Με αφορμή την πετυχημένη θεατρική παράσταση «Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι» του Pierre de Marivaux στο θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» που ρίχνει αυλαία τέλη του μήνα, έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στο MAXMAG, αυτή την εβδομάδα, τη θεατρική ομάδα που αποτελείται από τους:
Βίκυ Αθανασίου, Ειρήνη Καζάκου, Νίκος Καραστέργιος, Άντα Κουγιά, Μυρσίνη Μορέλλι, Ανδρέας Παπαγιαννάκης, Μαρκέλλα Στάμου, Σακης Τσινιάρος, Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδου
Tο συγκεκριμένο έργο του Μαριβώ είναι μια τρελή κωμωδία με τραγούδια και χορούς, από τις ελάχιστα παιγμένες!
Σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές και καθιερώθηκε σαν Siècle des Lumières (Διαφωτισμός), με προσωπικότητες παγκόσμιας λάμψης, όπως ο Βολταίρος, ο Μοντεσκιέ, ο Ντιντερό και άλλοι εγκυκλοπαιδιστές, ο Μαριβώ γράφει τις αντικλασσικιστικές κωμωδίες του κάνοντας μια χειρουργική επέμβαση στον έρωτα. Με πολύ λεπτό χιούμορ και φινέτσα, καθιερώνει το δικό του ύφος (marivaudage= περίτεχνο ύφος στη γλώσσα και την έκφραση), που αγγίζει πολλές φορές το τραγικό.
Τα θέματα και η πλοκή δεν είναι σε καμία περίπτωση φάρσες, αλλά παίζουν ανέμελα και δεξιοτεχνικά με τον έρωτα και τον εγωκεντρισμό, τα πρώτα ερωτικά νεανικά σκιρτήματα και την αφέλεια, τη γυναικεία φιλαρέσκεια και τη μοναξιά. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι όλη αυτή η κοινωνική και πνευματική άνθιση δεν εμπόδισε την επανάσταση του 1789 να έρθει και ν’ αλλάξει τα πάντα στην Ευρώπη.
Είναι το τρίτο έργο του Μαριβώ που ανεβάζει το θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» και ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής, μετά τη «Γλωσσοκοπάνα» και το «Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης». Σε ένα σκηνικό που δίνει τη δυνατότητα να παρελάσουν από τη σκηνή πολλές θεατρικές φόρμες, η παράσταση κινείται μεταξύ ρεαλισμού, κωμωδίας ηθών, γκροτέσκο και κουκλοθεάτρου, διατηρώντας στοιχεία της εποχής.
Συνέντευξη: Μαρία Καστανάρα, Μαργαρίτα Κυανίδου
- Θα θέλαμε να μας πείτε μας, τι σημαίνει για τον καθένα σας ξεχωριστά «Τόπος-Αλλού»;
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Συνεργάζομαι με το «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» τα τελευταία 15 χρόνια. Λίγο πολύ το νιώθω σπίτι μου.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Το «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» είναι για μένα μια θεατρική οικογένεια! Γύρισα μετά από χρόνια σε αυτό το θέατρο με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αγάπη. Μια μεγάλη αγκαλιά!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Είναι ένα μέρος όπου, ιδέες, οράματα και φαντασία, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Το θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» έχει μια αύρα που μου ταίριαξε από την πρώτη στιγμή και σαν καλλιτέχνη, αλλά και σαν άνθρωπο. Ίσως γιατί είμαι και εγώ λίγο αλλού…
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Ένας τόπος όπου ξεδιπλώνεται η δημιουργικότητα που κρύβεται μέσα μας!
ΜΥΡΣΙΝΗ ΜΟΡΕΛΛΙ: Είναι ένας τόπος με φως, έμπνευση και δημιουργία! Ένα μέρος που αφήνει ελεύθερο τον ηθοποιό να εκφραστεί και να δουλέψει.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Είναι μία πανδαισία χρωμάτων, συναισθημάτων, ανθρώπων, που με ταξιδεύει αλλού…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Τόπος-Αλλού σημαίνει τόπος διασκέδασης και δημιουργίας!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» είναι ένα μεγάλο σχολείο για μένα! Μέσα σ’ αυτό διδάχθηκα και αγάπησα την τέχνη της υποκριτικής. Είναι για μένα η πρώτη μου επαγγελματική φωλιά και η ζέστη μιας ένωσης ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.
- Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το βασικότερο συστατικό μιας εύρυθμης θεατρικής ομάδας;
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Η εμπιστοσύνη! Ο σεβασμός! Η κοινή αγάπη για τη δουλειά που κάνουμε!
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Ο κοινός στόχος! Η κοινή αισθητική! Ο σεβασμός της μοναδικότητας του άλλου!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Να είναι δεμένη μεταξύ της. Να κατανοεί και να σέβεται την διαφορετικότητα των μελών της.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Η χημεία και η αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Τα βασικότερα συστατικά της ομάδας είναι το κοινό όραμα η αισθητική και η ευγένεια!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Η έννοια του συνόλου, η καλή θέληση, η σύμπνοια και η αλληλοσυμπλήρωση μεταξύ των συνεργατών. Πρέπει να αισθάνεσαι ότι «ανήκεις», ότι δουλεύεις για το κοινό «καλό», έχοντας όμως χώρο για την προσωπική σου ανάπτυξη. Να αισθάνεσαι ότι συμπορεύεσαι προς κοινούς στόχους, βάζοντας τη δική σου προσωπική πινελιά, η οποία συμπληρώνει την εικόνα του παζλ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Οι άνθρωποι και το πώς και αν επικοινωνούν, ιδιαίτερα εκτός σκηνής… Και φέτος είμαι τυχερή! Φαίνεται άλλωστε και στη σκηνή…
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Θα ακουστεί τετριμμένο, αλλά είναι αλήθεια… Το καλό καμαρίνι!
ΜΥΡΣΙΝΗ ΜΟΡΕΛΛΙ: Η εμπιστοσύνη! Η χημεία! Η καλή ενέργεια!
- To έργο του Πιέρ ντε Μαριβώ, «Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι», παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 30 Οκτώβρη του 1749, όμως δεν έκανε επιτυχία. Αντιθέτως τώρα, στο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ», η επιτυχία της παράστασης είναι ξεκάθαρη… Τι θα λέγατε ότι συντέλεσε σε αυτή την επιτυχία; Ποιο είναι το μυστικό σας;
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Αγαπήσαμε πολύ το συγκεκριμένο έργο και δουλέψαμε με πολύ κέφι και μεράκι!
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Ο κοινός στόχος! Είμαστε μια ομάδα από πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς που κοιτάμε το ομαδικό καλό. Λάμπει ο κάθε ένας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε και γι’αυτό δίνουμε έμφαση στις λεπτομέρειες!
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Από την πλευρά μας δουλέψαμε πολύ, αλλά το σημαντικό είναι ότι δουλέψαμε με κέφι και μεράκι. Επιμείναμε στη λεπτομέρεια και προσπαθήσαμε να φέρουμε ένα έργο του 1749 στο σήμερα. Γιατί τελικά οι άνθρωποι και τα προβλήματά τους δε διαφέρουν στο πέρασμα του χρόνου…
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Η σκηνοθετική μπαγκέτα του Νίκου Καμτσή και το feeling όλων μας!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Δεν υπάρχουν μυστικά, είναι τυχαίο πολλές φορές… Αλλά τώρα λειτούργησε θετικά το γεγονός ότι δουλεύουμε καιρό μαζί!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Πολλές φορές έργα γνωστών συγγραφέων, όπως ο Μαριβώ, δεν συναντούν επιτυχία την εποχή που παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Αυτό δεν αποτελεί μειονέκτημα, μιας και ο συγγραφέας συνήθως είναι πρωτοπόρος και προηγείται κατά πολύ της εποχής του. Η πρωτότυπη σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή, καθώς και η τελική απόδοση του κειμένου, που βασίστηκε στη μετάφραση από τα γαλλικά της Άντας Κουγιά, έδωσαν στο έργο έναν σύγχρονο αέρα και το ενσωμάτωσαν στην ελληνική πραγματικότητα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Δεν νομίζω ότι υπάρχει μυστικό. Κάποια έργα λάμπουν όταν είναι η ώρα τους και πολλές φορές η ώρα τους είναι πολύ μετά της εποχής τους. Σίγουρα έχει να κάνει και με την ευτυχή συνεύρεση τόσων ταλαντούχων καλλιτεχνών…
- Το έργο ανήκει στο είδος της κωμωδίας, δοσμένης βέβαια μέσα από τη λεπτότητα της ιδιαίτερη γραφής του Μαριβώ. Ποια είναι τα μηνύματα που περνά η παράσταση στο θεατή;
