Το σύνδρομο Κοτάρ οφείλει το όνομά του στον Γάλλο Jules Cotard που περιέγραψε πρώτος την διαταραχή αυτή. Συχνά αποκαλείται και ως σύνδρομο των ζόμπι δηλαδή των ζωντανών νεκρών. Εναλλακτικά στη βιβλιογραφία απαντάται και ως σύνδρομο ”Walking Corpse”. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα άτομα πιστεύουν ότι είναι βιολογικά νεκρά ή ότι δεν έχουν όργανα. Συχνά αρνούνται την ίδια τους την ύπαρξη, με αποτέλεσμα να παραμελούν τον εαυτό τους, να απομονώνονται και να βυθίζονται στην κατάθλιψη. Εξαιτίας της ψευδαίσθησής τους ότι δε βρίσκονται στη ζωή, συχνά πεθαίνουν από ασιτία. Η συνήθης αντιμετώπιση του συνδρόμου αυτού είναι η ψυχιατρική παρακολούθηση και οι φαρμακευτικές αγωγές.
Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου Κοτάρ:
Παρόλο που χρησιμοποιούμε το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μας, οι διεργασίες που λαμβάνουν χώρα είναι ιδιαιτέρως περίπλοκες. Για αυτό και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως. Όσον αφορά το σύνδρομο Κοτάρ πιθανώς να οφείλεται σε μεταβολές κάποιων σημείων του εγκεφάλου που επηρεάζουν την προσωπικότητα. Ακόμη παρατηρείται συχνά σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια. Η πρώτη καταγραφή αυτής της ψύχωσης έγινε το 1880 από τον νευρολόγο Jules Cotard. Ένας από τους ασθενείς του, η «Mademoiselle X», πίστευε ότι ήταν αθάνατη και δεν είχε εσωτερικά όργανα. Ως εκ τούτου, η ίδια θεωρούσε πως δεν υπήρχε κανένας λόγος για να φάει. Κατά τη γνώμη της, δεν ήταν δυνατόν να πεθάνει ούσα ήδη νεκρή. Μετά από λίγο καιρό, πέθανε από υποσιτισμό. Η παραπάνω περίπτωση αποτελεί μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του συνδρόμου Κοτάρ αφού ο ασθενής νόμιζε ότι ήταν άτρωτος απέναντι στο θάνατο.
Το σύνδρομο Κοτάρ είναι πολύ σπάνιο και μέχρι σήμερα έχουν γίνει γνωστές 200 περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Στις μέρες μας αφορά περίπου 1-2 άτομα ανά δισεκατομμύριο.
Τα άτομα που αισθάνονται ως ζόμπι είναι αποκομμένα από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Ενίοτε, μπορεί να αισθάνονται ότι δεν υπήρχαν ποτέ. Μερικές φορές, μπορεί να σταματήσουν και την ομιλία. Ενώ δεν λείπουν οι φορές που αρνούνται να τραφούν καθώς θεωρούν ότι δεν υπάρχει ανάγκη. Τέλος, πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να αυτό-τραυματιστούν. Ένα από τα κύρια συμπτώματα της ψευδαίσθησης Κοτάρ είναι ο μηδενισμός. Ο μηδενισμός είναι η πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει καμία αξία ή νόημα. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την πεποίθηση ότι τίποτα δεν υπάρχει πραγματικά. Αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύονται ιδιαίτερα να έχουν αίσθηση της πραγματικότητας, θέληση για ζωή και καλή επικοινωνία με τους γύρω τους.Επιπροσθέτως, η κατάθλιψη σχετίζεται επίσης στενά με το σύνδρομο αυτό. Μια ανασκόπηση της υπάρχουσας έρευνας του 2011 σημειώνει ότι το 89% των τεκμηριωμένων περιπτώσεων περιλαμβάνουν κατάθλιψη ως σύμπτωμα.
Οι ψευδαισθήσεις Κοτάρ αναφέρθηκαν σε ασθενείς σε ένα σχετικά ευρύ φάσμα νευρολογικών, ψυχιατρικών και ιατρικών διαταραχών με εμφανή την προδιάθεση φύλου για τους άνδρες. Η μέση ηλικία των προσβεβλημένων ατόμων ήταν 52, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την προηγουμένως προτεινόμενη ιδέα ότι το σύνδρομο Κοτάρ είναι κατά κύριο λόγο μια κατάσταση των ηλικιωμένων. όμως δεν αποκλείεται να εμφανιστεί σε παιδιά και εφήβους. Ειδικότερα τα άτομα κάτω των 25 ετών που πάσχουν, τείνουν να έχουν διπολική κατάθλιψη. Προηγούμενες δημοσιεύσεις σχετικά με το σύνδρομο έχουν δείξει συσχέτιση με πονοκεφάλους, επιληπτικές κρίσεις, θρόμβωση οβελιαίου κόλπου, εγκεφαλική ατροφία, εγκεφαλοπάθεια, έμφραγμα, κατατονία και σύνδρομο Capgras.
Πώς συνδέεται το σύνδρομο Κοτάρ με το σύνδρομο Capgras ;
Η ψευδαίσθηση Κοτάρ φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που πιστεύουν ότι τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά, παρά το περιβάλλον τους, διαμορφώνουν τη συμπεριφορά τους. Οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι το περιβάλλον τους προκαλεί τη συμπεριφορά τους είναι πιο πιθανό να έχουν μια σχετική κατάσταση που ονομάζεται σύνδρομο Capgras . Αυτό το σύνδρομο κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η οικογένεια και οι φίλοι τους έχουν αντικατασταθεί από απατεώνες. Η ψευδαίσθηση Κοτάρ και το σύνδρομο Capgras μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα.
Το σύνδρομο Κοτάρ είναι μια ανίατη ασθένεια ;
Αν και τα συμπτώματα είναι ακραία, οι περισσότεροι άνθρωποι βελτιώνονται με τη θεραπεία.Η γενική προσέγγιση περιελάμβανε τη θεραπεία της υποκείμενης ιατρικής ή νευροψυχιατρικής ασθένειας σε όλες τις περιπτώσεις. Επισημαίνεται, το πιθανό όφελος της συμπεριφοράς και της ψυχοθεραπείας στη θεραπεία του συνδρόμου όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τη φαρμακοθεραπεία. Οι πολυάριθμες μέθοδοι θεραπείας αποδείχθηκαν αποτελεσματικές στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του συνδρόμου.
Πηγές:
- Cotard Delusion and Walking Corpse Syndrome ανακτήθηκε από www.healthline.com (τελευταία πρόσβαση 13/7/2020 στις 22:00)
- A Neuropsychiatric Analysis of the Cotard Delusion ανακτήθηκε από neuro.psychiatryonline.org (τελευταία πρόσβαση 13/7/2020 στις 22:00)
- Walking Corpse Syndrome: Dawn of the Living Dead ανακτήθηκε από www.psychologytoday.com (τελευταία πρόσβαση 13/7/2020 στις 22:00)
- What Is Cotard’s Syndrome (Walking Corpse Syndrome)? ανακτήθηκε από www.webmd.com (τελευταία πρόσβαση 13/7/2020 στις 22:00)
