Η Βερόνικα Γκέριν ήταν Ιρλανδή δημοσιογράφος, που δολοφονήθηκε στα 36 της χρόνια, επειδή η δουλειά της ενόχλησε τους βαρόνους του υποκόσμου. Οι αποκλειστικότητες στα ρεπορτάζ της, αλλά και η επιμονή της στη συλλογή πληροφοριών την έκαναν μια εξαιρετική δημοσιογράφο, ωστόσο έβαζαν σε κίνδυνο της ζωή της. Εκείνη όμως δεν σταμάτησε ακόμα κι όταν δέχτηκε απειλές για τη ζωή της και για την οικογένειά της. Την ιντρίγκαρε η έρευνα και η αποκάλυψη της αλήθειας. Κι έτσι την κέρδισε η δημοσιογραφία στα 30 της, χωρίς να έχει προηγούμενη επαφή με τον χώρο. Έγινε παγκοσμίως γνωστή στις αρχές της χιλιετίας, όταν κυκλοφόρησαν 2 ταινίες για την ζωή της. Η Βερόνικα Γκέριν, εκτός από το έργο της, άφησε πίσω της έναν σύζυγο κι ένα παιδί 6 ετών.
Τα νεανικά χρόνια της Βερόνικα Γκέριν
Η Βερόνικα Γκέριν γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1959 στο Αρτέιν του Δουβλίνου. Ήταν κόρη του Ιρλανδού λογιστή Κρίστοφερ Γκέριν και της Μπερναντέτ Γκέριν και είχε ακόμα 4 αδέρφια. Αυτή και τα αδέρφια της μεγάλωσαν στο Αρτέιν. Φοίτησε στο καθολικό γυμνάσιο St. Mary’s στο Κίλλεστερ όπου διέπρεψε στον αθλητισμό. Πολλά ήταν τα αθλήματα με τα οποία ασχολήθηκε η Βερόνικα Γκέριν, ή Ρόνι όπως ήταν το παρατσούκλι της. Μεταξύ άλλων μπάσκετ, ποδόσφαιρο, καμόγκι και ιρλανδικό ποδόσφαιρο. Η μεγάλη της αγάπη όμως ήταν το ποδόσφαιρο. Είχε φανατική σχέση με το ποδόσφαιρο και αγαπούσε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πολύτιμη υπήρξε στην κατοχή της η φωτογραφία με τον Έρικ Καντονά, που τραβήχτηκε σε μια επίσκεψη στο Ολντ Τράφορντ.
Στα 15 της έπαιξε στους τελικούς ποδοσφαίρου της Ιρλανδίας. Είχε παίξει επίσης για την εθνική ομάδα μπάσκετ γυναικών της Ιρλανδίας, αλλά και για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, εκπροσωπώντας την μάλιστα το Μάιο του 1981 σε έναν αγώνα εναντίον της Αγγλίας στο Dalymount Park.
Η καριέρα της στις δημόσιες σχέσεις
Όταν έφτασε η ώρα για σπουδές, η Βερόνικα Γκέριν επέλεξε το Trinity College του Δουβλίνου, όπου σπούδασε λογιστική. Μετά το τέλος των σπουδών της ξεκίνησε να εργάζεται στο λογιστικό γραφείο του πατέρα της, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1983, χρονιά που πέθανε ο πατέρας της. Στη συνέχεια ίδρυσε τη δική της εταιρία δημοσίων σχέσεων, την οποία διηύθυνε για τα επόμενα επτά χρόνια.
Την περίοδο 1983 – 1984 η Βερόνικα Γκέριν υπηρέτησε ως γραμματέας του κεντροδεξιού κόμματος Fianna Fáil στο Φόρουμ της Νέας Ιρλανδίας. Επίσης, έγινε προσωπική βοηθός του αμφιλεγόμενου ηγέτη Τσαρλς Χόχι, που διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ιρλανδίας κι έγινε οικογενειακή του φίλη, κάνοντας διακοπές με τα παιδιά του.
Το 1985 η Βερόνικα Γκέριν παντρεύτηκε τον Γκράχαμ Τάρλεϊ και το 1990 απέκτησαν το μοναχοπαίδι τους, τον γιο τους Κάθαλ.
Το 1987 υπηρέτησε ως εκλογικός πράκτορας και ταμίας του κόμματος στο Βόρειο Δουβλίνο για τον Χόχι.
Η Βερόνικα Γκέριν και η δημοσιογραφία
Η Βερόνικα Γκέριν ήταν ανήσυχο πνεύμα και πάντα ασχολιόταν με ό, τι αγαπούσε με πάθος. Ο πατέρας της ποτέ δεν την εμπόδιζε να ασχοληθεί με ό, τι αγαπούσε, αν και τον φόβιζε ο παράτολμος χαρακτήρας της. Ύστερα από 7 χρόνια στις δημόσιες σχέσεις, άλλαξε και πάλι δουλειά και το 1990, στα 31 της, ακολούθησε τη δημοσιογραφία. Αρχικά ξεκίνησε να γράφει στην εφημερίδα «Dublin’s Sunday Business Post», στο οικονομικό ρεπορτάζ και στη συνέχεια πήρε τη θέση δημοσιογράφου στη «Sunday Tribune» του Δουβλίνου και πάλι υπό τον εκδότη Ντέμιεν Κίμπερντ.
Η Βερόνικα Γκέριν ήθελε να έχει τις πληροφορίες από πρώτο χέρι και γι’ αυτό πήγαινε κατευθείαν στην πηγή, χωρίς να νοιάζεται για την προσωπική της ασφάλεια, με σκοπό να προσεγγίσει τα άτομα που θεωρούσε κεντρικά σε μια ιστορία. Με τον τρόπο αυτό οικοδόμησε στενές σχέσεις τόσο με την αστυνομία, την Garda Síochána, όπως λέγεται εκεί, όσο και με τον υπόκοσμο του Δουβλίνου. Και οι δύο πλευρές σέβονταν την επιμέλεια της Βερόνικα Γκέριν και της έδιναν πάντα εξαιρετικά λεπτομερείς πληροφορίες. Η Βερόνικα Γκέριν δημοσίευσε επίσης έρευνές της για τις δραστηριότητες του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.
Η μέθοδος Βερόνικα Γκέριν
Το 1994 η Βερόνικα ΓΚέριν ξεκίνησε να συνεργάζεται με την εφημερίδα «Dublin Sunday Independent», την εβδομαδιαία εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Ιρλανδία. Ασχολούνταν κυρίως με το αστυνομικό ρεπορτάζ κι έκανε έρευνες σχετικά με τη διακίνηση των ναρκωτικών στην Ιρλανδία. Σύντομα μπήκαν στο στόχαστρό της περίεργα εγκλήματα που συγκλόνιζαν τη χώρα.
Δεν της πήρε πολύ καιρό να γίνει γνωστό όνομα στη διεθνή δημοσιογραφία, μέσα από τα δυναμικά της άρθρα, που έψαχναν να φέρουν στο φως την αλήθεια για το οργανωμένο έγκλημα στο Δουβλίνο και για τον ρόλο του υπόκοσμου στα συνεχώς αυξανόμενα εγκλήματα των συμμοριών. Η Βερόνικα Γκέριν εξοργίστηκε τόσο από την ανεξέλεγκτη δράση του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και την ανεπάρκεια της αστυνομίας να συλλάβει τους νονούς. Ξεκίνησε, λοιπόν, από την πλευρά της μια σταυροφορία για να γκρεμίσει το οργανωμένο έγκλημα, μόνη της απέναντι στο διεφθαρμένο σύστημα, που ίσως είχε άκρες και πολύ ψηλά στις κρατικές δομές.
