Μεταγλωσσική κώφωση
Τι σημαίνει η έννοια της μεταγλωσσικής κώφωσης; Ποια είναι η διαφορά της από την πλήρη κώφωση; Γιατί ο κόσμος δεν γνωρίζει τι πραγματικά είναι η μεταγλωσσική κώφωση, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μεταγλωσσικοί κωφοί; Αυτά τα ερωτήματα μας προβληματίζουν, καθώς μεγάλος αριθμός του πληθυσμού πραγματικά δεν γνωρίζει το συγκεκριμένο είδος κώφωσης. Όσοι βέβαια το γνωρίζουν θεωρούν παράλογο το γεγονός πως οι μεταγλωσσικά κωφοί δεν ακούν, εφόσον έχουν τη δυνατότητα να μιλούν.
Η Σοφία Κολοτούρου, ιατρός κυτταρολόγος, συγγραφέας και ακτιβίστρια πάνω σε προβλήματα ακοής και ειδικότερα πάνω στη μεταγλωσσική κώφωση μιλά για τα βιώματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει μιας και είναι η ίδια μεταγλωσσικά κωφή.
«Ως παιδί ήταν δύσκολο να αποδεχτώ την ιδέα του να φορέσω ακουστικά μια και τα άλλα παιδιά δεν φορούσαν. Σε ένα σχολείο 700 παιδιών ήμουν το μόνο παιδί που είχε πρόβλημα ακοής και φορούσε ακουστικά. Το ίδιο και στην οικογένειά μου. Δεν είχα συναίσθηση ότι αυτό που έχω είναι “κώφωση”. Πίστευα ότι έχω μια “βαρηκοΐα”. Μόνο στο πέμπτο έτος της ιατρικής συνειδητοποίησα ότι αυτό που έχω ιατρικώς ονομάζεται κώφωση.
Πολλοί γονείς για να μην τραυματίσουν το παιδί επιλέγουν τον όρο βαρηκοΐα ή “πρόβλημα ακοής”. Όμως αυτό είναι ασαφές όταν πρέπει να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και τις ανάγκες του παιδιού. Για να αποδεχτώ πλήρως αυτό που είμαι (κωφή) έπρεπε να περάσω τα 25-30. Με μπέρδευε και η εντύπωση που έχει ο κόσμος, ότι δηλαδή κωφοί είναι αυτοί που δεν μιλούν, ενώ εγώ μιλάω σε όλη μου τη ζωή και δεν γνωρίζω νοηματική. Μόνο όταν διάβασα για τη μεταγλωσσική κώφωση μπόρεσα να καταλάβω τι συμβαίνει».
Advertising
«Μεταγλωσσική κώφωση λοιπόν ονομάζουμε ιατρικά την κώφωση που επέρχεται μετά τα 4 χρόνια ενός παιδιού, οπότε και έχει αναπτυχθεί ο λόγος και η ομιλία του. Επομένως το παιδί (ή/και ο ενήλικος αν μιλάμε για ενήλικο) διατηρεί την ομιλία του αν και έχει χάσει την ακοή του».
Τα παιδιά με μεταγλωσσική κώφωση συνήθως μαθαίνουν αυθορμήτως να διαβάζουν τα χείλη των συνομιλητών τους και προσαρμόζονται στο να επικοινωνούν προφορικά. Εάν η μεταγλωσσική κώφωση όμως συμβεί αργότερα στη ζωή ενός ατόμου (μετά την ενηλικίωση ή αργότερα), η προσαρμογή είναι πιο δύσκολη. Η χειλεοανάγνωση σε αυτές τις ηλικίες δεν συμβαίνει αυτόματα. Χρειάζεται συνήθως ειδικά μαθήματα για να επιτευχθεί.