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Η αγάπη πάντα θριαμβεύει!!!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Το έργο καταπιάνεται με την έννοια του έρωτα, του χρήματος, της εξουσίας, της επιρροής. Όσα χρόνια και αν περάσουν, ο άνθρωπος θα περιστρέφεται γύρω από αυτά τα ζητήματα, τα οποία μπορεί να είναι αλληλοεξαρτώμενα, με διαφορετική σειρά ανά περίπτωση.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Βασικός πυρήνας του έργου είναι το παιχνίδι ανάμεσα στον έρωτα και τον εγωκεντρισμό, ανάμεσα στο ερωτικό πάθος και τη φιλαρέσκεια, ανάμεσα στα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και το γάμο από συμφέρον. Και σύμφωνα με την τελική απόδοση του κειμένου, το παιχνίδι ανάμεσα στον έρωτα, την εξουσία και το χρήμα. Πόσο ο έρωτας μπορεί να επηρεαστεί από όλα αυτά και πόσο τελικά ανθίζει μέσα από τα εμπόδια που θέτουμε οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι στην εξέλιξή του.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ο θεατής καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η αγάπη μπορεί να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια….
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Το ότι ο έρωτας τελικά θριαμβεύει. Πέρα και πάνω από όλα τα εμπόδια. Αυτό δεν ελπίζουμε και στη ζωή άλλωστε;
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ : Να κυνηγάμε αυτό που θέλουμε. Να προσπαθούμε για κάτι πάνω και περά από εμάς.
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Η παράσταση ακροβατεί ανάμεσα σε προβληματισμούς που συναντώνται και τότε και τώρα. Ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, ανάμεσα στους νέους και τους γηραιότερους, ανάμεσα στον έρωτα και το χρήμα, ανάμεσα στο θέατρο και την πραγματικότητα.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Στόχος μας είναι ο θεατής να νιώσει λίγη χαρά μέσα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Παράλληλα, περνάει μηνύματα για το χρήμα, τον έρωτα και την εξουσία.
- Σε μια εποχή οικονομικής, ανθρωπιστικής και πολιτιστικής κρίσης, το θεατρικό κοινό επιλέγει την κωμωδία, ως θεατρικό είδος, για την ψυχαγωγία του;
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό. Σίγουρα, η επιλογή μιας κωμωδίας σε κάνει να ξεχνιέσαι από όλα αυτά τα παράλογα που βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου. Το θέατρο όμως ως έννοια, ως ιδέα αν θέλετε, πάντα κάτι έχει να σου προσφέρει, πάντα κάτι έχει να σου πει, σε όλες τις εποχές, σε κάθε κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Για μένα είναι βάλσαμο ψυχής είτε πρόκειται για κωμωδία και σε κάνει να γελάς, για δράμα και σε κάνει να κλαις, για κοινωνικό έργο που σε βάζει σε διαδικασία αναζήτησης και σκέψης, για κλασικά έργα που μιλούν για πανανθρώπινα προβλήματα.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ : Νομίζω πως ναι. Κυνηγάμε το γέλιο για να ξορκίσουμε τη στενοχώρια.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το γέλιο. Λείπει αυτό απο την καθημερινότητα του. Παρ ‘ όλα αυτά νομίζω ότι το κοινό θα εμπιστευτεί μια καλή παράσταση Ό, τι και να είναι. Το κοινό θέλει την αλήθεια!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Δεν είναι απαραίτητο αυτό, κατά τη γνώμη μου. Ναι, ο κόσμος θέλει να ξεχαστεί από τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά αν ένα έργο είναι καλό θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, είτε πρόκειται για κωμωδία, είτε για οποιοδήποτε άλλο είδος.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Ναι, διότι το γέλιο είναι απαραίτητο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Το κοινό τελικά δεν επιλέγει αναγκαστικά κωμωδία λόγω κρίσης, αλλά επιλέγει έργα που έχουν κάτι να πουν, που οι συντελεστές έχουν καθαρό στόχο!!!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Το θεατρικό κοινό επιλέγει αυτό που θα το κάνει να ξεφύγει από την πραγματικότητα του και η αλήθεια είναι ότι η κωμωδία βοηθά σε αυτό. Από την άλλη, πολλές φορές μπορεί να ακολουθήσει τελείως αντίθετους δρόμους γιατί κυνηγά τη λύτρωση. Γι’αυτό και ευτυχώς υπάρχουν τόσες διαφορετικές παραστάσεις.
