Έρχεται μέσα στο καλοκαίρι, που όπως φαίνεται είναι η εποχή της, να μας χορέψει το «Πεντοζάλι του Έρωτα», κάνοντας τον κρότο που της πρέπει! Με αφορμή, λοιπόν, την επιστροφή της στη δισκογραφία, η Σοφία Αρβανίτη, δυναμική και ευδιάθετη, μας δίνει μια μικρή γεύση όσων πρόκειται να ακούσουμε στο νέο της άλμπουμ με τον αντισυμβατικό τίτλο «ΑΛΑΒΑΡΝΤΑΧΑΛΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», ενώ δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια, τις συνεργασίες που έχει ξεχωρίσει, τα μελλοντικά της σχέδια. Όλα όσα μοιράστηκε μαζί μας αποκαλύπτονται στη συνέντευξη που ακολουθεί…
- Γέννημα θρέμμα της Αθήνας, ξεκινάτε την καριέρα σας στη μουσική περίπου τη δεκαετία του ’80. Πώς ήταν τα πράγματα τότε στο τραγούδι;
Μικρασιατικής καταγωγής, από λαϊκή, πλην τίμιας, οικογένεια. Χαχα! Ως προς τη μουσική, όλα ανθηρά και πολλά υποσχόμενα. Η έξαρση της pop σε τρελά κέφια, όπου και με βρήκε στην πρώιμή μου νιότη και όπου θέλησε να με κάνει ένα ακόμα pop idol. Τα κατάφερε το καλοκαίρι του’90 με το τραγούδι του Μιχάλη Ρακιντζή «ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ».
- Η pop μουσική και το προφίλ του καλλιτέχνη αυτού του είδους σας χαρακτήριζε εσάς ως προσωπικότητα, ήταν του στυλ σας, ας πούμε, ή το υποστηρίζατε γιατί το επέβαλλε η εποχή;
Στα μαθητικά μου χρόνια άκουγα από Deep Purple και Pink Floyd μέχρι Κώστα Τουρνά και Socrates και όταν καλέστηκα από την δισκογραφική μου να τραγουδήσω αυτό το είδος, που έτρεχε πλέον και έκανε τρελές πωλήσεις, το θεώρησα τιμή το να μπω στη δισκογραφία, όταν άλλοι περίμεναν χρόνια για να μπουν.
- Σας κούρασε ποτέ η δημοσιότητα; Σας λείπει καθόλου σήμερα;
Κάποια στιγμή ένιωσα την πίεση, γιατί υπήρχε υπερέκθεση με όλα τα ιδιωτικά κανάλια και σε γνώριζαν ως κι οι πέτρες. Αυτό από τη μία το ήθελες, μα από την άλλη έβλεπες ότι περιοριζόταν πολύ η προσωπική σου ζωή. But that’s life… Είναι μέρος του παιχνιδιού και είναι ok. Δεν μου λείπει καθόλου και πολλές φορές που μου ζητούν συνεντεύξεις τους το αρνούμαι, γιατί δεν θέλω να απασχολώ με σάλια μπάλια τον κόσμο παρά μόνο όταν έχω κάτι σημαντικό να πω. Και τώρα νομίζω πως έχω κάτι να σας πω…
- Πιστεύετε ότι είχατε την απαιτούμενη υποστήριξη από τα ραδιόφωνα;
Πάντα έπαιζαν τα τραγούδια μου και ό,τι θεωρείται διαχρονικό παίζεται ακόμα.
- Κάποτε υπήρχαν τα ραδιόφωνα, πλέον υπάρχει και το internet: social media, youtube, όπου ο κόσμος μπορεί να ενημερωθεί και να ακούσει τη δουλειά ενός καλλιτέχνη…
Ναι, αυτό είναι αλήθεια και γίνεται πολύ καλή δουλειά. Παρά την απουσία των πολλών δισκογραφικών εταιριών στις μέρες μας, έχεις αυτή έστω τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις με τον έξω κόσμο τη μουσική σου.
- Γνωρίζοντας ότι καθόλη τη μουσική πορεία σας έχετε συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες, ποια συνεργασία από αυτές που πραγματοποιήσατε ξεχωρίζετε; Tι το σημαντικό σας πρόσφερε;
Η κάθε συνεργασία είναι και ένα σχολείο. Μαθαίνεις ότι υπάρχει η αλητεία, ότι υπάρχει ο ανταγωνισμός, υπάρχει η καλοσύνη, η υποστήριξη, ό,τι υπάρχει γενικά και στον έξω κόσμο.
- Αν και απήχατε από τη δισκογραφία για αρκετό διάστημα, μας επιφυλάσσατε τη δυναμική επιστροφή σας με νέο υλικό και τελείως διαφορετικό ύφος από αυτό που σας έχει συνδυάσει ο περισσότερος κόσμος. Τι είδους τραγούδια χαρακτηρίζουν τοv καινούριο δίσκο; Σε ποιους ανθρώπους απευθύνεται;
Ο χρόνος γράφει αδυσώπητα πάνω μας και μέσα μας κι εμείς οφείλουμε να τον αξιοποιούμε στο έπακρον. Κάπως έτσι, έκανα με τους αξιολογότατούς μου συνεργάτες ένα CD με δεκατέσσερα τραγούδια που φέρει τον τίτλο «ΑΛΑΒΑΡΝΤΑΧΑΛΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ». Είναι μία κατάθεση ψυχής, ένα στράγγιγμα του εαυτού μου που δεν διστάζει να δει και με μια κοινωνικοπολιτική οπτική τα πράγματα και που με κάνει απλά περήφανη.
Το δουλεύω περίπου δύο χρόνια και ανάλαφρο δεν το λες, ούτε έχει συστατικά αυτού που λέμε σουξέ. Είναι υψηλής δόνησης και κουβαλάει τόσες αλήθειες για τις ζωές – αν όχι όλων μας σίγουρα αυτών που χρόνια «το ψάχνουν» και έχουν νιώσει… Το άλμπουμ αυτό δεν τρέφει ματαιοδοξίες ανθρώπων, αλλά σε κάνει να δεις βαθιά μέσα σου και να νιώσεις πως δεν είσαι μόνος σε αυτό το ταξίδι του χαμού.
- Το τραγούδι σας «Μια Ατίθαση Καρδιά» μας συστήνει, κατά κάποιο τρόπο, τη Σοφία του σήμερα; Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο απολογισμός όσων έχετε βιώσει μέχρι τώρα;
Ό,τι έχω βιώσει ως τα σήμερα δύσκολο, όμως είναι ένα κομμάτι μου ναι, όπου το έγραψα κάποιο δύσκολο ξημέρωμα, έναν χρόνο πριν. Εδώ «το πεντοζάλι του έρωτα» είναι ο πολεμικός χορός που μπαίνει με σαρωτικό τρόπο και κάνει τον κρότο που του πρέπει. Τα λόγια μου έντυσε η μουσική του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη Δημήτρη Λιόλιου που έκανε και την παραγωγή και την ενορχήστρωση.
- Εκτός του Δημήτρη Λιόλιου, ποιοι άνθρωποι συντελούν με το έργο τους στη νέα σας δισκογραφική δουλειά;
Αξίζει να αναφέρω κάποιους ακόμα πολύ γνωστούς από τους συνεργάτες μου που θέλω και να ευχαριστήσω. Παρέα ανοίξαμε τον δημιουργικό μας ορίζοντα, ταυτιστήκαμε και τα δώσαμε όλα. Αυτοί είναι ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, ο μαέστρος της «ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ» της βολιώτικης μπάντας, η Ζωή Τηγανούρια στο τραγουδι «Ο Κουβάς» σε στίχους Σταμάτη Μεσημέρη, αλλά και οι δημιουργοί δύο διασκευών με άποψη πολλά υποσχόμενων, ο Θανάση Παπακωνσταντίνου για τα «Έρημα κορμιά» και οι Mylene Farmer & Laurent Boutonnat για το «Fuck Τhem Αll». Να πω επίσης πως στο τραγούδι «Η Παλιοσκυλού» όλες τις κιθάρες παίζει ο διεθνούς αποδοχής μουσικός και φίλος μου Πάνος Αρβανίτης.
- Ως καλλιτέχνης, νιώθετε ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς; Θεωρείτε ότι ο κόσμος θα αγαπήσει και αυτόν το δίσκο;
Είμαι πολύ, γιατί δουλέψαμε με την ψυχή μας, γιατί προσωπικά θέλησα να εκθέσω τον εαυτό μου, χωρίς να κρατήσω τίποτα για εμένα, σαν ένας τρόπος ψυχοθεραπείας οπότε και λύτρωσης.
Ο πρώτος που αγάπησε τη δουλειά μου είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και έτσι υπέγραψα στη δική του δισκογραφική εταιρία, την «RAIN MUSIC». Θα ήθελα να αγαπηθεί και από τον κόσμο για να μπορώ να ζω μέσα στη μοναξιά της αποδοχής και της δημιουργίας και όχι μέσα στη μοναξιά της γυναίκας που έκατσε σε μια άκρη αναπολώντας το παρελθόν.
- Έχετε προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις με αφορμή την παρουσίασή του; Θα σας δούμε κάπου το επόμενο διάστημα;
Αυτό που προγραμματίζω είναι η προώθηση του άλμπουμ μου. Έχω ετοιμάσει το video clip της «Ατίθασης Καρδιάς» με σκηνοθέτη το Γιώργο Ευαγγελόπουλο και ένα lyric video του τραγουδιού «Fuck Τhem Αll» που ήδη παίζονται μέσα από το κανάλι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο YouTube. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω και μια rock μπαλάντα με πολλά ηλεκτρικά χρώματα, το «ΓΥΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ» σε λόγια Εύης Ζευγαρά και σε σύνθεση και σκηνοθεσία Χρήστου Τσουκαλά. Όλα τα άλλα θα ‘ρθουν στην ώρα τους…
Φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξης και μιας και διανύουμε τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού, πρέπει να σας πω πως καλοκαίρι χωρίς να σας θυμηθούμε δεν υπάρχει. Θα ήθελα λοιπόν, αν μου επιτρέπετε, να κλείσουμε με μια ερώτηση για τα πολυτραγουδισμένα «Καλοκαίρια»…
- Έχουμε ακούσει και ακούμε πολλά τραγούδια που μιλούν για καλοκαίρια και έρωτες. Τα περισσότερα ξεχνιούνται και χάνονται. Τι κάνει το «Μη Μου Μιλάς Για Καλοκαίρια» αλησμόνητο και πάντα επίκαιρο;
Ακολουθεί τη δική του μελαγχολική πορεία δροσίζοντάς μας εδώ και πολλά χρόνια, κάνοντας τον απολογισμό των καλοκαιρινών μας ερώτων. Εύχομαι το άλμπουμ «ΑΛΑΒΑΡΝΤΑΧΑΛΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» να το ξεπεράσει. Και ας στενοχωρηθεί ο πολυαγαπημένος μου Μιχάλης Ρακιντζής. Θα τον πάω για ρακές και θα του περάσει… (γέλια)
[punica-divider]