Φυγή- αναψυχή, αναψυχή – φυγή…..
Φυγή- αναψυχή, αναψυχή – φυγή….. αυτές οι δύο λέξεις για κάποιον λόγο μπερδεύουν τα νοήματά τους αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου. Μια μονότονη, μονοκόμματη ακόμη εβδομάδα τελειώνει και έχω σκεφτεί πολλές φορές αν θα μπορούσα να την επαναλάβω για να διαπιστώσω αν κάτι θα άλλαζε και με ποιόν τρόπο ίσως. Όμως η ζωή επιστροφές δε δέχεται, οπότε στις ώρες που απομένουν είπα να εκμεταλλευτώ τις στιγμές εκείνες πριν η Δευτέρα έρθει ξανά. Άσε που πάντα είχα την άποψη πως η καλή ενέργεια που έπεται, προϋποθέτει πρόληψη σε δράση. Πόσες φορές άλλωστε φαντάζομαι κάτι όμορφο πριν κοιμηθώ τόσο για να με αποπάρει ο ύπνος όσο και για να προκαλέσω όμορφα όνειρα. Πόσες πάλι φορές ξαναζώ στο νου τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου για να δω τα θέλω που πρέπει να κυνηγήσω αλλά και να εκτιμήσω όσα ο Θεός μου έστειλε. Είναι και άλλες τόσες οι στιγμές που έχω ετοιμάσει την ιδέα του ταξιδιού μες στο μυαλό μου, έχω με μια μόνο σκέψη φτιάξει βαλίτσες, έχω ήδη μπει στο αεροπλάνο και μάλιστα έχω διαλέξει τον πιο μοναδικό και μαγικό προορισμό που θα μπορούσα ή και δε θα μπορούσα. Κάπως έτσι έχω αποφασίσει σήμερα να επιχειρήσω την γνωστή από παλιά επίσκεψη στο αεροδρόμιο. Συνηθίζω να βρίσκω κάποιο λόγο για αφορμή της επίσκεψής μου αλλά στ’ αλήθεια αυτό είναι ένα τεράστιο άλλοθι.
Το άλλοθι μου σήμερα
Το άλλοθι μου σήμερα είναι ψώνια σε καλλυντικά. Αγαπημένη γυναικεία συνήθεια, λατρεμένη επιλογή για όλες μας ακόμη και αν η τσέπη σου αντέχει μόνο ένα ζωηρό φούξια κραγιόν. Βέβαια χωρίς εισιτήριο η πρόσβαση είναι περιορισμένη και προφανώς και οι επιλογές. Χρόνια πριν επισκεπτόμουν το αεροδρόμιο με τα υπέροχα, αγόρια μου, μικρά τότε, απλά για Burger και χάζεμα από τη τζαμαρία τα αεροπλάνα να ετοιμάζονται για απογείωση. Η προσγείωση δε θυμάμαι ποτέ να μας ενδιέφερε. Μας ενδιέφερε το ταξίδι και ας μη φτάναμε ποτέ πουθενά. Κάθε πτήση, ένα όνειρο, μία φαντασίωση, ένας φανταστικός προορισμός και σχέδια για το πραγματικό ταξίδι όταν θα έφτανε η ώρα του. Μεγάλη αξία είχε επίσης η ώρα στο αμάξι μέχρι να αφιχθούμε στο αεροδρόμιο. Εκεί η κουβέντα επικεντρωνόταν στο …… “ λες;”, “λες να δούμε, τούτο, κείνο, λες να μας πλησίαζε μια κομψή αεροσυνοδός και να μας πρόσφερε bonus έκπληξη για ρεκόρ επισκέψεων στο αεροδρόμιο, ταξίδι αληθινό;” Πόσο αστεία αλήθεια η φάση!
