Όποιος έχει ασχοληθεί με την Αρχιτεκτονική, την αγαπάει, την σπουδάζει ή είναι κομμάτι της δουλειάς του πιστεύω πως ξέρει τον παγκόσμια φημισμένο Ιάπωνα Αρχιτέκτονα Tadao Ando, που ξεκίνησε τη καριέρα του ως απλός μπόξερ και άφησε το σημάδι του στην Αρχιτεκτονική με την «Εκκλησία του Φωτός».
Η εκκλησία αυτή θεωρείται αριστούργημα, θεμελιώνει την απλότητα του Χριστιανισμού μέσω του ισχυρού σχεδιασμού του και του φωτισμού. Τα δύο του βασικά υλικά είναι το τσιμέντο και το φως. Η βασική εστίαση του Tadao Ando στην απλότητα και την μινιμαλιστική αισθητική στην Εκκλησία του Φωτός σιωπά. Η εκκλησία βρίσκεται σε ένα τυπικό ιαπωνικό προάστιο, στα περίχωρα της Οσάκα. Τα φέροντα τοιχώματά της είναι πολύ απλά και παραδοσιακά, σε αντίθεση με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική που έπληξε την πόλη της Οσάκα. Ο Tadao Ando ακολουθεί μια αρχαία προσέγγιση με αυτό, ειδικά σε σύγκριση με την επιμονή του Le Corbusier ότι ένας τοίχος δεν θα είναι πλέον δομικό στοιχείο αλλά μια απλή μεμβράνη στο εξωτερικό κέλυφος.
Το παρεκκλήσι αποτελείται από έξι τοίχους και μια οροφή με μία ιδιαίτερη σχισμή, με έναν τρόπο όμως που εξιψώνει οποιαδήποτε άλλη αρχιτεκτονική μοντέρνα κτιριακή ύπαρξη που υπήρχε σε αυτό το χρόνο. Από το εξωτερικό περίβλημα του κτηρίου μπορεί να διακριθεί το παιχνίδι των κύβων και το πώς ο ένας μπαίνει στον άλλον. Η καθαρότητα που βρίσκεται στις λεπτομέρειες είναι εκπληκτική. Οι ραφές και οι αρμοί του σκυροδέματος κατασκευάζονται με ακρίβεια και φροντίδα από τους κυρίους ιαπωνικούς ξυλουργούς, μαζί με τον Ando, που έχουν εργαστεί για να δημιουργήσουν μια άψογα λεία επιφάνεια.
Η είσοδος στον χώρο δημιουργείται από το γωνιακό τοίχωμα 15 μοιρών που δίνει την αίσθηση ότι ο ένας κύβος εισχωρεί στον άλλον. Κατά την είσοδο στο παρεκκλήσι, οι επισκέπτες συναντούν αμέσως έναν τοίχο που τους αναγκάζει σε μια αριστερή στροφή για τον διάμεσο χώρο. Το στενό αυτό μονοπάτι, είναι μια πνευματική διαδρομή για τους ανθρώπους που μπαίνουν στην εκκλησία του φωτός. Ένα υψηλό όριο κόβεται επί τον τοίχο, επιτρέποντας μια σωστή στροφή προς το κεντρικό χώρο του ναού.
Εσωτερικά, ο εσωστρεφής σχεδιασμός του φανερώνει έναν επιβλητικό σταυρό πίσω από το βωμό ως φυσική σύνδεση μεταξύ της εκκλησίας και της θρησκείας. Ο εξωτερικός κόσμος ξαφνικά εξαφανίζεται και αυτός ο πελώριος κύβος είναι πλέον ένας διαφορετικός κόσμος, ο πνευματικός και μόνο αυτός με την απλότητα που τον κατέχει.
Δεν υπάρχει καμία άλλη διακοσμητική ιδιαιτερότητα πέρα από το κτήριο. Ούτε εικόνες, ούτε εκκλησιαστικά διακοσμητικά στοιχεία. Ο Tadao Ando ήθελε να δώσει όλη την δυναμική του στο κτήριο που φυσικά ήταν και ακόμα είναι κάτι πρωτόγνωρο για το Χριστιανισμό στη μοντέρνα εκδοχή του. Ο μοναδικός σκοπός του ήταν ο επισκέπτης μόλις μπει στον ναό να νιώσει την πνευματική του γαλήνη μόνο από το φως.
Η ειρωνεία είναι ότι η Εκκλησία του Φωτός, είναι μόλις 100 τετραγωνικά, που είναι πολύ λίγο για έναν ναό, όμως ο σχεδιασμός του και το πως το φως διαχέεται, μετατρέπει ένα μικρό δωμάτιο σε μία μεγάλη οντότητα. Όσοι την έχουν επισκεφτεί συγκινούνται από την απλότητα του και το πώς το σκυρόδεμα προσθέτει το σκοτάδι της εκκλησίας δημιουργώντας έναν πιο ταπεινό, διαλογισμό τόπο λατρείας.
Το φως από το σταυρό και οι υπολογισμένες σχισμές στο κτίριο απομικροποίησαν τα εσωτερικά τσιμεντένια τοιχώματα με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να νομίζει ότι είναι σε ένα σκοτεινό χώρο χωρίς τοίχους. Η ύλη γίνεται άυλο και πολλαπλασιάζει το χώρο σε κάτι άπειρο, όπως είναι το διάστημα.
«Το φως είναι η προέλευση όλων των όντων. Το φως δίνει, με κάθε στιγμή, νέα μορφή στην ύπαρξη και νέες αλληλεπιδράσεις στα πράγματα, και η αρχιτεκτονική συμπυκνώνει το φως στο πιο συνοπτικό της ον. Η δημιουργία χώρου στην αρχιτεκτονική είναι απλά η συμπύκνωση και ο καθαρισμός της δύναμης του φωτός.»– όπως λέει ο Tadao Ando.
H Εκκλησία του Φωτός ήταν μια ανακαίνιση σε μια υπάρχουσα χριστιανική ένωση στο Ibaraki. Ο προϋπολογισμός ήταν σχετικά χαμηλός, περίπου 250.000 δολλάρια σε κόστος κατασκευής και ο χρηματοδότης ήταν η Εκκλησία. Φανταστείτε λοιπόν οι δικές μας εκκλησίες να δεχόντουσαν μια ανάλογη επιρροή αρχιτεκτονικής; Δεν θα ήταν ενδιαφέρον; Αφήνω τροφή για σκέψη.
