“Αν βάλω το χέρι μου μέσα στην φριτέζα με το καυτό λάδι θα νιώσω κάτι;”, αυτό αποτελεί ένα από τα κεντρικά ερωτήματα του “The End of the F***ing World”, της μίνι σειράς του Netflix (αρχικά προβλήθηκε από το βρετανικό Channel 4) , που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς καταφέρνοντας να “σκοράρει” 98% στο Rotten Tomatoes. Η σειρά βασίζεται στο ομότιτλο graphic novel του ανερχόμενου και πολύ ταλαντούχου Charles Forsman, με πολλές σκηνές να είναι κυριολεκτικά βγαλμένες από αυτό, όμως δεν αποτελεί την απόλυτη μεταφορά του. Η μαύρη κωμωδία μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη το 2017 από μια ομάδα νεαρών πρωτοεμφανιζόμενων ατόμων μέσα από 8 εικοσάλεπτα επεισόδια.
Το “The End of the F***ing World” ακολουθεί την ιστορία του δεκαεφτάχρονου James που ψάχνει να βρει έναν τρόπο να νιώσει ξανά συναισθήματα μέσα από ακραία βίαιες πράξεις, στις οποίες συχνά προβαίνει χωρίς ιδιαίτερη σκέψη αφού έχει δώσει στον εαυτό του από μικρός τον τίτλο του ψυχοπαθή, και της Alyssa που προσπαθεί να ξεφύγει από την οικογένεια της, τα κοινωνικά πρότυπα και την ρουτίνα. Οι δύο τους από τα πρώτα κιόλας λεπτά αναπτύσσουν μια ιδιόρρυθμη ερωτική σχέση με την Alyssa να ξεχωρίζει τον James μέσα στο πλήθος των ανιαρών συμμαθητών της ως το μελλοντικό της αγόρι και εκείνον, έχοντας βαρεθεί πλέον να σκοτώνει μικρά ζώα, να βάζει ως κεντρικό στόχο κάτι μεγαλύτερο, εκείνην.
Παρά το γεγονός πως πρόκειται για μια σχετικά συνηθισμένη coming-of-age συνθήκη με τους δυο έφηβους να το σκάνε από τα σπίτια προς άγνωστη κατεύθυνση, η ιστορία δεν επικεντρώνεται τόσο στα γεγονότα όσο στην πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι μια και παρά την υποκειμενικότητα της εκάστοτε οπτικής γωνίας αυτή συνεχίζει να παραμένει ακλόνητη και αληθινή. Στην συγκεκριμένη ιστορία η πραγματικότητα συνδέεται με την διαφορετικότητα, με την αποδοχή πως μας αρέσει κάτι το οποίο δεν είναι το καλύτερο, πως βρίσκουμε ομορφιά σε ένα άτομο που χορεύει άχαρα μα αυθόρμητα στους ρυθμούς της μουσικής και πως, αν θέλουμε πραγματικά να φτάσουμε κάπου, τότε ο μοναδικός δρόμος είναι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες σε όποιο βαθμό κι αν υπάρχουν και να σταθούμε δίπλα στον άνθρωπο που επιλέξαμε.
Το “The End of the F***ing World” δεν μιλάει για τον όμορφο και την όμορφη που η μοίρα τους χωρίζει, δεν “χαϊδεύει” αυτιά και δεν διαπραγματεύεται. Μιλάει για τον περίεργο και την δύσκολη που ανεξάρτητα με τις πιθανότητες και τις καταστάσεις θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν μαζί. Αυτή είναι άλλωστε και η ουσία.
Γιατί να της δώσεις μια ευκαιρία:
- Επειδή είσαι λάτρης του Quentin Tarantino και η σειρά κατακλύζεται από σωστά τοποθετημένες βίαιες σκηνές, έντονα χρώματα και γρήγορη ροή.
- Για την Jessica Barden (την έχουμε ξαναδεί στον “Αστακό” του Γιώργου Λάνθιμου) και τον Alex Lawther που ήταν η αποκάλυψη της προηγούμενης χρονιάς και οι καινούργιοι έφηβοι αντι-ήρωες που περίμενες εδώ και χρόνια για να λατρέψεις.
- Για τα 90s vibes που νοσταλγείς από καιρό.
- Γιατί θα αγαπήσεις το soundtrack και όλα τα τραγούδια της σειράς.
- Για το χαβανέζικο πουκάμισο του James.
- Επειδή το αρχικό ερώτημα της σειράς απαντιέται αρκετά επεισόδια πριν το τελευταίο.
Γιατί μπορεί να μην σου αρέσει και τόσο:
- Επειδή αν δεν είσαι λίγο ιδιόρρυθμος, περίεργος ή μάλλον ψυχοπαθής δύσκολα θα ταυτιστείς με κάποιον από τους χαρακτήρες.
- Γιατί το τέλος σε δικαιώνει από την μια πλευρά, όμως από την άλλη σε καταστρέφει ολοκληρωτικά. Ιδίως αν δεν υπάρξει δεύτερος κύκλος, γεγονός που συζητιέται έντονα.
Αγαπημένα quotes:
“Being with Alyssa had started to make me feel things. She made me feel things. And I didn’t like it at all.”
“You can’t just make people and then abandon them. They’ll think they’ve done something wrong their entire life.”
“To be mad in a deranged world is not madness; it’s sanity.”