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Πολύς κόσμος στις μέρες αυτές επιλέγει την κωμωδία σαν μία διέξοδο από τη δύσκολη καθημερινότητά του. Θέλει να έρθει σ’ ένα φιλόξενο χώρο και να παρακολουθήσει μια παράσταση που θα τον διασκεδάσει, θα τον κάνει να ξεχάσει, θα τον κάνει να γελάσει. Να γυρίσει σπίτι του ανάλαφρος, παίρνοντας όμως μαζί και κάποιους προβληματισμούς για μελέτη. Αυτός είναι κι ο στόχος των «Καλοπροαίρετων Θεατρίνων».
- Μιλήστε μας για τους ήρωες που υποδύεται ο καθένας από εσάς;
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Εγώ υποδύομαι την Αντζελικ. Μια ερωτευμένη κοπέλα που βλέπει το γάμο της να διαλύεται από τις παραξενιές της μητέρας της! Παλεύει για τον άντρα που αγαπά και υπερασπίζεται τον έρωτα της μέχρι τέλους! Δε αφήνει να μπει εμπόδιο στην ευτυχία της τίποτα!!! Είναι ρομαντική και με πάθος για τη ζωή!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Η Md Αμελέν είναι μια κυρία της καλής κοινωνίας, εύπορη, σπιρτόζα και κεφάτη, με καλές προθέσεις, αλλά ταυτόχρονα πολύ μόνη. Είναι η θεία που μεγάλωσε τον Εραστ, ο οποίος πρόκειται να παντρευτεί την Ανζελίκ, κόρη της Md Αργκάντ. Μετά την άρνηση της τελευταίας να παιχτεί μια κωμωδία φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από τους υπηρέτες, η Md Αμελέν αποφασίζει να στήσει μια φάρσα, αφενός για να εκνευρίσει την Md Αργκάντ, αφετέρου για να διασκεδάσει την πλήξη της.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Η Κολέτ είναι υπηρέτρια του σπιτιού. Μία κοπέλα νέα, ερωτευμένη με τον Μπλασής, η οποία όμως, και ως υπηρέτρια και ως γυναίκα, βρίσκεται στο κατώτερο κοινωνικό στρώμα του μικρόκοσμου του έργου. Κανείς δεν την υπολογίζει και ο ίδιος ο Μπλασής δεν της δείχνει ξεκάθαρα την αγάπη του, παρά το γεγονός ότι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Όταν ο Μερλέν, ο αρχιυπηρέτης του σπιτιού αναλαμβάνει να στήσει μια κωμωδία για το γάμο της Ανζελίκ και του Εράστ, η Κολέτ βρίσκει την ευκαιρία να γίνει πρωταγωνίστρια, να λάμψει πάνω στη σκηνή, να τραβήξει την προσοχή και το ενδιαφέρον, να τους ταράξει όλους και φυσικά, να ανακαλύψει πόσο πολύ τη θέλει ο Μπλασής. Παίζει θέατρο στη σκηνή, θέατρο και στη ζωή ώσπου να λάβει την επιβεβαίωση, ακόμη κι αν φτάσει στα άκρα.
ΜΥΡΣΙΝΗ ΜΟΡΕΛΛΙ : Υποδύομαι τη Λιζέτ, ένα ιδιαίτερα φιλάρεσκο και “ανάλαφρο” πλάσμα, μία μικρή πεταλούδα μέσα στο έργο, το οποίο παρά την αυτοπεποίθηση που κατέχει την τρώει η ζήλια και την κυνηγάει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ο Εραστ είναι ένας νέος καλοαναθρεμένος από την πλούσια θεία του, που από σεβασμό δεν μπορεί να της χαλάσει χατίρι, μέχρι που αποφασίζει να τον παντρέψει παρά τη θέλησή του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ : Στους Καλοπροαίρετους Θεατρίνους ήρθα αντιμέτωπη με την Μανταμ Αργκαντ. Και λέω αντιμέτωπη γιατί η Αργκαντ είναι μια γυναίκα πολύ διαφορετική από μένα και όχι μόνο ηλικιακά! Είναι η κυρία του σπιτιού, μια γυναίκα που θέλει να κινεί τα νήματα και στόχος της είναι να παντρέψει την μοναχοκόρη της. Θεωρεί ότι όλα είναι υπό του πλήρους ελέγχου της και όταν ο γάμος κινδυνεύει να ματαιωθεί, θα ανακαλύψει ότι είναι ικανή να υπερβεί τον εαυτό της προκειμένου να το αποφύγει.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Ερμηνεύω τον Μερλεν. Έναν υπηρέτη που βρίσκει την ευκαιρία, εξαιτίας μιας κωμωδίας που του ζητήθηκε ενόψει του γάμου της μικρής κυρίας του σπιτιού να δημιουργήσει, να αφήσει ελεύθερη την καλλιτεχνική του φλέβα και να βγάλει και χρήματα.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Ο Μπλασής είναι υπηρέτης. Επομένως, άνθρωπος κατώτερης τάξης. Ζηλεύει πολύ τη σύντροφό του και θέλει να την έχει αποκλειστικά δική του.
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Μαντάμ Αραμίντ: Σημερινής μέσης ηλικίας, που για την εποχή εκείνη θεωρείτο γηραιά, πλούσια χήρα και φανταχτερή με μια δόση κιτς, ανέραστος, ξεχασμένη στο ράφι, η οποία όμως λαχταρά την «ανδρική παρέα». Ενώ καταφθάνει φουριόζα ως προσκεκλημένη στο σπίτι της Μαντάμ Αργκάν, για τους γάμους του Εράστ και της Ανζελίκ, καταλήγει να «στριμώχνει» τον γαμπρό. Αρχικά, δίνει την εικόνα της ελαφρόμυαλης, όμως όταν δέχεται επίθεση από τη μητέρα της νύφης και από την νύφη την ίδια, δε διστάζει να «δείξει τα δόντια» της αλλά και τη δηλητηριώδη γλώσσα της!
- Ποιες προκλήσεις συναντήσατε, o καθένας ξεχωριστά, κατά την ενσάρκωση των ρόλων σας;
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Ο συγκεκριμένος ρόλος αντιμετωπίστηκε όπως και όλοι οι ρόλοι. Τον φτιάχνεις από την αρχή. Παίρνεις ό,τι στοιχεία σου δίνει το κείμενο, και ό,τι δεν σου δίνει, το φαντάζεσαι. Του φτιάχνεις παρελθόν, συνήθειες, πάθη κλπ. Στο συγκεκριμένο ρόλο, το δύσκολο ήταν να παρουσιάσω μια κυρία παλαιότερης εποχής, η οποία θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη γυναίκα του σήμερα. Ουσιαστικά, μια άχρονη γυναίκα.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Η βασική πρόκληση ήταν το στοιχείο ότι πρόκειται για μία άλλη εποχή. Να ενσαρκώσεις έναν άνθρωπο βγαλμένο από το παρελθόν και να έχει κοινά στοιχεία με το σήμερα. Επιπλέον, για μένα πρόκληση ήταν να βγει το χιούμορ και το αστείο μέσα από ένα χαρακτήρα που ουσιαστικά «φέρει» μια δραματικότητα. Είναι δραματικό να μη σε υπολογίζουν! Και αυτή τη δραματικότητα τη βλέπουμε σε όλους τις χαρακτήρες, σε όλα τα έργα του Μαριβώ.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Η πρόκληση για μένα ήταν ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω ένα χαρακτήρα ζηλιάρη και νευρικό.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Το ότι πρέπει να “ζωντανέψεις” έναν άνθρωπο που για χρόνια ήταν στο χαρτί, αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Με την Ανζελίκ μπορώ να πω πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία! Στη θέση της προσωπικά δε νομίζω να έκανα κάτι διαφορετικό. Πρόκληση ήταν γενικά το όλο κλίμα της εποχής του Μαριβώ! Τόσο όμορφη και διαφορετική!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ : Χαχα. Ερμηνεύω ένα ρόλο μιας γυναίκας μεγαλύτερής μου και τελείως κόντρα στο χαρακτήρα μου !!! Ευτυχώς που το προσωπικό μου κέρδος ως ηθοποιός ήταν εξίσου μεγάλο με τις δυσκολίες. Είναι μεγάλη μου χαρά που τελικά δε με αναγνωρίζουν όταν με βλέπουν μετά την παράσταση!
