Οι Στίχοιμα ήταν ανέκαθεν ένα από τα αγαπημένα μου σχήματα. Ή γκρουπς, ή μπάντες, ή όπως θέλει να τους πει ο καθένας. Σάββατο λοιπόν 23 του Μάρτη κι έχουμε πάει από νωρίς στο WE. Πάντα από νωρίς, πάντα να πιάσουμε μια θέση κάπου κοντά στο μπαρ.
Όχι ότι πίνουμε ρε παιδί μου, απλά να ακουμπάμε κάπου. Γεράσαμε. Ξέρω, δεν πείθω κανέναν απολύτως.
Αλλά ας πάμε παρακάτω.
Οι Στίχοιμα είχαν ένα και μόνο εμπόδιο να υπερπηδήσουν στο επόμενο δισκογραφικό τους βήμα ή άλμα. Τις Μηχανές, τον πιο ολοκληρωμένο δίσκο της ελληνικής hip hop σκηνής. Μια δουλειά η οποία είναι ένα αριστούργημα και μισό, περιλαμβάνει και το μεγαλύτερο χαστούκι που έχει δοθεί ποτέ στην άρρωστη, πλέον, κοινωνία μας.
Ποιό είναι αυτό το χαστούκι, σε ακούω να ρωτάς. Είναι το κομμάτι “Πατρίδα”. Όσοι δεν το έχετε ακούσει, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και ακούστε το.
Εντελώς τυχαία, βρίσκεται ακριβώς από κάτω.
Στίχοιμα – Πατρίδα
Η “Θάλασσα” κυκλοφόρησε μετά από αρκετό καιρό προσμονής από μέρους μας, δουλειάς και κόπου από το μέρος των Στίχοιμα.
Άξιζε την αναμονή; Είναι το ποιο λογικό ερώτημα που θα ερχόταν στο μυαλό του καθενός. Λογικά ήρθε και στο δικό σου, οπότε ρίξ’ το.
Ναι, άξιζε και με το παραπάνω. Οι Στίχοιμα έδειξαν ότι είναι ότι πιο old scholl υπάρχει σήμερα στη σκηνή. Μακάρι να ήμουν ψεύτης, μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι με πορεία 20 ετών να κρατάν το επίπεδο που κρατάν σήμερα ακόμη τα παιδιά. Η Μαρίνα κι ο Βαλάντης συνεχίζουν να διδάσκουν τι θα πει hip hop, ακόμη και σε παλιοσχολίτες που έχουν χάσει το δρόμο τους.
Περίμενα να ακούσω το δίσκο live για να εκφράσω γνώμη. Λες και θα άλλαζε η γνώμη μου, αλλά δε βαριέσαι.
Η Μαρίνα είχε πάντα το σεβασμό μου σαν μια πολύ καλή παραγωγός. Ο Βαλάντης είχε τον θαυμασμό μου λόγω των απείρων δυνατοτήτων του πίσω από το μικρόφωνο. Πραγματικά, όποτε ακούω το παλικάρι πιστεύω ότι δεν έχει ανάγκη την ανάσα. Όπως ακριβώς ακούγεται η παρουσίαση του κομματιού στον δίσκο, έτσι ακούγεται και ζωντανά.
Δεν υπερβάλω.
Ας μην ξεχάσουμε κι ας δώσουμε πολλά respects στον Σίφουνα, ο οποίος συμμετέχει στη Θάλασσα και σε όλο το live ξεκούραζε το Βαλάντη.
Οπότε με αυτά στο κεφάλι μου και στο κεφάλι σου, θα διαλέξω μερικά κομμάτια από τη Θάλασσα να τα δούμε παρέα.
Εντάξει, δε θα κουράσω με επιλογές δικές μου. Απλά θα προτείνω ένα – δυο κομμάτια.
Άντε καλά, πέντε.
Στίχοιμα – Θάλασσα feat Σίφουνας
Κυρίες και κύριοι και αγαπημένα μου παιδιά, οι Στίχοιμα. Μετά από απουσία ετών από τη δισκογραφία, επέστρεψαν. Αλλά επέστρεψαν δίνοντας Μια να σπάσει ο κόσμος ο γυάλινος, όπως θα έλεγαν παλιοί λαϊκοί καλλιτέχνες. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη έναρξη για το ταξίδι στη Θάλασσα τους.
Μια παρουσίαση για το τι σημαίνει η Θάλασσα για τους Στίχοιμα, μια υπόσχεση ότι η Θάλασσα τους θα μας παρασύρει όλους. Αν είναι να πνιγούμε ρε παιδιά, ας πνιγούμε κάπου που να αξίζει.
Αμήν.
Στίχοιμα – Κραυγή των 9
Ok, δεν έχεις ακούσει ποτέ Στίχοιμα, δεν έχεις ιδέα για κανέναν από τους δίσκους τους. Δεν έχεις ιδέα για τη δράση και το ύφος των παιδιών. Δεν ξέρεις, δεν έχεις ιδέα από hip hop και θέλεις να σου προτείνω ένα κομμάτι για να κολλήσεις.
Πάρε την Κραυγή, άκουσε την τρεις φορές με προσοχή. Δε θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος μετά. Πρόκειται για ένα κομμάτι που ξεχωρίζει το γκρουπ από όλους όσους υπάρχουν σήμερα εκεί έξω και το παίζουν hip hoppers. Πολλοί γράφουν για να ριμάρουν, λίγοι γράφουν κι ότι γράφουν το ζουν.
Ότι ζουν το περιγράφουν.
Στίχοιμα – Κανείς
Για όλους όσους προάγουν “γλυκανάλατα” τη διαφορετικότητα. Στο πρώτο άκουσμα θα καταλάβεις ότι το κομμάτι απλά περιγράφει τη σχέση του ανθρώπου με έναν σκύλο. Θα συμφωνήσω.
Για το πρώτο άκουσμα.
Όταν το ακούς και πάλι, και πάλι, και πάλι, αρχίζεις και πιάνεις το νόημα του κομματιού διαφορετικά. Αυτό το μαγικό συστατικό έχουν οι Στίχοιμα. Τα κομμάτια τους μεταφράζονται και κατανοούνται με διαφορετικούς τρόπους.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους παρακάτω στίχους:
Μου λέει ψηλέ να πας να πεις στα αφεντικά αυτής της γης / ότι ευθύνη σημαίνει δεν συγχωριέται κανείς
Και όσο εναλλάσσεται το ηλιοβασίλεμα της αυγής / το πρόσωπο της φύσης μοιάζει με αυτό της οργής
Εδώ καταλαβαίνεις ότι το θέμα του κομματιού για τα αδέσποτα είναι η “σφαίρα.” Το “μπαρούτι” είναι η βαθύτερη θεματολογία του.
Κι αυτή η θεματολογία είναι η διαφορετικότητα.
Στίχοιμα – Μέρα που σκεφτήκαμε εμάς
Ήταν 2016 όταν κυκλοφόρησε διαδικτυακά το παραπάνω κομμάτι. Άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια, έλεγα και σκεφτόμουν ότι ο δίσκος ο καινούργιος είναι κοντά. Και ήταν κοντά, Η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς μπήκε στη Θάλασσα.
Ωραία εικόνα η παραπάνω, αν τη σκεφτείς κάπως να γίνεται πραγματικότητα. Τώρα για το κομμάτι, τι να σου γράψω;
Θα σου γράψω ότι πιο απλό μπορώ, όσο το καταλαβαίνω.
Σκέψου οτιδήποτε έχεις βιώσει τα τελευταία χρόνια, σκέψου οτιδήποτε έχεις θυσιάσει. Θυμήσου ανθρώπους που σε πλήγωσαν, ανθρώπους που απογοήτευσες, ανθρώπους που έχεις χάσει. Θυμήσου θυσίες που έχεις κάνει, αναλογίσου τη ζωή σου μέχρι τώρα. Ανέτρεξε σε αναμνήσεις, καλές και κακές.
Και τώρα νιώσε.
