Τακτοποιώντας, όπως όλοι μας σχεδόν αυτές τις μέρες, παλιές φωτογραφίες, διάφορα αρχεία και πολλά ακόμη, τα οποία είχαμε αφήσει στην άκρη με την σκέψη: «Μόλις βρω χρόνο θα τα τακτοποιήσω!» Έτσι, τακτοποιώντας έπεσα πάνω σε παλιά τετράδια και λευκώματα. Λευκώματα, για όσους δεν γνωρίζουν, ήταν τα τετράδια εκείνα, που φτιάχναμε όταν ήμασταν μαθητές δημοτικού, γυμνασίου ή και λυκείου και μέσα περιείχαν κάποιες «αθώες» ερωτήσεις, οι οποίες θα έπρεπε να απαντηθούν από τους συμμαθητές μας. Με αυτό το τρόπο γεννήθηκε η ιδέα του άρθρου αυτού. Ρωτώντας τους αρθρογράφους μας «Τι εστί θέατρο;», μας απάντησαν τα εξής:
Βαρβάρα Αδαμοπούλου: Θέατρό εστί «ψυχό-θεραπεία». Θέατρο είναι η ίδια η ζωή. Το θέατρο αποτελεί μία μικρογραφία της κοινωνίας επί σκηνής. Με άλλα λόγια, είναι ο αντικατοπτρισμός της ζωής μέσα από αναπαραστατικά δρώμενα. Στο θέατρο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Μέσα στην «ασφάλεια» του θεατρικού χώρου, ο θεατής θα κλάψει, θα συγκινηθεί και θα αναθεωρήσει. Ο θεατής είναι ικανός να διαμορφώσει χαρακτήρα μέσω του θεάτρου. Η τέχνη αυτή, θα αγγίξει την ψυχή μας και θα διεγείρει όλες τις αισθήσεις μας, γεννώντας συναισθήματα. Η ουσία του δεν σταματά εκεί, γιατί θέατρο εστί και μια μορφή «ψυχό-θεραπείας».
Μαρία Αντωνίου: Θέατρο εστί έρωτας. Όπως στον έρωτα είμαστε σε εγρήγορση έτσι συμβαίνει και στο θέατρο. Το θέατρο σε γεμίζει συναισθήματα, ανοίγει νέους ορίζοντες και γιατρεύει τις ψυχές των ανθρώπων.
Άννα Βατίκαλου: Το θέατρο είναι ένα διαχρονικό ταξίδι στο σύμπαν της εσωτερικότητας και εξωτερικότητας του ανθρώπινου συστήματος. Είναι η μαγεία της ανακάλυψης πρωτόγνωρων ψυχικών και πνευματικών διαδρομών, η έκπληξη για θύμησες που είχαν σωπάσει στην μαύρη τρύπα του υποσυνείδητου και ως νέοι αστέρες επανέρχονται για να φωτίσουν και να θερμάνουν την ετερόφωτη ύπαρξή μας. Είναι το δεξί χέρι της δημιουργίας που τεντωμένο απλώνεται να αγγίξει τον αδρανή μυ της πνευματικής μας υπόστασης για να θυμίσει την απαρχή και την ουσία της εγκόσμιας πορείας μας.
Χριστίνα Γεωργιάδη: Το θέατρο εστί επαφή, ανταλλαγή συναισθημάτων και ονείρων. Ένα ταξίδι σε γνωστά ή και άγνωστα μονοπάτια. Άλλες φορές εύκολα και άλλες δύσκολα και επίπονα. Άλλα τα καταλαβαίνουμε, άλλα πάλι όχι. Ίσως κάποιες φορές μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα ή ακόμα και με τα προβλήματα, που κρύβουμε επιμελώς κάτω από το χαλάκι. Θέατρο εστί κάθαρση και συνάμα μια γλυκιά ανυπομονησία για το απρόσμενο. Αυτό είναι το θέατρο μια ατέλειωτη εκδρομή σε ένα φανταστικό κόσμο, που πού ξέρεις μπορεί να είναι και αληθινός.
Χριστίνα Λιόντη: Το θέατρο για μένα είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στους ηθοποιούς, την σκηνή και το κοινό των θεατών. Θεωρείται επιτυχημένο, όταν ο θεατής μετατρέπετε σε συμμέτοχος και αντιλαμβάνεται το μήνυμα της παράστασης αφού προηγουμένως έχει προβληματιστεί.
Παναγιώτης Μακρής: Θέατρο σημαίνει ταυτόχρονα συλλέκτης, επεξεργαστής και άρτιος κατανεμητής συναισθημάτων. Είδος ψυχοθεραπείας, για ηθοποιούς και ακροατές. Ποικιλόμορφη ψυχαγωγία, αυτογνωσία, παγκοσμιοποίηση μηνυμάτων.
Δανάη – Ελευθερία Σωπασή: Το θέατρο ως η μικρογραφία της κοινωνίας μας, είναι η αίγλη και η ανησυχία των ιστοριών μας. Είναι το σημείο που ενώνονται και δικάζονται οι σκέψεις μας ανά τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα. Το θέατρο το αγαπάς, γιατί εκφράζει το όνειρο της ιδεατής ζωή σου, αλλά και τις πιο καταπιεσμένες αντιλήψεις σου.
«…Μα στο θέατρο δεν πρέπει να δείχνουμε τη ζωή όπως είναι… Ούτε όπως θα έπρεπε να είναι… Στο θέατρο φανερώνουμε τα όνειρα μας…»
«Ο Γλάρος», Άντον Τσέχωφ