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ : Ερμηνεύω τον Μερλεν. Έναν υπηρέτη που θέλει να γίνει σκηνοθέτης….νομίζω ότι δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο!!!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κάθε νέος ρόλος αποτελεί μια καινούρια πρόκληση για τον ηθοποιό. Αντιμετωπίζω κάθε χαρακτήρα σαν ένα νέο «φίλο» που πρέπει να τον μάθω «από την καλή κι από την ανάποδη». Για εμένα πρόκληση αποτέλεσε το όλο εγχείρημα, μιας και πρώτη φορά καταπιάνομαι με έργο του Μαριβώ και της εποχής του.
- Το marivaudage αποτελεί έναν αρκετά έντεχνο τρόπο γραφής του συγγραφέα, αφήνοντας έτσι το διαχρονικό του στίγμα. Κατά πόσο αυτό δημιουργεί δυσκολίες στο εγχείρημα της μετάφρασης;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Τέτοια κλασικά και φορμαρισμένα έργα είναι πάντα πρόκληση για έναν ηθοποιό. Μεταφραστικά δεν ταλαιπωρήθηκα και πολύ, ίσως γιατί δεν έκανα τη μετάφραση. Χαχα.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Παρέλαβα ευτυχώς το κείμενο μεταφρασμένο, αλλά φαντάζομαι η Άντα Κουγιά θα έχει πολλά να πει.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Γενικά η «δυσκολία» της μετάφρασης έγκειται στο ότι μία γλώσσα που φέρει τον πολιτισμό και την κουλτούρα της εκάστοτε χώρας, πρέπει να μεταφραστεί στη δική σου, η οποία ταυτόχρονα φέρει το δικό της πολιτισμό και τη δική της κουλτούρα. Για μένα το μυστικό είναι αυτό. Να έχεις μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση του αρχικού κειμένου και στην προσαρμογή του στην ελληνική κουλτούρα. Όσον αφορά το marivaudage, τον έντεχνο τρόπο γραφής του συγγραφέα, έπρεπε να βρεθεί ένα αντίστοιχο ύφος και περίτεχνες λέξεις που να δηλώνουν το λεπτό συναισθηματισμό του Μαριβώ. Το έργο του Μαριβώ στο σύνολό του αναδύει μία λεκτική λεπτολογία, μια ποιητική νότα φινέτσας. Ο Μαριβώ στους Καλοπροαίρετους θεατρίνους πετυχαίνει όχι μόνον με τη γλώσσα αλλά και με την τεχνική του «θεάτρου εν θεάτρω», την αποκάλυψη της ψυχολογικής αλήθειας, αναμειγνύοντάς την με την απελευθέρωση της φαντασίας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Η μετάφραση από μόνη της είναι επίσης μια πρόκληση.
- Πιστεύετε πως η μετάφραση αριστουργηματικών έργων που ανήκουν όμως στο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο μιας τελείως διαφορετικής εποχής, θα πρέπει να γίνεται με απόλυτη πιστότητα ή η απόδοση του κειμένου να δίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίζει σε ορισμένα πλαίσια και με τη σύγχρονη εποχή και τις ανάγκες του κοινού σήμερα;
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Πρέπει οπωσδήποτε να προσαρμόζεται γιατί και η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε σέβεσαι το αρχικό κείμενο. Εννοείται ότι το σέβεσαι και το ακολουθείς. Αυτό είναι ο οδηγός σου για να μεταφράσεις, να υποδυθείς, να σκηνοθετήσεις.
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Τα θεατρικά έργα γράφονται σε συγκεκριμένη εποχή. Όσο πρωτοποριακά και να είναι, δεν παύουν να αντανακλούν το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της εποχής που γράφτηκαν. Κάθε εποχή έχει μια δική της πολιτική, κοινωνική και οικονομική ταυτότητα που τη χαρακτηρίζει. Είναι λοιπόν μεγάλη πρόκληση να καταφέρεις να προσαρμόσεις το «τότε» στο «σήμερα». Να μπορέσεις να το αποδόσεις χωρίς να το «τραυματίσεις» και να το προσαρμόσεις στα σημερινά δεδομένα. Αυτό ζητάει το κοινό.