Το συναίσθημα σου, ότι νιώθεις κι ότι αισθάνεσαι κι ότι θες να πεις και να κάνεις, το περιγράφει το παραπάνω κομμάτι.
Στίχοιμα – Ελεύθερη Τέχνη
Το αγαπημένο μου από τη Θάλασσα. Ο λόγος που είναι το αγαπημένο μου; Δεν τον γνωρίζω. Απλά είναι, από την πρώτη φορά που άκουσα το δίσκο.
Το hip hop είναι τέχνη. Είναι Ελεύθερη Τέχνη. Κι ήρθαν οι Στίχοιμα, με την επιστροφή τους στη δισκογραφία να μας το θυμίσουν. Κι άντε, εμείς σαν απλοί ακόλουθοι του hip hop καμιά φορά μπορεί να μπερδευόμαστε. Άλλοι καλλιτέχνες να μπερδεύονται και να μην ξέρουν τι ακριβώς είναι το hip hop;
Κρίμα.
Όμως για αυτό υπάρχουν οι Στίχοιμα, για αυτό ο Βαλάντης και η Μαρίνα θα περάσουν στην ιστορία του ελληνικού hip hop. Και δεν υπερβάλω όπως θα έκανε κάποιο fanboy.
Εντάξει, ναι, είμαι fanboy. Πού είναι το κακό; Όμως δεν υπερβάλω.
Δεν έχω να γράψω κάτι για την Ελεύθερη Τέχνη, πέρα από την ουσία των στίχων που αντιπροσωπεύουν όσους έχουμε το hip hop σαν τρόπο ζωής. Όχι σαν διασκέδαση, όχι για τη “φάση”, όχι επειδή επηρεαζόμαστε.
Επειδή το ζούμε.
Με λίγες αράδες εξηγούν στον κάθε πιτσιρικά που μαθαίνει, ενώ υπενθυμίζουν στον κάθε μεγαλύτερο που ξεχνά τί σημαίνει και τι είναι η μουσική που μας άνδρωσε:
Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες / με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσύ παίζεις μπουνιές
για ‘μένα hip hop είναι κ***α κι είναι λέξη καυτή / πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί
και ποιοι να νιώσουν, τι να πουν και να τα μάθουν σε ποιον / εσύ είσαι φύση που ανοίγει και που σπάει το μπετόν
και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών / εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών
Στίχοιμα – Θάλασσα (Επίλογος)
Τρεις ώρες έμεινα με το στόμα ανοιχτό να ακούω τους Στίχοιμα σε μια από τις καλύτερες παρουσιάσεις δίσκου που έχω δει κι ακούσει. Στο τέλος έκανα μια αγκαλιά το Βαλάντη και του είπα ένα μεγάλο Ευχαριστώ, δυστυχώς τη Μαρίνα δεν τη βρήκα. Μακάρι να αξιωθούμε να δούμε πολλές ακόμη δουλειές από τα παιδιά.
Χαίρομαι που έζησα τη φετινή χρονιά με τόσες αξιόλογες κυκλοφορίες στο χώρο του hip hop. Πέρυσι τέτοια εποχή συζητούσα με μια παρέα για τον θάνατο του κινήματος. Ήμουν ο μόνος που πίστευε ότι το ελληνικό hip hop δυστυχώς οδεύει προς το θάνατο. Οι υπόλοιποι με έλεγαν υπερβολικό και κινδυνολόγο.
Χαίρομαι αφάνταστα που επιβεβαιώθηκαν εκείνοι κι εγώ διαψεύστηκα.
Υ. Γ. 1 : Μεγάλο μπράβο σε όλο τον κόσμο του WE που υποστήριξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το comeback των Στίχοιμα.
Υ. Γ. 2 : Σεβασμός και αγάπη μόνο για τους Στίχοιμα.
Υ. Γ. 3 : Προφανώς και από ένα δίσκο με 21 κομμάτια, όταν επιλέγεις μόνο πέντε αφήνεις έξω πολλά διαμάντια. Στην περίπτωση της Θάλασσας, όλα όσα έμειναν απ’ έξω είναι διαμάντια.