Πηγή: www.artspace.com
Ο Ευγένιος Ντελακρουά υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους ζωγράφους και σημαντικός εκπρόσωπος του ρεύματους του ρομαντισμού στην ζωγραφική. Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1798 στο Σαρεντόν Σαιν Μορίς και υπήρξε το τέταρτο παιδί του Σαρλ Ντελακρουά, υπουργού εξωτερικών του Διευθυντηρίου. Εικάζεται, πως ο πραγματικός πατέρας του Ντελακρουά, υπήρξε ο Ταλλεϋράνδος διάσημος διπλωμάτης, κυρίως λόγω της εμφανούς ομοιότητας των δύο, καθώς και για την εύνοια που είχε ο Ντελακρουά από τη γαλλική κυβέρνηση παρά τα αντιδραστικά στοιχεία που χαρακτήριζαν τα έργα του. Η θεματική των έργων του Ντελακρουά αποτελούνταν κυρίως από ιστορικά ή σύγχρονα γεγονότα της εποχής, από τη λογοτεχνία καθώς και πιο εξωτικά θέματα τα οποία άντλησε μετά από επίσκεψη του στο Μαρόκο.
Καλλιτεχνικό έργο του Ντελακρουά
Το 1815, μαθήτευσε δίπλα στον δάσκαλο του, Πιέρ Ναρκίς Γκερέν και την επόμενη χρονιά εισήλθε στην Σχολή Καλών Τεχνών. Το καλλιτεχνικό ντεμπούτο του Ντελακρουά πραγματοποιήθηκε, το 1822, στην έκθεση ζωγραφικής «Σαλόν» στο Παρίσι, όπου και παρουσίασε το πρώτο του έργο «Dante and Virgil in Hell», εμπνευσμένο από την «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, πίνακα ορόσημο του γαλλικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα. Τα επόμενα χρόνια θα επηρεαστεί από ποιητές, όπως, ο Λόρδος Βύρων και ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ αλλά και από την μεσαιωνική ιστορία. Το 1824 το «Σαλόν» θα φιλοξενήσει ξανά έργα του Ντελακρουά, αυτή τη φορά εμπνευσμένα από την ελληνική επανάσταση και συγκεκριμένα από την Σφαγή της Χίου. Τα έσοδα της έκθεσης θα δοθούν υπέρ του αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων.
Ο Ντελακρουά έφυγε για το Λονδίνο το 1825, καθώς ήταν εντυπωσιασμένος από τις τεχνικές των Άγγλων ζωγράφων όπως του Τζον Κόνσταμπλ. Εκεί διεύρυνε τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες και ανέπτυξε το δικό του ιδιόμορφο στυλ με τη βοήθεια του Κόνσταμπλ, του Ουίλιαμ Τέρνερ και του Σερ Τόμας Λόρενς. Ο Ντελακρουά επέστρεψε στο Παρίσι το 1927 και μέχρι το 1932 θα δημιουργήσει μια σειρά από καλλιτεχνικά αριστουργήματα. Αυτή η περίοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πιο παραγωγική του μεγάλου αυτού ζωγράφου.
Δύο από αυτά τα αριστουργήματα, το «Death of Sardanapalus» και το «Combat Between the Giaour and the Pasha» αντλούν τη θεματική τους από τη βυρωνική ποίηση. Τρία ακόμη, το «The Execution of the Doge Marino Faliero», το «The Battle of Nancy» και το «Battle of Poitiers», έχουν μεσαιωνική προέλευση. Επίσης, την περίοδο εκείνη, ο Ντελακρουά έφτιαξε ένα σετ λιθογραφιών, στο οποίο απεικόνιζε τη γαλλική έκδοση του «Φάουστ», του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε. Το 1830 θα φιλοτεχνηθεί το διασημότερο έργο του Ντελακρουά, «Liberty Leading the People», εμπνευσμένο από την Ιουλιανή Επανάσταση που έφερε στον θρόνο τον Λουδοβίκο Φίλιππο.
Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 1832, ο Ντελακρουά έκανε μια σειρά από ταξίδια που περιελάμβαναν την Ισπανία, το Μαρόκο και την Αλγερία. Εκεί, εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος και των αλόγων καθώς και από τους Άραβες και την εξωτική κουλτούρα τους. Σε αυτήν την περίοδο, το καλλιτεχνικό του στυλ έγινε πιο απελευθερωμένο, κάτι που φαίνεται και στην πολυτέλεια των χρωμάτων που έβαλε στους πίνακες του για τους οποίους χρησιμοποίησε την εικονική εμπειρία του από αυτό το ταξίδι. Σημαντικά έργα που ήταν οι καρποί αυτής της περιπέτειας είναι τα «Women of Algiers in Their Apartment», «Fanatics of Tangier», «Jewish Wedding» και «Arab Fantasia».
Στο τελευταίο κομμάτι της πολυετούς καλλιτεχνικής του καριέρας, την περίοδος 1833 έως το τέλος της ζωής του, ανατέθηκε στον Ντελακρουά η διακόσμηση πολλών κυβερνητικών κτιρίων, όπως, το Παλάτι των Βουρβόνων, το Λούβρο, το Μουσείο Ιστορίας των Βερσαλλίων και πολλά άλλα. Οι τοιχογραφίες του, που κοσμούσαν τα κτίρια αυτά, αποτελούν την τελευταία μεγάλη προσπάθεια τέτοιου είδους των Μπαρόκ ζωγράφων οροφής. Οι τελευταίοι πίνακες του Ντελακρουά αντλούν την θεματολογία τους από την Αραβική κουλτούρα, την θρησκεία και την άγρια φύση. Μερικά από αυτά έργα είναι τα «The Entombment of Christ», «Arab Horses Fighting in a Stable», «Bouquet of Flowers», «Lion Rending Apart a Corpse» και «Lion Hunt».
Σε ηλικία 65 ετών, στις 13 Αυγούστου 1863, ο Ντελακρουά θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο Παρίσι. Η παρακαταθήκη του θα είναι τεράστια όμως, καθώς θα αφήσει πίσω του πάνω από 9.000 έργα τέχνης. Οι τολμηρές του τεχνικές καινοτομίες στην ζωγραφική θα συμβάλλουν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του ιμπρεσσιονισμού και άλλων μοντέρνων ρευμάτων. Η απεικόνιση της ενέργειας, της κίνησης, των έντονων σκηνών βίας και καταστροφής μαζί και με την αισθητική ζωντάνια των χρωμάτων στα έργα του, τον κατατάσσουν, χωρίς καμία αμφιβολία, ανάμεσα στους πιο περίπλοκους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα.
Πηγές:
