Η Νέα Ιωνία Αττικής αποτελεί ένα ακόμη προάστιο της Αθήνας, το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της. Η έκταση της είναι περίπου στα 4,4 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της φτάνει τους 60.000 κατοίκους περίπου. Ως προς τη γεωγραφική της θέση βρίσκεται βόρεια από τη περιοχή του Νέου Ηρακλείου, νότια της περιοχής Γαλατσίου, δυτικά των προσφυγικών περιοχών της Νέας Φιλαδέλφειας καθώς και της Νέας Χαλκηδόνας. Τέλος, συνορεύει ανατολικά με το Μαρούσι. Πλέον η πόλη είναι προσβάσιμη από τους σταθμούς Νέα Ιωνία, Πευκάκια και Περισσός και από το οδικό δίκτυο μέσω της Εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας και τη Λεωφόρο Ηρακλείου.
Ιστορική Αναδρομή
Η Νέα Ιωνία μπορεί να θεωρηθεί ότι ιδρύθηκε στις 27 Ιουνίου του 1923, όταν την εγκαινίασε για πρώτη φορά ο Νικόλαος Πλαστήρας. Η περιοχή ήταν γνωστή με το όνομα “Ποδαράδες” και ήταν ένας συνοικισμός αποτελούμενος από προσφυγικούς πληθυσμούς προερχόμενους από τη Σπάρτη της Πισιδίας, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα έπειτα από την καταστροφή που σημάδεψε για πάντα τον Ελληνισμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, καθώς και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε λίγο αργότερα, γύρω στο 1923. Ο συνοικισμός τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του ονομάστηκε Νέα Πισιδία, αλλά η οναμασία της αυτή έφυγε πολύ πιο γρήγορα από το προσκήνιο, καθώς προστέθηκαν σύντομα πρόσφυγες από διάφορες πόλεις της Μικράς Ασίας όπως λόγου χάριν, τη Νεάπολη, τη Καππαδοκία και την Αττάλια της Παμφυλίας και ακόμη και τη Σμύρνη και τα περίχωρα της, τα Βουρλά, το Αϊβαλί, τα Θυάτειρα και άλλες πολιτείες της Ιωνίας όπου ανθούσαν σπουδαίες Ελληνορθόδοξες κοινότητες. Έτσι, πήρε την ονομασία «Νέα Ιωνία».
Η πόλη γνώρισε πρόωρη ανάπτυξη καθώς οι αστοί της αποτελούνταν από πρόσφυγες που είχαν ικανότητες στον επιχειρηματικό τομέα και το εμπόριο. Η περιοχή αναδείχθηκε ως κέντρο κλωστοϋφαντουργίας και, μετά την Κατοχή, ως μεγάλος εμπορικός Δήμους. Η γρήγορη ανάπτυξη της , παρά τις φοβερές ελλείψεις και την προχειρότατη εγκατάσταση σε μικρές προσφυγικές κατοικίες ή και σε σκηνές χιλιάδων προσφύγων. Όντας οι περισσότεροι κάτοικοι αστοί πρόσφυγες, ικανοί στο εμπόριο και τις επιχειρήσεις ανέδειξαν γρήγορα την πολιτεία τους σε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο, με κύριους κλάδους: την Κλωστοϋφαντουργία και την Ταπητουργία. Γρήγορα η Νέα Ιωνία έγινε πόλος έλξης χιλιάδων εργατών από την επαρχία. Το 1934, μαζί με άλλους συνοικισμούς της Αθήνας και του Πειραιά, η Νέα Ιωνία ονομάστηκε δήμος, όμως δεν περιλαμβάνονταν η Καλογρέζα και η Αλσούπολη.
Στα χρόνια της Κατοχής, όταν ήδη είχε προσαρτηθεί και η Καλογρέζα, η Νέα Ιωνία υπήρξε προπύργιο της αντίστασης κατά των κατακτητών αλλά και των συνεργατών τους.
Στο «Μπλόκο της Καλογρέζας», στις 16 Μαρτίου 1944, εκτελέσθηκαν 22 παλικάρια στον Ποδονίφτη, τον χείμαρρο που διασχίζει την πόλη.
Μετά τον πόλεμο, παρά τις μεγάλες απώλειες και τις χιλιάδες εξόριστους της, η πόλη ρίχτηκε και πάλι στη δημιουργία. Η Ταπητουργία όμως είχε πάρει τον κατήφορο, αφού τα χειροποίητα χαλιά είχαν αντικατασταθεί από τα μηχανοποίητα, τα εργοστάσιά της όμως άντεξαν ως τις αρχές της 10ετίας του ’60, οπότε άρχισαν ένα – ένα να κλείνουν μη αντέχοντας το συναγωνισμό.Αντισταθμιστικά όμως, θα έλεγε κανείς, αναπτύχθηκε ραγδαία το εμπόριο, ιδιαίτερα αφότου στην πόλη έφθασε ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (1956), με αποτέλεσμα σήμερα η Νέα Ιωνία να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αγορές του λεκανοπεδίου.

Από τις αρχές της 10ετίας του 1980 έχει ιδρυθεί το Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας και πιο πρόσφατα η Δημοτική Βιβλιοθήκη και η Δημοτική Πινακοθήκη. Η Νέα Ιωνία έχει αναδείξει επίσης σπουδαίους αθλητές στο ποδόσφαιρο, την ποδηλασία, το στίβο κλπ., ενώ από πριν λίγα χρόνια, επί τέλους, έχει αποκτήσει και γήπεδο με χλοοτάπητα. Τον ερασιτεχνικό αθλητισμό καλλιεργεί ο Αθλητικός Οργανισμός του Δήμου.
Ο πληθυσμός που διαθέτει η πόλη ανέρχεται στους 67.000 περίπου σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή που έγινε το 2011. Το εμπορικό κέντρο της Νέας Ιωνίας βρίσκεται στη Λεωφόρο Ηρακλείου, μετά την οδό Έλ Αλαμέιν και μέχρι την οδό Ιφιγενείας στα σύνορα με το Ηρακλειο. Εκτός από τα μικρά εμπορικά μαγαζιά, στη Νέα Ιωνία θα βρει κανείς καταστήματα απο τις μεγαλύτερες πολυεθνικές αλυσίδες ένδυσης και υπόδυσης.
Αποτελεί έδρα της Μητρόπολης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας ενώ πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης (ο εκ Νεαπόλεως Μικράς Ασίας). Μητροπολιτικός Ναός είναι αυτός των Αγίων Αναργύρων.
Η Νέα Ιωνία φημίζεται για την παραγωγική της παράδοση με σημαντικές ελληνικές βιοτεχνίες και παραγωγικούς χώρους να διασώζονται μέχρι και σήμερα, μαζί με ένα δραστήριο εμπορικό κέντρο στο οποίο αναπτύσσεται η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Η Νέα Ιωνία, επίσης, είναι “μάνα” μεγάλων καλλιτεχνών. Από τη μία ο Στέλιος Καζαντζίδης, που θεωρείται από πολλούς ως ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής όλων των εποχών, από την άλλη ο Παντελής Παντελίδης που μέσα σε 4 χρόνια, εμφανίστηκε στο μουσικό προσκήνιο, τάραξε τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, έγινε είδωλο και “έφυγε” σε ηλικία 32 ετών με τιμές ήρωα.
Advertising
Δήμος Νέας Ιωνίας
Ο Δήμος της Νέας Ιωνίας βρίσκεται στη Περιφερειακή ενότητα του Βόρειου τμήματος της Αθήνας και ανήκει στη Περιφέρεια Αττικής. διοικητικής διαίρεσης Καλλικράτης το 2011 ουδεμία μεταβολή επήλθε στο δήμο και δήμαρχος επανεξελέγη για το 2014-19 ο Ηρακλής Γκότσης. Δήμαρχος της πόλης είναι από την 01/01/2011 ο Ηρακλής Γκότσης, επικεφαλής της παράταξης “Ενότητα για τη Νέα Ιωνία”. Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το Πρόγραμμα Καλλικράτης ουδεμία μεταβολή επήλθε στον Δήμο Νέας Ιωνίας, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 5.1.Β αυτού, ο Ηρακλής Γκότσης επανεξελέγη στις Δημοτικές εκλογές του 2014 για την περίοδο (2014 – 2019).

Συνοικίες
Αποτελείται από 13 συνοικίες-γειτονιές, που απαριθμούνται ως εξής: Νέα Ιωνία (κέντρο), Περισσός, Ινέπολη, Πευκάκια, Σαφράμπολη, Νεάπολη, Ελευθερούπολη, Αλσούπολη, Καλογρέζα, Λαζάρου στη Βορειοδυτική πλευρά του Κέντρου, Ανθρακωρυχεία, Ειρήνη, Ομορφοκλησσιά και Παλαιολόγου.
Πηγή:
- https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%99%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
- http://www.neaionia.gr/Inner.aspx?FolderID=dfcc0295-c298-41ce-8181-1756426fc939
Σύνταξη κειμένου: Ανθή Σακκά
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου