Δεν προλαβαίνω να καθίσω στον καναπέ κι έρχεται η τρίχρονη ανιψιά μου με την πλαστελίνη στο χέρι ζητώντας να της φτιάξω έναν μικρό άνθρωπο «κοίτα να δεις σκέφτομαι πως έχω μια ευκαιρία να πλάσω ένα πρότυπο στα μάτια ενός τρίχρονου παιδιού». Να δημιουργήσω μια ιδέα που μπορεί να τη σημαδέψει για μια ολόκληρη ζωή. Καλούπια θαρρώ λέγονται και πολλές φορές μας τα διδάσκουν από πολύ μικρή ηλικία.
Έχει γεμίσει η τηλεόραση ξανθές κούκλες που παπαγαλίζουν ό,τι τους γράφουν, πρότυπα από ψεύτικους ανθρώπους, διαφημίζουν τις τέλειες αναλογίες δημιουργώντας κόμπλεξ στο μυαλό πολλών ατόμων. Διαφημίσεις, εικόνες, μάρκετινγκ, όλα αυτά θέλουν να περάσουν μηνύματα του “τέλειου” σώματος ή χαρακτήρα. Μας εκθειάζουν προϊόντα και συμπεριφορές.
Τελικά υπάρχει ο τέλειος άνθρωπος; Το αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές και πιο παλιά ένιωθα άσχημα γιατί δεν είχα τα κιλά όπως αρμόζει η κοινωνία μας, ένιωθα παρείσακτη στην ίδια μου τη ζωή. Ξέρω πολλοί νιώθετε έτσι μα υπάρχει ένα μυστικό, η κοινωνία δεν είναι, αλλά ούτε πλησιάζει το τέλειο. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να σας πείσουν το αντίθετο το κάνουν γιατί είναι η δουλειά τους, όλοι είμαστε τέλειοι με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Και μην αφήνετε κανέναν να σας πείσει για το αντίθετο.
Δεν έχουν σημασία τα κιλά, τα μαλλιά, τα μάτια, το χρώμα δέρματος, το ύψος ακόμα και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ή οι σεξουαλικές προτιμήσεις, να αγαπάτε τον εαυτό σας όπως ακριβώς είστε, γιατί είστε μοναδικοί. Αφήστε τα τέλεια καλούπια για τους δήθεν και δεχτείτε αυτό που υπάρχει κι απλά γίνετε ό,τι καλύτερο εσείς επιθυμείτε. Σε μια ψεύτικη κοινωνία να είστε ό,τι πιο αληθινό μπορείτε.
Μη σας τρομάζει η ιδέα του αληθινού, γνωρίστε τον εαυτό σας, γίνετε φίλοι γιατί πορεύεστε μαζί για ολόκληρη ζωή γιατί η ψυχή δε φτιάχτηκε για να μπαίνει σε καλούπια, το οφείλεις σε σένα και μόνο αφήστε τα καλούπια για τους μάστορες γιατί όπως είπε κι ο Oscar Wilde:«Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι» σε αυτό το θέατρο που λέμε ζωή.
