Φιλία: μια αξία που ξεθωριάζει? Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε λένε μερικοί. Είναι οι αδερφές-ψυχές μας, το δεύτερο σπίτι μας, σημαντικό στήριγμά μας. Και πράγματι αυτό είναι αλήθεια ως ένα βαθμό. Και λέω ως ένα βαθμό, γιατί κάτι τέτοιο προϋποθέτει πως τα άτομα που επιλέγουμε να είναι φίλοι μας είναι με όλη τη σημασία της λέξης φίλοι μας και όχι μόνο για το θεαθήναι, απλά για να λέμε δηλαδή ότι “να, έχω και εγώ φίλους”.
Τον τελευταίο καιρό διάφορα περιστατικά- είτε θετικά είτε αρνητικά- που έχω βιώσει και η ίδια αλλά και άτομα του στενού μου περιβάλλοντος με έχουν κάνει να αναλογιστώ πάλι την αξία της φιλίας και η αλήθεια είναι πως με έχουν προβληματίσει αρκετά για τον αν τελικά η φιλία στις μέρες μας δοκιμάζεται.
Κατ’ αρχάς για εμένα αυτός που θα ονομάζεται φίλος μου πρέπει να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις. Φίλος, επομένως, δεν είναι μόνο αυτός που θα τον έχω συντροφιά στις εξόδους μου στις κάθε λογής διασκεδάσεις και μετά θα ανεβάζω τα “κατορθώματά” μας σε insta-stories. Φίλος δεν είναι αυτός που θα με θυμάται και θα τον θυμάμαι μόνο σε γιορτές, αργίες και σε σχόλες. Φίλος δεν είναι σίγουρα αυτός που, όταν συναντήσει τις πρώτες δυσκολίες, θα γίνει άφαντος.
Αντίθετα, η φιλία “κλείνει” μέσα της κάτι πιο ουσιαστικό. Περιλαμβάνει και αφορά όλους εκείνους που θα σταθούν στον άλλον και στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα και που μόνο με ένα σου τηλεφώνημα θα είναι εκεί για να σε συνδράμουν και να σε στηρίξουν και δε θα σου βρουν ένα βουνό δικαιολογίες για να αποφύγουν να ανεβούν μαζί σου τον πιθανό σου Γολγοθά. Φίλοι πραγματικοί, λοιπόν, είναι εκείνοι που θα είναι πάντα εκεί και θα σε συμβουλεύσουν, όσο σκληρή και αν σου φαίνεται η κριτική τους, γιατί θα το κάνουν από αγάπη. Φίλοι πραγματικοί είναι εκείνοι που θα τους εκμυστηρευτείς τις πιο μύχιες σκέψεις σου, τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά σου και το ίδιο ακριβώς θα κάνουν και αυτοί σε σένα, επειδή ακριβώς ξέρετε πως υπάρχει μεταξύ σας μια ιδιαίτερη σχέση εμπιστοσύνης και πως ποτέ ο ένας δε θα προδώσει τον άλλο.
Και βλέπω ανθρώπους να ονομάζουν έτσι άκριτα τον οποιοδήποτε φίλο τους. Θεωρούν φίλους τους άτομα που δεν είναι δοκιμασμένοι στο πέρασμα και τις δυσκολίες του χρόνου, άτομα που απλά τους συνοδεύουν σε όλες τις γιορτές και τις πανηγύρεις και που δεν έδειξαν απέναντί τους ποτέ ειλικρινές ενδιαφέρον είτε για να τους συμβουλεύσουν είτε για να τους καθοδηγήσουν.
Και αναρωτιέμαι γιατί άραγε πλέον η φιλία περνάει τέτοιου είδους κρίση στη σημερινή εποχή. Κατ’ αρχάς αναμφίβολα στις μέρες μας παρατηρείται μια γενικότερη έκπτωση των ηθικών αξιών και σε αυτό έχουν συντελέσει πολλοί και ποικίλοι παράγοντες, όπως οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, η υπέρτατη αξία που έχουμε δώσει στο χρήμα και στα υλικά αγαθά απ’ ό,τι στον άνθρωπο και την ψυχή του, αλλά και η ύπαρξη των social media. Οι άνθρωποι πλέον τείνουν να αποξενώνονται, δεν έχουν αυτή τη στενή επαφή που είχαν στο παρελθόν και δυστυχώς φαίνεται πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα ποστάρουν stories στα social media, απλά για να δείξουν μια κούφια στην πραγματικότητα πλευρά της κοινωνικότητάς τους.
Δυστυχώς, η φιλία είναι κάτι πιο βαθύ που οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει τη σημασία της και γι’ αυτό ίσως την αντιμετωπίζουν με τέτοιο ανώριμο τρόπο. Δεν έχουν καταλάβει, πως όταν μια τέτοιου είδους σχέση είναι πραγματική μπορεί να βοηθήσει εν τέλει και τους ίδιους να γνωρίσουν μέσα από τους φίλους τους τον εαυτό τους και να ανακαλύψουν κομμάτια τους που μέχρι πρότινος δεν γνώριζαν. Και όλα τα παραπάνω επαληθεύονται από το γεγονός ότι πολλές φορές κάποιος μπορεί να έχει αρκετούς ανθρώπους που ονομάζει “φίλους” του, κάποιος άλλος πάλι μπορεί να έχει μόνο δυο- τρεις που να είναι όμως, πολύ πιο ουσιαστικοί από τους πρώτους. Και αυτό γιατί η ποιότητα και όχι η ποσότητα κάνει τη διαφορά…
