Ήδη από τη Δευτέρα 07 Νοεμβρίου παρατηρούνται διαμαρτυρίες καθηγητών και μαθητών καθώς και διάφορες καταλήψεις δημοσίων σχολείων από τα δεκαπενταμελή και πενταμελή συμβούλια των μαθητών επιδιώκοντας μια δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Μια σειρά από τα αιτήματά τους είναι ένα ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό δημόσιο σχολείο, μια δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, ζητούν μόνιμους μαζικούς διορισμούς για την κάλυψη των πραγματικών κενών στα σχολεία, μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων και να μην καταργηθεί το μάθημα των Θρησκευτικών.
Σχεδόν ένα μήνα περίπου πριν κλείσουν τα σχολεία για τις προβλεπόμενες διακοπές των Χριστουγέννων και στην ουσία έχοντας συμπληρωθεί ένας αριθμός μαθημάτων από τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο αντίστοιχα, γίνεται λόγος ακόμα για διορισμό καθηγητών στα δημόσια σχολεία προκειμένου να διεξαχθούν κανονικά τα προβλεπόμενα μαθήματα καλύπτοντας τα διάφορα κενά που παρατηρούνται. Και για όλα αυτά το υπουργείο Παιδείας ως τώρα τηρεί σιγή ιχθύος για ένα θέμα που παραμένει άλυτο εδώ και πόσους μήνες. Ας αφήσουν τις κινήσεις εντυπωσιασμού με τους ανασχηματισμούς και να πράξουν έργο επιτέλους, η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από κυβερνητικές φιέστες ανασχηματισμού και λόγια του αέρα αλλά από δουλειά.
Κατά την διάρκεια των διαμαρτυριών και στις καταλήψεις αναρτήθηκαν διάφορα πλακάτ αναφέροντας πως το μέλλον είναι τα παιδιά και αξίζει να τους δοθεί μια δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Όμως, με τις διάφορες διαμαρτυρίες και καταλήψεις που γίνονται χάνονται διδακτικές ώρες και διδακτέα ύλη που έμμεσα και άμεσα με τον τρόπο αυτό στηρίζεται ο θεσμός των φροντιστηρίων. Και με όλα αυτά, το φροντιστήριο είναι πλέον ο φορέας διδασκαλίας και παράδοσης της διδακτέας ύλης του Υπουργείου Παιδείας, είναι αυτό που αναλαμβάνει να διδάξει τους μαθητές και να τους καλύψει τα διάφορα κενά. Εν έτη 2016 δεν υπάρχει οικογένεια που να μην στέλνει και πληρώνει για τα παιδιά της φροντιστήριο, και αν υπάρχουν θα είναι ελάχιστες εξαιρέσεις, γιατί όλοι μας γνωρίζουμε πως στην Ελλάδα παιδεία δωρεάν δεν υπάρχει. Τότε πως γίνεται να μιλούν και να ζητούν μια δωρεάν εκπαίδευση αφού κανένας τους δεν στηρίζει τον θεσμό της δημόσιας εκπαίδευσης; Ο θεσμός της δημόσιας και δωρεάν παιδείας απαξιώνεται από την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών γιατί πολύ απλά δεν ενδιαφέρονται για εκπαίδευση και παιδεία. Αν ενδιαφερόμασταν και στηρίζαμε το αγαθό που μας παρέχεται από το κράτος, τα πράγματα θα ήταν ίσως λίγο καλύτερα.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε σταδιακά οι καταλήψεις και οι διαμαρτυρίες να θεσμοποιούνται αφού το κράτος και οι κυβερνήσεις τις ανέχονται και αυτά που θέλουν να περάσουν τα εφαρμόζουν μια χαρά. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που με το παραμικρό γίνονται καταλήψεις και διαμαρτυρίες, δίχως κάποιο στόχο, λόγο και μια σοβαρή αιτία. Μήπως θα πρέπει να βρεθούν άλλες μέθοδοι διαμαρτυρίας; Μήπως οι μέθοδοι των προηγούμενων δεκαετιών έγιναν μόδα και μέθοδος να χάνονται ώρες μαθημάτων; Μήπως οι συνταγές του παρελθόντος δεν γιατρεύουν τελικά την πάθηση αλλά την διαιωνίζουν;
