν προωθήθηκε σωστά κι έτσι όλο το άλμπουμ δεν είχε επιτυχία.
Συνολικά στην καριέρα της, η Λέσλι Γκορ ηχογράφησε πολλές επιτυχίες. Ανάμεσά τους τα «Judy’s Turn to Cry» και «She’s a Fool», που έφτασαν μέχρι το Νο5 στις ΗΠΑ, το «You Don’t Own Me», με πωλήσεις εκατομμυρίων, που έμεινε στο Νο2 για τρεις εβδομάδες, πίσω από το «I Want To Hold Your Hand» των Beatles, το «Mabe I Know», που έφτασε στις θέσεις 14 στις ΗΠΑ και 20 στο Ηνωμένο Βασίλειο, το «Look of Love» κ.ά.
Όταν η Λέσλι Γκορ έπαιξε στην τηλεόραση
Η Λέσλι Γκορ ερμήνευσε τα τραγούδια της, «It’s My Party» και «We Know We’re in Love», στο τελευταίο επεισόδιο του «The Donna Reed Show», που προβλήθηκε στις 19 Μαρτίου 1966.
Έπαιξε επίσης σε δυο συνεχόμενα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Batman», στις 19 και 25 Ιανουαρίου 1967. Εκεί, ερμήνευσε την Pussycat, ένα από τα τσιράκια της Catwoman. Στο επεισόδιο της 19ης Ιανουαρίου, με τίτλο «That Darn Catwoman», έκανε lip-sync στο τραγούδι της «California Nights» και στο επεισόδιο της 25ης Ιανουαρίου, με τίτλο «Scat! Darn Catwoman», έκανε lip-sync στο «Maybe Now».
Η καριέρα ως συνθέτης
Το 1980, μαζί με τον αδελφό της, η Λέσλι Γκορ έγραψε το τραγούδι «Out Here On My Own» για την ταινία μιούζικαλ «Fame», καθώς και άλλα τραγούδια για την ίδια ταινία. Το τραγούδι ερμήνευσε η Αϊρίν Καρά και κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το κέρδισε, όμως, μόνος του ο Μάικλ Γκορ για το θεματικό τραγούδι της ταινίας αυτής.
Το 1996, η Λέσλι Γκορ έγραψε το τραγούδι «My Secret Love», για την ταινία «Grace of My Heart». Πέρα από την βασική πλοκή, η ταινία περιλαμβάνει και μια δευτερεύουσα, για μια νεαρή τραγουδίστρια, την Κέλι Πόρτερ, την οποία υποδύεται η Μπρίτζετ Φόντα, και η οποία είναι ομοφυλόφιλη και στην ταινία ερμηνεύει το τραγούδι «My Secret Love». Αυτή η πλοκή βασίστηκε εν μέρει στην Λέσλι Γκορ.
Το 2005, η Λέσλι Γκορ ηχογράφησε το «Ever Since», το πρώτο άλμπουμ, μετά το 1976, με νέα τραγούδια και με παραγωγό – τραγουδοποιό τον Μπλέικ Μόργκαν, στην εταιρία «Engine Company Records». Το άλμπουμ πήρε ευνοϊκές κριτικές από τους New York Times, το Rolling Stone, το Billboard και άλλα εθνικά μέσα. Μέσα στο άλμπουμ υπήρξε μια επανεκτέλεση του «You Don’t Own Me», 40 χρόνια μετά την πρώτη του ηχογράφηση.
Η ακτιβιστική δράση της Λέσλι Γκορ μετά την κατάκτηση της κορυφής
Η Λέσλι Γκορ έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες, εκπομπές στην τηλεόραση κι έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις. Στη δεκαετία του 197,0 η δραστηριότητά της ως τραγουδίστρια μειώθηκε. Μεταξύ 1970 και 1989 μάλιστα ηχογράφησε μόνο τρεις δίσκους. Η δημοτικότητά της όμως δεν είχε μειωθεί. Συμμετείχε ενεργά σε τηλεοπτικά προγράμματα, ραδιόφωνα, αλλά έδινε και συναυλίες σε διάφορες πόλεις.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και του 1990, η Λέσλι Γκορ αποτραβήχτηκε από τη μουσική. Το 2005, έγινε γνωστό ότι από το 1982 η Λέσλι Γκορ ζούσε μαζί με την σύντροφό της, τη σχεδιάστρια κοσμημάτων Λόις Σασσόν. Μερικοί, μάλιστα, απέδωσαν το διάλειμμά της από την καριέρα της στο ότι ήταν απασχολημένη με την προσωπική της ζωή. Παρόλα αυτά, το 2005 επέστρεψε στη σόου μπίζνες και κυκλοφόρησε το «Ever Since», το πρώτο άλμπουμ της μετά από 30 χρόνια, το οποίο είχε θετικές κριτικές από κριτικούς και κοινό, που χαιρόταν για την επιστροφή της. Την ίδια περίοδο, παραδέχτηκε και η ίδια ότι ήταν ομοφυλόφιλη και αφηγήθηκε λεπτομερώς τη σχέση της με την σύντροφό της.
Ήδη όμως από το 2004, η Λέσλι Γκορ ήταν ενεργή υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων της LGBTQ+ κοινότητας. Το ακτιβιστικό της έργο επικεντρώθηκε κυρίως στον φεμινισμό. Το τραγούδι της «You don’t own me» έγινε ο ύμνος των φεμινιστριών σε όλο τον κόσμο.
Η Λέσλι Γκορ κυκλοφόρησε πολλά βίντεο με μηνύματα, στα οποία ξεσήκωνε τους θαυμαστές της να ψηφίσουν υπέρ ή κατά κάποιων νόμων της χώρας. Το 2012, καλλιτέχνες από διάφορους χώρους αποφάσισαν να τραγουδήσουν σε video το «You Don’t Own Me», μεταφέροντας ένα πολιτικό μήνυμα στο δίδυμο Μιτ Ρόμνεϊ – Πολ Ράιν. Το βίντεο προλογίζει η ίδια η Λέσλι Γκορ δηλώνοντας ότι εγκρίνει το μήνυμα που μεταφέρει. Στη συνέχεια αναλαμβάνουν να τραγουδήσουν playback μέσω Skype οι παρακάτω καλλιτέχνες: η κινηματογραφική σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας Μιράντα Τζουλάι, η ηθοποιός και συγγραφέας Λένα Ντάναμ, η συγγραφέας, τραγουδίστρια και ζωγράφος Τζάστιν Βίβιαν Μποντ, η Αγγλίδα μουσικός Κέιτ Νας, η ηθοποιός Ρέιν Φοίνιξ, η τζαζ τραγουδίστρια Μπάρμπαρα Μόρισον και η ηθοποιός Μέι Γουίτμαν.
Μεταξύ των άτακτα μονταρισμένων πλάνων του βίντεο, εμφανίζονται κάρτες που γράφουν τα σχέδια των Ρεπουμπλικάνων για επαναφορά του «personhood amendment», που θεωρεί δολοφονίες τις αμβλώσεις, καθώς η ζωή ξεκινάει από την πρώτη μέρα του εμβρύου, την άρνηση της άμβλωσης ακόμα κι όταν αφορά βιασμό και την κατάργηση του προγράμματος «Planned Parenthood», όπου μεταξύ άλλων παρείχε σε εκατομμύρια άπορες γυναίκες δωρεάν γυναικολογικές εξετάσεις.
Στο τέλος αυτού του βίντεο εμφανίζεται και πάλι η Λέσλι Γκορ με ένα μήνυμα, που συγκλονίζει:
«Ηχογράφησα αυτό το κομμάτι το 1964. Μου είναι πολύ σκληρό να πιστέψω ότι ακόμα αγωνιζόμαστε για ακριβώς τα ίδια πράγματα με τότε. Ναι κυρίες μου, πρέπει να βγούμε εκεί έξω και να ψηφίσουμε για να προστατέψουμε το σώμα μας!»
Η προσωπική ζωή της Λέσλι Γκορ ως το τέλος
Ξεκινώντας από το 2003, η Λέσλι Γκορ φιλοξενήθηκε πολλές φορές στην τηλεοπτική σειρά «In the Life» του PBS, που επικεντρώθηκε στα ζητήματα LGBTQ+. Σε μια συνέντευξή της το 2005 δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλη και αποκάλυψε την σχέση της με τη σχεδιάστρια πολυτελών κοσμημάτων Λόις Σασσόν, που κρατούσε από το 1982. Η ίδια ήξερε για την έλξη της προς τις γυναίκες από όταν ήταν 20 ετών και παρόλο που έβρισκε τη μουσική βιομηχανία εντελώς ομοφοβική, ποτέ δεν ένιωσε ότι έπρεπε να προσποιηθεί ότι ήταν στρέιτ. Όπως είχε πει και η ίδια:
«Έζησα τη ζωή μου φυσικά και έκανα αυτό που ήθελα. Δεν απέφυγα τίποτα, δεν το έβαλα στα μούτρα κανενός».
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Λέσλι Γκορ πάλευε με καρκίνο του πνεύμονα. Συνέχιζε να ζει μαζί με την επί 33 χρόνια σύντροφό της μέχρι το τέλος. Όταν πια χρειάστηκε να νοσηλευτεί, εργαζόταν στο Μπρόντγουεϊ σε μια εκπομπή βασισμένη στη ζωή της. Ο θάνατος τη βρήκε στις 16 Φεβρουαρίου 2015 στο Ιατρικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, στο Πανεπιστήμιο Langone στο Μανχάταν, στα 68 της χρόνια. Τον θάνατό της ανακοίνωσε η σύντροφός της, λέγοντας ότι η Λέσλι Γκορ ήταν μια σπουδαία γυναίκα και φεμινίστρια, γεμάτη καλοσύνη, αγάπη κι ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους της. Τα χαρτιά της δωρίστηκαν στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης για τις Παραστατικές Τέχνες και έγιναν προσβάσιμα στο κοινό το 2022. Περιλαμβάνουν οικογενειακές φωτογραφίες, σελίδες από λεύκωμα, μουσική και στίχους, ηχογραφήσεις και βίντεο.
Ακολουθεί βίντεο με τη ζωντανή ερμηνεία της Λέσλι Γκορ στο τραγούδι «You don’t own me» στα 17 της χρόνια:
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Lesley Gore, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- Λέσλι Γκορ, Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- Πέθανε η τραγουδίστρια Λέσλι Γκορ. (2015). Ανακτήθηκε από: https://www.dimokratia.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- Πέθανε η τραγουδίστρια του «It’s My Party» Λέσλι Γκορ. (2015). Ανακτήθηκε από: https://e-thessalia.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- «You Don’t Own Me»: Οι Μιράντα Τζουλάι και Λένα Ντάναμ τραγουδούν στον… Μιτ Ρόμνεϊ!. (2012). Ανακτήθηκε από: https://flix.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- Lesley Gore (Lesley Gore): Βιογραφία του τραγουδιστή, Ανακτήθηκε από: https://el.salvemusic.com.ua/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- 8η του Μάρτη: Τραγούδια αφιερωμένα σε γυναίκες που χρειάστηκε να παλέψουν πολύ. (2024). Ανακτήθηκε από: https://politis.com.cy/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
- Lesley Gore, Ανακτήθηκε από: https://www.imdb.com/ Τελευταία πρόσβαση: 18/4/24
