Η πιο κρυφή πλευρά της αυτοκαταστροφικής τάσης είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι -αν όχι όλοι- έχουν κάποια στιγμή στη ζωή τους τουλάχιστον ένα επεισόδιο αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Από τις εξαρτήσεις, τον αυτοτραυματισμό, μέχρι και την απόπειρα αυτοκτονίας. Όλα αυτά είναι τρόποι ανάκτησης του χαμένου έλεγχου στη ζωή. Ίσως να μοιάζουν γνώριμες αυτές οι συμπεριφορές… Μήπως όμως δεν τους δίνεις την ανάλογη προσοχή;
Ξέρω ξέρω…το πιο πιθανό είναι να έχεις ήδη πείσει τον εαυτό σου πως δεν έκανες και τίποτα κακό…να μόνο τη μύτη του μαχαιριού κάρφωσες, όχι όλο το μαχαίρι. Περνώντας ο καιρός όμως, η μύτη γίνεται 1/3 και το 1/3 γίνεται 1,5/3 και το 1,5/3 γίνεται 2/3 κ.ο.κ. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί επαναλαμβάνεται αυτός ο φαύλος κύκλος; Ή μάλλον, έχεις σκεφτεί ποια η κινητήριος δύναμη να βλάψεις τον ίδιο σου τον εαυτό;
Οι άνθρωποι ταλαντεύονται συνεχώς ανάμεσα στην τάση για αυτονομία και την τάση να ανήκουν, να εξαρτώνται. Εκεί δημιουργείται η σύγκρουση.
“Να συμπεριφέρομαι όπως νιώθω με την υποψία πως μπορεί να αποκλειστώ από κοινωνικά σύνολα;” ή “Να ακολουθώ τις συμπεριφορικές τάσεις της κοινωνίας ώστε να είμαι ασφαλής μέσα σε αυτήν χωρίς καμία απειλή;”. “Να μη στιγματιστώ, να μη δημιουργήσω κακή εντύπωση, να μην είμαι το «κακό παιδί»” και πολλά άλλα είναι αυτά που μας βάζουν σε ρόλους και πλέον δεν είμαστε εμείς. Και αφού δεν είμαστε εμείς, πώς μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας; Και αν μπορούμε, τότε σε ποιον εαυτό; Σε αυτόν που έχουμε κατασκευάσει ή στον πραγματικό -σε αυτόν που δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να αναγνωρίσουμε; Έρχεται λοιπόν η μέρα, που νιώθεις πως κάτι σου φταίει, αλλά δεν μπορείς να το προσδιορίσεις. Η καθημερινότητά σου δεν είναι όπως θα ”έπρεπε” να είναι και έτσι νιώθεις δυσφορία ή μια αδικαιολόγητη πίεση. Ύστερα αυτό το αίσθημα γίνεται πανικός, νεύρα, θυμός αναίτια. Γιατί;
Γιατί για όλα αυτά ευθύνεται η χαμένη -ή μη αποκτημένη- αυτοεκτίμηση. Ο όρος αυτοεκτίμηση αναφέρεται στο πώς αισθάνονται οι άνθρωποι για τον εαυτό τους. Οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα χαμηλής αυτοεκτίμησης. Σίγουρα, τα θεμέλια μπαίνουν από την παιδική μας ηλικία, όμως δεν είναι ποτέ αργά για να αποκτήσουμε πίστη στον εαυτό μας, ακόμη και ως ενήλικες. Πώς θα το καταφέρουμε αυτό; Πολύ απλά με το να είμαστε ο εαυτός μας και να παίρνουμε την ευθύνη αυτού. Πιο συγκεκριμένα όταν:
- Εκφράζουμε σταθερά τις επιθυμίες μας
- Μαθαίνουμε να παίρνουμε την ευθύνη των συναισθημάτων μας
- Εστιάζουμε σε αυτά που καταφέρνουμε
- Επιβραβεύουμε τον εαυτό μας
- Φερόμαστε στον εαυτό μας με τον τρόπο που θέλουμε οι άλλοι να μας φέρονται
Η λέξη κλειδί είναι ο ίδιος σου ο εαυτός! ΝΑΙ! ΕΣΥ! Αυτό που μας επηρεάζει αρνητικά δεν είναι τα συμβάντα αλλά ο τρόπος που τα βλέπουμε. Άφησε πίσω λοιπόν τους παλιούς τρόπους σκέψης και ξεκίνα από την αρχή με νέους, πιο δυνατούς. Συνειδητοποίησε ότι μπορείς και άρχισε να πιστεύεις περισσότερο στις δυνατότητες του εαυτού σου. Όπλα σου είναι:
-
Η αποφασιστικότητα
-
Η σταθερότητα
-
Η ΠΡΑΞΗ!
ΌΛΟΙ μπορούμε να έχουμε μία ευτυχισμένη ζωή, ανεξαρτήτως background. Αρκεί να είμαστε παρόντες και ενεργοί στις συναισθηματικές μας πληγές. Εσύ, τι επιλέγεις;
Εάν τα παραπάνω φαντάζουν ακατόρθωτα, μη διστάσεις να ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου επαγγελματία ψυχικής υγείας.