Το στυλ έρευνας της Βερόνικα Γκέριν ήταν ένας συνδυασμός επιμονής, τόλμης και θάρρους. Για εκείνη πια γραφείο της ήταν το αυτοκίνητό της, έτσι ώστε να ακολουθεί κατά πόδας το ρεπορτάζ. Και δεν το εγκατέλειπε ούτε κι όταν όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί της πήγαιναν για κάτι άλλο. Όταν τα εγκλήματα έφευγαν από τα φώτα της δημοσιότητας, η Βερόνικα Γκέριν επέμενε στην ίδια υπόθεση, με αποτέλεσμα να γίνει ο φόβος και ο τρόμος όσων ήθελε να ανακρίνει δημοσιογραφικά.
Ο συνήθης τρόπος της ήταν να στρατοπεδεύει για μέρες έξω από τις πόρτες όσων ήθελε να συνομιλήσει, μέχρι τελικά να αποσπάσει την συναίνεσή τους για μια συνέντευξη, έστω κι αν αυτή θα ήταν off the record. Οι πληροφορίες που συγκέντρωνε δεν ήταν μόνο από τις αστυνομικές αναφορές, λοιπόν, αλλά και μέσα από τις επισκέψεις της στους κακοποιούς, τους οποίους έπειθε να της δώσουν αποκλειστικές πληροφορίες για μεγάλες υποθέσεις της Ιρλανδίας. Χαρακτηριστική επίσης ήταν και η συνήθειά της να βαφτίζει τις πηγές της, που δεν ήταν άλλοι παρά μικροαφεντικά του οργανωμένου εγκλήματος, με ψευδώνυμα «Πιγκουΐνος», «Καλόγερος» κ.λπ. Αυτά τα περίεργα ψευδώνυμα τα χρησιμοποιούσε και για να αποφύγει τους ιρλανδικούς νόμους περί συκοφαντίας, καθώς εντόπιζε έσοδα από παράνομη δραστηριότητα χρησιμοποιώντας και τις γνώσεις της στη λογιστική.
Οι δυσκολίες και οι απειλές που δέχτηκε
Βασική πηγή των πληροφοριών της Βερόνικα Γκέριν ήταν ο φυλακισμένος έμπορος ναρκωτικών Τζον Τρέινορ, που ήταν μέλος της συμμορίας του Τζον Γκίλιγκαν. Οι καταγγελίες γίνονταν επώνυμα κι αυτό προκάλεσε την αντίδραση των κυκλωμάτων ναρκωτικών, που άρχισαν να απειλούν την ζωή της Βερόνικα Γκέριν.
Η πρώτη βίαιη κίνηση εναντίον της έγινε τον Οκτώβριο του 1994, όταν έπεσαν δυο πυροβολισμοί στο σπίτι της, ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του άρθρου της για τον δολοφονημένο βασιλιά του εγκλήματος Μάρτιν Κέιχιλ, που η ίδια ονόμαζε «Στρατηγό», που είχε βρεθεί νεκρός στο αυτοκίνητό του. Όμως Η Βερόνικα Γκέριν δεν δέχτηκε την προειδοποίηση. Οι δυο σφαίρες πέρασαν από το παράθυρο του σπιτιού της την ώρα που έπαιζε με τον γιο της.
Στις 30 Ιανουαρίου 1995, μόλις επέστρεψε στο σπίτι της, ένας άγνωστος χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της και την σημάδεψε με ένα περίστροφο στο κεφάλι. Τελικά την πυροβόλησε στο μηρό. Ο δράστης δεν συνελήφθη ποτέ, παρότι η Βερόνικα Γκέριν μπορούσε να τον αναγνωρίσει. Είχε μόλις γράψει ένα άρθρο για τον Τζέρι «Καλόγερο» Χατς, ξεσκεπάζοντας μια ύποπτη ληστεία 4,4 εκατ. δολαρίων κοντά στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου, τη ληστεία με τη μεγαλύτερη λεία στην ιστορία της Ιρλανδίας. Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο και με τις γάζες ακόμα στο πόδι, η Βερόνικα Γκέριν είπε στο σύζυγό της να την πάει να δει κάθε αφεντικό του οργανωμένου εγκλήματος, για να περάσει το μήνυμα ότι ήταν ακόμα ζωντανή και δεν είχε σκοπό να σταματήσει. Η διεύθυνση της εφημερίδας εγκατέστησε ένα σύστημα ασφαλείας για την προστασία της και η αστυνομία πρότεινε να της παρέχουν 24ωρη προστασία, αλλά εκείνη τα ακύρωσε όλα λίγες μέρες μετά καθώς τα θεωρούσε εμπόδιο στη δουλειά της.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 η Βερόνικα Γκέριν επισκέφτηκε στη φάρμα του τον πρώην κρατούμενο και βαρόνο ναρκωτικών Τζον Γκίλιγκαν, για να του πάρει συνέντευξη για το πως είχε πολυτελή διαβίωση χωρίς φανερά εισοδήματα. Εκείνος της επιτέθηκε, αρχικά σκίζοντάς της το πουκάμισο, για να δει αν έχει πάνω της κοριό και μετά την ξυλοκόπησε βάναυσα. Στη συνέχεια, τηλεφωνούσε καθημερινά σπίτι της και την απειλούσε ότι θα βίαζε και θα σκότωνε το γιο της αν έγραφε το οτιδήποτε για εκείνον.
Η Βερόνικα Γκέριν, παρά τις απειλές που δεχόταν, δεν έκανε πίσω. Πίστευε ότι είναι άτρωτη καθώς οι σχέσεις που είχε αναπτύξει με τον υπόκοσμο της παρείχαν κάποια ασυλία. Σε συνέντευξή της είχε πει ότι δεν θα ήταν εύκολο να σκοτώσουν κάποιον που ξέρουν καλά. Για την τόλμη και την επιμονή της, τον Δεκέμβριο του 1995 κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου από την Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων.
Η μοιραία μέρα
Στις 25 Ιουνίου 1996, το βράδυ, τα μέλη της συμμορίας ναρκωτικών του Γκίλιγκαν, οι Τσαρλς Μπόουντεν, Μπράιαν Μίαν, Κίραν «Μύες» Κονκάνον, Πίτερ Μίτσελ και Πολ Γουάρντ συναντήθηκαν στις εγκαταστάσεις διανομής, που είχαν στο Greenmount Industrial Estate. Ο Μπόουντεν, διανομέας της συμμορίας και αρχηγός των πυρομαχικών, προμήθευσε τρεις από τους υπόλοιπους με ένα περίστροφο Colt Python γεμάτο με σφαίρες 0,357 Magnum semiwadcutter και έδωσε εντολή δολοφονίας.
Την επόμενη μέρα το απόγευμα, 26 Ιουνίου 1996, η Βερόνικα Γκέριν οδηγούσε το αυτοκίνητό της, ένα κόκκινο Opel Calibra, χωρίς να γνωρίζει ότι την ακολουθούσαν. Στο Naas Dual Carriageway κοντά στο Newlands Cross, στα περίχωρα του Δουβλίνου σταμάτησε στο κόκκινο φανάρι ή σταμάτησε για να τηλεφωνήσει από το κινητό της. Τότε μια μηχανή πλεύρισε το αυτοκίνητό της και ο συνεπιβάτης της μηχανής πυροβόλησε την Βερόνικα Γκέριν, σκοτώνοντάς την με 6 σφαίρες στο λαιμό και στο στέρνο. Ο θάνατος ήταν σχεδόν ακαριαίος και συνέβη δυο μέρες πριν από την συμμετοχή της Βερόνικα Γκέριν στο δημοσιογραφικό συνέδριο του Freedom Forum στο Λονδίνο. Το θέμα της ομιλίας της ήταν «Πεθαίνοντας για να πω την ιστορία: Δημοσιογράφοι σε κίνδυνο» και θα μιλούσε για τους κινδύνους του επαγγέλματος. Οι δράστες εγκατέλειψαν τον τόπο χωρίς να τους καταλάβει κανείς. Και η Βερόνικα Γκέριν, στα 36 της χρόνια, έγινε ο 24ος δημοσιογράφος, που δολοφονήθηκε εκείνη τη χρονιά.
