«Προσπάθησα λοιπόν να σε ξεχάσω»

προσπάθησα λοιπόν να σε ξεχάσω
«Προσπάθησα λοιπόν να σε ξεχάσω»
Η προσπάθεια μετράει. Έτσι δε λένε; Εγώ προσπάθησα, ειλικρινά. Και το τηλέφωνό μου έκλεισα και όταν το άνοιξα έσβησα το δικό σου. Το οτι το ξέρω απ΄έξω δε μετράει. Το έσβησα. Και τις φωτογραφίες σου έσκισα και τις δικές μας. Και τα πράγματά σου. Και εκείνα δεν υπάρχουν πλέον στο σπίτι μου. Τίποτα που σε θυμίζει δεν υπάρχει πλέον στο σπίτι μου πέρα από τη θύμησή σου. «Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Ναι όσο χαζό και αν ακούγεται το μόνο που σε θυμίζει είναι η χαραγμένη σου μορφή ανεξίτηλα στη μνήμη μου.

Καλύτερα να είχα κρατήσει όλα τα παραπάνω αλλά να μη θυμάμαι. Θα μου πεις τι να ξεχάσω και πως μπορώ να σε ξεχάσω; Είναι τόσο δύσκολο. Όταν τα πράγματα σου έφυγαν από το σπίτι μου στεναχωρήθηκα τόσο πολύ. Δεν είναι ότι δένομαι με αντικείμενα γενικά, αλλά κάθε τι δικό σου είχε γίνει ένα κομμάτι μου. Σε κάθε τριαντάφυλλο αποξηραμένο πλέον που έπεφτε στη μεγάλη πράσινη σακούλα, έπεφτε και ένα κομμάτι του εαυτού μου. Τρεις μέρες την κράτησα στο σπίτι μου με όλα τα άψυχα αντικείμενα μέσα της και το πιο βαρύ άψυχο εγώ μου.

Την είχα ακουμπισμένη εκεί δίπλα στην πόρτα έτοιμη να φύγει κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι. Μα τι λέω πάλι; Αφού εγώ δε βγαίνω από το σπίτι εδώ και τρεις μέρες. Μόνο τα σκουπίδια έβγαλα, μα τα πιο «βρώμικα» τα κράτησα σπίτι μου.
Την τέταρτη μέρα ασυναίσθητα τα πήρα μαζί μου. Δε φανταζόμουν ποτέ οτι θα έκλαιγα ενώ θα έβγαζα σκουπίδια.

Διαβάστε επίσης  Μνήμη: ο μαγικός αριθμός 7 συν-πλην 2

Το γεγονός πως βγήκαν από το σπίτι μου δε σημαίνει πως βγήκαν από την ψυχή μου, ούτε το μυαλό μου. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια που βρισκόμασταν όταν μου έδινες το κάθε τι.
Επόμενο βήμα ήταν η διαγραφή όλων των φωτογραφιών μας από τον υπολογιστή. Λύγισα καρδιά μου. Τις έβλεπα και δεν τολμούσα να τις σβήσω, δεν άντεχα. Ευχόμουν να σταματήσω να θυμάμαι με έναν τρόπο μαγικό, χωρίς προσπάθεια και χωρίς πόνο. Όμως εγώ πόνεσα, και προσπάθησα και δεν τα κατάφερα. Η λύση που έδωσα σε αυτό ήταν να τις καταχωνιάσω σε τόσους φακέλους ώστε να «κουράζομαι» και να μη τις ανοίγω τελικά.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Όλα ηρέμησαν και εγώ άλλαξα την καθημερινότητά μου. Δεν περίμενα τηλέφωνό σου μέσα στη μέρα και αυτό με ανακούφιζε κάπως αλλά ταυτόχρονα με έθλιβε. Παρόλα αυτά δεν επέτρεψα να με επηρεάζει. Όλα έπαιρναν το δρόμο τους ξανά και εγώ γινόμουν όπως πριν σε γνωρίσω. Κλεινόμουν στον εαυτό μου και μου άρεσε. Απομακρυνόμουν από όλα και όλους και ένιωθα καλύτερα. Όλα άλλαζαν και εγώ ακολουθούσα.

Είχα ξεχάσει τον αναπτήρα σου στο τραπεζάκι. Ξέμεινε από το τελευταίο σου βράδυ εδώ. Το βράδυ που καθόσουν στον καναπέ και εγώ σε έβλεπα να καπνίζεις ενώ καθόμουν στο κρεβάτι. Και όλα ξεκίνησαν πάλι από την αρχή.
Έψαχνα απεγνωσμένα να βρω κάτι να σε θυμίζει. Να αγγίξω κάτι που είχες κρατήσει. Δε βρήκα τίποτα. Τίποτα πέρα από εκείνο το χαρτάκι που είχα κρατήσει. Εκείνη η μικρή ΙΟΝ που μου έδωσες στην πρώτη μας βόλτα. Αυτό δεν το πέταξα. Θα ήταν σα να πετάω την αρχή μας. Τώρα βέβαια σκέφτομαι μήπως να το έβαζα και αυτό σε μια πράσινη σακούλα για να κάνουμε μια νέα αρχή;

Διαβάστε επίσης  "Ακατάλληλοι" και "κατάλληλοι" γονείς...

Περιττές σκέψεις κάνω πάλι. Πάντως εγώ προσπάθησα να σε ξεχάσω και δεν τα κατάφερα.
Μέχρι στιγμής…

Το όνομά μου Αρετή-Ειρήνη(παρόλο που στο 2ο δεν ακούω ποτέ).Καταγόμενη από την πανέμορφη Λιβαδειά.
Φοιτήτρια του τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας στην Κέρκυρα!
Μεγάλη αγάπη για τη φωτογραφία όπως και για τη λογοτεχνία και την ποίηση.
Δεν υπάρχει στιγμή της ημέρας που να μην ακούω μουσική με ιδιαίτερη αδυναμία στην Ελληνική!

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

5 υπέροχοι προορισμοί για το Σαββατοκύριακο

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από μικρές, κοντινές και
Inland Empire

«Inland Empire»: Το αινιγματικό «κύκνειο άσμα» του David Lynch

Αν και το «Mullholand Drive» χαρακτηρίστηκε ως μια από τις