Πανέμορφη εβδομάδα, εύχομαι, αγαπημένοι μου! Τι μου κάνετε; Πώς περάσατε το Σαββατοκύριακό σας; Εύχομαι να σας πηγαίνουν όλα υπέροχα! Όπως σας είχα τάξει, σήμερα, σας έχω το δεύτερο άρθρο για αυτήν την εβδομάδα, και όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, είμαι και πάλι πλάι σας, για να μιλήσουμε για μία πολύ πρόσφατη ταινία, με έντονο το στοιχείο του χιούμορ και πολύ ιδιαίτερους χαρακτήρες. Ποια να΄ναι αυτή; Μα, φυσικά, το «success story» του Νίκου Περάκη. Τι λέτε; Φύγαμε για ένα σχετικό review; Πάμε…
Νίκος Περάκης (σκηνοθέτης): Όλα όσα πρέπει να ξέρεις
Ο Νίκος Περάκης γεννήθηκε το 1944 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μόλις έναν χρόνο αργότερα μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και αποτελεί μέχρι και σήμερα το πεδίο δράσης του. Ο ίδιος είναι ευρέως γνωστός λόγω της ιδιότητάς του, ως αυτής του σκηνοθέτη, χωρίς όμως να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ουκ ολίγες φορές έχει ασχοληθεί τόσο με σενάρια όσο και παραγωγές πολλών κινηματογραφικών εγχειρημάτων. Υπήρξε ο άνθρωπος που έφερε ενώπιόν μας για πρώτη φορά την τεράστια επιτυχία ονόματι «Λούφα και παραλλαγή» το 1984, ταινία που, στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης της χρονιάς εκείνης, αναδείχθηκε ως η καλύτερη. Στο εργογραφικό του, με αφετηρία τον σταθμό του στην Γερμανία το 1976, και φθάνοντας μέχρι το σήμερα, θα συναντήσει κανείς δεκατέσσερις ταινίες, μίαν προς μίαν επιφορτισμένες με την ιδιαίτερη ματιά και ιδιαιτερότητά του. Φέτος, το «success story» δεν αποτελεί εξαίρεση αυτών αλλά ενίσχυσή τους. Μας είχε λείψει!
«Success story»: Προλεγόμενα
Η ολοκαίνουρια ταινία, του, μοναδικού, Νίκου Περάκη, μας κίνησε την, πάντοτε, καλοπροαίρετή μας περιέργεια, ήδη, από το trailer. Το «Success story» βρίσκεται από τις 2 Νοεμβρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες, αποτελούμενο από έξυπνο σενάριο, πολυπληθές cast και τη γνωστή, έως αλάνθαστη, λοξή ματιά του δημιουργού του σε ό,τι αφορά την ελληνική κοινωνία, εντός ή εκτός κρίσης. Θα έλεγε κανείς πως είναι η προσπάθειά του να αποτυπώσει με τον πιο καθαρό και, παραδόξως, ταυτόχρονα πλάγιο τρόπο πόσο οι ανθρώπινες σχέσεις έρχονται και παρέρχονται, πώς ο χρόνος φθείρει τον άλλοτε ενθουσιασμό και πώς οι γυναίκες είναι τα άτιμα πλάσματα σε τούτον τον πλανήτη…
Όταν ένας παθιασμένος έρωτας ξεσπά στα χρόνια της απερισκεψίας, τα απροσδόκητα δεν αργούν να φανούν και οτιδήποτε δεδομένο παύει να ισχύει. Η φθηνή και παράτολμη ευτυχία μπορεί να θεωρηθεί αρκετή την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος γίνεται υποχείριο μίας αξιοκρατικής κοινωνίας; Την απάντηση θα την λάβει κανείς μόνον ερχόμενος σε επαφή με αυτή την ιδιοσυγκρασιακή φιλμογραφία του σήμερα, του τώρα, του αύριο και, δυστυχώς, του πάντα!
«Success story»: Πλοκή/ Υπόθεση
Ήρθε, ετούτη η δύσκολη ώρα να σας πω λίγα πράγματα για την υπόθεση της ταινίας, φοβούμενη μην τυχόν και κάνω κανένα spoil και τρέχουμε. Το «success story», που λέτε, διαδραματίζεται στην Ελλάδα του σήμερα. Και ξέρουμε όλοι, λίγο πολύ τι σημαίνει αυτό. Ατομισμός, προσωπικές επιδιώξεις με σκοπό την ανάδειξη αλλά και, παντώς καιρού, έρωτας. Όταν η, νεαρή και φιλόδοξη απόφοιτος της σχολής του εθνικού, Τζωρτζίνα Τζελέπη (Φιόνα Γεωργιάδη) θα γνωρίσει απρόσμενα τον, ψυχίατρο και συγγραφέα, Παναγή Πάνδωρα (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), οι ζωές τους από κοινού δεν θα΄ναι ποτέ ξανά οι ίδιες και ο «άνισος έρωτας» μεταξύ κόσμων που δεν συγκλίνουν θα ξεκινήσει. Για πόσο όμως οι αυταπάτες και η δήθεν ευτυχία μπορούν να επισκιάσουν την πραγματικότητα, όταν εκείνη επιβάλλει παιχνίδια εξουσίας; Για πόσο ακόμα τα όρια θα μένουν αδιαπέραστα;
Όταν η ματαίωση της ιδανικής ζωής και αγάπης επέρχεται, φέρνει μαζί της την αποδόμηση ή καλύτερα οδηγεί σε αυτήν, μέσω μίας σειράς καθημερινών παραγόντων, περιστάσεων και προσώπων. Προσοχή: Πρόκειται για μία, κατά τα άλλα, αίρεση, αφού οι μισοί και παραπάνω πρωταγωνιστές έχουν γαλάζια μάτια, μην τους εμπιστευθείτε! Και εκεί που λες πως τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο, τσουπ μία βόμβα σκάει. Το αν κυριολεκτώ ή όχι δεν θα σας το πω! Α, όλα και όλα! Να πάτε να τη δείτε, ευθύς αμέσως!
Αυτά, από εμένα και το δεύτερό μου για αυτήν την εβδομάδα. Σκοπός μου, εξαρχής, ήταν να σας παρουσιάσω το «success story», εκεί όπου το κωμικό στοιχείο «παντρεύεται» με αυτό μίας κάποιας κοινωνικής κριτικής. Εύχομαι να το πέτυχα! Μέχρι το επόμενο, σας φιλώ!