Τη στιγμή της δολοφονίας ο φυλακισμένος Τζον Τρέινορ ζητούσε από το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφασίσει εναντίον της Βερόνικα Γκέριν, έτσι ώστε να την εμποδίσει να δημοσιεύσει ένα βιβλίο για τη συμμετοχή του στο οργανωμένο έγκλημα. Μια ώρα περίπου μετά τη δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν, συναντήθηκαν στην Moore Street του Δουβλίνου οι Μπόουντεν, Μίαν και Μίτσελ. Αργότερα ο Μπόουντεν, σε ένορκη κατάθεσή του, αρνήθηκε ότι σκοπός της συνάντησης ήταν η απόρριψη του όπλου, αλλά μάλλον ήταν μια δικαιολογία για να τους δουν σε δημόσιο χώρο, έτσι ώστε να μην πέσουν πάνω τους οι υποψίες για το έγκλημα.
Η δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν συντάραξε ολόκληρη την Ιρλανδία. Η κηδεία της έγινε στις 29 Ιουνίου 1996 στο εκκλησάκι κοντά στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου. Πολύ κόσμος μαζεύτηκε για την κηδείας της, αλλά συγκεντρώθηκαν κι έξω από τα γραφεία της εφημερίδας όπου εργαζόταν. Στην τελετή παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων και οι Τζον Μπρούτον, πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, η πρόεδρος, Μαίρη Ρόμπινσον, αλλά και ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων. Η τελετή καλύφθηκε ζωντανά από το Raidió Teilifís Éireann και καθήλωσε τον κόσμο στις οθόνες. Η ταφή της έγινε στο νεκροταφείο Dardistown, στην κομητεία του Δουβλίνου. Στις 4 Ιουλίου τα εργατικά συνδικάτα σε όλη την Ιρλανδία κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της.
Ο Γκράχαμ Τάρλεϊ, σύζυγος της Βερόνικα Γκέριν, ξαναπαντρεύτηκε το 2011. Ο γιος τους, Κάθαλ Τάρλεϊ μετακόμισε στο Ντουμπάι και από το 2021 διαχειρίζεται μια ιρλανδική παμπ στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου του Ντουμπάι.
Η πορεία των πρωταγωνιστών μετά τη δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν
Μετά την δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν συνελήφθησαν όλα τα μέλη της συμμορίας του Γκίλιγκαν, που βρίσκονταν ακόμα στην Ιρλανδία. Ο Μπόουντεν, μετά από συμφωνία με τον Γενικό Εισαγγελέα της Ιρλανδίας, έγινε μάρτυρας και το πρώτο άτομο στο Πρόγραμμα Ασφάλειας Μαρτύρων. Του χορηγήθηκε ασυλία για την δολοφονία της Γκέριν και ήταν ο μόνος που κατέθεσε εναντίον και των τεσσάρων μελών της συμμορίας στις δίκες τους στο Ειδικό Ποινικό Δικαστήριο. Τον Οκτώβριο του 1997 κατέθεσε ότι έδωσε το όπλο στον Πάτρικ Χόλαντ κι άρα εκείνος ήταν ο ύποπτος που πυροβόλησε την Βερόνικα Γκέριν. Ο Χόλαντ δεν καταδικάστηκε ποτέ και αρνιόταν τις κατηγορίες μέχρι τον θάνατό του σε φυλακή του Ηνωμένου Βασιλείου τον Ιούνιο του 2009.
Τον Νοέμβριο του 1998, μετά από στοιχεία που έδωσε ο Μπόουντεν και άλλοι, ο Πολ Γουάρντ καταδικάστηκε σε ισόβια για τη δολοφονία ως συνεργός, επειδή είχε καταστρέψει το φονικό όπλο και τη μηχανή. Η καταδίκη αυτή ανατράπηκε μετά την έφεση.
Ο Μπράιαν Μίαν κατέφυγε στο Άμστερνταμ. Αφού το δικαστήριο απέρριψε τα στοιχεία που έδωσε ο Μπόουντεν, ο Μίαν καταδικάστηκε μετά από μαρτυρία του Ράσελ Γουάρεν, μέλους της συμμορίας που έγινε μάρτυρας, και είχε παρακολουθήσει τις κινήσεις της Βερόνικα Γκέριν την ημέρα της δολοφονίας και είχε τηλεφωνήσει στον Μίαν να του πει τις λεπτομέρειες. Εκδόθηκε στη χώρα το 1997 και καταδικάστηκε για τη δολοφονία σε ισόβια. Είναι ο μόνος που εκτίει ισόβια γι’ αυτή τη δολοφονία.
Ο αρχηγός την συμμορίας, Τζον Γκίλιγκαν, έφυγε από την Ιρλανδία για το Άμστερνταμ μια ημέρα πριν τη δολοφονία. Τον συνέλαβαν 12 μήνες μετά στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς προσπαθούσε να επιβιβαστεί σε πτήση για το Άμστερνταμ, όταν βρέθηκαν στις αποσκευές του 500.000 δολάρια σε μετρητά σε έναν έλεγχο ρουτίνας. Ισχυρίστηκε ότι ήταν έσοδα από τζόγο, αλλά κατηγορήθηκε για ξέπλυμα χρήματος. Εκδόθηκε στην Ιρλανδία μετά από δικαστικό αγώνα 3 ετών. Δικάστηκε, αλλά αθωώθηκε για τη δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν, αλλά αργότερα καταδικάστηκε σε 28 χρόνια φυλάκισης για εισαγωγή 20 τόνων κάνναβης, τα οποία στην έφεση μειώθηκαν σε 20 χρόνια. Τον Ιανουάριο του 2008 ο Γκίλιγκαν εμφανίστηκε στο δικαστήριο για να εμποδίσει το κράτος να πουλήσει τα περιουσιακά του στοιχεία. Κατηγόρησε τον Τρέινορ ότι διέταξε τη δολοφονία τη Βερόνικα Γκέριν χωρίς την άδειά του.
Ο Τρέινορ, που είχε ξεφύγει από τις βρετανικές αρχές το 1992, μετά τη δολοφονία κατέφυγε στην Πορτογαλία. Από το 1996 και μετά διέμενε κυρίως στην Ισπανία και την Ολλανδία. Το 2010 συνελήφθη στο Άμστερνταμ μετά από κοινή επιχείρηση SOCA / Regiokorpsen του Ηνωμένου Βασιλείου. Από το 2013 ζούσε στο Κεντ την Αγγλίας αφού εξέτισε ποινή σε αγγλική φυλακή. Πέθανε το 2021 από καρκίνο.
Οι συνέπειες της δολοφονίας της Βερόνικα Γκέριν
Η δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν χαρακτηρίστηκε ως επίθεση στη δημοκρατία. Το Oireachtas, το ιρλανδικό κοινοβούλιο, κατάλαβε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη φορολογική νομοθεσία ως μέσο αποτροπής και τιμωρίας των εγκληματιών. Μέσα σε μια εβδομάδα από την δολοφονία, θέσπισε τον νόμο για τα εισοδήματα από εγκλήματα του 1996 και τον νόμο για εγκληματικά περιουσιακά στοιχεία του 1996, έτσι ώστε ό, τι αγοράζεται με χρήματα που αποκτήθηκαν μέσα από εγκλήματα, να μπορεί να κατασχεθεί από την κυβέρνηση. Αυτά οδήγησαν στη δημιουργία του Criminal Assets Bureau (CAB). Η γενικότερη έρευνα για τη δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν περισσότερες από 150 άλλες συλλήψεις και καταδίκες, αλλά και κατασχέσεις ναρκωτικών και όπλων. Η εγκληματικότητα στη χώρα σε σχέση με τα ναρκωτικά μειώθηκε 15% τους επόμενους 12 μήνες.
