Η Κάτια Γκουλιώνη έχει ήδη δείξει επιμέλεια και υποκριτική οξυδέρκεια. Είναι εργατική, ακούραστη, τολμηρή, δεν επαίρεται, χαίρεται και δεν ματαιοφρονεί. Διαθέτει απλότητα και αμεσότητα και μία εκπληκτικά άμεση χροιά στη φωνή της που δύσκολα ξεχνιέται. Η Κάτια Γκουλιώνη είναι μία ηθοποιός, που πάντα πίσω από το χαμόγελό της κρύβει ατέλειωτες ώρες μελέτης και κουραστικής δουλειάς. Η Κάτια Γκουλιώνη είναι επιπλέον, από τις κλασικές περιπτώσεις των επαγγελματιών που έχουν πάθος, ιδέες και προσήλωση στο έργο τους, ενώ παράλληλα πάντα βάζει στόχους και δεν διστάζει να ρισκάρει.
Η Κάτια Γκουλιώνη εύχεται στον καθένα μας να βρει αυτό που πραγματικά κινητοποιεί τους μηχανισμούς της ευτυχίας μέσα μας. Γιατί θεωρεί ότι είναι αφάνταστη η δύναμη και η ικανοποίηση που αντλεί κάποιος, όταν ασχολείσαι με αυτό που αποτελεί την αληθινή φύση του.
Δεν την γνώριζα προσωπικά, αλλά μόλις την προσέγγισα για μια συνέντευξη στο maxmag, μου είπε: “ναι, γιατί όχι;” και μου έδωσε το τηλέφωνό της. Μια γυναίκα που η επιτυχία δεν την έχει αλλάξει και σε κάθε της λέξη δεν ξεχνά να αναφερθεί στους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας “Ευτυχία“, που όπως λέει είναι συλλογική δουλειά. Ας την γνωρίσουμε μέσα από την κουβέντα μας.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Στην “Ευτυχία”, μαζί με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, έχετε καταφέρει να μην υπάρχει κενό στον θεατή όταν αλλάζει το πρόσωπο, ακόμη και ο θρήνος είναι ο ίδιος. Πώς τα καταφέρατε;
Έχει να κάνει με την προετοιμασία και τη δουλειά που γίνεται όταν δουλεύεις έναν χαρακτήρα. Με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δουλέψαμε πολλές ώρες μαζί, κάναμε πρόβες κοινές, όλες τις σκηνές. Ήταν απόφαση του σκηνοθέτη ,του Άγγελου Φραντζή, να είναι κοινές όλες μας πρόβες, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε κοινό πλάνο. Για να βρούμε έναν κοινό τρόπο να προσεγγίσουμε τον χαρακτήρα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Μιλάμε δηλαδή για πολλές δουλειάς, για να προσεγγίσεις την Ευτυχία,να μπεις στο πετσί του ρόλου.
Δεν υπάρχει ταινία που να μην απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς. Μια ταινία είναι δουλειά από όλες τις ειδικότητες και όχι μόνο από τους ηθοποιούς. Είναι μια ομαδική δουλειά. Πολλούς μήνες πριν βγει η ταινία. Όποιος θεωρήσει ότι είναι solo ηθοποιού μια ταινία πρέπει να είναι ηλίθιος. Όλες οι ειδικότητες δουλεύουμε πάρα πολύ και πόσο μάλλον με τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα.
Τα χρήματα είναι ελάχιστα.Τις περισσότερες φορές εκ των ενόντων και είναι επίσης όραμα ενός σκηνοθέτη που μπορεί να έχει ασχοληθεί και πέντε χρόνια να βρει χρηματοδότηση. Οπότε δε ρισκάρεις,δεν πηγαίνεις ποτέ με την ιδέα ότι εντάξει… Ό,τι γίνει. Δεν το αφήνεις στην τύχη του, όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά σε καμία ειδικότητα επίσης.
Σε τιμά που για άλλη μια φορά αναφέρεσαι στις ειδικότητες, στους ενδυματολόγους, τους φωτογράφους…
Ένα πλάνο, μια σκηνή είναι πολλές ειδικότητες για να μπορέσουμε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Έχουμε δει εξαιρετικούς ηθοποιούς να φαίνονται ότι δεν παίζουν καλά και λέμε μέσα μας: “πώς γίνεται;” γιατί δεν δούλεψαν καλά στο σύνολο οι ειδικότητες.
Αγαπάς πολύ τους συνεργάτες. Όταν βραβεύτηκες για τον πρώτο γυναικείο ρόλο στην Πολυξένη πάλι βγήκες και με το βραβείο στο χέρι, ευχαρίστησες όλες τις ειδικότητες.
Είμαι πολύ ειλικρινής σε αυτό. Το οικονομικό που ζούμε αυτή τη στιγμή, που δουλεύουμε σε αυτό που αγαπάμε είναι σχεδόν τίποτα. Οπότε αν δε ζεις και μια οικογενειακή κατάσταση κάθε φορά που δουλεύεις… Αν δεν ακουμπάς και δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον, παύει να υπάρχει οποιοδήποτε νόημα.
Το θέατρο με το σινεμά έχουν δικές τους μεθοδολογίες στην υποκριτική; Ποιο είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο;
Ακριβώς έτσι είναι, στο θέατρο δοκιμάζεσαι καθημερινά και έχεις τη χαρά της επανάληψης. Αν κάτι δεν πάει,την επόμενη μέρα μπορείς να το αλλάξεις ή αν βρήκες κάτι μετά πάνω σ’ αυτό βρίσκεις και το επόμενο,όσο παίζεται η παράσταση. Δυστυχώς, στον κινηματογράφο δεν υπάρχει η δυνατότητα της επόμενης μέρας. Δεν υπάρχει reshooting, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα να ξαναγυριστεί μια σκηνή. Άρα στον κινηματογράφο έχεις μια ένταση στο να βγει την ημέρα που έχει οριστεί το γύρισμα και στο θέατρο έχεις συνεχώς την έγνοια στο να είσαι πάνω στην παράσταση. Αυτή τη διαφορά μπορώ να βρω.
Έχεις απορρίψει προτάσεις γιατί δεν θα ήσουν καλή;
Ναι. Εκεί που νομίζω ότι δεν έχω να πω ή να δώσω κάτι έχω πει όχι. Όταν νιώσω ότι δεν μπορώ να προσθέσω, όταν δεν θα είμαι συνεπής, λέω όχι.
Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσει κάποιος τις αξίες του σε καιρούς που κυριαρχεί η ασέβεια, η αταξία, η προβολή ασήμαντων γεγονότων και προσώπων; Πώς το διαχειρίζεται η Κάτια Γκουλιώνη όλο αυτό;
Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τόσο άσχημα πράγματα, τόσο βίαια πράγματα το μόνο εύκολο είναι να κατηγορεί ο ένας τον άλλον για κάτι που δεν πήγε καλά. Ο καθένας μας σ’ αυτό που νιώθει , προσπαθεί να ανταπεξέλθει. Είναι πολύ δύσκολη περίοδος. Πνίγονται άνθρωποι καθημερινά, σκοτώνονται, καίγονται ολόκληρες χώρες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σ αυτή την αγκύλωση,που μας έχουν φέρει είναι να προσπαθήσουμε να ακουμπάμε ο ένας τον άλλον, να τον εμπιστευόμαστε. Για να φύγουμε από αυτή την αγκύλωση και να γίνουμε ενεργητικοί.
Η Ευτυχία ξεπέρασε σε εισιτήρια τον Τζόκερ,στην Ελλάδα. Νιώθεις δικαίωση, ικανοποίηση; Σε ενδιαφέρει η εμπορική επιτυχία μιας ταινίας;
Ναι, με ενδιαφέρει, όχι μόνο η επιτυχία σε νούμερα. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι η ταινία αυτή πήγε καλά. Από την παραγωγή μέχρι τη σκηνοθεσία του Άγγελου Φραντζή, την ενδυματολόγο, Ιουλία Σταυρίδου.
Η «Ευτυχία» δεν κατηγοριοποιείται. Δεν τη θεωρώ εμπορική ταινία, ούτε arthouse ταινία. Πιστεύω ότι είναι μια δουλειά από όλους που την κάνανε προσωπικό πρότζεκτ για αυτό και πάει πολύ καλά. Η Tanweer Productions και Viewmaster Films ,που είχε την παραγωγή, τη φροντίδα και την ευθύνη για το πώς θα πάει η δουλειά, τον σκηνοθέτη, τον Άγγελο Φραντζή, την Κατερίνα Μπέη ,τη σεναριογράφο ,με ένα σενάριο που είχε πνοή από την αρχή. Τον φωτογράφο Γιάννη Δρακουλαράκο,τον Γιάννη Παπαδόπουλο, τον σκηνογράφο.
Η ταινία “Ευτυχία” έχει μια σταθερή καθημερινή πορεία. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που πήγε ,του άρεσε και την πρότεινε. Έχουμε δει και ταινίες να πηγαίνουν αρχικά καλά και μετά σταδιακά να πέφτουν. Η «Ευτυχία»έχει μια σταθερή πορεία.
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια γυναίκα που ποτέ δεν μπήκε σε μια κατηγορία. Η ταινία δίνει αυτή την ελπίδα, την ορμή ,γιατί είναι η Ευτυχία.
Η Ευτυχία Παπαγιαννόπουλου ήταν για την εποχή της αντισυμβατική, αντιδραστική. Σήμερα, αν ζούσε η Ευτυχία, πιστεύεις ότι θα είχε προβλήματα;
Εννοείται ότι θα είχε. Ζούμε σε ένα απόλυτα συντηρητικό καθεστώς. Ιδίως για τη γυναίκα.
Η Ευτυχία έφυγε από ένα γάμο που δεν τη γέμιζε, παρόλο που οικονομικά θα ήταν καλά. Προτίμησε να στερηθεί, να δουλέψει.
Η Ευτυχία αγαπούσε. Μετουσίωνε τα πάντα σε Αγάπη. Μέσα στην αντιφατικότητα που είχε, την αντισυμβατικότητα, η Ευτυχία μετουσίωνε σε αγάπη και όχι σε εγωκεντρισμό. Αυτό είναι το μεγαλείο της. Ήταν δοτικός άνθρωπος. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι όπως χαλούσε λεφτά, έτσι έδινε και σ’ οποίους είχαν ανάγκη. Όπως ξόδευε για την ίδια, άλλο τόσο έδινε και στους άλλους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από την Ευτυχία;
«Τι να σου κάνει μια καρδιά». Το τραγουδά ο Μπιθικώτσης. Ένα υπέροχο τραγούδι, υπέροχοι στίχοι και η φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση συγκλονιστική. Εννοείται και τα «καβουράκια» που από την παιδική μου ηλικία με συγκινούσε, χωρίς να ξέρω το γιατί.
Με ποιο μότο πορεύεσαι στη ζωή σου;
Να έχουμε όλοι υγεία. Αυτό λέω τον τελευταίο καιρό και το εννοώ, όσο κλισέ και να ακούγεται. Το λέω και το πιστεύω. Γιατί η αδυναμία ,να μη μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι , σε περιορίζει. Μακάρι κάθε φορά που πέφτουμε να μπορούμε να ξανασηκωνόμαστε!
