Αν αγαπάς κάποιον ειλικρινά μην στεναχωρηθείς που έφυγε αλλά να θυμώσεις αν δεν γυρίσει

«θα μου λείψεις» Λέει και τον αγκαλιάζει σφιχτά.
«Μην κλαις νεράιδα, αφού ξέρεις πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.» Της απάντησε και της έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι. “Άραγε, είναι ικανή η δύναμη της αγάπης, να τους ενώσει ξανά;” Σκέφτεται και περνάει τις πύλες του αεροσκάφους.

Η πτήση 112 με προορισμό το Λονδίνο, μόλις αναχώρησε. Μαζί με τους επιβάτες και της αποσκευές, πήρε και όλες τις αναμνήσεις της Λίζας. Όλα τα καλοκαιρινά πρωινά, τις βόλτες και τις βουτιές στην θάλασσα.  Ο Jamie, πλέον ανήκει στο παρελθόν.

Περπατάει στα σοκάκια του νησιού, αλλά πλέον, έχει πάψει να θαυμάζει την ομορφιά του. Της λείπουν οι στιγμές τους. Κράτησε μόνο δύο μήνες, αλλά ήταν τόσο δυνατό. Την στιγμάτισε, ακόμη και αν ήξερε, πως έχει ημερομηνία λήξης. Μπαίνει στο δωμάτιο που φιλοξενούσε τα βράδια τους και παίρνει μια βαθιά ανάσα, για να εισπνεύσει το άρωμα του.
Λίγες μέρες μετά, όλα χάνονται. Τίποτα δεν μένει να τις θυμίζει αυτό το καλοκαίρι. Αναμνήσεις και λίγες φωτογραφίες, είναι το μόνο που έμεινε. Τι να κάνει; Να του στείλει μήνυμα; Να πάρει τηλέφωνο; Γιατί; Για να της πει πως του λείπει; Τι νόημα έχει;
Καλά τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά δεν μπορούν να απαλύνουν την μοναξιά. Δεν καλύπτουν το κενό που νιώθεις, ούτε σου κάνουν μια αγκαλιά, όταν την χρειάζεσαι.

Έχουν περάσει τρία χρόνια και αυτήν ακόμη επιμένει. Είχε κάποιες σχέσεις, μα κανείς δεν μπόρεσε να αναπληρώσει το δικό του κενό. Κανένας δεν κατάφερε να την γεμίσει, όσο αυτός. Για άλλη μια φορά, παίρνει το ποδήλατο της και κατευθύνεται στην ερημική παραλία, στην άκρη του νησιού. Την δική τους παραλία. Εκεί που τον γνώρισε. Εκεί, που για πρώτη φορά, κοίταξαν μαζί το φεγγάρι. Στην παραλία που έγινε δική του, σωματικά και ψυχικά.

Διαβάστε επίσης  Δεν υπάρχει λογική στην ηδονή και στον έρωτα
Advertising

Advertisements
Ad 14

Απλώνει το υπόστρωμα και ξαπλώνει κάτω από τον καυτό ήλιο. Τα δάκρυα της, έχουν στερέψει πια, αλλά οι αναμνήσεις, δεν έχουν ξεθωριάσει. Βγάζει από την τσάντα την φωτογραφία, που τόσο χρόνια κουβαλάει μαζί της. Τον κοιτά και του χαμογελά στοργικά. Πόσο πολύ θα ήθελε να ξαναδεί τα μάτια του. Να ακούσει το γάργαρο γέλιο του, για μια ακόμη φορά.  Άραγε την θυμάται ακόμη; Πονάει και αυτός όσα και εκείνη;  Θα ήθελε άραγε να την δει;  Λένε ότι η δύναμη της αγάπης, είναι τεράστια, πιστεύει άραγε και εκείνος σε αυτήν; Όλα αυτά τα ερωτήματα τρύπωσαν στο μυαλό της και δάκρυα κύλησαν από τα αμυγδαλωτά της μάτια.

Έτσι πέρναγαν οι μέρες, μελαγχολικά και ήσυχα. Έτσι, πέρασαν άλλα δύο χρόνια. Τώρα, είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν και οι μνήμες τις, αλλά όχι η αγάπη που ένιωσε. Ήταν μόνο δύο μήνες να πάρει! Γιατί έπρεπε να ζει έτσι; Σκεφτόταν συχνά, αλλά όταν θυμόταν την λάμψη των ματιών του, έπαιρνε όλες τις απαντήσεις που έψαχνε.

Είχε ήλιο εκείνη την μέρα, κατέβηκε στο λιμάνι του νησιού, για να επισκεφτεί το μαγαζί της φίλης της. Το πλοίο έφτασε και οι τουρίστες ξεχύθηκαν στον νησί. Κοίταξε στιγμιαία την αποβάθρα και γύρισε πάλι το κεφάλι της. Ωστόσο, κάτι την ωθούσε να κοιτάξει ξανά. Σαν να την καλούσε κάποιος. Γύρισε το σώμα της, και εστίασε στους επισκέπτες του νησιού. Τότε, τον είδε. Αναγνώρισε τα μάτια του μέσα στο πλήθος και έτρεξε κοντά του. “Αν έχει οικογένεια;”, “Αν δεν σε θυμηθεί;”, “Αν δεν ήρθε για εσένα;” Σκεφτόταν όσο έτρεχε κοντά του, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει. Η αύρα του, την καλούσε κοντά του και αυτή θα διεκδικούσε ξανά την αγκαλιά του, με κάθε κόστος.

Διαβάστε επίσης  Επιλογή μιας σχέσης. Από την Αγγελική Μαρία Κασταμούλα

Φτάνει δίπλα του και τα βλέμματά τους κλειδώνουν. Το άρωμά του τρυπάει τα ρουθούνια της και το χαμόγελό του, την φωνάζει κοντά του. Πέφτει πάνω του και τον φιλά παθιασμένα. Αυτός, την κλείνει στην αγκαλιά του, και εισπνέει τη μυρωδιά των μαλλιών της. Πόσο πολύ του έλειψε, διάολε!

Advertising

Οι μέρες, γίνονται βδομάδες και αυτές με την σειρά τους χρόνια. Αυτοί οι δύο όμως, είναι αχώριστοι. Την ημέρα που ειδώθηκαν ξανά μέσα στο πλήθος, έδωσαν άηχους όρκους, να μείνουν για πάντα μαζί. Έτσι και έγινε! Κανείς δεν τους χώρισε, κανείς δεν μπήκε εμπόδιο. Έζησαν μαζί στο νησί, που τόσο πολύ τους ένωσε. Φτωχικά, μα με πολύ αγάπη, κατάφεραν να νικήσουν όλα τα εμπόδια.

Η ιστορία της Λίζας και του Jamie, γράφτηκε για να μας θυμίσει την δύναμη της αγάπης! Δεν έχει σημασία πόσο ξέρεις τον άλλον. Δεν μετράει αν πληρείτε τις προϋποθέσεις, ή αν έχετε πολλούς που διαφωνούν με την σχέση σας.  Αυτό που μένει, είναι η ευτυχία. Αν αγαπάς κάποιον ειλικρινά, μην στεναχωρηθείς που έφυγε, αλλά να θυμώσεις, αν δεν γυρίσει. Πάλεψε για αυτά που σε κάνουν χαρούμενο και η δύναμη της αγάπης είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα αφήσει κανέναν να σε κερδίσει. Ούτε καν τον χρόνο!

Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Μπιμπούδη

Advertising

Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα

 

Εγωίστρια, ονειροπόλα και νευρική, λατρεύω τη Σαμοθράκη, το μπέργκερ, τις νεράιδες και το τσίπουρο. Ζω για να τραγουδάω και να ζωγραφίζω και παθιάζομαι με τα βιβλία, φτάνοντας σε σημείο εθισμού!

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα; Διαφορετικές
Από πού πήραν το όνομα τους βουνά της Ελλάδας

Από πού πήραν το όνομα τους βουνά της Ελλάδας

Ο Ελλαδικός χώρος είναι ένα μεγάλο πανόραμα μυθικών και ιστορικών