Χοχλιοί μπουμπουριστοί
Μια συνταγή της Κρητικής γαστρονομίας που εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί Mediterranean gourmet είναι οι χοχλιοί οι μπουμπουριστοί, οι οποίοι μαγειρεύονται γρήγορα και με λίγα υλικά.
Η λέξη «μπουμπουριστοί» προέρχεται από μια λέξη της κρητικής διαλέκτου το «αμπούμπουρα» που σημαίνει με τη μούρη προς τα κάτω, οι χοχλιοί είναι τα γνωστά σε όλους σαλιγκάρια!
Υπάρχουν πολλές συνταγές για να απολαύσει κανείς τους χοχλιούς, παραδοσιακές, κλασικές μοντέρνες συνταγές, οι μπουμπουριστοί όμως, είναι στην Κρήτη διάσημοι!
Το καλό και το κακό με τους χοχλιούς είναι ότι ή έχουν οπαδούς ή το αντίθετο, το μόνο σίγουρο είναι πως ολόκληρος ο κόσμος μιλάει για αυτό το πιάτο και όλοι όσοι επισκέπτονται το νησί θα δοκιμάσουν.
Υλικά:
- 300γρ. χοχλιοί
- 2 κλαδάκια φρέσκο δεντρολίβανο
- 50γρ. ελαιόλαδο
- χοντρό αλάτι
- 2 φλιτζάνια ξίδι
- 3 φύλλα δάφνης
Διαδικασία:
- Βάζετε τους χοχλιούς σε μία λεκάνη με νερό και τους αφήνετε για μισή ώρα μέχρι να βγάλουν έξω τα κεφάλια τους. Προσοχή, όσοι δεν ξυπνήσουν πετάγονται!
- Σε ένα τηγάνι και δυνατή φωτιά βάζετε χοντρό αλάτι, και τοποθετείτε τους χοχλιούς αμπούμπουρα, δλδ με τη σάρκα προς το τηγάνι, μετά από λίγο προσθέτετε το ελαιόλαδο
- όταν σταματήσουν να “τσιρίζουν” προσθέτετε το ξύδι και το δεντρολίβανο.
- Αφήνετε να πάρει μια καλή βράση και είναι έτοιμα.
**Οι χοχλιοί για να μαγειρευτούν πρέπει να καθαριστούν, τα ταΐζουμε για 5-10 ημέρες. Αφού μαζέψουμε τα σαλιγκάρια τα βάζουμε σε ένα καλάθι με τρύπες για να παίρνουν αέρα και απο πάνω το κλείνουμε. Τους ρίχνουμε λίγα σπασμένα μακαρόνια (σε ψιλά κομματάκια), θυμάρι και ρίγανη (σε κλαδάκια) και τα αφήνουμε να φάνε και να καθαρίσουν το σάλιο τους. Τα αφήνουμε για 2-3 ημέρες, μετά τα αδειάζουμε σε λεκάνη, καθαρίζουμε το καλάθι και τα ξαναβάζουμε κατά τον ίδιο τρόπο με μακαρόνια για φαγάκι και τα αφήνουμε από 3 έως 5 ημέρες επιπλέον. Μετά το καθάρισμα τους είναι έτοιμα για βράσιμο.
Ας διαβάσουμε και ένα πολύ όμορφο κείμενο δανεικό από την day night.gr
“Οι χοχλιοί είναι άγγελοι της πρώτης άνοιξης, του φθινοπώρου, της εποχής που αρχίζει να σπέρνεται η αφθονία της καθιερωμένης άνοιξης και του καλοκαιριού. Εμφανίζονται όμως και τη δεύτερη άνοιξη, την κανονική, κρεμασμένοι πάνω στους ανθισμένους ασπαλάθους.
Έτσι όπως τα ξυπνούν από τη νάρκη τους οι στάλες της βροχής και σέρνονται αργά πάνω στα χόρτα και τα μυριστικά βότανα, λες και τρυγούν την ουσία και τη γεύση του τόπου.
Και καθώς είναι απασχολημένα με τις δραστηριότητες που πρέπει γρήγορα να κάνουν, όπως οι ερωτικές περιπτύξεις, είναι αχολόσκαστο κυνήγι για τους παραδοσιακούς τροφοσυλλέκτες ανθρώπους.
Έτσι ήταν πάντα. Ήδη από την παλαιολιθική εποχή τα σαλιγκάρια ήταν νόστιμη και εξαιρετικής ποιότητας τροφή.”