Η μεταγλωσσική κώφωση βέβαια μπορεί να αποκατασταθεί σε έναν αρκετά καλό βαθμό με τη βοήθεια κοχλιακών εμφυτευμάτων. Τα κοχλιακά εμφυτεύματα βοηθούν στην αποκατάσταση της αίσθησης της ακοής σε άτομα που πάσχουν από διάφορες μορφές βαρηκοΐας. Το κοχλιακό εμφύτευμα μετατρέπει τα ηχητικά σήματα σε ηλεκτρικές διεγέρσεις για το ακουστικό νεύρο. Με αυτό τον τρόπο, θεωρείται ένα μέσο αντικατάστασης του ρόλου του κοχλία του αυτιού. Τα κοχλιακά εμφυτεύματα είναι πιο επιτυχημένα όταν τοποθετούνται σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 4 ετών, όπως και σε ενηλίκους στους οποίους έχει συμβεί μεταγλωσσική κώφωση λόγω ασθενείας ή ατυχήματος. Είναι σημαντική η πρότερη ακουστική μνήμη του ασθενούς, όπως και είναι σημαντικό να μπει το εμφύτευμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά τη διαπίστωση της κώφωσης.
Κοινωνικός αποκλεισμός
Το αποτέλεσμα της ανύπαρκτης υποστηρικτικής βοηθείας στη συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Ο κοινωνικός αυτός αποκλεισμός και διάκριση είναι εμφανής από τα ακόλουθα παραδείγματα.
- Στα περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα, είτε αυτά είναι ενημερωτικά δελτία, είτε ψυχαγωγικές εκπομπές και σειρές δεν υπάρχουν υπότιτλοι, οι οποίοι θα τους έδιναν τη δυνατότητα ανάγνωσης του περιεχομένου.
- Σε διαλέξεις, συνέδρια, ημερίδες, παρουσιάσεις και σε πανεπιστημιακά μαθήματα η παρακολούθηση πολλές φορές είναι δύσκολη. Γίνεται προφορικά και χωρίς κείμενο.
- Δεν υπάρχουν ειδικά μαθήματα χειλεοανάγνωσης. Επομένως, άτομα που χάνουν την ακοή τους σε μεγαλύτερη ηλικία, ως ενήλικοι λόγω ασθένειας ή ατυχήματος δεν έχουν καμία στήριξη από την Πολιτεία.
- Τα σωματεία κωφών, όπως και όλες οι υποδομές μέχρι σήμερα έχουν εστιάσει στις ανάγκες της μειοψηφίας των κωφών. Δεν ασχολούνται με τις ανάγκες της πλειοψηφίας των μεταγλωσσικά κωφών που δεν γνωρίζουν τη νοηματική, αλλά γνωρίζουν να μιλούν.
- Είναι δύσκολο να παρευρεθούν επιπλέον σε δικαστικές υποθέσεις, είτε ως μάρτυρες, είτε ως κατηγορούμενοι. Δεν παρέχεται διερμηνέας που να εξηγεί το αναλυτικό περιεχόμενο της δίκης.
- Δεν δικαιούνται επίδομα “βαριάς αναπηρίας” ή “επίδομα κώφωσης”.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις αποδεικνύουν πως ο κόσμος πραγματικά δεν γνωρίζει πως οι μεταγλωσσικά κωφοί έχουν ανάγκες και χρειάζονται στήριξη προκειμένου να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία. Όταν το κράτος και γενικότερα η Πολιτεία δε μεριμνά για ανθρώπους ”διαφορετικούς”, τότε αξίες όπως, η κοινωνική ανάπτυξη, η συνοχή, η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός και η ενίσχυση ισχυρών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων της κοινωνίας δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Είναι τρομερά παράδοξο να μην υποστηρίζουμε με κάποιον τρόπο όλους αυτούς τους εγγράμματους κωφούς και βαρήκοους. Να μην τους προσφέρουμε άλλη μορφή πρόσβασης, παρά σε μια ξένη για αυτούς γλώσσα, που είναι η νοηματική.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
lifo.gr
iatropedia.gr
armenizo.gr
