Η Ιστορία έχει λαμπρές στιγμές να μας θυμίσει, άλλα το να θυμόμαστε τις κακές είναι πιο σημαντικό, για να μαθαίνουμε από αυτές. H γενοκτονία των Αρμενίων είναι η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα με συστηματική εξόντωση 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων από τις αρχές την τριετία 1915-1918.
Οι πρώτοι διωγμοί και σφαγές
Οι Αρμένιοι, ένας πανάρχαιος χριστιανικός λαός της Εγγύς Ανατολής, μοιράζονταν μεταξύ της Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην Ρωσία, η κατάσταση ήταν διαφορετική αν και από την Τσαρική Ρωσία δεν έλειψαν οι αναγκαστικοί εκρωσισμοί. Ωστόσο, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υφίσταντο παντός είδους διωγμούς, όπως κι αυτοί σε βάρος κι άλλων χριστιανικών λαών όπως οι Έλληνες και οι Ασσύριοι.
Με την ανάδυση του εθνικισμού, ο Σουλτάνος είχε τον φόβο απόσχισης και η Ρωσία έβλεπε την ευκαιρία αρπάγης εδαφών από τον ”μεγάλο ασθενή”.Έτσι, ο Αβδούλ Χαμίτ Β’ δεν δίστασε να προβεί σε άγριους διωγμούς εναντίον των Αρμενίων της επικράτειάς του, με αποκορύφωμα τις σφαγές στο Σασούν (1894) καθώς και τις μαζικές εκτελέσεις της διετίας 1895-1896, που στοίχισαν τη ζωή σε 300.000 Αρμένιους.
Η επικράτηση των Νεοτούρκων έδωσε ελπίδες, που σύντομα χάθηκαν. Η αντιμετώπιση των χριστιανικών λαών έμεινε ίδια, αντί για τον σεβασμό των συνθηκών και την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων, όπως είχε υποσχεθεί. Το νέο καθεστώς προέβη σε νέους διωγμούς των Αρμενίων τον Απρίλιο του 1909 στα Άδανα και την ευρύτερη περιοχή της Κιλικίας. Η έναρξη του ‘Α Παγκοσμίου Πολέμου άλλαξε την κατάσταση δραματικά. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία με Υπουργό Εσωτερικών, τον Ταλαάτ Πάσα, έθεσε σε εφαρμογή το πλάνο στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ.
Αμέσως μετά άρχισαν ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην Ανατολική Μικρά Ασία. Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του Ταλαάτ στις 28 Απριλίου 1915 προς τους νομάρχες των περιοχών αυτών:
«Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου». Έως το 1918 πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν.
Μια από τις τιμωρίες που χρησιμοποιούνταν, απεικονίζεται παρακάτω. Αρμένιες γυναίκες γυμνές και καρφωμένες πάνω σε σταυρούς. Ήταν η τιμωρία τους, επειδή δεν αλλαξοπίστησαν και αρνήθηκαν να πάνε στα χαρέμια. Η σκηνή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιαιότητας των Οθωμανών, ωστόσο, όπως ανακάλυψε η ίδια η Ορόρα, δεν ήταν 100% αληθινή. Δυστυχώς για τις γυναίκες, η πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο σκληρή…
Όπως ανέφερε η κοπέλα, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζαν οι Οθωμανοί να σκοτώνουν δεν ήταν η σταύρωση, αλλά το παλούκωμα, η τοποθέτηση μυτερών ξύλινων πασσάλων μέσα στον κόλπο των γυναικών (ανασκολοπισμός), αφού πρώτα τις βίαζαν. Πρόσφατα μια φωτογραφία με σταυρωμένες γυναίκες ήρθε στη δημοσιότητα με την παρατήρηση ότι προέρχεται από τα αρχεία του Βατικανού. Η φωτογραφία τεκμηριώθηκε ότι προέρχεται από την αμερικάνικη ταινία του 1919 Auction of souls. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Χιλιάδες αρμένισσες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Οθωμανών.
Η αντίδραση των συμμάχων
Η Αντίδραση των συμμάχων ήταν άφαντη. Η διεθνής κοινότητα δεν αντέδρασε στην γενοκτονία του 1915, παρότι που η Οθωμανική Αυτοκρατορία στάθηκε στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων που ηττήθηκαν στο Μεγάλο Πόλεμο. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να δικαιολογήσει το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» διερωτήθηκε το 1939.
Η Αρμενική Γενοκτονία ήταν εν γνώσει των Γερμανών, συμμάχων των Οθωμανών στον Μεγάλο Πόλεμο, οι οποίοι όμως επέβαλαν καθεστώς λογοκρισίας στην πατρίδα τους. Ο μόνος πολιτικός που προσπάθησε μάταια να καταγγείλει την εξόντωση των Αρμενίων ήταν ο σοσιαλδημοκράτης Καρλ Λίμπκνεχτ, μετέπειτα ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, στις 11 Ιανουαρίου 1916. Η ιστορική έρευνα έχει φέρει στο φως ντοκουμέντα ότι οι Γερμανοί ενθάρρυναν τους Οθωμανούς στην εξόντωση των Αρμενίων, επειδή τους θεωρούσαν προσκείμενους στους Ρώσους.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας, το μισό συγγνώμη Ερντογάν
Μόλις το 2015, η Γερμανία υπαναχώρησε από τη σταθερή μέχρι τώρα άρνησή της να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» για την εξόντωση των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, υποκύπτοντας στις πιέσεις βουλευτών. «Η σφαγή των Αρμενίων πριν από 100 χρόνια υπήρξε γενοκτονία, το κλασικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, μαζικής καταστροφής και απέλασης», δήλωσε ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιοακίμ Γκάουκ, κατά την διάρκεια επιμνημόσυνης δέησης που έγινε σε ναό του Βερολίνου στις 23 Απριλίου.
Η Τουρκία, ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ποτέ δεν παραδέχτηκε τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μία επιχείρηση καταστολής κατά εκείνων των Αρμενίων, που είχαν συνεργαστεί με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στην ανατολική Τουρκία και ότι οι νεκροί δεν ξεπερνούσαν τις 300.000. Η δήλωση συγγνώμης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν προς τα εγγόνια των θυμάτων στις 23 Απριλίου του 2014.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο του:
Η γενοκτονία των Αρμενίων, ανακτήθηκε από www.sansimera.gr/articles/765
To μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισσες που τις παλούκωσαν και τις σταύρωσαν οι Τούρκοι. Η απόδραση της 14χρονης που κατήγγειλε τους βιασμούς και τα σκλαβοπάζαρα, ανακτήθηκε από www.mixanitouxronou.gr
