
Ο Spider-Man είναι από τα πλέον μεγαλύτερα κινηματογραφικά franchises στον κόσμο. Με το πρόσφατο trailer για το No Way Home να ρίχνει το ίντερνετ, είναι ασφαλές να πούμε πως ο άνθρωπος αράχνη βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Όλοι μας έχουμε δει κάποιο παιδί να προσποιείται ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι έχουμε προσποιηθεί να πετάμε με τους φανταστικούς μας ιστούς από κτίριο σε κτίριο, σκίζοντας τους ουρανούς της Νέας Υόρκης.
Αν και η πρώτη εμφάνιση του ήρωα ήταν το μακρινό 1962, η φήμη του δεν θα φτάσει στο απόγειο της μέχρι το 2002. Υπεύθυνος γι’ αυτό ο Sam Raimi, σκηνοθέτης της τριλογίας Spider-Man, από το 2002 μέχρι και το 2007. Οι ταινίες θα συγκεντρώσουν συνολικά πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια δολλάρια στο παγκόσμιο box office, με σχετικά θετικές κριτικές. Πιο σημαντική από την εισπρακτική επιτυχία είναι, βέβαια, είναι η επίδραση που είχε στην ποπ κουλτούρα στο σύνολο της. Ξαφνικά οι σούπερ ήρωες δεν παρέμεναν στους κύκλους μερικών εκλεκτών φανς των κόμιξ. Είχαν κατακτήσει πλέον το mainstream.
Εν αναμονή του No Way Home, στο οποίο ελπίζουμε σε επιστροφή του αγαπημένου Tobey Maguire, ας δούμε τους λόγους που κάνουν αυτή την τριλογία αξεπέραστη.
1. Ήταν μία τριλογία με ψυχή και σεβασμό για τα κόμιξ
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς αναλογιζόμενος το original Spider-Man trilogy είναι το πόσο διασκεδαστικές είναι. O Raimi κατάφερε να πλάσει έναν κόσμο “ανοιχτό” για όλους. Από την μία προσβάσιμο σε αυτούς γνώριζαν τον ήρωα και την φιλμογραφία του Raimi για πρώτη φορά. Από την άλλη, πρόσφερε αρκετές ματιές για φανς τόσο του αρχικού υλικού όσο και των ταινιών του γενικότερα. Πλάνα τραβηγμένα κατευθείαν από τις σελίδες των κόμιξ, μικρές αναφορές σε άλλους ήρωες αλλά και διακριτικές νότες τρόμου συνθέτουν το πλεκτό της τριλογίας. Και το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό.

Έχει πετύχει την χρυσή τομή μεταξύ δράματος και ηρωικής δράσης. Οι σκηνές δράσης είναι συναρπαστικές, με μία μίξη μεταξύ cgi και πρακτικής χορογραφίας. Κι ενώ περιμένουμε την επόμενη σκηνή δράσης, μαρτυρούμε την μάχη του Peter Parker μεταξύ δύναμης και ευθύνης. Μπορεί πλέον να είναι στερεότυπο σε τέτοιου είδους ταινίες, αλλά είναι η ταινία που γέννησε αυτόν τον κανόνα.
2. Ο χαρισματικός Tobey Maguire
Λίγα μπορούν να ειπωθούν για το take του Tobey Maguire ως Spider-Man. Μπορεί με την εμφάνιση του να μην πείθει ως έφηβος (ήταν 26 ετών στο πρώτο φιλμ), μα καταφέρνει να δώσει έναν σύνθετο Peter Parker. Είναι ένας περίεργος έφηβος, σχεδόν αντικοινωνικός, που προτιμά την επιστήμη από το ποδόσφαιρο και τα αμάξια. Δυσκολεύεται να μιλήσει στην γειτόνισσα του Mary Jane, που του αρέσει από όταν ήταν παιδιά, και δέχεται bullying.
Ακόμα και όταν θα τσιμπηθεί από την αράχνη και γίνει ο ήρωας που όλοι ξέρουμε δεν θα ξεπεράσει ως δια μαγείας αυτά τα θέματα. Ακόμα είναι αδέξιος και ντρέπεται μπροστά στα κορίτσια. Ακόμα του αρέσει η επιστήμη και μισεί το ποδόσφαιρο. Μα έχει στον πυρήνα του μία ηθική υποχρέωση (στον εαυτό του; στον θείο Μπεν;) και κινείται με βάση αυτή. Μπορεί καθώς εξελίσσεται η τριλογία να εξελίσσεται και ο ίδιος ως άτομο, αλλά δεν γίνεται από την μία στιγμή στην άλλη. Μαθαίνει μέσω των δοκιμασιών του και των μαχών του τόσο με τους εχθρούς όσο και με τον ίδιο του τον εαυτό.
Βέβαια, όλοι θυμόμαστε τον emo phase Peter Parker του Spider-Man 3. Όσο λιγότερα ειπωθούν γι’ αυτό τόσο το καλύτερο. Ας αρκεστούμε να πούμε πως είναι ίνδαλμα για όλους τους λάθος λόγους. Προχωράμε.
3. Οι καλογραμμένοι (περισσότεροι) villains.
Είναι διαδεδομένη η έκφραση πως ένας ήρωας είναι όσο καλλογραμμένος όσο ο εχθρός του. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και στις τρεις ταινίες (σχεδόν). Ο Green Goblin του Willem Dafoe και ο Doc Ock του Alfred Molina είναι από τους πιο διασκεδαστικούς αλλά και τραγικούς comic book villains της μεγάλης οθόνης. Και οι δύο τους λειτουργούν σαν μέντορες του Peter που όμως καταχράζονται την μεγάλη δύναμη που έχουν. Χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να εκδικηθούν αυτούς που τους αδίκησαν και να βγάλουν από την μέση τον Spider-Man. Στο τέλος και οι δύο θα χαθούν αφού έχουν ανακαλύψει την ταυτότητα του Peter. Ειδικά στην περίπτωση του Spider-Man 2 και του Doc Ock, εκείνος θα δει την “βλασφημία” του και θα εξιλεωθεί σώζωντας την πόλη με την αυτοθυσία του. Και οι δύο αναμένονται να επιστρέψουν στο No Way Home, ως μέρος του multiverse.

Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το 3ο μέρος της τριλογίας, το (κυριολεκτικά) μαύρο πρόβατο όπου έχουμε 3 villains (ή και 4 αν θεωρήσουμε τον ίδιο τον Spider-Man). Όπως είναι φυσικό κανείς τους δεν ξεδιπλώνεται αρκετά λόγω του περιορισμένου χρόνου και χαραμίζονται στην ίδια ταινία. Ο Venom, για του οποίου την δημιουργία ευθύνεται ο ίδιος ο Peter, βγαίνει ως γκρινιάρης και μη απειλητικός. O New Goblin, γιος του αρχικού Green Goblin αν και έχει μεγαλύτερο arc που εκτείνεται και στις τρεις ταινίες περνά αδιάφορος καθώς δεν εμφανίζεται παρό σε μία μόνο σκηνή. Ο Black Spider-Man μας χάρισε απίστευτα memes οπότε συγχωρείται (…ίσως και όχι). Μοναδική εξαίρεση του όλου εγχειρήματος είναι ο Sandman. Mε μία ιστορία που τον καθιστά τραγικό ήρωα που προσπαθεί να σώσει την κόρη του και η σύνδεση του με το παρελθόν του Peter, τον ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο.
4. Ο J. Jonah Jameson του J. K. Simmons
Δεν χρειάζονται λόγια σε αυτή την περίπτωση. Το κωμικό timing, οι εκφράσεις και το γέλιο έχουν ανυψώσει την ερμηνεία. Ήταν τόσο δημοφιλής που έπαιξε τον ίδιο χαρακτήρα στην νέα σειρά Spider-Man, αποκαλύπτωντας πως την ταυτότητα του ήρωα μας στον κόσμο. Απολαύστε τον.
5. Τα οπτικά εφέ και η στολή
Για να παραλλάξουμε λίγο το γνωστό ρητό: “Με μεγάλο μπάτζετ έρχονται και μεγάλα οπτικά εφέ.” Κι έτσι γίνεται και σε αυτή την τριλογία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα εφέ είναι άψογα ακόμα και με σημερινά στάνταρ. Από τα μηχανικά πλοκάμια του Doc Ock, στα άλματα του Spider-Man μεταξύ των αυτοκινήτων στην Times Square, οι κινήσεις φαίνονται φυσικές, ρυθμικές και γεμάτες ένταση. Ας κρατήσουμε ότι έχει περάσει σχεδόν μία εικοσαετία από την πρώτη ταινία.
Για την στολή λίγα μπορεί να πει κανείς χωρίς να πλατιάσει. Είναι πιστή στο αρχικό σχέδιο, με τονισμένους τους ιστούς που της δίνουν ένα μοναδικό αίσθημα. Μία εικόνα είναι ίση με χίλιες λέξεις, οπότε ορίστε.

6. Τα memes
Κι εδώ ήρθε η ώρα της τρίτης ταινίας να λάμψει. Σε αυτό τον τομέα έχει προσφέρει τα περισσότερα στην ποπ κουλτούρα από τις άλλες δύο μαζί. Από τον χορό του emo Peter Parker, στο ενοίκιο του κ. Ditkovich, στους σωλήνες που εξολόθρευσαν τον Venom. Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε τις προσφορές των άλλων δύο σε αυτόν τον τομέα, όπως την μάχη του Peter με τον Bonesaw από το Spider-Man 1 ή το “Pizza Time” του Spider-Man 2.
Όσα χρόνια και να περάσουν o Spider-Man του Sam Raimi θα παραμένει ζωντανός στις μνήμες των φανς οπου μεγάλωσαν με αυτές. Αν πήραμε κάτι από το τρέιλερ του No Way Home, αυτό είναι μία ελπίδα ότι θα ξαναδούμε τον Tobey Maguire να αντιμετωπίζει του παλιούς του γνώριμους κακούς. Λίγοι μόνο μήνες έμειναν μέχρι τον Δεκέμβριο και ευχόμαστε να ξανακούσουμε την έκφραση “I’m gonna throw some dirt in your eye”.