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Πιστεύω πως πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εκάστοτε σκηνοθεσίας. Πάντα όμως με σεβασμό προς το αρχικό κείμενο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Η μετάφραση δεν πρέπει να γίνεται με απόλυτη πιστότητα στο κείμενο. Γιατί έτσι χάνεται η επαφή με τη σύγχρονη εποχή και τις ανάγκες του κοινού. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να γίνεται με πολύ προσοχή και μόνο από ανθρώπους που ξέρουν, λογοτέχνες ή ποιητές.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Τα αριστουργηματικά έργα είναι ακριβώς αριστουργηματικά επειδή είναι και διαχρονικά. Κάποια από αυτά μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα με την εποχή και κάποια είναι λες και γράφτηκαν σήμερα χωρίς καμία επέμβαση στην απόδοσή τους.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Ανάλογα το έργο, το θέμα του, την εποχή. Είναι πολλοί οι παράγοντες που παίζουν ρόλο.
- Πώς είναι η συνεργασία με έναν διακεκριμένο στην ελληνική σκηνή σκηνοθέτη όπως ο Νίκος Καμτσής;
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Ο κ. Καμτσής είναι ένας ρομαντικός της σύγχρονης εποχής! Τον εκτιμώ και τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη του! Είναι μεγάλη χαρά να δουλεύεις με “εργάτες” του θεάτρου! Έχει πολλά να διδάξει σε έναν ηθοποιό!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Είναι η 5η συνεχόμενη δουλειά που κάνω με τον κ.Καμτσή, οπότε αυτό τα λέει όλα!
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Με τον κ. Καμτσή συνεργάζομαι από το 2014 σε παιδικές και εφηβικές παραστάσεις και σε παραστάσεις για ενήλικες. Έχουμε μία ουσιαστική και δημιουργική συνεργασία και πλέον έχουμε αποκτήσει κώδικες επικοινωνίας τέτοιους, που μας επιτρέπουν χωρίς πολλά λόγια να φτάνουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα.
ΜΥΡΣΙΝΗ ΜΟΡΕΛΛΙ: Είχα την τύχη να βρεθώ πλάι στον κ.Καμτσή κατευθείαν μετά την αποφοίτησή μου από τη σχολή και κάθε φορά σε κάθε πρόβα ή παράσταση είναι ένα μικρό μάθημα για μένα. Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να βλέπεις έναν τόσο “μεγάλο” άνθρωπο να είναι τόσο προσιτός και δοτικός ως προς τη δουλειά του.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Η συνεργασία με τον Νίκο Καμτσή είναι παθιασμένη χαχαχα….. Και αυτό έχει και καλά και κακά. Είναι όμως σίγουρα δημιουργική.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Κέρδος. Ελπίζω να είναι και από την άλλη μεριά.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ: Είναι τόσες οι φορές που έχουμε συνεργαστεί που πια είναι νερό που κυλάει.
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Για εμένα, ο Νίκος Καμτσής είναι δάσκαλος. Το ταλέντο του, η πείρα του, οι γνώσεις του, η αφοσίωση και η απέραντη αγάπη του σ’ αυτό που ποιεί, με οδήγησαν πολλά βήματα μπροστά. Ο Νίκος Καμτσής σου καθιστά, έμπρακτα σαφές πως σκηνοθέτης και ηθοποιοί οδεύουν σε έναν κοινό δρόμο με κοινό στόχο.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Η συνεργασία μας είναι άκρως επαγγελματική και εκεί που πρέπει, φιλική. Γι’αυτό και συνεργαζόμαστε για 3η συνεχόμενη χρονιά. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει να κάνει στη σκηνή και με τα μέσα τα δικά του και του ηθοποιού βγάζουν το αποτέλεσμα που θέλουν.
- Ποσό σημαντική ήταν η γνώση και η εμπειρία του για την επιτυχία της παράστασης;
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ : Ανεκτίμητη!
