Σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία, μόλις 2 χιλιόμετρα από τα σύνορά της, βρίσκεται το Διδυμότειχο. Είναι μια πόλη του γεωγραφικού διαμερίσματος της Θράκης και ανήκει γεωγραφικά στον νομό Έβρου. Έχει χτιστεί στη συμβολή δύο ποταμών, του Έβρου και του Ερυθροπόταμού, γεγονός που διαμορφώνει και το εξαίρετο κλίμα του Διδυμότειχου. Ο πληθυσμός της πόλης αυτής, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που πραγματοποιήθηκε, είναι περίπου 9.500 κάτοικοι. Ως προς την ονομασία της, υπάρχουν δύο επικρατούσες απόψεις. Η πρώτη από αυτές, θεωρεί πως το Διδυμότειχο ονομάστηκε έτσι εξαιτίας των διπλών τειχών του Κάστρου, ενώ η άλλη άποψη υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη ονομασία οφείλεται σε δύο αντικριστές πόλεις με σημαντική οχύρωση, η οποία σκοπό της είχε να απωθεί τις βαρβαρικές επιθέσεις.
Η ιστορία του Διδυμότειχου
Σημαντικές αρχαιολογικές έρευνες που διεξήχθησαν στην περιοχή, κατέδειξαν πως η ιστορία για το Διδυμότειχο, ξεκινάει στη διάρκεια της Νεολιθικής περιόδου. Κατά την ρωμαϊκή εποχή, στην ανατολική πλευρά του σημερινού Διδυμότειχου, ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Τραϊανό, μια πόλη-κράτος, η οποία ονομάστηκε Πλωτινούπολη, καθώς ήταν αφιερωμένη στη σύζυγο του, Πλωτίνα. Την περίοδο εκείνη, η συγκεκριμένη περιοχή εξωραΐστηκε- λαμπρά κτίσματα, έργα τέχνης, οικοδομήματα δημιουργήθηκαν- με ελάχιστα από αυτά να επιβιώνουν μέχρι και σήμερα.
Στη διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, το Διδυμότειχο γνωρίζει μεγάλη ακμή. Η ασφάλεια που προσέφερε ο λόφος Καλέ, καθώς και η δυνατότητα που έδινε για έλεγχο ολόκληρης της γύρω περιοχής, ώθησε τον Ιουστινιανό, να προχωρήσει στην οχύρωση του, στη διάρκεια του 6ου αιώνα μ.Χ.. Παρ’ όλα αυτά, η Γ’ Σταυροφορία επιφύλασσε βαρύτατα πλήγματα για τους κατοίκους του Διδυμότειχου, στις 24 Νοεμβρίου του 1189, καθώς μετά την ανεπαρκή άμυνα των πολιορκούμενων, οι πολιορκητές- Σταυροφόροι, κατέλαβαν την ακρόπολη της περιοχής και προέβησαν σε βάρβαρες σφαγές και λεηλασίες. Κατά το επόμενο διάστημα, η περιοχή στιγματίστηκε για πάντα από γεγονότα υψίστης ιστορικής σημασίας. Αρχικά, το Διδυμότειχο αποτέλεσε τη γενέτειρα του Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατάτζη, το 1193, ο οποίος μετέπειτα στέφθηκε αυτοκράτορας. Περισσότερο αξιοσημείωτο βέβαια, είναι το γεγονός πως το Διδυμότειχο, έγινε τρεις φορές πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, αποτελώντας διοικητικό και πολιτισμικό κέντρο, καθώς και το ότι στη διάρκεια του έτους 1341, ο Ιωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνός επιλέγει την συγκεκριμένη περιοχή για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της στέψης του σε αυτοκράτορα. Εν τελεί η στέψη πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1341, στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Παλαιοκαστρίτη.
Κατά την περίοδο της οθωμανικής κατοχής, το Διδυμότειχο εξακολούθησε να είναι η πρώτη επιλογή των κατακτητών για δημιουργία πρωτεύουσας στην περιοχή, όπως και τελικά έγινε. Έτσι, το Διδυμότειχο αποτέλεσε την πρώτη πόλη σε ευρωπαϊκό έδαφος, η οποία αποτέλεσε πρωτεύουσα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τα χρόνια που ακολούθησαν, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αιματοβαμμένα, αφού οι σφαγές και οι θανατώσεις των ντόπιων για μεγάλο χρονικό διάστημα, κυρίως λόγω της πίστης τους, ήταν αμείωτες. Η ένδοξη επανάσταση του 1821, δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους κατοίκους του Διδυμότειχου, καθώς γρήγορα καταστάλθηκε. Ακολούθησε η Δίωση του Διδυμότειχου, κατά την οποία το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θανατώθηκε με διάφορους τρόπους, από τους Οθωμανούς, με τη σύμφωνη γνώμη και των οθωμανικών αρχών. Μετά τη λήξη των γεγονότων αυτών, όσοι κατάφεραν να σωθούν από τις εχθροπραξίες, εγκατέλειψαν οριστικά το Διδυμότειχο.
Η ένωση του Διδυμότειχου με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1920, στα πλαίσια της Συμφωνίας των Σεβρών. Η Συμφωνία της Λωζάννης, τρία χρόνια μετά, οριστικοποίησε ουσιαστικά την συνύπαρξη δύο διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων στο Διδυμότειχο, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων.
Στη διάρκεια των γεγονότων της Μικρασιατικής καταστροφής, πολλοί Έλληνες πρόσφυγες, εγκαταστάθηκαν στο Διδυμότειχο. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η μεγάλη εβραϊκή κοινότητα που διέμενε εκεί, εξοντώθηκε από ναζιστικά στρατεύματα, αφού πρώτα οδηγήθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία. Έτσι, λίγα χρόνια αργότερα καταστράφηκε και η Συναγωγή που είχε δημιουργηθεί στο Διδυμότειχο.
Το Διδυμότειχο σήμερα
Το Διδυμότειχο σήμερα, έχει εξελιχθεί σε μια όμορφη πόλη, η οποία διαθέτει ένα μοναδικό πολυπολιτισμικό κράμα. Η συνύπαρξη δύο διαφορετικών πολιτισμών, μετατρέπει την επίσκεψη στο Διδυμότειχο ως μια εμπειρία που ταξιδεύει το άτομο στην ιστορία, τις συνήθειες, τις παραδόσεις και τα έθιμα δύο διαφορετικών κουλτούρων. Το κάστρο και τα βυζαντινά μνημεία, που μπορεί να επισκεφθεί κανείς, σε συνδυασμό με το Μεγάλο Τζαμί, το οποίο αποτελεί το παλαιότερο μουσουλμανικό τέμενος σε ευρωπαϊκό έδαφος, και το λουτρό του Φεριντούν Αχμέτ Μπέη, είναι ένα παράδειγμα που αποδεικνύει την αρμονική συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών. Μια επίσκεψη στο Διδυμότειχο αρκεί, για να πείσει τον οποιοδήποτε, πως μια ειρηνική συμβίωση ανθρώπων και πολιτισμών, με εκ διαμέτρου διαφορετικές καταβολές, μπορεί να συμβάλλει στην ανταλλαγή στοιχείων και στην τελική δημιουργία ενός νέου πολιτισμού με ποικίλες επιρροές, οι οποίες θα προκύπτουν από το πάντρεμα δύο διαφορετικών στοιχείων.
Πηγές:
Σύνταξη κειμένου: Ευθυμία Μερτσανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου
