Στον τομέα του animation μετά την Disney, θεωρούσα την Pixar πιο πρωτοπόρα. Όχι μόνο επειδή ήταν η πρώτη που ξεκίνησε να ασχολείται με ταινίες 3D animation, αλλά για την ποιότητα του animation που παρέχει και την ικανότητά της να δημιουργεί κόσμους που γίνονται πιστευτοί στον θεατή από τα δέκα πρώτα λεπτά της κάθε ταινίας. Για τι άλλο ξεχωρίζει η Pixar; Ξεχωρίζει για τις ιστορίες που επιλέγει να φτιάξει, οι οποίες περιέχουν πλούσιους χαρακτήρες και ένα πολύ δυνατό νόημα στον πυρήνα της κάθε μίας από αυτές. Επί μία δεκαετία κάθε ταινία που κυκλοφορούσε στην μεγάλη οθόνη ήταν ένα αριστούργημα με επιτυχίες όπως τα Ψάχνοντας τον Νέμο, Ρατατούης και Μπαμπούλας Α.Ε. Μετά όμως την εξαγορά της από την Disney, οι επιλογές που έκανε είναι περισσότερο του συστήματος παρά καθαρά καλλιτεχνικές, με την αφοσίωσή της να βρίσκεται σε sequels παλαιότερων επιτυχιών παρά σε original ιδέες. Αποδείχτηκε πως με τα sequels και prequels υπήρχε πρόβλημα, καθώς τα Ψάχνοντας την Ντόρι, Αυτοκίνητα 2 και άλλα ήταν μέτρια χωρίς να καταφέρνουν να φτάσουν το μεγαλείο των προκατόχων τους. Εκτός από το Απίθανοι 2 που το θεωρώ πραγματικά ισάξιο με το πρώτο, η Pixar φαινόταν ότι με τα Toy Story δεν μπορούσε να αποτύχει χαρίζοντάς μας μία από τις καλύτερες τριλογίες που έχουν υπάρξει στην ιστορία του κινηματογράφου. Μέχρι που ανακοινώθηκε το Toy Story 4. Όταν το έμαθα δεν κρύβω πως φοβήθηκα λίγο. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα πολύ καλών τριλογιών που θα έπρεπε να σταματήσουν στο τρίτο μέρος χωρίς να υπάρξει τέταρτη ταινία όπως οι Πειρατές της Καραϊβικής και η τριλογία του Bourne. Τί ισχύει με το Toy Story 4; Είναι μία συνέχεια που έχει λόγο να υπάρχει ή μία κίνηση του στούντιο για εύκολα χρήματα;


Το Toy Story κυκλοφόρησε το 1995 σε σκηνοθεσία του John Lasseter. Ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Pixar και το πρώτο αριστούργημά της. To 1999 το Toy Story 2 ήρθε στις αίθουσες με τον Lasseter να επιστρέφει στην σκηνοθεσία φέρνοντας μαζί του τον Lee Unkrich ο οποίος μετά από έντεκα χρόνια απουσίας της σειράς θα σκηνοθετούσε το Toy Story 3 το 2010. Σχεδόν μία δεκαετία μετά οι χαρακτήρες που αγαπάμε επιστρέφουν στο Toy Story 4.
Πλέον ο Woody, ο Buzz και η υπόλοιπη τρελοπαρέα ζουν με την Bonnie, το κοριτσάκι στο οποίο είχαν χαριστεί τα παιχνίδια από τον Andy στο τέλος της προηγούμενης ταινίας. Φτάνει όμως ο καιρός που η Bonnie πρέπει να πάει στο σχολείο και όπως όλα τα παιδάκια στην αρχή δεν το παίρνει πολύ καλά. Έτσι την ημέρα προσαρμογής ο Woody αναλαμβάνει δράση και συγκεντρώνει ένα μάτσο από πεταμένα υλικά καλλιτεχνικών ώστε η Bonnie να παίξει με αυτά και να νιώσει καλύτερα. Εκείνη, σε ένα σενάριο Frankenstein, δημιουργεί τον Forky που αποτελείται από ένα πλαστικό πιρούνι, κόλλα και λίγο σπάγκο. Καταφέρνει όμως να την κάνει ευτυχισμένη. Όταν μετά από λίγο ο Forky χάνεται ο Woody ψάχνει να τον βρει για να κρατήσει το κοριτσάκι χαρούμενο. Η αναζήτησή του τον οδηγεί σε ένα κατάστημα με αντίκες, όπου συναντά ξανά την Bo Peep μετά από πολλά χρόνια, η οποία ζει πια μόνη της χωρίς παιδί έχοντας υιοθετήσει το στυλ του Mad Max. Ο Forky αιχμαλωτίζεται από την Gabby Gabby, μία παλιά κούκλα της δεκαετίας του 50, αρχηγό της αντικερί. Τότε ο Woody με την βοήθεια της Bo Peep καταστρώνει ένα σχέδιο για να τον σώσουν και να τον επιστρέψουν πίσω στην Bonnie.

Τελικά το Toy Story 4 αποδεικνύεται μία άξια συνέχεια της πρώτης τριλογίας. Ο Josh Cooley που κάνει ένα απίστευτο σκηνοθετικό ντεμπούτο, προσφέρει μία ταινία γεμάτη χιούμορ και δράση ,με μία συναισθηματική ιστορία προσθέτοντας επίσης και αρκετά στοιχεία horror. Στο cast επιστρέφουν ξανά οι Tom Hanks (Woody), Tim Allen (Buzz Lightyear), Joan Cusack (Jessie) και Annie Potts (Βο Peep). Υπάρχουν επίσης μερικές προσθήκες όπως οι Keanu Reeves, Carl Weathers και Jordan Peele στους ρόλους των Duke Caboom, Combat Carl και Bunny αντίστοιχα. Κάθε ερμηνεία μπορεί να σταθεί δίπλα σε μία άλλη βοηθώντας την ταινία για ένα καλύτερο σύνολο.
Για την ποιότητα του animation τι να πω; Το animation της Pixar έχει πια ξεφύγει φτάνοντας την τελειότητα. Όλα μοιάζουν τελείως φωτορεαλιστικά και αυτό αποδεικνύεται από την πρώτη κιόλας σκηνή, ένα flashback για το πως χάθηκε η Bo μέσα στην βροχή. Επίσης ο χαρακτήρας της Bo Peep έχει επανασχεδιαστεί για τις ανάγκες αυτού του φιλμ με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό. Η μουσική πολύ καλή για άλλη μία φορά με τον Randy Newman, στενό συνεργάτη της Pixar να συνεχίζει να υπηρετεί το franchise του Toy Story. Πέρα από τα eye candy πλάνα, εφέ και τα λοιπά, μία ταινία ξεχωρίζει από το σενάριό της. Αυτός είναι ο λόγος που το Toy Story 4 αξίζει να υπάρχει.
Σεναριακά προσφέρεται η ευκαιρία για περισσότερη εξέλιξη χαρακτήρων με την ταινία να αποτελεί κλείσιμο της ιστορίας του χαρακτήρα του Woody. Στην ουσία το θέμα της ταινίας είναι η υπερπροστασία. Στην περίπτωση αυτή, o Woody είναι υπερπροστατευτικός απέναντι στην Bonnie, όχι μόνο γιατί θέλει να είναι ο προστάτης της αλλά επειδή δεν μπορεί να ξεπεράσει τα χρόνια που έζησε με τον Andy και θέλει να τα ξαναζήσει πάλι με την Bonnie. Φοβάται πως αν σταματήσει να είναι ο φύλακας, τότε θα είναι άχρηστος χωρίς κάποιος σκοπό. Βέβαια θα ήθελα να δω κάποια πράγματα παραπάνω όπως λίγες παραπάνω σκηνές μεταξύ Woody και Buzz δεδομένου τι έχουν περάσει μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης θα ήθελα να δω παραπάνω κύριο Πατάτα αλλά αυτό δεν έγινε λόγω του θανάτου του Don Rickles στα μέσα των ηχογραφήσεων οπότε το καταλαβαίνω.

Το Toy Story 4 αξίζει να τιμηθεί στους κινηματογράφους από τους σινεφίλ γενικότερα. Επίσης τα παιδιά των 90s που μεγάλωσαν με αυτούς τους χαρακτήρες όπως και εγώ, επιβάλλεται να το απολαύσουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι μία ταινία γεμάτη με πνεύμα και καρδιά εξοπλισμένη με ένα δυνατό νόημα και ένα γλυκόπικρο τέλος, αποτελώντας έναν τέλειο επίλογο για την σειρά που θα υπάρχει μέσα μας στο άπειρο και ακόμα παραπέρα!