[Η παρακάτω κριτική περιλαμβάνει spoilers για τη σειρά The Midnight Gospel.]
Μια από τις καλύτερες animated σειρές του 2020 – αν και ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος – είναι το The Midnight Gospel. Πρόκειται για τη νέα δημιουργία του Pendleton Ward – του μυαλού πίσω από το Adventure Time – και του κωμικού Duncan Trussell, γνωστού για τα podcast του. Η σειρά ακολουθεί τον Clancy Gilroy, κάτοικο μιας διάστασης ονόματι «Chromatic Ribbon». Ο Clancy έχει στην κατοχή του έναν προσομοιωτή πολυσύμπαντος, που του επιτρέπει να διακτινίζεται με ασφάλεια σε οποιοδήποτε πλανήτη και διάσταση. Στα ταξίδια του αναζητά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και τους παίρνει συνέντευξη για το διαστημικό podcast του. Ένα spacecast που εκπέμπει σε κάθε γωνιά του πολυσύμπαντος. Οι διάλογοι της σειράς προέρχονται από διαλόγους του The Duncan Trussell Family Hour, του πραγματικού podcast του Trussell. Τα αποκαλυπτικά γεγονότα που διαδραματίζονται στο φόντο των συζητήσεων, αντιθέτως, πηγάζουν από την καλπάζουσα φαντασία των δημιουργών της σειράς.
Ο βουδισμός στην καθημερινή ζωή
Η ιδιοφυΐα του The Midnight Gospel έγκειται στο πόσο πολυεπίπεδο είναι. Ο Clancy πασχίζει να αγνοεί την πραγματική του ζωή, τις υποχρεώσεις του και τις σχέσεις με φίλους και οικογένεια, οι οποίες βρίσκονται υπό κατάρρευση. Αντ’ αυτού περνά τις μέρες του σε παράλληλα σύμπαντα και αλλοπρόσαλλους πλανήτες. Συζητά με τους καλεσμένους του, για τη ζωή, τον θάνατο, τα ναρκωτικά, την έννοια του εαυτού. Οι φιλοσοφικές και υπαρξιακές συζητήσεις του, κλίνουν προς τη βουδιστική φιλοσοφία, περί αναζήτησης μιας ανώτερης και «αληθινής» πραγματικότητας.
Ο ίδιος ο Clancy, ωστόσο, ξεχνά μια πολύ βασική αρχή του βουδισμού. Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε δεν είναι κάποιου είδους ατελής προβολή της «αλήθειας». Είναι εξίσου σημαντική με αυτήν. Η ουσία του βουδισμού στην εφαρμογή του στην καθημερινή ζωή, είναι η αναγνώριση μιας «ανώτερης πραγματικότητας», η αποδοχή του θανάτου, αλλά και, ταυτόχρονα, η ικανότητα να ζει κανείς στο παρόν. Πρόκειται για την «ενσυνειδητότητα» και είναι κάτι που ο Clancy δεν διαθέτει. Κάτι που αποκτά μέσα από το ταξίδι του στο σύμπαν, με τον δύσκολο τρόπο.
Διαδικτυακές προσωπικότητες
Η ζωή του πρωταγωνιστή του The Midnight Gospel περιστρέφεται σε τεράστιο βαθμό γύρω από την τεχνολογία. Είναι αυτή που του επιτρέπει να ταξιδεύει, να ασκεί το επάγγελμά του, να έχει τη μηδαμινή επικοινωνία που έχει, με άλλους ανθρώπους. Η σειρά αγγίζει έξυπνα και διακριτικά ένα ζήτημα πολύ επίκαιρο στην εποχή μας, πόσο μάλλον σε καιρούς κορονοϊού. Τη σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία. Βλέπουμε τον Clancy να δυσανασχετεί με τις διαφημίσεις που πετάγονται τις αναρίθμητες οθόνες του, να αγνοεί τα mails του σε επικίνδυνο σημείο και να βαριέται να συντηρήσει τον προσομοιωτή του. Συναντά προβλήματα με ιούς, αλλά γνωρίζει και άλλους χρήστες και spacecasters. Χαρακτηριστικά στο πρώτο επεισόδιο απευθύνεται στον ένα και μοναδικό ακόλουθό του, λέγοντας του πως είναι ο λόγος που σηκώνεται κάθε πρωί. Διεγείρει ερωτήματα και προβληματισμούς σχετικά με τη βαρύτητα που δίνει κανείς στη διαδικτυακή περσόνα του, αλλά και για το μέλλον που επιφυλάσσει η τεχνολογική ανάπτυξη.
Εν κατακλείδι
Το The Midnight Gospel καταφέρνει να δέσει σε πλήρη αρμονία πλοκές, έννοιες, θεωρίες και ζητήματα, με τρόπο που λίγες σειρές το καταφέρνουν. Η μεγαλύτερη πρόκληση, όπως έχει δηλώσει ο Trussel, ήταν να καταφέρουν να συνδέσουν τους διαλόγους με τα γεγονότα στο βάθος. Και όντως η νοηματική σύνδεση επιτυγχάνεται. Ένας φυλακισμένος προσπαθεί να αποδράσει από μια φυσική και μια πνευματική φυλακή, ενώ ο Clancy συζητά για τον εαυτό ως φυλακή. Ή ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει παρέα με τον «Θάνατο» (που, παρεμπιπτόντως είναι γυναίκα), ενώ συζητούν για την ταφή. Ταυτόχρονα ο θεατής χρειάζεται να αφοσιώσει πλήρως την προσοχή του, προκειμένου, να ακολουθεί τα γεγονότα σε κάθε επίπεδο. Αν το The Midnight Gospel έχει κάποιο ελάττωμα, είναι ίσως αυτό.
Πρόκειται για μια σειρά τεσσάρων, συνολικά, ωρών, που επιτυγχάνει να παρουσιάσει μια ολόκληρη φιλοσοφία, σε ένα trippy πλαίσιο.
