Καθώς ένα από τα εμπόδια που εμφανίζονται ανάμεσα μας και στην θέαση ταινιών είναι ο χρόνος, θα ήθελα να προτείνω τρεις ταινίες μικρού μήκους, που, μετά από εκτενή έρευνα, αξίζουν πραγματικά να τις δει κανείς. Μας κάνουν να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να βγαίνουμε από την καθημερινότητα μας χωρίς όμως να χρειάζεται να αφιερώσουμε δυόμιση ή τρεις ώρες από την ημέρα μας. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι στηρίζουμε τον νέο ελληνικό κινηματογράφο, για τον οποίο όχι απλώς ακούγονται αρνητικά σχόλια, αλλά πολύς κόσμος έχει χάσει την πίστη του σε αυτόν, και δίνοντας του ελάχιστες ευκαιρίες, αναφέρεται συχνά πως “πεθαίνει”. Οι ακόλουθες ταινίες λοιπόν, μας γεμίζουν ελπίδα, θαυμάζοντας την δημιουργικότητα και την δύναμη του οράματος όχι μόνο των σκηνοθετών, αλλά και όλων των συντελεστών τους. Τέλος, είναι εύκολα προσβάσιμες στο ευρύ κοινό, και δεν χρειάζεται κανείς να ψάχνει ώρες για αυτές σε πειρατικά σάιτ ή να ρωτάει αδιάκοπα φίλους και γνωστούς.
1.Τσουλάκια(Hussies) 2022, της Δέσποινας Μαυρίδου
Η πτυχιακή εργασία της Δέσποινας Μαυρίδου, του περιβόητου τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης απέσπασε τα βλέμματα κριτικών επιτροπών και σπουδαστών σε όλη την Ελλάδα. Κάνοντας το ντεμπούτο της στο 7ο Πανόραμα Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου το 2022, κέρδισε, μεταξύ άλλων, τρία βραβεία στο Εθνικό Σπουδαστικό Τμήμα του 45ου Φεστιβάλ Δράμας και νίκησε τον τίτλο καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας Μικρού Μήκους,στα βραβεία Ίρις.
Το ποπ όνειρο της Δέσποινας Μαυρίδου αναφέρεται στην ιστορία δύο αδερφών που απαρτίζουν μια μικρή οικογένεια, και στην αναζήτησή χρημάτων μέσα σε μια νύχτα της ταραχώδους και τραυματισμένης ζωής τους. Πέρα από τα χρήματα διερωτώνται για την ταυτότητα τους, την θέση τους στην κοινωνία, τον μεταξύ τους δεσμό και κυρίως, το παρελθόν και πως αυτό έχει διαμορφώσει τις πολυδιάστατες προσωπικότητες που εν τέλει καταλήγουν στις οθόνες μας.
Έτσι, σε μόλις 29 λεπτά, η Μαυρίδου μας εισαγάγει στο δικό της σύμπαν, πράγμα που ορισμένοι σκηνοθέτες δεν καταφέρνουν να κάνουν ούτε σε δύο ώρες. Ένα έξυπνο σενάριο που αφήνει αρκετά στοιχεία στην φαντασία του θεατή, καταπληκτικό μοντάζ και εξαιρετικά χρώματα, δένουν τον κόσμο των «Hussies», και μας δείχνουν ότι επάξια κέρδισε τα βραβεία του και τις προβολές του στα φεστιβάλ, πόσο μάλλον μια θέση στην φιλμογραφία της ελληνικής πλατφόρμας Cinobo, για έναν χρόνο, έπειτα από ψηφοφορία του κοινού. Πληρεί όλα τα ζητούμενα που έχουμε για μια ταινία μικρού μήκους, καθώς οι χαρακτήρες της στέκονται κωμικά και δραματικά σε μια φαινομενικά απλή σεναριακή γραμμή, κατανοούμε την ψυχολογία τους και δενόμαστε με αυτούς. Η πλοκή ρέει, ο θεατής δεν βαριέται και προβληματίζεται επαρκώς έπειτα, γνωρίζοντας πως έχει δει κάτι πραγματικά που αξίζει τον κόπο από τον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Γιατί, όμως, αξίζει πραγματικά να δει κανείς τα «Τσουλάκια»;
Η αλήθεια είναι πως στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση και στον κινηματογράφο λίγες ταινίες και σειρές αφουγκράζονται πραγματικά τον παλμό των νέων. Ακόμα, παραδόξως, και αυτές που φτιάχνονται από τους ίδιους τους νέους. Τα «Τσουλάκια» , έστω και με πολύ γκλίτερ, στα υποφωτισμένα, γεμάτα αφίσες νέον δωμάτια με δυνατή μουσική αποτυπώνουν τον χρωματιστό εσωτερικό κόσμο των εφήβων, που πολλάκις τον χρωματίζουν σε μια προσπάθεια να επικαλυφθεί η μαυρίλα, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που ενδεχομένως να νιώθουν, στο πιο νευραλγικό στάδιο της ζωής τους. Μας δείχνει σε λιγότερο από μισή ώρα την αριστοτεχνία του και μας γεμίζει με ελπίδα για το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου.
2. Λεοφώρος Πατησίων (Patision Avenue) 2018, του Θανάση Νεοφωτίστου
Έχοντας εδραιώσει την θέση του πλέον ως σκηνοθέτης, με τέσσερις ταινίες μικρού μήκους πριν από την Λεοφώρο Πατησίων, ο Θανάσης Νεοφώτιστος παρουσιάζει το 2018 ένα μονοπλάνο με εννέα διακρίσεις, και πολλές συμμετοχές σε φεστιβάλ εκτός Ελλάδος, κανόνας το ντεμπούτο του στο 75ο Φεστιβάλ Βενετίας. Ενδεχομένως να έχει γίνει από τις πιο γνωστές ταινίες του έκτοτε, πέραν της συμμετοχής του στο Φεστιβάλ Ταινιών Δράμας το 2022, «Αεροσυνοδός 737».
Σε 13 μόλις λεπτά, ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και αρχιτέκτων, μας εισαγάγει στην καθημερινότητα μιας μητέρας στην Αθήνα εκ παραλλήλου δείχνοντας την ασφυκτική αθηναϊκή ζωή. Ίσως και η ζωή της μητέρας να χωρίζεται στα δύο, καθώς προσπαθεί αγωνιωδώς να ισορροπήσει στην λεπτή γραμμή ανάμεσα στα μητρικά της καθήκοντα και στο επάγγελμά της. Όλες οι πληροφορίες που δίνονται στον θεατή ωστόσο, παρουσιάζονται μέσω των τηλεφωνημάτων που κάνει όσο είναι καθοδόν για την οντισιόν της για τον σαιξπηρικό ρόλο της Βιόλας στην “Δωδέκατη Νύχτα”.
Χωρίς να παρουσιάζεται ιδιαίτερα απαιτητικό σε πολλούς τομείς του, το μικρού μήκους έργο του Νεοφώτιστου αποσπά την προσοχή του θεατή, καθώς καταφέρνει να μεταφέρει αρτιότατα τα συναισθήματα της νέας μητέρας σε εμάς. Σίγουρα δεν είναι μια ταινία που χαλαρώνει τον θεατή, τον αναστατώνει περισσότερο, αλλά αυτό είναι που την κάνει και τόσο αξιοθαύμαστη. Λόγω της απλότητας του σεναρίου και της σκηνοθεσίας, το βάρος πέφτει στην ερμηνεία της ηθοποιού, και στον παλμό της Αθηναϊκής κοινωνίας που αποτυπώνει ο σκηνοθέτης στον φακό του. Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας με αρκετά απρόοπτα και μη, με αύξουσα νευρικότητα και ένταση, μας δείχνει τελικά με απλούστατο τρόπο πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μονάχα ένα πράγμα. Καλείται να πληροί πολλαπλούς ρόλους, και το μοναδικό φυσιολογικό πράγματα στην τέλος της ημέρας μας δεν είναι τίποτα άλλο πέραν της συναισθηματικής διακύμανσης μας. Εν ολίγοις, μας αγχώνει, αλλά δείχνει πως εν τέλει, είναι όλα ανθρώπινα και μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν όλα με ραγδαίους ρυθμούς.
Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε το όραμα του Θανάση Νεοφώτιστου να εκπληρώνεται με μια ταινία μεγάλου μήκους, η οποία πρέπει να ετοιμάζεται.
3. Όλα για Όλα(Go for Broke) 2018 , του Μαρίνου Σκλαβουνάκη
Μια μίξη ελληνικού κινηματογράφου και αμερικανικών επιρροών παρουσιάζεται η μικρού μήκους ταινία του πολυδιάστατου καλλιτέχνη Μαρίνου Σκλαβουνάκη. Παρουσίασε την ταινία του για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Δράμας το 2018, η οποία γυρίστηκε στην Κεφαλονιά, όπου αργότερα γυρίστηκε η γνωστή ταινία “Μαγνητικά Πεδία” στην οποία ο σκηνοθέτης υπήρξε συντελεστής. Με γνωστούς ηθοποιούς και μια εμφάνιση-έκπληξη( Βασίλης Μπισμπίκης, Στάθης Σταμουλακάτος, Γιάννης Οικονομίδης) η ταινία είναι μόλις 31 λεπτά και είναι τόσο ολοκληρωμένη σεναριακά που δίνει την αίσθηση πλήρους μήκους. Η ταινία μας παρουσιάζει τον Μιχάλη, που είναι χρεωμένος στις τράπεζες και, έπειτα από βοήθεια του φίλου του Αντρέα, έρχεται σε επαφή με τον τοκογλύφο της περιοχής.Ένα απλοϊκό, έξυπνο και ολοκληρωμένο σενάριο και η άρτια σκηνοθεσία, εντυπωσιακή θα έλεγε κανείς για πρώτη ταινία, αποτελούν τους παράγοντες που ελκύουν τον θεατή και που τον διατηρούν στην θέση του μέχρι τους τίτλους τέλους.Το πρώτο φιλμ του Μαρίνου Σκλαβουνάκη είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο, και αποτελεί ένα εξαιρετικό υπόδειγμα ταινίας μικρού μήκους που θα έπρεπε να δει κανείς τουλάχιστον μια φορά.