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Ο κ. Καμτσής δουλεύει πολύ στη λεπτομέρεια! Έχει ένα μαγικό τρόπο να σου περνάει ακριβώς αυτό που θέλει! Ξέρει πολύ καλά από κωμωδία και αυτό είναι σημαντικό ως προς το ρυθμό της παράστασης. Σίγουρα το κοινό δε βαριέται λεπτό!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Καταλυτική. Οι περισσότεροι στην ομάδα είμαστε λίγο πολύ νέοι ηθοποιοί (με εξαίρεση τον Νίκο Καραστέργιο), οπότε βασιζόμαστε απόλυτα στην πολύτιμη 30+χρονη εμπειρία του Νίκου Καμτσή.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Εξαιρετικά σημαντική. Μας μεταδίδει τις γνώσεις του και την εμπειρία με όποιο τρόπο μπορεί. Μας βοηθάει ουσιαστικά να «λυθούμε» και να προχωρήσουμε καλλιτεχνικά ένα βήμα παραπέρα. Όλα αυτά είναι που μας έχουν βοηθήσει ώστε κι εμείς οι ίδιοι να οξύνουμε τη φαντασία μας και να προτείνουμε πράγματα.
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Πάρα πολύ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: O καπετάνιος οδηγεί το πλοίο και ο Νίκος Καμτσης είναι ένας καπετάνιος που ξέρει πολύ καλά τη θάλασσα!!!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ο Νίκος Καμτσής διαθέτει μια τεράστια πείρα σε έργα «κλασικού ρεπερτορίου». Συγκεκριμένα, είναι το τρίτο έργο του ιδίου συγγραφέα που ανεβάζει στη σκηνή του «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ». Όμως αυτή δεν του αρκεί. Αφιερώνει ώρες μελέτης κι έρευνας στο κάθε θεατρικό κείμενο που επιλέγει. Η μεταφορά της γνώσης αυτής προς εμάς, καθώς και η καθοδήγησή του, μας είναι πολύτιμες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ο σκηνοθέτης είναι ο Θεός στο θέατρο. Η γνώση και η εμπειρία είναι τα όπλα του. Δεν ξεκινάς καν αν δεν υπάρχουν αυτά.
- Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται η συνέντευξή μας και θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας τα σχέδιά σας, αφού πέσει η αυλαία για τους Καλοπροαίρετους Θεατρίνους…
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ: Παραμένω στο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» για την παράσταση του κ.Καμτσή «Νίτσε – Βάγκνερ», όπου θα υποδυθώ τη Λου Σαλομέ! Ανυπομονώ και έχω μεγάλη χαρά γι’ αυτή τη νέα πρόκληση!
ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΣΤΑΜΟΥ: Αρχές Μαρτίου θα ανέβει το «Νίτσε – Βάγκνερ, ένα έργο για το Φασισμό» σε κείμενα, έρευνα και σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή, στο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» φυσικά! Το έργο ανεβαίνει για τρίτη φορά και υποδύομαι την αδερφή του Νίτσε, Ελίζαμπεθ!
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΝΙΑΡΟΣ: Δεν γνωρίζω ακόμα κάτι συγκεκριμένο…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Μετά το πέρας των παραστάσεων θα επαναληφθεί μια παράσταση που παίξαμε πέρυσι και έχει σχέση με το φασισμό, το «Νίτσε – Βάγκνερ».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ : Ανυπομονώ για τους επόμενους ρόλους… Άλλωστε τα καλύτερα έρχονται… Πάντα!
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣΤΕΡΓΙΟΣ : Θα συναντηθώ πάλι με το Νίτσε στο έργο του Νίκου Καμτσή και η συνέχεια θα είναι συναρπαστική!
ΒΙΚΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Οι «Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι» θα βρίσκονται στο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» έως τα τέλη Φεβρουαρίου! Το μήνα Μάρτιο θα επαναλάβουμε το έργο του Νίκου Καμτσή «Νίτσε – Βάγκνερ, ένα έργο για το Φασισμό» το οποίο παίχτηκε την προηγούμενη χρονιά με μεγάλη επιτυχία.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ: Αυτή τη στιγμή συμμετέχω στο έργο «Οι μύθοι μας, τ’αστέρια μας», το οποίο παίζεται από τον Οκτώβριο στην παιδική σκηνή του «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» και οι παραστάσεις συνεχίζονται. Όσο για το μέλλον, δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο… Γνωρίζω όμως ότι θα συνεχίσω να αποτελώ μέλος της ομάδας του «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ»!