Ο θάνατος της βέβαια ξεσήκωσε δριμεία κριτική από τον Τύπο και την κοινή γνώμη για την πλημμελή προστασία της από την αστυνομία. Οι υπεύθυνοι της «Sunday Independent» λίγο αργότερα ανακοίνωσαν μέτρα για την καλύτερη φύλαξη των δημοσιογράφων της που δούλευαν σε επικίνδυνες υποθέσεις την ίδια ώρα που το ιρλανδικό κοινοβούλιο συζητούσε για τους νόμους που θα έπρεπε να ψηφιστούν για να διευκολύνουν την αστυνομία στις συλλήψεις. Αυτά τα νέα αυστηρότερα μέτρα ανάγκασαν αρκετούς νονούς να εγκαταλείψουν την χώρα. Κι όσο για τις περιοχές δράσεις τους, τις φτωχογειτονιές, εμφανίστηκαν «πολιτοφυλακές» για την προστασία των παιδιών από τα ναρκωτικά.
Μνημεία και βραβεία για την Βερόνικα Γκέριν
Λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την δολοφονία της Βερόνικα Γκέριν, στις 2 Μαΐου 1997, σε μια τελετή στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, το όνομα της Βερόνικα Γκέριν, μαζί με αυτά άλλων 38 δημοσιογράφων που πέθαναν στο καθήκον το 1996, προστέθηκαν στο Μνημείο Δημοσιογράφων του Freedom Forum.
Το 1998 κυκλοφόρησε από την Emily O’Reilly μια βιογραφία της με τίτλο «Veronica Guerin: The Life and Death of a Crime Reporter», που αμφισβητεί την ηθική των μεθόδων συλλογής πληροφοριών της Βερόνικα Γκέριν.
Το 2000 το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου ονόμασε τη Βερόνικα Γκέριν ως έναν από τους «50 Ήρωες της Ελευθερίας του Τύπου» τα τελευταία 50 χρόνια παγκοσμίως.
Το 2007 το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου ίδρυσε την υποτροφία Veronica Guerin Memorial, που πρόσφερε μια υποτροφία που κάλυπτε τα δίδακτρα και μέρος των γενικών εξόδων ενός μεταπτυχιακού φοιτητή της Δημοσιογραφίας, που θέλει να ειδικευτεί στην ερευνητική δημοσιογραφία.
Επίσης, ένα αναμνηστικό άγαλμα της Βερόνικα Γκέριν βρίσκεται στους κήπους Dubh Linn, στην περιοχή του Κάστρου του Δουβλίνου.
Η Βερόνικα Γκέριν άσκησε την επιρροή της ακόμα και στον κινηματογράφο. Έχουν γυριστεί δυο ταινίες που βασίζονται στην ζωή της. Η μία είναι του 2000 και έχει τίτλο «Το τίμημα της αλήθειας» («When the Sky Falls»), σε σκηνοθεσία Τζον Μακένζι, με πρωταγωνίστρια την Τζόαν Άλεν ως Σινέντ Χάμιλτον και η άλλη είναι του 2003 με τίτλο «Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη» («Veronica Guerin»), σε σκηνοθεσία Τζόελ Σουμάχερ και πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπλάνσετ.
Ακολουθεί video με ζωντανή συνέντευξη της Βερόνικα Γκέριν το 1995, λίγο μετά τον τραυματισμό της από πυροβολισμό.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Βερόνικα Γκέριν, Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- Veronica Guerin, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- Η δολοφονημένη ιρλανδή ρεπόρτερ Βερόνικα Γκέριν. (2014). Ανακτήθηκε από: https://www.newsbeast.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- Μουλά, Ν. (2021). ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΓΚΕΡΙΝ. Ανακτήθηκε από: https://www.enimerotiko.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- Βερόνικα Γκέριν: Η δημοσιογράφος που τα έβαλε με τη μαφία και το… πλήρωσε με 6 σφαίρες. (2021). Ανακτήθηκε από: https://www.gazzetta.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΓΚΕΡΙΝ: ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. (2003). Ανακτήθηκε από: https://www.athinorama.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
- Η μαχητική δημοσιογράφος Βερόνικα Γκέριν αποκάλυψε τα κυκλώματα ναρκωτικών στην Ιρλανδία και εκτελέστηκε εν ψυχρώ. Δεν την έκαμψαν οι απειλές και τα βασανιστήρια και η δράση της έγινε ταινία. Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 30/5/23