Σπουδαίας σημασίας ήταν η απόφαση
Σπουδαίας σημασίας επίσης ήταν η απόφαση για την επίσκεψη αυτή μια μέρα πριν και επειδή η λαιμαργία για το όνειρο είναι και λαιμαργία για το φαΐ , θυμάμαι τι ενθουσιασμός υπήρχε που θα τρώγαμε στο μπεργκεράδικο, ένα διεθνές brand, που δεν το έβρισκες στην πόλη. Μια μέρα πριν είχαμε προετοιμάσει όλες μας τις αισθήσεις για το “ανύπαρκτο ταξίδι” και το ζούσαμε αφού είχαμε με περιγραφές και λαχτάρα στη φωνή πλησιάσει τόσο πολύ την μαγεία του, αντίστοιχη με εκείνη του υπαρκτού ταξιδιού. Ακόμη πιο καταπληκτική φυσικά όταν έφτανε η ώρα. Τα αεροπλάνα τελικά μεγαλύτερα, το αεροδρόμιο δαιδάλωδες, οι άνθρωποι πανέμορφοι, οι ώρες λεπτά, τα λεπτά δευτερόλεπτα και τα δευτερόλεπτα ανάσες. Στο ταξίδι είναι υπέροχο να φτιάχνεις βαλίτσες. Δεν είναι το ίδιο να τις κουβαλάς ή να τις αδειάσει και εμείς σε αυτές τις επισκέψεις είχαμε τα χέρια ελαφρά και την καρδιά τόσο ντυμένη. Το δε burger το πιο ζουμερό, λαχταριστό, μεγάλο gourmet burger και φυσικά κινηματογραφικό σνακ μπροστά στο cine παράθυρο και οσκαρική ταινία κουλτούρας με κάτι αεροπλάνα που ετοιμάζονται για πτήση και μικρές φανταστικές ιστορίες άγνωστων επιβατών που μυστηριωδώς διαλέγουν κοινό προορισμό.
Σε αυτήν την εσκεμμένη απόδραση
Σε αυτήν φυσικά την εσκεμμένη απόδραση από την καλουπωμένη καθημερινότητα όπου ο χωροχρόνος δημιουργεί ένα νέο υποσύμπαν μέσα στο αλλοιωμένο από βολέματα σύμπαν μας, η φυγή γίνεται αναψυχή και η αναψυχή φυγή. Οι έννοιες μπερδεύονται μεταξύ τους και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τί σημασία έχει αν τολμήσαμε να φύγουμε από ότι μας κρατάει πίσω στην υποβάθμιση της ψυχικής μας υγείας ή τι σημασία έχει αν επιλέξαμε να ψυχαγωγήσουμε τις αισθήσεις μας αποφεύγοντας να μείνουμε σε χώρους και στιγμές που μας καταπιέζουν, γεμάτα με ανθρώπους και κοινωνικές νόρμες που μας εργαλειοποιούν. Σκοπός είναι να πάμε κάπου που περιφρουρούμαστε από απολαύσεις χωρίς ενοχές και απολογίες. Να βρεθούμε εκεί όπου κανείς δεν μας γνωρίζει αρκετά και όμως συμπάσχει μαζί μας στο όνειρο.
Έτσι ήταν αυτές οι επισκέψεις
Έτσι ήταν αυτές οι επισκέψεις. Μετά από μερικά αληθινά ωστόσο ταξίδια, αυτές οι ημερήσιες οικογενειακές αποδράσεις στο αεροδρόμιο αραίωσαν αρκετά και μυστικά εγώ κρατάω την παράδοση αυτή για τον εαυτό μου. Σε αυτό το μυστικό ο σκοπός είναι και πάλι σταθερά ο ίδιος. Απόδραση από τη ρουτίνα, από τα στενά όρια της ζωής μας και λίγο γεύση από την αίγλη του τουρίστα αναψυχής και σίγουρα όχι του business “tourist”. Φυσικά αυτή η διαφυγή είχε και κι εκείνη το outfit της. Σήμερα φορώ πράσινο, φαρδύ, ψηλοκάβαλο, φούτερ, παντελόνι φόρμας και ίδιο αμάνικο τοπ, ακριβώς στη μέση, ριχτό, πράσινο με βάτες. Λευκά Sneakers με φιάπα, λευκό, ιριδίζον, από γυαλιστερό αδιάβροχο ύφασμα belt bag, κόκκινο φανταχτερό κραγιόν, άλυτα μαλλιά, πρόσωπο πνιγμένο από μπούκλες, τα χέρια στις τσέπες, σκούρα, μεγάλα, ορθογώνια γυαλιά και το πιγούνι ψηλά. Και γιατί φρόντισα να είμαι ομορφότερη; Γιατί απλά θυμήθηκα πως το “ταξίδι” μου επιτρέπει και αυτήν τη δυνατότητα, να γίνομαι καλύτερη.
