Το Χάμιλτον, είναι ένα μιούζικαλ γνωστό σε ολόκληρη την Αμερικανική ήπειρο, το οποίο έγραψε ο Λιν-Μάνουελ Μιράντα, ο άνθρωπος-ιδιοφυία του Μπρόντγουει. Κάνοντας το ντεμπούτο του στο πιο γνωστό θέατρο της Αμερικής, συγκλόνισε τα πλήθη και αργότερα, το 2020, μαγνητοσκοπήθηκε για να μπορέσουν να το δουν στις οθόνες τους οι υπόλοιποι λάτρεις- και μη- των μιούζικαλ.
Ο δημιουργός
Ο Λίν-Μανουέλ Μιράντα, ξεκίνησε να γράφει μιούζικαλ από τα παιδικά του χρόνια. Το πρώτο του μιούζικαλ ολοκληρώθηκε όσο ήταν φοιτητής, το 1999, ονόματι Σε μια γειτονιά της Νέας Υόρκης (In The Heights), βασιζόμενο στο ομώνυμο βιβλίο. Αυτό ήταν ένα από τα πολλά μιούζικαλ που έγραψε τότε, με ιδιαίτερες νότες ελεύθερου ραπ και χορευτικών σάλσα, στοιχεία που έγιναν το σήμα κατατεθέν του στο υπόλοιπο της καριέρας του. Το Σε μια γειτονιά της Νέας Υόρκης αποτέλεσε άλλωστε και το πρώτο του μιούζικαλ που μπήκε στο Μπρόντγουεϊ, το 2008. Ο Λιν-Μανουέλ απέσπασε πολλαπλά βραβεία όχι μόνο για τα τραγούδια αλλά και την ερμηνεία του στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αργότερα δούλεψε σε διάφορες παραγωγές Μπρόντγουεϊ, δουλεύοντας παράλληλα στο σχολείο από το οποίο αποφοίτησε ως δάσκαλος και γράφοντας κριτικές για το Μανχάταν Τάιμς, συνθέτοντας ενίοτε μουσική για διαφημιστικά. Το καλοκαίρι του 2008 ωστόσο, διαβάζοντας την βιογραφία του Αλεξάντερ Χάμιλτον, εμπνεύστηκε να γράψει ραπ κομμάτια πάνω στην ζωή του, μελετώντας με προσοχή το κάθε κομμάτι. Αυτή άλλωστε ήταν και η κίνηση που απογείωσε την καριέρα του Λιν-Μανουέλ Μιράντα, που τον έκανε γνωστό και εκτός των Η.Π.Α.
Το μιούζικαλ
Ο λόγος που η σημερινή πρόταση είναι αυτό το μιούζικαλ, δεν είναι επειδή τα τραγούδια είναι πιασάρικα, ούτε γιατί υπάρχει μια τρομερή ιστορία αγάπης που μας κάνει να δακρύζουμε, πάνω στην ζάλη μας από τα τραγούδια, στο τέλος. Είναι επειδή είναι από μόνο του ένα μάθημα ιστορίας για τα πρώτα βήματα της Αμερικής. Ίσως σαν κράτος ή πολιτισμός να μην μετράει εκατοντάδες χρόνια, αλλά και πάλι αξίζει να μάθουμε την ιστορία του. Η ταραχώδης ζωή λοιπόν και ο ταραχώδης θάνατος στα 42 του έτη του Αλεξάντερ Χάμιλτον λοιπόν, είναι ο τρόπος. Το έργο χωρίζεται σε δύο πράξεις, στις οποίες ο ίδιος ο πρωταγωνιστής διηγείται την ζωή του, ως μέρος της Αμερικανικής Επανάστασης, ως σύζυγος της Ελίζαμπεθ Σκάιλερ, ως δικηγόρος και ως υπουργός οικονομικών του νεοσύστατου τότε κράτους. Σε όλες τις πράξεις υπάρχει μουσική υπόκρουση, μελετημένη ακριβώς για να σκιαγραφεί και να συνοδεύει την αφήγηση, ίσως η πιο καλομελετημένη υπόκρουση στην ιστορία των μιούζικαλ. Για αυτό άλλωστε δεν χρειάζεται να είστε λάτρης του είδους για να παρακολουθήσετε το συγκεκριμένο έργο. Το σύγχρονο στοιχείο είναι πανταχού παρόν, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα μείγμα σύγχρονων και παλαιών συστατικών που κάνει τον θεατή να προσέχει μέχρι το τέλος. Για αυτό άλλωστε ο ίδιος ο πατέρας του μιούζικαλ αυτού το χαρακτήρισε ως μια παράσταση «Για την Αμερική του τότε, από την Αμερική του σήμερα».
Γιατί αξίζει να το δούμε;
Το Χάμιλτον δεν είναι απλά μιούζικαλ, είναι φαινόμενο, είναι μέρος της κουλτούρας της Αμερικής. Καθώς διηγούνταν την ιστορία, έγραφε και το ίδιο ιστορία με την σειρά του. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς λάτρης των μιούζικαλ για να το δει, γιατί απέχει εξαιρετικά πολύ από ένα συμβατικό φιλμ, ή παράσταση τέτοιου είδους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός πως μπόρεσε αυτό το μιούζικαλ να φτάσει στις οθόνες μας, έστω και πέντε χρόνια μετά την αρχική εμφάνιση του στο Μπρόντγουεϊ. Ο ιδιαίτερος τρόπος αφήγησης, η ένταξη του ραπ στο Μπρόντγουει, το όραμα του Λιν-Μανουέλ για το πάντρεμα του νέου και του παλιού και εκατομμύρια κόσμος που έχουν ακούσει το άλμπουμ με τα τραγούδια του στις πλατφόρμες αναμετάδοσης μουσικής το καθιστούν απόλυτα πρωτοποριακό, μαγευτικό και μοναδικό.