Η ιστορία των καταραμένων ποιητών αποτελείται από ονόματα λογοτεχνικής ιδιομορφίας, η οποία ήταν βασισμένη στον συμβολισμό. Τα ονόματα αυτά περιλαμβάνουν συγγραφικές προσωπικότητες τόσο της Ευρώπης όσο και της Ελλάδας. Η <<αυγή>> της ιστορίας των καταραμένων ποιητών στην Ευρώπη κάνει την εμφάνισή της με το όνομα του Ζεράρ ντε Νερβάλ.
Ο Ζεράρντ ντε Νερβάλ γεννήθηkε στις 22 Μαϊου του 1805 και πέθανε στις 26 Ιανουαρίου του 1855. Ήταν συγγραφέας και ποιητής. Χρονολογικά θεωρείται λογοτέχνης της ρομαντικής περιόδου. Θεματολογικά και υφολογικά η ποίησή του πέρασε στα χαρακτηριστικά της oνομαζόμενης ”καταραμένης ποίησης”. Έγινε γνωστός μέσα από τις νουβέλες και τα ποιήματά του – ειδικότερα από τη συλλογή Les filles du feu, η οποία περιέχει τη νουβέλα Sylvie και το ποίημα El Desdichando.
Το τέλος της ιστορίας των καταραμένων ποιητών στην Ευρώπη εμφανίζεται με το όνομα του Άρθουρ Ρεμπώ, ο οποίος γεννήθηκε το 1854 και πέθανε το 1891. Τα σημαντικότερα έργα του που έχουν ξεχωρίσει μεταξύ άλλων είναι οι ποιητικές συλλογές “Εκλάμψεις” και “Μια εποχή στην Κόλαση”. Η τραγική κατάσταση του ποιητή διαφαίνεται στο γεγονός ότι σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν ενόσω ο ποιητή ήταν εν ζωή, αλλά χωρίς συγκατάθεσή του και εν αγνοία του.
Ο κύκλος των καταραμένων ποιητών περιλαμβάνει και τα ονόματα των Verlain Paul (1844- 1896) και Stephane Mallarme (1842- 1898). Χαρακτηρίζονται ως καταραμένοι ποιητές, γιατί η ζωή τους σημαδεύτηκε από πολλές δυσκολίες, όπως η φτώχεια αλλά και ο πρόωρος θάνατος. Οι ποιητές αυτοί είχαν να παλέψουν με τη βιοπάλη και πολλά κοινωνικά εμπόδια. Παρόλα αυτά κατάφεραν το έργο τους να θεωρηθεί τόσο πολύ σημαντικό σε βαθμό μάλιστα που να έχουν επιδράσει στο έργο άλλων ποιητών.
Κάποια γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές των καταραμένων ποιητών είναι: οι ψυχικές ασθένειες, τραγωδίες στη ζωή τους, πρόωροι θάνατοι συγγενικών προσώπων, οικονομικές δυσκολίες, ταραχώδης προσωπική ζωή, αλκοολισμός και εθισμός.
Μερικά από τα ονόματα των Ελλήνων ποιητών που συμπεριλήφθηκαν στους καταραμένους ποιητές λόγω της ταραχώδους ζωής τους είναι του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη. Οι δύο αυτοί σημαντικοί ποιητές έζησαν στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.
Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1896 και πέθανε στις 21 Ιουλίου του 1928. Αιτία θανάτου ήταν η αυτοκτονία. Η πρώτη ποιητική του συλλογή ονομάστηκε <<Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων>> και δημοσιεύτηκε το 1919. Η δεύτερη ποιητική του συλλογή είχε ως τίτλο <<Νηπενθή>> και εκδόθηκε το 1921.
Η Μαρία Πολυδούρη είναι επίσης μια εμβληματική προσωπικότητα της καταραμένης ποίησης. Γεννήθηκε της 1η Απριλίου του 1902 και πέθανε στις 29 Απριλίου του 1930. Αιτία θανάτου η φυματίωση. Το μεγαλύτερο γεγονός που σημάδευσε τη ζωή της ήταν η γνωριμία της με τον Κώστα Καρυωτάκη. Το πρώτο της ποίημα ονομάζεται <<Ο πόνος της μάνας>>. Το 1926 κυκλοφορεί η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο <<Οι τρίλιες θανάτου>>. Το 1929 κυκλοφορεί η δεύτερη ποιητική της συλλογή <<Ηχώ στο Χάος>>. Η θεματολογία των ποιημάτων της Πολυδούρη ήταν ο έρωτας και ο θάνατος.
Βέβαια τα ιστορικά στοιχεία που αντλούμε για τις ποιητικές συλλογές όλων των καταραμένων ποιητών έχουν σαν άξονα την επίκριση και την λογοκρισία του έργου τους από τους αναγνώστες. Ο συμβολισμός των έργων τους ή αλλιώς η συμβολιστική πλοκή, ιστορικά, εντάσσεται στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Κοινωνικοπολιτικά, η ποίηση των Γάλλων ρομαντικών ποιητών ή αλλιώς καταραμένων είναι συνυφασμένη με την απογοήτευση, την απόρριψη, την αγανάκτηση και την καλλιτεχνική αντιπαλότητα.
Πηγές
Lavart. (2023). Ποιοι είναι οι καταραμένοι ποιητές και γιατί ονομάζονται έτσι; Ανακτήθηκε από www.lavart.gr. (τελευταία πρόσβαση 28/5/2024)
Γεωργία. (2019). Διάσημοι καταραμένοι ποιητές Ποιοι είναι και γιατί τους αγαπάμε τόσο; Ανακλήθηκε από www.artigo.gr/people/kataramenoi-poihtes-giati-tous-agapame-toso/. (τελευταία πρόσβαση 28/5/2024)
