Κοιτάζοντας απ’ το παράθυρό μου

-Στη Χ.-

Ψυχή μου.

Άλλη μια ημέρα που τελειώνει και είμαστε μακριά, άλλη μια μέρα που κοιτάζω από το παράθυρό μου και βλέπω στα φώτα της πόλης τα μάτια σου. «Τουλάχιστον βλέπουμε τον ίδιο ουρανό» σκέφτομαι, καθώς ανοίγω το σημειωματάριο για να σου γράψω για άλλη μία φορά λίγες σειρές απ’ αυτά που αισθάνομαι. Συναισθήματα που αν κάτσω να σου τα καταγράψω λεπτομερώς, δε θα μου φτάσει η ετήσια παραγωγή μιας βιομηχανίας χάρτου και μίας στυλό!

Advertisements

Έχω να σε δω καιρό, μα η μορφή σου είναι πάντα εδώ. Στη μέρα, τη νύχτα μου, την ώρα που δουλεύω, γράφω ή διαβάζω. Ειδικά εκείνες τις στιγμές που αισθάνομαι τόσο κουρασμένος από τη δουλειά ή τα προβλήματα της δικής μου καθημερινότητας, ανοίγω πάλι το σημειωματάριο στη σελίδα που μου έγραψες εσύ κάτι. Κι αμέσως ξεχνώ καθετί που με ταλαιπωρεί, και στο μυαλό μου έρχονται οι στιγμές που περάσαμε μαζί. Αυτές οι λίγες, αυτές οι σημαντικές…

«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δε συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες» είπε κάποτε ο Λένιν. Κάπως έτσι έγινε και τότε που σε γνώρισα. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάλαβα πως μαζί σου είναι διαφορετικά, πως δε μοιάζεις με καμία, και πως κοντά σου ένιωσα συναισθήματα που δεν ένιωσα ποτέ μου με τέτοια ένταση. Πράγματα δηλαδή ,που ποτέ μου δεν είχα αισθανθεί επί χρόνια…

Γι’ αυτό κι όλες αυτές οι αράδες που μετατρέπονται πρώτα σε παραγράφους, και μετά σε κείμενα. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να σου περιγράψω ένα μέρος από το τι υπάρχει μέσα μου, το τι σκέφτεται το χυλωμένο αυτό κουρκούτι που έχω για μυαλό. Με λίγα λόγια, σου μεταφέρω μέσω του γραπτού λόγου αυτά που δεν είχα την ευκαιρία να σου πω τις στιγμές που ήμουν κοντά σου.

Κι έτσι, ξανακοιτώ το παράθυρό μου, και για άλλη μια φορά αντικρίζω τη μορφή σου. Κλείνω το σημειωματάριο και ανάβω τσιγάρο. Θα κλείσω το γράμμα αυτό με ένα ποίημα του Νazim Hikmet, κι ένα τουρκικό τραγούδι του Υasar Kurt. Σου τ’ αφιερώνω, κι απόψε θα σε ονειρευτώ πάλι μέσα από τον καπνό μου…

27 ΟΚΤΩΒΡΗ 1945

Μισό μήλο εμείς,

άλλο μισό ο απέραντος κόσμος.

Μισό μήλο εμείς,

Advertising

άλλο μισό οι άνθρωποι.

Μισό μήλο εσύ,

άλλο μισό εγώ.

Εμείς…

Advertising